77 – สินสงคราม
ในสองช่วงชีวิตของเขานี่เป็นครั้งแรกที่เอี้ยนลี่เฉียงฆ่าคน
เขาเคยเห็นนวนิยายและซีรีส์ทางโทรทัศน์มากมายในชีวิตที่ผ่านมา เขาคิดเสมอว่าคนๆหนึ่งจะรู้สึกไม่สบายหลังจากฆ่าคนอื่น เช่นรู้สึกเวียนหัวเมื่อเห็นเลือดคลื่นไส้หรืออาเจียน
แต่ในความเป็นจริงเอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกสงบมากหลังจากกำจัดงูจงอางออกไปจากโลกนี้ เขาไม่ได้รู้สึกเสียใจในการกระทำลงไป
หลังจากเห็นบาดแผลบนร่างกายของพ่อ การที่เขาสามารถลงมือด้วยความอำมหิตกับศัตรูนั้นนับเป็นเรื่องที่เหมาะสม
หลังจากยืนยันการตายของงูจงอางแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็เพียงแค่วางคันธนูและลูกศรลงในมือของเขาลง จากนั้นเขาก็เดินไปและเริ่มตรวจสอบศพของงูจงอาง
เอี้ยนลี่เฉียงค้นร่างกายของฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร็วก่อนจะพบอาวุธ 2 ชิ้นที่อยู่ข้างเอวของงูจงอาง เขาหยิบพวกเขาออกมาและพบว่าพวกมันเป็นมีดขัดเงาสองเล่มที่มีความยาวประมาณฝ่ามือ
เขาจำได้ว่างูจงอางพยายามเอามือซ่อนไว้ที่เอวอยู่ตลอดเวลา โชคดีที่เขาระมัดระวังรักษาระยะห่างจากงูจงอาง หากเขาปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใกล้เขาได้หน้าผากของเขาอาจจะถูกปักด้วยมีดเล่มใดเล่มหนึ่งใน 2 เล่มนี้
นอกจากมีดขว้างทั้งสองแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงยังพบถุงเงินบนร่างของงูจงอาง ในกระเป๋าเงินมีตั๋วเงินสีทองหกใบและเงินบางส่วน ตั๋วเงินแต่ละใบมีมูลค่าทองคำสิบเหรียญ
เขาสามารถแลกเปลี่ยนตั๋วเหล่านี้เป็นเงินได้ที่ทำเนียบการเงินอย่างเป็นทางการของอาณาจักรฮั่นอันยิ่งใหญ่
นอกจากเงินแล้วงูจงอางยังมีถุงที่บรรจุขวดยามากมาย เนื่องจากไม่มีฉลากระบุว่าขวดบรรจุอะไรเอี้ยนลี่เฉียงจึงเลือกที่จะไม่ดมกลิ่นมันอาจจะเป็นยาพิษหรือยาสลบก็ได้
ถ้าเขาสูดดมพวกมันอย่างเร่งรีบและบังเอิญตกหลุมพรางนั่นคงเป็นเรื่องที่น่าขำ
เอี้ยนลี่เฉียงเก็บกระเป๋าเงินและโยนกลับไปที่ร่างของงูจงอางอย่างระมัดระวังก่อนจะค้นหาบางสิ่งบางอย่างต่อไป
“ หึ… .. ”
เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงสัมผัสใต้วงแขนของงูจงอางเขาก็ค้นพบกระเป๋าเสื้อที่อยู่ข้างใน วัสดุที่นั่นดูเหมือนจะหนาขึ้นเล็กน้อยและดูเหมือนจะมีบางอย่างอยู่
เอี้ยนลี่เฉียงใช้มีดเล็กๆของงูจงอางในการตัดเสื้อผ้าบริเวณนั้นของเขาออกมา
มันเป็นหนังสือที่มีปกสีเงิน พื้นผิวไม่รู้สึกเหมือนกระดาษ มันนุ่มนวลมากหลังจากที่ได้สัมผัส แต่ก็มีความหนักแน่นที่เป็นพื้นฐาน ราวก็ว่าถูกหลอมขึ้นมาจากโลหะบางชนิด
มีอักษรสีทองกับหน้าปกของหนังสือ: “วิชาระฆังทองคุ้มกาย”
คู่มือบ่มในการบ่มเพาะร่างกาย!
เขาพลิกดูหนังสืออย่างรวดเร็ว หนังสือทั้งเล่มมีขนาดบางรวมทั้งหน้าปกก็มีเพียงเจ็ดหน้าและส่วนที่เหลือถูกฉีกออกไป คู่มือลับนี้ซ่อนอยู่ในตัวของงูจงอางเห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงส่วนหน้าเท่านั้น
เขาไม่แน่ใจว่าส่วนหลังมีกี่หน้า ที่ด้านบนของหน้าสุดท้ายของหนังสือเจ็ดหน้านั้นมีคำบรรทัดหนึ่ง: โล่ระฆังทอง: แผนภาพการไหลเวียนของพลังชี่ในหน้าสุดท้ายบรรยายถึงเรื่องการใช้สมุนไพรในการบ่มเพาะร่างกาย
น่าแปลกใจที่คู่มือลับที่มีหน้าบางไม่สมบูรณ์นี้เป็นตำราบ่มเพาะชั้นที่หก เขาไม่รู้ว่าเมื่อมันอยู่ในสภาพสมบูรณ์มันจะเป็นวิชารับที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน
หัวใจดวงน้อยของเอี้ยนลี่เฉียงเต้นระรัวในขณะที่เขามองไปที่คู่มือลับที่ไม่สมบูรณ์ซึ่งถืออยู่ในมือของเขา .. เขามองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ก่อนที่จะซ่อนคู่มือลับไว้ในร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว
เขาค้นร่างของงูจงอางอีกครั้งและยืนยันว่าไม่มีอะไรให้ค้นหาอีกแล้ว จากนั้นเขาก็จัดการกับศพของงูจงอาง
เอี้ยนลี่เฉียงดึงลูกศรสองดอกที่เจาะขาของงูจงอางออกมาก่อน ในขณะที่เขาดึงมันออกเขาตระหนักว่าขาของงูจงอางนั้นแข็งแรงและมีกล้ามเนื้อมาก
ลูกศรที่เขายิงนั้นฝังลึกเข้าไปในกล้ามเนื้อของฝ่ายตรงข้าม ยิ่งไปกว่านั้นความลึกของการเจาะของลูกศรก็เกินความคาดหมายของเอี้ยนลี่เฉียงเล็กน้อยเพราะว่ามันตื้นเกินไป
เป็นไปได้ไหมที่งูจงอางได้ฝึกฝนคู่มือลับที่เขาพกติดตัวไปทุกที่นั่นคือ
“วิชาระฆังทองคุ้มกาย” มันทำให้ร่างกายของเขาทนการโจมตีได้ดีเป็นพิเศษ?
ในขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงกำลังสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้นเขาก็ดึงลูกศรที่เจาะคอของงูจงอางออกมา ทันทีที่เขาถอดมันออกปลายแหลมของหัวลูกศรดูเหมือนจะหักคาลูกกระเดือกของงูจงอางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกแปลกๆเขาค่อยๆดึงเส้นผิวหนังกลับมาก่อนจะตระหนักว่าจริงๆแล้วมีชั้นผิวหนังอีกชั้นอยู่ข้างใต้ใบหน้าของงูจงอาง
เอี้ยนลี่เฉียงออกแรงบางอย่างและได้ยินเสียงฉีกขาดเบา ๆ คล้ายกับเสียงของหนังสัตว์ถูกฉีกขาด ในมือของเขาเผยให้เห็นหน้ากากบางๆ และทันใดนั้นใบหน้าของงูจงอางที่อยู่บนพื้นก็เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าอื่นอย่างเห็นได้ชัด
ใบหน้าของชายวัยกลางคนผิวซีดจนดูเหมือนไม่เคยโดนแดดมาก่อน คิ้วของเขาเบาบางและโหนกแก้มของเขาคมเหมือนมีด
ทั้งใบหน้าของเขาเผยให้เห็นร่องรอยของความมืดมิดและชั่วร้าย
นี่อาจเป็นใบหน้าที่แท้จริงของงูจงอาง? เขาจำสิ่งที่งูจงอางกล่าวได้ว่าเขาชื่อฟางจี๋ไม่ใช่เติ้งหลง
…
เอี้ยนลี่เฉียงลากศพของงูจงอางไปไว้ที่พุ่มไม้ใกล้ๆก่อน จากนั้นเขาก็หยิบตะกร้าและจอบที่ซ่อนไว้ในโพรงกระต่ายหลังพุ่มไม้ และใช้เวลาขุดหลุมกว่าครึ่งชั่วยาม
หลังจากนั้นเขาก็โยนงูจงอางลงไปในหลุมนั้นและฝังเขาไว้ เขาเป็นคนที่รักษาสัญญาเสมอ ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามยอมตอบคำถามอย่างจริงใจเขาก็ยินดีที่จะฝังงูจงอางให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์ที่สุด
เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยามกว่าที่เขาจะทำภารกิจนี้ให้เสร็จสิ้น แต่เอี้ยนลี่เฉียงไม่รู้สึกเหนื่อยเลย
จากนั้นเอี้ยนลี่เฉียงใช้มีดตัดเสื้อผ้าบางส่วนของงูจงอางที่เหลือทิ้งไว้และใช้มันพันรอบคันธนูเหลืองเขาโดยไม่ให้คนอื่นรับรู้ถึงลักษณะภายนอกที่แท้จริงของมัน
หลังจากนั้นเอี้ยนลี่เฉียงก็ทำความสะอาดสนามรบอีกครั้งและลบร่องรอยทุกอย่างที่อยู่บนพื้นก่อนจะหายตัวไปจากสถานที่แห่งนี้
เมื่อเขาทำความสะอาดเสร็จแล้วเอี้ยนลี่เฉียงก็หยิบหน้ากากที่เขาฉีกออกจากใบหน้าของงูจงอาง ตอนนี้ดวงตาของเขาสว่างขึ้น …
…
