ตอนที่ 125 พี่น้องร่วมสาบาน
ระหว่างทางไปตรอก ชายหนุ่มตอบวิทยุสื่อสารขณะแบกถุงยาวไว้บนบ่า “ตอนนี้เราหาตําแหน่งยิงอยู่ ยังล็อกเป้าหมายไม่ได้”
“อีกนานไหมเนี่ย?”
“ขออีกหนึ่งนาที่”
“ไอ้เวร! หนึ่งนาทีน้องชายฉันก็ตายพอดีสิวะ!” ชายหนุ่มที่นั่งบนเบาะผู้โดยสารตะคอก “จะเลือกอะไรนักหนา เอา ค่วางปืนและยิ่งได้ก็พอแล้ว!”
“โอเค”
…..
หลังก้อนหิน
ร่างท่อนบนของฉินอวี่ชาจนแทบไม่รู้สึก ดวงตาและหูเริ่มไม่รับรู้อะไรแล้ว
แมวเฒ่าเขย่าฉินอวี่อย่างแรงเพื่อให้เขารู้สึกตัว “ลุกขึ้นไปที่เนินเขากัน”
ฉินอวี่มองแมวเฒ่าด้วยสายตาเหม่อลอยครู่หนึ่งก่อน ลุกขึ้นนั่งและตะโกน “เสี่ยวฉี ฉะ ฉันกําลังจะตายไอ้หยวนหัวจากซ่งเจียงคือคนที่ฆ่าฉัน!”
แมวเฒ่าพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาปาดน้ำตาก่อนพูดขึ้น “อย่าพูดจาไร้สาระ! นายต้องไม่ตาย!”
พูดจบแมวเฒ่าก็รีบพยุงฉินอวี่ขึ้น แต่ด้วยร่างอันไร้เรี่ยวแรงและหนักอึ้งทําให้แมวเฒ่าต้องประคองเขาไปอย่างทุลักทุเล
ที่เชิงเขา
เมื่อเฒ่าหม่าเห็นแมวเฒ่าและฉินอวี่หลบอยู่หลังก้อนหินจึงรีบกลับไปช่วยทั้งคู่
ขณะเดียวกัน ชายหัวโล้นนําลูกน้องไปที่ก้อนหิน ทันทีที่เข้าใกล้พวกเขากระหน่ำยิงจนเกิดประกายไฟและเศษหินกระจายไปทั่วบริเวณ
“บุก!” ชายหัวโล้นตะโกนสั่ง ลูกน้องสี่คนวิ่งเข้าหาก้อนหินจากด้านข้างอย่างรวดเร็ว
“ไอ้พวกสารเลว!”
เฒ่าหม่ากระโดดออกมาจากก้อนหินพร้อมกับถือกริชไว้ในมือซ้าย เขาหมอบต่ำลงพร้อมกับเอื้อมแทงศัตรูที่อยู่ใกล้ที่สุด ในจังหวะที่เขากําลังจะจ้วงแทง อีกฝ่ายพลันหันมาพร้อมจ่อปลายกระบอกปืนหาเขาทันที
“ปัง!”
กระสุนพุ่งเจาะทะลวงเอวของเฒ่าหม่าในขณะที่กริชแทงเข้าซอกรักแร้ศัตรูอย่างรวดเร็ว
“ฉึก!”
ความเจ็บปวดทําให้ศัตรูปล่อยปืนหล่นพื้น
ศัตรูอีกสามคนหันมาตอบโต้อย่างรวดเร็ว
“ปัง ปัง ปัง!”
เฒ่าหม่าถูกยิงบริเวณซี่โครงซ้าย ถึงอย่างนั้นเขายังกัดฟันแน่นพร้อมกับหยิบปืนแล้วยิ่งโต้ตอบทันที
พื้นที่บริเวณนี้ถูกเปลี่ยนเป็นดงกระสุนอย่างรวดเร็ว ชายสามคนพุ่งตัวเข้ามาในก่อนหน้าถอยหลังกลับทันที ส่วนเฒ่าหม่าพิงหลังกับก้อนหินในขณะที่หายใจรวยริน สายตาของ เขาจับจ้องอยู่กับชายที่ซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินสักพักหนึ่งก่อนจะคํารามลั่น “แมวเฒ่า! แกสองคนวิ่งไปบนเนินเขาเดี๋ยวนี้ พวกแกต้องรอดไปให้ได้!”
“เราจะไปด้วยกัน!”
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” เฒ่าหม่าตะโกน “วิ่งไปซะและอย่าหันหลังกลับมาเด็ดขาด!”
แมวเฒ่ามองเฒ่าหม่าสักครู่ ก่อนพยุงร่างของฉินอวี่ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีมุ่งหน้าไปยังเนินเขา
“ไอ้พวกโง่มัวทําอะไรอยู่วะ!? แค่ไอ้แก่คนเดียวจัดการไม่ ได้อีกเหรอ? บุกเข้าไปสิวะ!” หยวนหัวตะเบ็งสุดเสียงด้วยความฉุนเฉียว
ศัตรูบุกเข้ามาอีกครั้ง
ชายสองคนหมอบหลบอยู่หลังต้นไม้บนเชิงเขา ชายทางซ้ายมือดูเหมือนจะเป็นคนชี้เป้าเขาหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาพร้อมรายงาน “หกนาฬิกาหลังก้อนหินเหนือระดับพื้นดินสามสิบเมตร”
ชายที่แบกถุงรีบนําสไนเปอร์ออกมาพร้อมตั้งปืนไว้บนเข่าอย่างมั่นคง
คนทางซ้ายตะโกนทันที่ “สไนเปอร์ประจําตําแหน่งแล้ว!”
“ยิง! กําจัดพวกที่ตามมาให้หมด!” เสี่ยวฉีตะโกนผ่านวิทยุสื่อสารขณะนั่งอยู่ในรถ
“เปรี้ยง!”
เสียงกัมปนาทของปืนไรเฟิลแรงสูงดังสะท้อนเชิงเขา ขณะกระสุนทะยานแหวกอากาศออกไป
“โพละ!”
“ตุบ!”
ทันทีที่กระสุนเจาะทะลวงหัวของศัตรูคนแรก เขาก็ล้มลงบนพื้นทันที
พร้อมกันนั้นเสียงเครื่องยนต์ดังแว่วมาจากตรอกด้านซ้าย ปรากฎรถจี๊ปที่มีล้อและบังโคลนซึ่งถูกดัดแปลงโดยเฉพาะพุ่งตรงเข้ามายังกลุ่มของศัตรู
ศัตรูที่กําลังวิ่งขึ้นเนินเขาหันกลับไปยิงรถจี๊ปทันทีเมื่อได้ยินเสียงดังเข้ามาจากด้านหลัง
แม้กระสุนจะสาดเข้ามา รถจี๊ปยังขับเคลื่อนต่อไปก่อนหยุดอยู่ตรงหน้าของกลุ่มศัตรู ปืนกลหนักสองกระบอกโผล่ออกมาจากหน้าต่างด้านซ้ายและกราดยิงตอบโต้ไปทางกลุ่มศัตรูเสียงแผดสนั่น
“ปังๆๆ!”
การกราดยิงอย่างกระทันหันทําให้ลูกน้องของหยวนหัวล้มตายอย่างรวดเร็ว ดินและหิมะบริเวณนั้นพุ่งกระจายขึ้นราวกับใบมีดผุดขึ้นมา ทั้งหมดเป็นผลมาจากกระสุนที่สา ดกระหน่ำอย่างไม่ลดละ
“หาที่กําบัง!” ชายหัวโล้นตะโกนขณะพุ่งเข้าไปคุ้มกันหยวนหัวทันที
แมวเฒ่าลากฉินอวี่มาหลบหลังต้นไม้บนทางลาดชัน เขาสูดลมหายใจลึกก่อนจะถามว่า “นั้นใคร..พวกนั้นเป็นใครกัน?”
“พวกนั้นคือคนช่วยฉันให้เข้ามาในเขตพิเศษที่เก้านี้ได้!” ฉินอวี่พูดพลางหลับตาลง “เขาเป็นพี่น้องร่วมสาบานของฉัน”
แมวเฒ่าประหลาดใจเล็กน้อย “ฉันคิดว่าฉีหลินมารับพวกเราซะอีก”
“ลําพังตัวเขาคงทําอะไรไม่ได้มาก และเขาก็อยู่ไกลเกินไป” ฉินอวี่ตอบอย่างไร้เรี่ยวแรงขณะสติเริ่มเลือนราง
เฒ่าหม่าติดอยู่หลังก้อนหินด้วยเหตุที่เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อซื้อเวลาให้พวกฉินอวี่หนี และเป็นเพราะก่อนหน้านี้เขาใช้กระสุนจนหมดจึงไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้
จุดกึ่งกลางของเนินเขา
คนชี้เป้ารายงานผ่านภาพที่เห็นในกล้องส่องทางไกล “คนบาดเจ็บหนีไปได้แล้ว แต่ยังมีอีกคนอยู่หลังก้อนหิน ต้องช่วยเขารึเปล่า?”
“ช่วยสิ!” เสี่ยวฉีตอบอย่างแน่วแน่
“คุ้มกันคนที่อยู่หลังก้อนหิน!” คนชี้จุดสั่งคนซุ่มยิง
มือปืนเล็งและยิงอย่างรวดเร็วสามครั้ง จนชายสามคนที่อยู่รอบก้อนหินตายหมด
ชายหัวโล้นที่ปกป้องหยวนหัวดึงเขามาด้านหลังพร้อมตะโกน “หยุดยิง เราต้องถอย!”
“ไอ้งั่ง! ฉันทุ่มเททุกอย่างกับเรื่องนี้ จะถอยไปไหน?” หยวนหัวตาแดงก่ำผลักชายหัวโล้นขณะแผดเสียงดัง “ไปจับตัวเฒ่าหม่าให้ได้ ฉันจะเอามาต่อรองแลกสิงจื่อห่าว!”
“คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอที่เราไม่เห็นแม้แต่เงาของสิงจื่อห่าวเลย ฟังผมสิ!” ชายหัวโล้นตะโกนด้วยความกังวล
“หลบไปสิวะ!” หยวนหัวผลักชายหัวโล้นออกพร้อมกับ ไปยิงใส่ก้อนหินสามนัดติด “เอาตัวมันมา!”
ชายหัวโล้นกัดฟันแน่นและผลักหยวนหัวกลับด้วยความหงุดหงิดพร้อมพูด “ได้! เมื่อต้องการตัวมันมากนัก ผมจะเอามาให้!”
ชายหัวโล้นนําลูกน้องไปยังก้อนหินนั้นอีกครั้ง
“ปัง ปัง!”
จุดกึ่งกลางของเนินเขา
คนชี้จุดพูดอย่างหมดหนทาง “ศัตรูกําลังบุกไปที่ก้อนหินอีกแล้ว ลําพังสไนเปอร์ของเราคงปกป้องคนที่หลบอยู่หลังก้อนหินไม่ได้!”
เสี่ยวฉีเงียบครู่หนึ่งก่อนจะสั่ง “ถอย! ปกป้องน้องชายฉันที่ทางขึ้นเขา!”
“แล้วนายล่ะ?” คนชี้จุดถาม
เสี่ยวฉีตอบกลับทันที “ก่อนหน้านี้นายไม่ได้ยินที่น้องฉันพูดเหรอ?”
คนชี้จุดงุนงง
“ไม่มีอะไรรับประกันว่าน้องฉันจะรอด” เสี่ยวฉีพูดอย่างเยือกเย็น “ฉันจะแก้แค้นให้เขา”
“นายมันบ้า!” คนชี้จุดตะโกนอย่างโกรธเคือง “ถ้าพวกมันเข้าป่านายจะใช้รถจี๊ปไม่ได้อีก พวกนายแค่สี่คนจะลงไปสู้ระยะประชิดกับคนจํานวนขนาดนั้นได้ไง? แก้แค้นงั้นเหรอ? จะตายกันหมดมากกว่า!”
“พวกมันนั่นแหละบ้า! ฉันจะรีบไปฆ่าหยวนหัวและถอย!” เสี่ยวฉีตะโกนกลับ “พวกนายอยู่ประจําตําแหน่งไว้ ถ้าฉันถูกล้อมก็หนีไปเลย!”
“นายโง่หรือไง? เราทําตามแผนทุกอย่างแล้ว ยังต้องไปเสี่ยงอีกเหรอ?” คนอื่นในรถจี๊ปพลางตะโกนใส่เขาด้วย :
“พอเถอะ! ฉันไม่ได้ทําเพื่อเงิน แต่ฉันจะแก้แค้นให้น้องชาย” เสี่ยวฉีพูดพร้อมหยิบปืนขึ้นมาก่อนสั่งคนขับ “ตรงเข้าหาพวกที่กําลังขึ้นไปบนทางลาดเหล่าชื่อดูให้ดีล่ะใครคือหัวหน้าพวกมัน”
เมื่อได้ยินคําสั่ง คนขับจึงเร่งเครื่องตรงไปยังทางลาดทันที
เหล่าซือมองออกนอกหน้าต่างรถเพื่อหาตัวผู้นําของกลุ่มขณะที่เริ่มเข้าใกล้
ชายหัวโล้นและพวกลูกน้องมุ่งหน้าเข้าป่าโดยให้หยวนหัวอยู่ตรงกลาง
“เปิดไฟหน้า!” เหล่าชื่อตะโกน “ไฟเพดานด้วย!”
คนขับทําตามคําสั่งทันทีขณะขับรถจี๊ปตรงไปยังฝูงชน
หยวนหัวหันไปมองเขายกมือป้องแสงทันทีตามสัญชาตญาณ ในขณะอุทานด้วยความตกใจ “เฮ้ย! ไอ้รถเวรนั่นยังไล่ตามเราอีกเหรอ?”
“ปลดโซ่กันลื่นและเร่งความเร็ว!” เสี่ยวฉีตะโกน
