เส้นทางของนักรบ
หลังจากอาหารเย็นแม่อู๋ก็เก็บจาน โดยปกติแล้วโจวเถี่ยจูจะอาศัยอยู่ในโรงฝึก เขากลับไปที่โรงฝึกช่างตีเหล็กเพื่อเฝ้าดูเตาหลอมและเครื่องมือของเอี้ยนเต๋อชาง
เอี้ยนเต๋อชางได้บอกว่าเขาต้องการที่จะออกไปสักครู่ โดยไม่พูดอะไรอีก เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและเข้าไปในสวนหลังบ้านทันที เขาวางอานบนรถม้าและจากไป
ดังนั้นเอี้ยนลี่เฉียงจึงเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในบ้านที่ไม่มีอะไรจะทำ
ที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีเวลาว่างเลย ในช่วงเวลาระหว่างอาหารเย็นและเวลานอนนอกจากจะปล่อยเวลาให้อาหารย่อยแล้วเขายังต้องบ่มเพาะในสวนหลังบ้านของเขา
เอี้ยนเต๋อชางจะยืนอยู่ข้างๆและดูแลเอี้ยนลี่เฉียงเป็นการส่วนตัว เขาไม่สามารถหย่อนยานได้แม้แต่วันเดียว
ชื่อเสียงของเอี้ยนลี่เฉียงในหมู่เด็กหนุ่มในเมืองหลิวเหอได้รับมาด้วยหยาดเหงื่อของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
มันไม่ใช่จากความบังเอิญเลยแม้แต่น้อย หน้าบ้านของเอี้ยนลี่เฉียงหันหน้าไปทางฝั่งแม่น้ำต้นหลิว นอกจากนี้ยังมีกังหันที่ขับเคลื่อนด้วยน้ำเข้าสู่โรงตีเหล็ก สนามหลังบ้านและหน้าบ้านของบ้านเอี้ยนลี่เฉียงเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกัน หลังบ้านเป็นป่าไผ่ที่เงียบสงบมาก
ห้องเก็บของที่ดูมั่นคงส่วนมากมีไว้เก็บอาหารของสัตว์เลี้ยง นอกจากนี้ยังมีต้นไม้ในสวนหลังบ้านพร้อมชั้นวางอาวุธอยู่ข้างใต้
มีอาวุธสี่ประเภทนอนอยู่บนชั้นวาง: กระบี่ ทวน ดาบและกระบอง กระบองถูกเรียกว่าเป็น ‘บิดาแห่งอาวุธ’ ดาบนี้รู้จักกันในนาม ‘สุภาพบุรุษแห่งอาวุธ’ กระบี่เป็นที่รู้จักในนาม ‘แม่ทัพแห่งอาวุธ’ ในขณะที่ทวนเป็นที่รู้จักในนาม ‘ราชาแห่งอาวุธ’ ‘.
ของเหล่านี้เป็นอาวุธหลักสี่ประเภทที่มักใช้เพื่อความชำนาญในการสังหาร ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้กว่า 90% เลือกอาวุธหนึ่งในสี่ประเภทนี้เป็นอาวุธหลัก อย่างไรก็ตามเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยพบเห็นมากนักที่จะมีคนเลือกกระบองเนื่องจากมีพลังในการสังหารที่ด้อยที่สุด ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงเลือกใช้กระบี่
คำพูดที่ว่า ‘หนึ่งเดือนในการฝึกฝนวิชากระบอง, หนึ่งปีที่จะเชี่ยวชาญกระบี่ แต่ต้องฝึกทวนไปตลอดชีวิต’ โดยนัยว่าทวนเป็นอาวุธที่ยากจะฝึกที่สุดในบรรดาอาวุธทั้งสี่ประเภทนี้ และจำนวนผู้ที่ได้รับการฝึกฝนในวิชาทวนค่อนข้างมีน้อยเมื่อเทียบกับผู้ที่ฝึกฝนวิชากระบี่และดาบ
อย่างไรก็ตามอาวุธหลักของเอี้ยนลี่เฉียงคือทวนยาว เขาไม่ได้ตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวเขาเอง แต่เป็นเพราะเอี้ยนเต๋อชางได้เลือกให้เขาแล้วเมื่อเขาเริ่มฝึก เขาไม่ได้ระแคะระคายเลยแม้แต่น้อยว่าทำไมเอี้ยนเต๋อชางซึ่งไม่มีความรู้ด้านศิลปะการต่อสู้ถึงเลือกเส้นทางที่ยากลำบากสำหรับเขา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเอี้ยนลี่เฉียงได้รับการฝึกฝนด้วยทวนเช่นเดียวกับการเรียนรู้ลมปราณที่ใช้บังคับมัน
มีชั้นวางอีกชั้นหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากชั้นวางอาวุธนั้น ใต้ชั้นวางของบนชั้นนั้นมีลูกเหล็กแถวหนึ่งขนาดประมาณไข่ไก่มัดด้วยเชือกเข้าด้วยกัน นี่คือสิ่งที่เอี้ยนลี่เฉียงใช้ในการฝึกทวนของเขา ลูกเหล็กนั้นถูกทาด้วยผงเรืองแสง แม้ว่าจะมองไม่เห็นในตอนกลางวัน แต่ลูกเหล็กก็ส่องแสงสีเขียวชอุ่มภายใต้แสงจันทร์ในยามค่ำคืน พวกมันดูสะดุดตามากและสามารถใช้สำหรับการฝึกซ้อมได้ดี
แม้ว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะได้รับการฝึกฝนการเคลื่อนไหวพื้นฐานเป็นระยะเวลาแปดปีเขาก็ยังไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นเชี่ยวชาญ
แต่เอี้ยนลี่เฉียงยังคงฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง จากความจริงที่ว่าเขายังไม่สามารถบรรลุลมปราณขั้นพื้นฐานจึงยังไม่ถือว่าเป็นนักรบที่แท้จริง เขาสามารถฝึกฝนท่าทางและวิธีการของมันได้ แต่หากไม่มีวิชาลมปราณ เขาจะไม่สามารถเป็นนักรบได้ในยุคนี้ ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถเข้าใจศิลปะการต่อสู้ใดๆ ได้อย่างเต็มที่
เมื่อหงต๋ากระแทกเขาออกจากเวทีด้วยวิชาฝ่ามือเหล็กเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าหงต๋าได้จะเริ่มฝึกฝนมันแล้ว
นั่นเป็นเพราะความจริงที่ว่าหงต๋าก็เหมือนกับเขาทั้งคู่ไม่มีลมปราณและยังไม่ใช่นักรบที่แท้จริง
วิชาฝ่ามือเหล็กต้องใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก มันดูไม่ฉลาดนักที่จะเสียเวลาจำนวนมากไปกับทักษะต่ำต้อยประเภทนี้ มีคำกล่าวว่า: ‘ฝึกปราณก่อนจากนั้นฝึกหมัด ลมปราณมาก่อนหมัด หากมีใครฝึกฝนศิลปะการต่อสู้โดยไม่ต้องมีลมปราณใดๆ พวกเขาก็จะไม่ประสบความสำเร็จในที่สุด
‘ หมัดถือเป็นของภายนอกในขณะที่ลมปราณนั้นถือว่าอยู่ภายใน หากต้องการฝึกฝนทักษะของตนพวกเขาจะต้องสร้างลมปราณก่อน มิฉะนั้นแม้ว่าทักษะภายนอกของพวกเขาอาจดูน่าประทับใจ
แต่มันจะไม่สามารถใช้ออกเป็นเวลานาน นี่เป็นเพราะความจริงที่ว่าในท้ายที่สุดพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากภาพสะท้อนของดอกไม้ในเรือนกระจกหรือดวงจันทร์ในน้ำ ไม่มีค่าอะไรนอกจากความสวยงาม
มีเวลาจำกัดสำหรับคนคนหนึ่งที่จะฝึกฝนลมปราณ เนื่องจากพระเจ้าไม่อนุญาตให้มีเวลามากเกินไปให้ใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย โดยพื้นฐานแล้วถ้าใครยังไม่ได้ฝึกลมปราณก่อนอายุยี่สิบห้าความหวังของพวกเขาในการสร้างรากฐานภายในช่วงชีวิตนั้นก็จะต้องบางมาก
นั่นหมายความว่าเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะก้าวไปเป็นนักรบได้
โจวเถี่ยจูศิษย์ของเอี้ยนเต๋อชางยังคงห่างไกลจากการบรรลุลมปราณขั้นพื้นฐานหลังจากอายุยี่สิบห้าปีเขาก็หมดโอกาสที่จะสร้างมัน ในตอนนั้นเองที่เขามาที่หาเอี้ยนเต๋อชาง เพื่อเรียนรู้ทักษะเพื่อการดำรงชีวิต
ความจริงก็คือนักรบแทบทุกคนในโลกก่อนหน้านี้ของเขา หลังจากฝึกฝนทักษะการต่อสู้เป็นเวลาสองสามปีคนๆหนึ่งจะมีร่างกายที่แข็งแกร่งเล็กน้อย จากนั้นพวกเขาจะถือดาบออกรบและสังหารโดยไม่ลังเลก่อนที่จะประกาศตัวเองว่าเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตามนักรบเหล่านี้ถือว่าเป็นขยะเมื่อเทียบกับมาตรฐานของโลกนี้
ในโลกนี้ลมปราณของคนๆหนึ่งเป็นมาตรฐานที่สำคัญสำหรับการเป็นนักรบ ในการสร้างลมปราณขั้นพื้นฐานจะต้องผ่านสามขั้นตอน มีเพียงผู้ที่ผ่านขั้นตอนทั้งสามนี้และมีลมปราณเป็นรากฐานเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะประกาศตัวเองว่าเป็นนักรบเต็มตัว มีเพียงนักรบเหล่านี้เท่านั้นที่สามารถฝึกฝนทักษะและวิชาต่อสู้ทุกประเภทจนถึงระดับที่ลึกซึ้งได้อย่างแท้จริง
เอี้ยนลี่เฉียงได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่ยังเด็กจนถึงตอนนี้ในลานเล็กๆแห่งนี้ทุกวัน แต่เขาก็ยังไม่ผ่านด่านแรกในสามด่านด้วยซ้ำ
ขั้นตอนแรกในสามขั้นตอนคือท่าม้า นี่เป็นความจำเป็นที่ผู้ฝึกฝนการต่อสู้ทุกคนจะต้องมี
ท่าทางของม้าอาจดูเหมือนง่ายสำหรับทุกคนในตอนแรก แต่ในความเป็นจริงมีโอกาสสูงที่ไม่มีแม้แต่คนเดียวจากร้อยคนที่สามารถผ่านด่านนี้ได้
จะถือว่าใครผ่านท่าม้าได้อย่างไร? พวกเขาต้องบรรลุความเป็นหนึ่งเดียวกันของเอวและม้าในขณะที่ออกแรงทั้งหมดในร่างกายผ่านเท้า
จะถือว่าผ่านไปได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาสามารถแสดงท่าทางราวกับว่าพวกเขาอยู่บนหลังม้า เมื่อผ่านด่านนี้ไปแล้วพวกเขาจะสามารถต่อกรกับคนสิบคนด้วยกำปั้นและขาของตัวเอง
เอี้ยนเต๋อชางใช้โชคในการขี่ม้าแรดเพื่อช่วยเอี้ยนลี่เฉียงผ่านด่านนี้ ม้าแรดถูกเลี้ยงไว้ที่บ้านเพื่อช่วยเอี้ยนลี่เฉียงเรียนรู้การขี่ม้าและยังช่วยให้เขาเข้าใจถึงพลังมหาศาลที่เกิดจากความสามัคคีระหว่างคนกับม้าเมื่อคนหนึ่งเหวี่ยงกำปั้นหรือทวนในขณะที่ม้าแรดพุ่งไปข้างหน้า
การโจมตีด้วยหมัดจากบุคคลที่มีความเข้าใจท่าม้าอย่างแท้จริงจะเทียบเท่าการขี่ม้าตัวหนึ่งโถมเข้าใส่คู่ต่อสู้ พลังจากฝ่าเท้าต้นขาเอวและหลังของเขาสามารถส่งไปยังหมัดเพื่อเพิ่มพลังการโจมตีได้ การโจมตีด้วยหมัดแบบนี้จะสามารถสังหารคนธรรมดาได้อย่างง่ายดาย
ถ้าคนธรรมดาเหวี่ยงหมัดใส่ใครสักคนพวกเขาจะใช้กำลังจากแขนของพวกเขา ผู้ที่ได้รับการฝึกฝนมากขึ้นเล็กน้อยสามารถใช้พลังของกล้ามเนื้อหน้าอกและหลังได้
นักมวยมืออาชีพบนโลกสามารถใช้พลังเอวได้บางส่วน เพื่อให้สามารถใช้พลังของนิ้วเท้าของตัวเองได้ นั่นจึงเป็นสัญญาณของความสำเร็จในท่าม้า นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผู้ฝึกฝนทุกคนจึงถือว่าท่าม้าเป็นสิ่งจำเป็น การประสบความสำเร็จในท่าทางม้านั้นคล้ายกับการได้รับพลังเพิ่มเติมจากม้า แม้ว่าจะยืนอยู่บนพื้นดินมันก็เหมือนกับว่าพวกเขากำลังขี่ม้าอยู่
ถึงเอี้ยนลี่เฉียงจะไม่เคยเข้าใจหลักการนี้ แต่ในโลกนี้ทุกคนดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งนี้
อย่างไรก็ตามความเข้าใจไม่ได้หมายความว่าจะสามารถบรรลุได้ ตัวอย่างเช่นย้อนกลับไปบนโลกนักเรียนมัธยมปลายทุกคนรู้ดีว่าระเบิดปรมาณูเกิดจากสมการพลังงานมวลของอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ อย่างไรก็ตามนี่ไม่ได้หมายความว่าทุกคนสามารถสร้างระเบิดปรมาณูได้แม้ว่าพวกเขาจะเข้าใจความเท่าเทียมกันของมวลและพลังงานก็ตาม
นอกเหนือจากความมุ่งมั่นอารมณ์และการทำงานหนักแล้ว อาจต้องใช้วิธีการอื่นที่ไม่รู้จักเพื่อให้ประสบความสำเร็จในท่าม้า ในฐานะช่างตีเหล็กธรรมดาเอี้ยนเต๋อชางทำได้เพียงพยายามช่วยให้เอี้ยนลี่เฉียงผ่านด่านนี้ไปให้ได้ เนื่องจากเขาไม่สามารถเข้าใจความลึกซึ้งและความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถจ้างครูมาสอนเอี้ยนลี่เฉียงได้
เอี้ยนเต๋อชางจึงสามารถทำหน้าที่เหมือนพ่อแม่ที่มีความหวังดีต่อลูกและทำตามประสบการณ์ที่ส่งต่อกันมาโดยคนอื่นๆ เขาซื้อม้าแรดให้เอี้ยนลี่เฉียงเพื่อที่เขาจะได้เข้าใจความลึกซึ้งของท่าม้าหลังจากที่เชี่ยวชาญการขี่ม้า
ในโลกนี้ความสามารถที่แท้จริงวิชาลับที่ลึกซึ้งตลอดจนความเข้าใจในทักษะและวิชาต่อสู้มีค่าอย่างยิ่ง ความเข้าใจและความสามารถเหล่านี้คล้ายกับสิทธิบัตรที่มีมูลค่าสูงในโลกการค้า
พวกมันไม่ได้เป็นของคนทั่วไป แต่กลับเป็นของคนเพียงส่วนน้อยเท่านั้น มีเพียงกลุ่มที่ร่ำรวยและทรงพลังอย่างแท้จริงเท่านั้นที่มีทรัพยากรและทรัพย์สินในการจ้างปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียง ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆ แม้แต่ตระกูลหงของเมืองหลิวเหอก็ไม่เพียงพอที่จะจ้างปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงมาได้
ปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงทั้งหมดมีระดับการฝึกฝนอย่างน้อยคือขั้นนักรบ พวกเขามีความสามารถและวิชาลับและไม่เต็มใจที่จะมอบให้กับผู้อื่น
