160 – ความนิยมของน้ําส้มสายชูดิน
ในฐานะผู้รับใช้คนใหม่บนเขาเทียนเฉียวหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายของเอี้ยนลี่เฉียงคือ การจัดเก็บและดูแลโกดังแร่
เมื่อเทียบกับการทําความสะอาดห้องน้ำ งานนี้งานนี้เป็นงานที่สบายอย่างน่าเหลือเชื่อ สิ่งเดียวที่เอี้ยนลี่เฉียงต้องทําคือจัดการเอกสารของแร่ทุกชนิดที่เข้าและออกจากโกดัง
มีกําหนดเวลาที่แน่นอนสําหรับแร่ที่จะเข้าและออกจากโกดังบน เขาเทียนเฉียว
แร่จะถูกส่งไปที่นั่นโดยบุคคลใดบุคคลหนึ่ง และพี่น้องนักสู้อาวุโสบนยอดเทียนเฉียวจะออกใบเสร็จสําหรับแร่เหล่านั้น
แร่จะออกจากโกดังทุกเช้าระหว่างเจ็ดถึงเก้านาฬิกา และเข้ามาระหว่างบ่ายสามถึงสามทุ่ม นอกเหนือจากช่วงเวลาทั้งสองนี้แล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็ไม่มีอะไรจะทํามากในช่วงเวลาที่เหลือ
ดังนั้นเขาจึงมีเวลาพอที่จะฝึกฝนหรือทําสิ่งที่เขาต้องการ งานนี้ถือเป็นสิทธิพิเศษสำหรับเอี้ยนลี่เฉียงอย่างแน่นอน
หลังจากเอี้ยนลี่เฉียงมาทํางานที่นี่ ภู่เจือซวนและจ้าวฮุยเพิ่งได้รับการเลื่อนตําแหน่งให้เป็นผู้ติดตามของเขา พวกเขาจึงกลายเป็นผู้ช่วยของเอี้ยนลี่เฉียงทําให้พวกเขาหลุดพ้นจากการทําฟาร์ม โดยปริยาย
ในวันที่สองของการเลื่อนตําแหน่งบนยอดเขาเทียนเฉียวทั้งสามคนได้ย้ายออกจากภูเขาเล็กๆ ที่เชิงเขาเทียนเฉียวไปยังลานบนยอดเทียนเฉียว
ด้วยเหตุนี้ มาตรฐานการครองชีพของพวกเขาจึงยกระดับขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในทันที และอาหารของพวกเขาก็ไม่ใช่ผักเค็ม ซาลาเปา หรือซาลาเปาและผักเค็มอีกต่อไป
ในที่สุดพวกเขาก็สามารถเริ่มเพลิดเพลินกับสิทธิพิเศษบนยอดเขาเทียนเฉียวได้สักที
บนยอดเทียนเฉียวหัวหน้าของเอี้ยนลี่เฉียงเป็นผู้รับใช้ชราที่มีแซ่ฮวง ตําแหน่งที่อยู่เหนือกว่าผู้รับใช้ฮวงก็คือปรมาจารย์ห้องโถงเขาเทียนเฉียว ปรมาจารย์ซู
นอกจากจะต้องปฏิบัติตามบัญญัติและกฎเกณฑ์ต่างๆของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์บนเขาเทียน เฉียวแล้ว ยังมีข้อห้ามเพิ่มเติมที่ไม่มีใครกล้าฝ่าฝืน
นั่นคือการเรียกชื่อจริงของปรมาจารย์ซู นี่เป็นเพราะชื่อเต็มของปรมาจารย์ซูคือซูเสี่ยวอ้าย ปรมาจารย์ซูบอกว่าชื่อนี้เหมือนชื่อของเด็กหญิง
หากมีใครกล้าเรียกเขาด้วยชื่อนี้รับรองได้ว่าคนคนนั้นจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน
นี่เป็นคําเตือนที่ผู้รับใช้ฮวงได้เน้นย้ํากับเอี้ยนลี่เฉียงอย่างหนักแน่นเมื่อเขามาถึงเขาเทียนเฉียว
เอี้ยนลี่เฉียงไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าปรมาจารย์ซูแห่งยอดเขาเทียนเฉียว ชายผู้มีหนวดมีเคราและหยาบกร้านจะมีชื่อที่ดูเป็นผู้หญิงเช่นนี้
เขาต้องยับยั้งตัวเองไม่ให้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาและพยักหน้าอย่างจริงจังเมื่อได้ยินคําเตือนของผู้รับใช้ฮวงเป็นครั้งแรก
ผู้ดูแลฮวงเป็นชายชราที่ดูเป็นมิตรและใจดีมาก เขาเป็นหนึ่งในศิษย์ฝ่ายในของนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์และเคยทํางานให้กับนิกายมาสองสามทศวรรษ
เขายังเป็นเพียงศิษย์ภายนอกในตอนที่อายุหกสิบเศษเมื่อสิบปีที่แล้ว เขาเพิ่งก้าวขึ้นสู่ระดับยอดนักรบโดยอาศัยเม็ดยาของนิกายในตอนที่เขาอายุหกสิบ
เนื่องจากความสามารถในการทํางานและความเอาใจใส่ของเขา ปรมาจารย์ซูจึงได้เลื่อนตําแหน่งให้เขาเป็นผู้ดูแลบนยอดเขาเทียนเฉียว
ตัวเขาเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบสี่ที่มีอนาคตยาวไกล ผู้รับใช้ฮวงเป็นชายชราวัยหกสิบเศษที่อนาคตของเขามาได้ไกลสุดเพียงแค่นี้
แต่ถึงกระนั้นเอี้ยนลี่เฉียงก็ให้ความเคารพต่อผู้ดูแลฮวงเป็นอย่างมาก เอี้ยนลี่เฉียงให้ความเคารพต่อเขาโดยไม่เคยกล่าวล้อเล่นแม้แต่ครั้งเดียว
นับตั้งแต่มาถึงเขาเทียนเฉียวในวันแรกเอี้ยนลี่เฉียงก็มุ่งมั่นที่จะทํางานอย่างขยันขันแข็งพร้อม กับรายงานความคืบหน้าในตอนเย็นของทุกวัน
เขาไม่เคยโอ้อวดและผู้ดูแลฮวงก็พอใจกับเขามาก
หิมะตกยังคงตกหนักต่อเนื่องเป็นเวลาสามวันก่อนจะหยุดลงในที่สุด สภาพอากาศเช่นนี้หายากมากในแคว้นล่ายและนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์
ถึงกระนั้นหิมะพวกนี้ก็ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายหรือความสูญเสียใดๆให้กับนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ อย่างไรก็ตาม มีคนจํานวนไม่น้อยที่พบว่าปรากฏการณ์นี้แปลกประหลาด
หลังจากที่หิมะหยุดตก น้ําส้มสายชูดินที่ขายไม่ออกซึ่งเอี้ยนลี่เฉียงและสหายเคยทําไว้ก่อนหน้านี้กลับมีชื่อเสียงขจรขจายภายในชั่วข้ามคืน
ในโลกนี้ไม่มีความลับใดที่จะถูกเก็บไว้ได้ ข่าวที่เอี้ยนลี่เฉียงได้รับการเลื่อนตําแหน่งเทียบเท่า ศิษย์ฝ่ายในเกิดขึ้นเพราะเขาใช้น้ําส้มสายชูดินทําความสะอาด
ทันใดนั้นข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ทําให้เกิดความโกลาหลในหมู่สาวกภายนอกของนิกาย
หลังจากข่าวนี้กระจายออกมาน้ําส้มสายชูจากดินที่เอี้ยนลี่เฉียงผลิตก็ขายดิบขายดีราวกับไฟปาที่ไหม้ลาม
จากข่าวลือว่ากันว่าเอี้ยนลี่เฉียงสามารถทําความสะอาดห้องน้ําบนยอดเขาเทียนเฉียวได้ดีมากด้วยน้ําส้มสายชูดินที่เขาทําขึ้น
ดังนั้นน้ําส้มสายชูดินจึงดึงดูดความสนใจของปรมาจารย์ซูแห่งหอเทียนเฉียว ซึ่งต่อมาปรมาจารย์ซูได้เลื่อนตําแหน่งให้เอี้ยนลี่เฉียงไปทํางานบนยอดเขาเทียนเฉียว
ด้วยเหตุนี้ ราคาของน้ําส้มสายชูจากดินซึ่งในตอนแรกไม่สามารถขายได้ในราคา 20 เหรียญทองแดงก็พุ่งขึ้นอย่างกะทันหัน
ในสองวันก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นขวดละ 50 เหรียญทองแดง ขวดละ 100 เหรียญทองแดง แล้วตามด้วย 500 เหรียญต่อ 1 ขวด
มิหนําซ้ํายังเกิดการขาดตลาดอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้รอยยิ้มของกู่เจือชวนฉีกขึ้นไปจนแทบจะถึงหูแล้ว
แม้ว่าอาหารและของใช้ในชีวิตประจําวันจะดูย่ําแย่ มิหนําซ้ําน้ําส้มสายชูดินที่ราคา 500 เหรียญทองแดงต่อขวดนั้นยังถือว่ามีราคาแพงอย่างมากแพงยิ่งกว่าเหล้าชั้นดีเสียอีก
อย่างไรก็ตามนิกายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยขาดคนร่ํารวย ดังคํากล่าวที่ว่า ศิลปะการต่อสู้ ต้องฝึกโดยผู้มีความมั่งคั่ง” ผู้ที่สามารถมุ่งความสนใจไปที่การฝึกศิลปะการต่อสู้อย่างแท้จริงมักจะมาจากตระกูลที่มีภูมิหลังที่ดี
ในเวลาเดียวกันห้องสุขาทุกขนาดในนิกายมีความต้องการน้ําส้มสายชูดินเป็นจำนวนมากอีกทั้งสาวกภายนอกที่ต้องการลอกเลียนความสําเร็จของเอี้ยนลี่เฉียงก็ไม่ใช่ว่าจะน้อย
ต่อให้ไม่นับเรื่องนี้แม้แต่เจ้าหน้าที่ระดับสูงเช่นผู้อาวุโสของนิกายก็ต้องการที่จะอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่สะอาดขึ้น ดังนั้นน้ําส้มสายชูดินจึงเป็นของที่ขายดีจนน่าเหลือเชื่อ
ณ จุดนี้ เอี้ยนลี่เฉียงได้มอบธุรกิจน้ําส้มสายชูดินทั้งหมดให้กับเจ่อซวนและจ้าวหุยเผิง อย่างสมบูรณ์
เขาสั่งให้เจ้อชวนค่อยๆขายพวกมันแค่ขายวันละไม่กี่ขวดก็เพียงพอแล้ว พวกเขาต้องพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อชะลอความเร็วของการผลักผลิตภัณฑ์ออกสู่ตลาด
ดังนั้นเขาจึงกําหนดโควตาสําหรับคู่เจือชวนและจ้าวฮุยเผิงไม่ว่าทั้งคู่จะวางแผนขายอย่างไรหรือมีคนต้องการซื้อกี่คน พวกเขาก็ต้องค่อยๆขายน้ําส้มสายชูดินที่พวกเขาทําขึ้นร่วมกันอย่างช้าๆ
สิ่งเหล่านี้ก็เพื่อให้สต็อกอยู่ได้นานสามเดือนจนกระทั่งน้ําส้มสายชูดินที่พวกเขาทํากับฮั่วป่งและที่เหลือก็พร้อมที่จะขาย
“เราสามคนทําน้ําส้มสายชูดินในปริมาณที่น้อยเกินไป น้ําส้มสายชูดินที่เราทําโดยความร่วมมือของฮั่วป่งคือสิ่งที่จะหาเงินให้เราได้อย่างแท้จริง
ในช่วงเวลานี้พวกเราทําขึ้นเพื่อสร้างหัวข้อการสนทนาและดึงดูดความสนใจของผู้อื่นดังนั้น เราจึงสามารถควบคุมจํานวนการขายเมื่อราคาเพิ่มขึ้น
เจ๋อซวนเจ้าไปหาฮั่วป่งในวันพรุ่งนี้เพื่อพูดคุยให้เขาหาบรรจุภัณฑ์ที่สวยงามสองสา มตัวเพื่อเพิ่มราคา …”
“อืม บรรจุภัณฑ์หมายความว่าไง” ภู่เจ้อซวนจ้องที่เอี้ยนลี่เฉียงด้วยความเขินอายเล็กน้อย
ก่อนที่เขาจะพบกับเอี้ยนลี่เฉียงเขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองโง่เลย อย่างน้อยเขาก็ถือว่าตัวเขาฉลาดอยู่บ้าง
อย่างไรก็ตามหลังจากพบกับเอี้ยนลี่เฉียง ภู่เจ้อชวนเริ่มตั้งคําถามเกี่ยวกับสติปัญญาของเขาเอง เพราะเขาไม่เข้าใจคําศัพท์มากมายที่ออกมาจากปากของเอี้ยนลี่เฉียง
เอี้ยนลี่เฉียงอธิบายสั้นๆให้เขาฟังเกี่ยวกับคําว่าบรรจุภัณฑ์และราคาที่พุ่งสูงขึ้น จากนั้นให้ความรู้แก่เขาเกี่ยวกับกลยุทธ์ทางการตลาดบางอย่าง
เมื่อเจ้อชวนและจ้าวฮุยเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับกลเม็ดการตลาดที่คนรุ่นหลังใช้พวกเขาก็ตะลึง ในเวลานี้สายตาที่พวกเขามองเอี้ยนลี่เฉียงคล้ายกับมองเห็นมนุษย์ต่างดาว
