89 – สนทนากับอาจารย์ทั้งสอง
เมื่อทุกคนที่สนามประลองที่ 3 ได้ยินว่าเอี้ยนลี่เฉียงไม่ต้องอยู่ที่นั่นเพื่อแข่งขันต่อทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยังมีอีกสองสามรอบที่ต้องต่อสู้ ถ้าเอี้ยนลี่เฉียงยังอยู่ที่นั่นนั่นจะเป็นแรงกดดันมากเกินไปสำหรับคนอื่นๆ
ไม่นานหลังจากนั้น เอี้ยนลี่เฉียงภายใต้การนำของเจ้าหน้าที่สถาบันศิลปะการต่อสู้และสายตาที่อิจฉาและประหลาดใจของผู้สมัครสอบจำนวนนับไม่ถ้วนในบริเวณโดยรอบ
ก็เดินผ่านฝูงชนที่หนาแน่นและสนามกีฬาเพียงไม่กี่แห่งที่กำลังจัดการต่อสู้อยู่ด้านข้างและเป็น ตรงไปยังที่นั่งด้านหน้าของผู้ชมในสนามประลองหลัก
“อาจารย์ใหญ่เสิ่น อาจารย์สือ!” เอี้ยนลี่เฉียงโค้งคำนับต่อเสิ่นหงปิงและสือฉางเฟิงอย่างนอบน้อมไม่มีความหยิ่งผยอง
เสิ่นหงปิงและสือฉางเฟิงต่างมองเอี้ยนลี่เฉียงขึ้นและลงด้วยดวงตาที่แหลมคมและเป็นประกาย ในขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงอยู่ใน สนามประลองที่ 3 พวกเขาเห็นเขาจากด้านข้างเท่านั้นและยังมีระยะห่างระหว่างพวกเขาด้วย
ดังนั้นทั้งคู่จึงไม่สามารถมองเห็นเอี้ยนลี่เฉียงได้ชัดเจน ตอนนี้ เอี้ยนลี่เฉียงมายืนต่อหน้าพวกเขาแล้วพวกเขาก็รู้ว่าเอี้ยนลี่เฉียงยังเด็กอยู่และนั่นทำให้ทั้งคู่ประหลาดใจ
สีหน้าของเอี้ยนลี่เฉียงยังเด็กเกินไปเมื่อเทียบกับผู้เข้าแข่งขันอายุสิบหกหรือสิบเจ็ดปีส่วนใหญ่ที่นี่ในวันนี้ “ปีนี้เจ้าอายุเท่าไหร่” สือฉางเฟิงถามทันที
“ สิบสี่!”
“ นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าเข้าร่วมการสอบศิลปะการต่อสู้ใช่ไหม”
“ใช่!”
สือฉางเฟิงหัวเราะมีความสุขมาก “ไม่เลวไม่เลวเลย! ข้าอยู่ในสถาบันศิลปะการป้องกันตัวของแคว้นผิงซีเป็นเวลาหลายปีและในระหว่างการสอบศิลปะป้องกันตัวของมณฑลทุกปีข้าได้ไปเที่ยวทั่วมณฑลในแคว้นแต่ยังไม่ได้พบกับเด็กอายุสิบสี่เลย
เด็กคนหนึ่งที่ได้ฝึกฝนหมัดพยัคฆ์คำรามต่อเนื่องจนถึงระดับนี้เป็นเรื่องที่หายากจริงๆ ดูเหมือนว่าสถาบันศิลปะป้องกันตัวของแคว้นผิงซีจะรับสมัครผู้มีพรสวรรค์พิเศษอีกคนจากมณฑลชิงไห่
“ขอบคุณอาจารย์สือที่ยกย่อง ลี่เฉียงเพียงโชคดีเล็กน้อยในมณฑลชิงไห่ยังมีคนที่มีความสามารถมากมายและเป็นสถานที่ที่ชนชั้นสูงรวมตัวกัน
ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ในการแข่งขันเพื่อให้สามารถเข้าศึกษาในสถาบันศิลปะการต่อสู้ของแคว้นผิงซีให้ได้! “
แม้จะอายุน้อย แต่เอี้ยนลี่เฉียงก็ยังคงเจียมเนื้อเจียมตัวและรอบคอบในขณะนี้โดยไม่มีสัญญาณของอารมณ์เย่อหยิ่งที่คนหนุ่มสาวควรมี
นอกจากนี้เขายังรู้วิธีพูดอย่างเหมาะสมและมีท่าทางคล้ายกับลูกหลานของตระกูลที่มีอิทธิพล สิ่งนี้ทำให้สือฉางเฟิงประทับใจเขามากขึ้นในขณะที่เขาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“ตัดสินจากความสมบูรณ์ของวิชาหมัดพยัคฆ์คำรามต่อเนื่องที่เจ้าใช้ในเวทีวันนี้เห็นได้ชัดว่าทุ่มเทเวลาให้กับมันมากทำไมเจ้าถึงพ่ายแพ้อย่างง่ายดายในระหว่างการสอบเบื้องต้นเมื่อสองเดือนก่อน เจ้าได้รับบาดเจ็บหนักหรือไม่เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าตั้งใจจะยอมแพ้เพราะได้รับผลประโยชน์จากใครบางคน
” เสิ่นหงปิงก็พูดขึ้น ภายในช่วงเวลาสั้นๆนี้เขาได้ส่งคนออกไปถามเกี่ยวกับภูมิหลังของเอี้ยนลี่เฉียงและได้พบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างการสอบเบื้องต้น ด้วยเหตุนี้เสิ่นหงปิงจึงไม่เข้าใจว่าทำไมเอี้ยนลี่เฉียงถึงอ่อนแอมากในระหว่างการสอบเบื้องต้น
แน่นอนว่าการสนทนาระหว่างเอี้ยนลี่เฉียงและฉีตงไหลจะยังไม่เดินทางมาถึงหูของเสิ่นหงปิงและสือฉางเฟิง
สือฉางเฟิงมีคำถามเดียวกันในใจเช่นกันนี่คือสิ่งที่ทำให้ทั้งคู่ประหลาดใจมากที่สุด
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะไม่บอกใครว่าหมัดพยัคฆ์คำรามต่อเนื่องของเขามีความก้าวหน้าติดต่อกันภายในสองเดือนนี้ หากความจริงถูกเปิดเผย เขาคิดว่านั่นจะทำให้เรื่องราวของคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นของเขาไม่ปลอดภัยอีกต่อไป โชคดีที่เอี้ยนลี่เฉียงมีแผนในใจแล้ว
“ในวันสอบเบื้องต้นข้าถูกลอบทำร้าย ข้าถูกมดน้ำแข็งกัดและทำให้ข้าพ่ายแพ้ในที่สุดและได้รับบาดเจ็บสาหัส!” เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงเล่าเหตุการณ์เมื่อสองเดือนก่อน เขาต้องปรับอารมณ์เล็กน้อยและความโกรธที่แสดงบนใบหน้าของเขานั้นสมจริงสมจังมาก ทักษะการแสดงของเขาล้วนทำให้ทุกคนคล้อยตามจนอาจทำให้ ลีโอนาโด ดิคาปริโอ ต้องอับอาย
“ บังอาจ!” สือฉางเฟิงกระโดดออกมาจากที่นั่งทันที แม้จะมีอารมณ์ที่ดีในตอนแรก แต่ดวงตาของเขาก็ลุกโชนด้วยความโกรธ
ในฐานะอาจารย์พิเศษของสถาบันศิลปะการป้องกันตัวของแคว้นผิงซีเขาถูกส่งไปตระเวนทุกเขตในวันสอบ นี่เป็นการป้องกันการทุจริตการเข้าสอบหรือการป้องกันการติดสินบนใดๆที่อาจเกิดขึ้น
ความโชคร้ายของเอี้ยนลี่เฉียงคือสิ่งที่เขาควรจะป้องกันด้วยความพยายามอย่างเต็มที่ แต่มันก็ยังเกิดขึ้นจนได้
“คนที่ต่อสู้กับเจ้าในวันนั้นเขายังอยู่หรือไม่ ไปเรียกเขามาที่นี่หากความจริงเป็นอย่างที่เจ้าพูดสถาบันศิลปะการต่อสู้ของแคว้นผิงซีจะตัดสิทธิ์ของเขาตลอดกาล ไม่เพียงแค่นั้นข้ายังจะรายงานไปยังผู้ว่าการของแคว้นและจะจัดการเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด! “
“ ตระกูลของเขาเกิดหายนะเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา และตัวเขาก็กลายเป็นบ้าไปแล้วจึงไม่ได้มาเข้าสอบในวันนี้!” เอี้ยนลี่เฉียงตอบด้วยความสงบ
สือฉางเฟิงรู้สึกตกใจอย่างเห็นได้ชัดในขณะที่เสิ่นหงปิงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้และเอนตัวไปกระซิบบางอย่างเบาๆที่หูของเสิ่นหงปิงเพียงแค่นั้นการแสดงออกบนใบหน้าของสือฉางเฟิงก็ผ่อนคลายลงทันที
“ นี่ต้องเป็นสิ่งเรียกว่าการลงโทษจากสวรรค์ เจ้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องนี้อีกแล้วเพียงแค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ!”
“ใช่!”
เสิ่นหงปิงมองไปที่เอี้ยนลี่เฉียงและพยักหน้าให้เขา
“ไปพักผ่อนที่ด้านข้างเจ้าจะได้เข้าร่วมการแข่งขันของผู้สมัครหนึ่งร้อยคนในภายหลัง!”
เอี้ยนลี่เฉียงประสานมือเพื่อแสดงความเคารพต่อสือฉางเฟิงและเสิ่นหงปิงก่อนที่จะถอยกลับไปพักผ่อนในพื้นที่ผู้ชมภายใต้การนำของเจ้าหน้าที่สถาบันศิลปะการต่อสู้
