Special District 9 เขตพิเศษที่ 9 – ตอนที่ 198 อาวุธลับของแมวเฒ่า

Special District 9 – เขตพิเศษที่ 9 Special District 9 ตอนที่ 198 อาวุธลับของแมวเฒ่า

ตอนบ่าย ณ เรือนจําฮ่งเจียงแห่งที่สาม ชายหนุ่มผู้ถูกฉินอวี่จับตัวได้ที่โกดังตระกูลหญ่ก่อนหน้านี้สวมชุดนักโทษและนั่งมองแมวเฒ่าอยู่บนเก้าอี้เหล็ก

“จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?” แมวเฒ่าถามขณะยกน้ําอุ่นขึ้นจิบ

ชายหนุ่มบนคนตรงหน้าด้วยท่าทีรังเกียจก่อนจะตอบว่า“ก็ผมไม่รู้เรื่องจะให้พูดอะไรล่ะ?”

“แกจะบอกว่าไม่รู้ไม่เห็นปืนที่ซุกเรียงเป็นตับอยู่ในห้องนั้นงั้นเหรอ? เล่นเป็นคนตาบอดอยู่รึไง?” วุ้นเส้นตะคอก “ข้อมูลพวกนี้เปลี่ยนชีวิตแกได้เลยนะ”

“หึๆ” ชายหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะ “ผมก็แค่ทํางานแลกเงิน เขาสั่งอะไรมาก็ทําตามนั้น ของอะไรอยู่ในโกดังใครสนกัน…”

“แล้วปืนในมือแกล่ะ..จะว่ายังไง?”

“ผมเอาปืนไปทํางานด้วยมันแปลกตรงไหน? พวกคุณจะจับผมประหารแค่เพราะฉันพกปืนตัวเองไปเนี่ยนะ?” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยท่าที่เบื่อหน่าย “ของของใครก็ไปถามเจ้าตัวเองสิมาซักไซ้ไล่เลียงคนไม่รู้เรื่องอย่างผมให้ได้ประโยชน์ อะไรขึ้นมา”

แมวเฒ่าถอนหายใจพลางยกน้ําอุ่นขึ้นจิบอีกรอบ

“ตอบกวนประสาทแบบนี้มันน่าจับขังสักสองสามปีนะว่าไหม?” วันเสียงทําเสียงขู่

ชายหนุ่มพูด “นี่คุณตํารวจ ถ้าคุณจะขังผมจริงๆ ละก็ยินดีเลย ถือซะว่าขอร้องเลยแล้วกันนะ…อยู่ข้างนอกนั่นกว่า จะหาเงินมายาไส้ได้แต่ละมื้อเหนื่อยสายตัวแทบขาดอยู่ข้า งในนี้เรื่องอาหารการกินคงสุขสบายกว่าเป็นไหนๆถึงจะต้องทําคุณประโยชน์อะไรในคุกบ้างแต่คงดีกว่าอยู่นรกข้างนอกนั้น”

“ฉันเหมือนเพื่อนเล่นแกรึไง?” แมวเฒ่าเริ่มไม่สบอารมณ์

“แล้วแต่พวกคุณเลยนะ ผมมีเวลาเหลือเฟือ” ชายหนุ่มยิ้มตอบ “บางทีถ้าโดนขังนานๆ อาจช่วยให้นึกอะไรออกบ้างก็ได้”

“นึกออกงั้นเหรอ?” แมวเฒ่าแสยะยิ้ม “จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม?”

วุ้นเส้นตกตะลึงกับคําพูดของนักโทษหนุ่ม

แมวเฒ่าลุกขึ้นและเดินไปหาชายหนุ่มก่อนจะโน้มตัวกระซิบข้างหูว่า “แกบอกว่าตัวเองเป็นแค่ลูกจ้างทํางานแลกเงิน ไม่รู้เรื่องอะไรสินะฉันไม่เข้าว่าทําไมคนอย่างแกถึงใจกล้า ขนาดนี้ แต่เอาเถอะ…ฟังฉันให้ดีในเมื่อแกอยากโดนขังมาก ก็จะจัดให้ตามคําขอ และฉันจะคอยจับตาดูแกตลอดถ้าพร้อมจะพูดเมื่อไหร่ก็เชิญ”

“ไม่ต้องห่วงไปหรอก เชิญจับตาดูผมทุกฝีก้าวได้เลยฮ่าๆ ๆ” ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม

“เรื่องมันไม่ง่ายอย่างที่แกหวังไว้หรอก” พูดจบแมวเฒ่าก็หันหลังกลับ “ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”

“รอบหน้าฝากเอาบุหรี่ไฟฟ้ามาฝากด้วยนะครับ”ชายหนุ่มตะโกนตามหลังแมวเฒ่า “ถ้าดูแลผมดีๆ บางทีผมอาจจะนึกอะไรออกก็ได้นะ”

ช่วงกลางวันในโรงอาหารเรือนจํา

วุ้นเส้นซดบะหมีด้วยอารมณ์หงุดหงิดก่อนหันไปพูดกับแมวเฒ่าว่า “ฉันเคยบอกฉินอวี่แล้วว่าไอ้นักโทษพวกนี้สอบ สวนยากต่อให้เราชักแม่น้ําทั้งห้ามาพูดยังไงก็คงไม่ยอมปริปากพวกมันรู้ว่าโทษอย่างหนักก็แค่เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในกา รครอบครองอาวุธปืนผิดกฎหมายเท่านั้นดูเหมือนตระกูลหวี่เตรียมการไว้อย่างดีเพื่อไม่ให้พวกมันแพร่งพรายอะไร”

“อย่าเพิ่งคิดมาก ฉันมีวิธีง้างปากพวกมัน” แมวเฒ่าตอบอย่างมั่นใจ “เดี๋ยวฉันจะไปหาผู้คุมหน่วยสอง”

“ไปหาทําไม?” วันเส้นสงสัย

“กินก่อนเถอะ เดี๋ยวก็รู้” แมวเฒ่าตอบกลับอย่างไม่ทกข์ร้อน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

บริเวณโถงทางเดินไปห้องสอบสวน นายตํารวจหนุ่มวัยยี่สิบกําลังขมวดคิ้วยืนประจันหน้ากับแมวเฒ่าอยู่ด้วยท่าที่เคร่งเครียดเพราะเบื้องบนมีคําสั่งให้ทําตามอย่างเข้มงวด เนื่องจากปีที่แล้วมีนักโทษต้องฆ่าตัวตายหลังเกิดเรื่องอยู่บ อยครั้ง

“ฉันบอกว่าให้ส่งคนมาจะเอาไปคุย ถ้ามีปัญหาอะไรฉันรับผิดชอบเอง!” แมวเฒ่าขึ้นเสียง

นายตํารวจหนุ่มส่ายหน้า “ไม่ได้ครับถ้ามันมีปัญหาจริงๆผมจะโดนด้วย!”

“โธ่เว้ย! ก็บอกอยู่ว่าฉันจัดการให้ได้”แมวเฒ่าจ้องหน้าอีกฝ่ายไม่เลิก“ฉันต้องใช้คนจริงๆและจะให้นายไปด้วยไม่ได้”

“ไม่ครับ…”

“ถ้ายังไม่ยอม ฉันจะแจ้งเบื้องบนว่านายแอบไปตีหรี่ระหว่างหน้าที่!” แมวเฒ่าไม่เลิกความพยายาม “ฉันพูดจริ งนะ”

“บ้าอะไรเนี่ย!”

“เอางี้แล้วกันถ้ามีใครถามก็บอกไปว่าฉันมาจริงและนายก็ปฏิเสธตามคําสั่งแล้ว โอเคไหม?” แมวเฒ่าเลิกคิ้วถาม

–

นายตํารวจหนุ่มพยักหน้า “เฮ้อ…ก็ได้ครับ”

“งั้นก็รีบไปหามา ขอคนแข็งแรงสักสองสามคนโดยเฉพาะที่เคยโดนมาแล้วหกถึงเจ็ดปีน่าจะกําลังดี” แมวเฒ่า

วุ้นเส้นมองดูทุกอย่างพักหนึ่งก่อนเอ่ยถาม “แน่ใจเหรอว่าจะได้ผล?”

“ในเมื่อคนมีประสบการณ์จริงอยู่ในนี้ทําไมเราต้องออกแรงสอบสวนเอง?” แมวเฒ่าตบบ่าวุ้นเส้น “ไม่คิดเหรอว่านักโทษพวกนี้น่าจะรู้จุดอ่อนดีกว่าเรา?”

“ก็จริง” วุ้นเส้นพยักหน้า

เรื่องจําซ่งเจียงแห่งที่สามนี้ถูกแบ่งเป็นสองเขตแดนใหญ่ที่ด้วยกัน

เขตแดนที่หนึ่งคือสถานที่ซึ่งนักโทษได้รับการตัดสินโทษแล้วถูกขังอยู่โดยมีขนาดใหญ่ครอบคลุมสี่อาคารและสองสนามเขตแดนที่สองเป็นสถานที่สําหรับนักโทษรอพิจารณาคดี มีขนาดเล็กรองลงมาครอบคลุมเพียงหนึ่งสนามและ ห้องพักหนึ่งแถว

ตามปกติทั้งสองเขตแดนจะไม่ได้ติดต่อกัน เว้นแต่จะมีวาระพิเศษเช่นการร่วมกิจกรรมภายในเรือนจํา และเมื่อถึงเว ลานั้นนักโทษเขตแดนหนึ่งมักจะเป็นคนชี้นําแก่นักโทษเขตแดนสอง

เวลาบ่ายสาม หลังกวาดหิมะและทําความสะอาดตึกใหญ่เรียบร้อยแล้ว เหล่าผู้คุมนํานักโทษกลับเข้าเรือนจําตามเขต แดนของแต่ละคนชายหนุ่มที่ถูกจับข้อหาค้าปืนก็ เป็นหนึ่งในนั้น

กระทั่งช่วงหัวค่ํา ก่อนโรงอาหารจะเปิด ชายหนุ่มใช้เวลาว่างนั้นหลบมาคุยกับคนอื่นๆ อยู่หลังตึกใหญ่

“เฮ้! ทางนี้!” นักโทษร่างกํายําคนหนึ่งตะโกน

ทุกคนหันไปมองตามเสียงเรียก ชายหนุ่มชี้มาที่ตัวเองก่อนถาม “เรียกฉันเหรอ?”

“ใช่!” นักโทษร่างกํายําพยักหน้าตอบ “ช่วยมาทางนี้หน่อย”

“ได้ๆ”

นักโทษร่างกํายําพาชายหนุ่มเดินออกมาราวสี่สิบถึงห้าสิบเมตรก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในห้องน้ํารวม

“เข้ามาทําอะไรในนี้?” ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย

“เข้าไปสิ ลูกพี่ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” นักโทษร่างกํายําผลักเขาเข้าไป

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องน้ําด้วยท่าที่งุนงงก่อนจะพบกับชายวัยกลางคนผมหงอกอายุราวสี่สิบสวมเสื้อโค้ตทหารจ้องมองมาที่ตนเอง

“ละลูกพี่ จะให้ผมทําอะไรเหรอครับ?” ชายหนุ่มถามตะกุกตะกัก

“รู้รึเปล่าว่าความสุขที่ยิ่งใหญ่ในคุกคืออะไร?” ชายวัยกลางคนแสยะยิ้มถาม

ชายหนุ่มชะงัก

“มีคนบอกฉันให้มาช่วยนายหาความสุขนั้นให้เจอ” ชายวัยกลางคนหยิบซองบุหรี่ออกมาก่อนพูดต่อ “ถอดกางเกง ซะ!”

“ละลูกพี่ จะ..จะทําอะไรเหรอครับ?” ชาย หนุ่มถอยหนีด้วยความกลัว“อย่าทําแบบนี้เลยนะครับ คะ คือผมยังไม่เคย…”

“ฉันไม่ทําหรอก” ชายวัยกลางคนจุดบุหรี่ “พอดีฉันไม่ชอบประตูหลังน่ะนะแต่…น้อๆ ฉันต่างหากที่จะเป็นคนทํา”

“มะหมายความว่าไงน้องๆ?” ชายหนุ่มตกตะลึงก่อนจะรีบหันหลังหนี

ทว่าจากด้านนอกห้องน้ําชายฉกรรจ์ห้าคนกําลังเดินเข้ามา

“เชี่ย!” ชายหนุ่มร้องลั่นถอยชิดกําแพง “อย่าเข้ามานะไม่งั้นฉันเรียกผู้คุม!”

ไม่นานหลังจากนั้น

“ละลูกพี่ ผมยอมแล้ว เข้ามาทีละคนก็พออย่ารุม!”ชายหนุ่มส่งเสียงร้องด้วยความหวาดผวา

แปดโมงเช้า

ระหว่างกําลังจัดประเภทแฟ้มคดีก็มีสายโทรเข้ามาหาแมวเฒ่า

“ฮัลโหล? จะเข้ามาเมื่อไหร่? หมอนั่นกําลังถามหานายอยู่ร้องไห้ไม่หยุดเลย…”

“เดี๋ยวฉันเข้าไป” แมวเฒ่าลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้นก่อนจะคว้ากระเป๋าและหันไปเรียกวุ้นเส้น “เฮ้ย! ไปกัน!”

บนถนน

หลีจือนั่งเงียบอยู่ในรถ

หยวนเค่อสูบบุหรี่และพูดว่า “เดี๋ยวจะมีตาแก่หัวล้านมาแกก็ดูเอาแล้วกันว่าใช่คนเดียวกับที่พาพวกแกมาซ่งเจียงไหม”

“โอเค” หลี่จือพยักหน้า