62 การพบกันแห่งโชคชะตา
เรือที่คนทั้งสองคนนั่งอยู่เคลื่อนตัวไปในแม่น้ำอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวในที่สุดเรือก็พายไปในทะเลสาบที่สวยงามและวนรอบกำแพงของคฤหาสน์ตระกูลลู่
น้ำของทะเลสาบใสมากจนสามารถมองเห็นด้านล่างได้อย่างชัดเจน ใครๆก็สามารถมองเห็นปลาที่ว่ายอยู่ในนั้น
เมื่อสำรวจสภาพแวดล้อมจากเรือพบว่ามีใบบัวอยู่ทั่วไป กบสีเขียวจำนวนมากหมอบอยู่บนมัดใบบัว
ขณะนี้เป็นช่วงฤดูร้อนซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ดอกบัวบาน ดอกบัวสีชมพูสีขาวหรือสีแดงตั้งตระหง่านและสง่างามท่ามกลางใบบัวและสามารถเข้าถึงได้ง่ายเพียงยื่นมือออกไป
เรือลำเล็กแล่นไปตามสระบัวราวกับว่ามันกำลังแล่นผ่านป่าเขียวชอุ่ม ใบบัวพลิ้วไหวอย่างงดงามและแผ่วเบาเมื่อสายลมพัดผ่านมา สิ่งที่พวกเขาได้กลิ่นคือกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกบัวที่เรียบง่ายและสง่างามซึ่งทำให้พวกเขาหลงใหล
เพียงไม่นานคนเรือก็พายเรือลำเล็กไปยังเกาะที่อยู่ใจกลางทะเลสาบ
เกาะเล็กๆถูกล้อมรอบไปด้วยน้ำและยังมีศาลาที่มีต้นไม้นานาชนิดอยู่รอบๆ มันเป็นสถานที่ที่ดีในการตกปลา
ชายวัยสามสิบปีที่ร่างกายตั้งตรงมั่นคงยืนอยู่ที่ขอบของขั้นบันไดหินบนเกาะ
ใบหน้าของเขามีความคล้ายคลึงกับนายผู้เฒ่าลู่โดยมีหนวดเล็กๆสองอันที่ขอบริมฝีปาก เขาจ้องมองอย่างร่าเริงมาที่เรือลำเล็กๆที่กำลังใกล้เข้ามา
“ ฮ่าฮ่าฮ่า! พี่เฉียนในที่สุดก็มาถึงแล้ว! มาดูกันดีกว่าว่าวันนี้ใครจะทำได้ดีกว่าคืนนี้ท่านรอชิมซุปปลาของข้าได้เลย…” ชายคนนั้นจับไหล่ของเฉียนซูขณะที่เขาหัวเราะ
จากนั้นเขาก็หันไปมองเอี้ยนลี่เฉียงอย่างละเอียดจากบนลงล่างและรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็สว่างขึ้น “นี่ต้องเป็นนี่ต้องเป็นนายน้อยเอี้ยน อย่างที่คาดไว้เป็นชายหนุ่มที่องอาจสง่างามอะไรอย่างนี้!”
“เอี้ยนลี่เฉียงขอคารวะนายท่านหก!” เอี้ยนลี่เฉียงทักทายชายคนนั้น
นายท่านหกคนนี้มีนามว่าลู่เปียน ซึ่งเป็นหนึ่งในบุตรชายของ นายผู้เฒ่าลู่เขาเป็นลูกชายคนที่หกของตระกูล
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงฟังหลู่เหวินปินอธิบายเกี่ยวกับกิจการของตระกูลลู่ก่อนหน้านี้เขาก็เคยได้ยินชื่อของลู่เปียนมาแล้ว
ทรัพย์สินมากมายที่ตระกูลลู่เป็นเจ้าของในมณฑลหวงหลงถูกจัดการโดยลู่เปียน หากในโลกก่อนของเขาชายคนนี้ก็ต้องมีตำแหน่งเป็นประธานคณะกรรมการของ ลู่ Corporation อย่างแน่นอน
เอี้ยนลี่เฉียงไม่รู้สึกแปลกใจเมื่อรู้ว่าเฉียนซูเป็นเพื่อนกับลู่เปียน เฉียนซูชอบออกท่องเที่ยวราตรีเป็นประจำซึ่งสถานที่เหล่านั้นเป็นหนึ่งในธุรกิจที่นายท่านหกเป็นเจ้าของ
สิ่งที่ทำให้เขางงงวยก็คือในฐานะผู้ชายที่งานยุ่งมากที่สุดของมณฑลทำไมนายท่านหกจึงมีเวลามาที่นี่และเล่นพนันกับเฉียนซูเพื่อฆ่าเวลา?
ตามปกติแล้วคนที่ครอบครองธุรกิจมากมายถึงขนาดนี้จะต้องมัวแต่ยุ่งเกี่ยวกับกิจการของตัวเองแทบตลอดเวลา ไม่บ่อยครั้งที่เอี้ยนลี่เฉียงจะเห็นพวกเขาไปเล่นกอล์ฟ
“ลี่เฉียงข้าจะไปตกปลากับพี่เปียนเจ้าเป็นชายหนุ่มเรื่องนี้ค่อนข้างน่าเบื่อ เจ้าก็ไปท่องเที่ยวรอบๆสระบัวก็แล้วกันแล้วค่อยเจอกันตอนมื้อเที่ยง!”
เอี้ยนลี่เฉียงมีความสุขมากกว่าเมื่อเฉียนซูพูดแบบนั้น มันเป็นเพียงการทรมานสำหรับเขาที่ต้องนั่งอยู่ที่นี่และไม่ทำอะไรเลยในขณะที่จ้องไปที่คันเบ็ดทั้งสอง
หลังจากกล่าวคำอำลาเฉียนซูและลู่เปียนแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็ขึ้นเรือลำเล็กๆอีกครั้งเพื่อล่องเรือไปรอบๆทะเลสาบ
เมื่อเห็นเอี้ยนลี่เฉียงจากไปทั้งเฉียนซูและลู่เปียนก็แลกเปลี่ยนรอยยิ้มลึกลับให้กันและกัน …
…
หลังจากที่ออกจากเกาะเอี้ยนลี่เฉียงก็ยืนอยู่บนหัวเรือโดยที่คนรับใช้ตระกูลลู่เป็นผู้พายเรือเพื่อนำเขาออกท่องเที่ยว
“ อ๊ะนายน้อยเอี้ยนเรือรั่ว…” คนเรือกรีดร้องอย่างกะทันหันเอี้ยนลี่เฉียงก้มศีรษะลงมอง เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีรูใหญ่ประมาณถ้วยชาปรากฏอยู่ที่ท้องเรือทำให้น้ำทะลักเข้ามาไม่หยุด
ทำไมจู่ๆเรือถึงมีรู
“ ไม่เป็นไรข้ารู้จักวิธีว่ายน้ำเจ้าค่อยๆพายเรือกลับไปถึงแค่ไหนก็เอาแค่นั้นข้าไม่โทษเจ้า!” เอี้ยนลี่เฉียงกล่าวอย่างใจเย็น
“มีคนสองคนบนเรือนี้ทำให้น้ำทะลักเข้ามารวดเร็วมากกว่าปกติมันเป็นเรื่องยากที่พวกเราจากกลับไปที่เกาะได้”
“ แล้วพวกเราจะทำยังไง หรือต้องว่ายน้ำกลับไปที่เกาะจริงๆ?” เอี้ยนลี่เฉียงมองไปที่คนเรืออย่างตลกขบขัน
หากเป็นเช่นนั้นชุดของเขาในวันนี้ก็จะพังยับเยิน เขาไม่ได้กังวลเป็นพิเศษเกี่ยวกับเสื้อผ้าแม้ว่าเขาจะพบว่าเหตุการณ์ทั้งหมดน่าหัวเราะเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าตัวเองจะเจอสถานการณ์เช่นนี้
“ไม่จำเป็นต้องไปไกลขนาดนั้นนายน้อยเอี้ยนหากมีข้าอยู่บนเรือคนเดียวข้าก็สามารถกลับไปที่เกาะได้อย่างง่ายดาย ส่วนนายน้อยเอี้ยนก็ขึ้นเรืออีกลำ “
“เปลี่ยนเรือหรือเรืออะไร?”
“อา….!”
คนเรือตะโกนอย่างโอเวอร์แอคติ้งคล้ายกับตัวประกอบที่เขาเคยเห็นในหนังของโจวซิงฉือ
“ ดูสินายน้อยเอี้ยนช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้! เราต้องการเรือเรือก็มาถึงพอดี…” คนเรือชี้ออกไปด้านนอก เอี้ยนลี่เฉียงหันศีรษะไปมองเห็นเรือลำเล็กอีกลำที่อยู่ด้านข้าง
บนเรือมีคนประจำเรือและหญิงสาวในชุดสีเขียว เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงมองไปที่พวกเขา หญิงสาวบนเรือก็มองมาที่เขาเช่นกันคล้ายกับกำลังพิจารณาบางอย่างอย่างตั้งใจ หลังจากนั้นท่าทางของนางก็แปลกประหลาดเล็กน้อย
คนเรือร้องเรียกให้คนพายเรืออีกลำหยุดเรือรอก่อนที่เขาจะแจวเรือของตัวเองเข้าไปเทียบเรือลำนั้น เรือเล็กทั้งสองก็มาบรรจบกันระหว่างใบบัว
หลังจากที่คนพายเรือพาเอี้ยนลี่เฉียงมาส่งที่เรือลำใหม่เสร็จแล้ว เขาก็พายเรือรั่วลำนั้นออกไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางสายตาตกตะลึงของเอี้ยนลี่เฉียง
