Special District 9 – เขตพิเศษที่ 9 Special District 9 ตอนที่ 226 งานเลี้ยงแห่งมิตรภาพ
ตอนที่ 226 งานเลี้ยงแห่งมิตรภาพ
เวลาสามทุ่ม
ในร้านอาหารที่เพิ่งเปิดใหม่ในถนนพื้นทมิฬ แมวเฒ่านั่งอยู่บนโซฟาพลางจ้องหน้าจอโทรศัพท์มือถือ
“แมวเฒ่า พี่จะดื่มอะไรล่ะ?” ฟูเสี่ยวห่าวอยู่ใกล้โต๊ะที่สุดเขาจึงรินไวน์ให้ทุกคน
“ฉันไม่ดื่ม” แมวเฒ่าตอบอย่างไม่สนใจ
“หืม…วันนี้นายเปลี่ยนไปรึเปล่า?” หม่าเหลาเอื้อถาม “งานอดิเรกของนายไม่ดื่มเหล้าก็คลอเคล้านารีในซ่อง”
“นายไม่เข้าใจงานอดิเรกของฉันเอาซะเลย!” แมวเฒ่าตอบว่า “ฉันชอบดื่มเหล้ากับผู้หญิงต่างหาก เข้าใจไหม?”
“ หมายความว่าเราจะมอมเหล้านายไม่ได้สินะ” หม่าเหลาเอ๋อเอามือไปแตะเป๋าของแมวเฒ่า “ดื่มก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะพานายไปคืนนี้”
“ไม่ล่ะ นายจะใช้เงินฉันล่ะสิ ฉันไม่ไปกับนายหรอก” แมวเฒ่ากลอกตา “ฉันเบื่อที่นั่นแล้ว”
“อย่าเพิ่งพูดไร้สาระน่า นั่งก่อนทุกคน” ฉินอวี่กล่าวทักทายคนอื่น “หาที่ว่างนั่งผ่อนคลายกันเดี๋ยวถ้าขาดเหลืออะไรแมวเฒ่าจะจ่ายเอง”
“อะไรกัน?” แมวเฒ่าชะงัก “ไม่ใช่ว่าวันนี้นายจะเลี้ยงเหรอ?”
“ฉัน…ชวนมากิน!”
“บ้าจริง จะเสียเงินสักเท่าไหร่กันเชียวแค่อาหารมื้อหนึ่ง?” แมวเฒ่าบ่นก่อนจะพูดต่อไปอีก “นายเป็นพี่ใหญ่ในกลุ่มของเราไม่ใช่ว่านายจะต้องเลี้ยงเหรอ? หมดตูดแล้วรึไง?!”
“ใช่ ฉันไม่เหลือเงินแล้ว” ฉินอวี่พยักหน้าอย่างไม่อาย “เดือนนี้ธุรกิจส่งยาต้องแบ่งหลายคน ฉันต้องดูแลเรื่องค่าเช่าห้องและต้องเก็บเงินซื้อบ้านฉะนั้นฉันเลยคิดว่าจะมอบโอกาสนี้ให้กับนายแทนนายเป็นเจ้ามือแล้วนะพี่กุย”
“ไปเถอะสั่งอาหาร ฉันจะจ่ายเอง” แมวเฒ่าโบกมือกับทุกคน“แต่คืนนี้ถ้าไปต่อฉันก็ไม่มีปัญหาถ้าจะเป็นเจ้ามือ แต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะไปหักในบัญชีของพ่อวจากเงินปันผลในเดือนหน้า….อย่าพล่ามเยอะเลยมาขอบคุณพี่อวี่กัน”
“สวัสดีปีใหม่นะพ่อ!” หม่าเหลาเอ๋อตะโกน
ทุกคนได้ยินดังนั้นก็พร้อมใจกันพูดทันที “สวัสดีปีใหม่พอวี่ขอบคุณพื่อวี่มากสําหรับค่ําคืนนี้”
ฉินอวี่ปกติจะขี้เหนียวเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนเขาทําได้เพียงถอยออกมาแล้วพูด “ได้เลย งั้นเดี๋ยวคืนนี้ฉันพาจะไปร้านที่เจ้าเขี้ยวอยู่เมื่อก่อนละกัน”
“ร้านที่เจ้าเคยเขี้ยวอยู่เหรอ?” จูเหว่ยถามอย่างงุนงง “มันอยู่ตรงไหนนะ?”
“นายลืมไปแล้วจริงเหรอ? เราสองคนยังไปที่นั่นด้วยกันอยู่เลย”ฉินอวี่พูดต่อ “ร้านแถวบ้านฉัน เจ้าของร้านชื่อเจ๊ฮัวไง”
“โธหัวหน้า!” จี้เหว่ยบ่นกับฉินอวี “สาวๆ หกคนในร้านนั้นอายุรวมกันก็เกือบจะสองร้อยปีแล้วนะเรามีคนตั้งเยอะ จะขี้เหนียวไปแล้วนะ!”
“ พี่ผมยังซิงอยู่เลย ช่วยหาที่ดีๆ กว่านี้ให้ผมเถอะ ถ้าพี่เสียดายเงินเดี่ยวผมจะเอาคนเดียวกับของพี่ก็ได้นะ” ติงกั่วเซินให้คําแนะ
ฉินอวี่ได้ยินดังนั้นถึงกับพูดไม่ออก “เท่าที่ฉันเห็น นายยังใช้ไอ้ถ้วยนั่นบนเตียงอยู่เลย ซึ่งทํามาบอกว่าบริสุทธิ์!”
“ฮ่าฮ่า!”
ทุกคนหัวเราะ
ฉินอวโบกมือและพูดกับทุกคน “โอเค งั้นคืนนี้พวกนายเลือกได้ตามใจชอบเลย ฉันจะเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง”
“ทุกคนปรบมือให้พี่ชายแสนดีคนนี้หน่อย ในที่สุดเขาก็ยอมเจียดเงินออกมาสักที” แมวเฒ่าตะโกน
หลังจากพูดจบพวกเขาก็ชนแก้วให้ฉินอวี่ ก่อนคุยอย่างสนุกสนานและเสียงหัวเราะก็ดังแบบไม่มีหยุด
ฉินอวี่หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาหลังจากที่หัวเราะ เขาก็หันไปพูดกับทุกคน “ก่อนจะเริ่มดื่มกัน ฉันขอพูดอะไรหน่อย”
ทุกคนได้ยินก็เงียบกันรวมไปถึงแมวเฒ่าที่ไม่หยอกล้อเล่นอีกต่อไป
ฉินอวี่มองทุกคนสักครู่ก่อนจะพูดด้วยท่าทางจริงจังแต่ก็ยังอมยิ้มเล็กน้อย “จริงๆ แล้วการจะสนิทกับใครในยุคแบบนี้มันไม่ง่ายเลยพวกเราโชคดีมากที่รู้จักกันมากขนาดนี้และยังไว้ใจกันได้ เราผ่านอะไรหลายอย่างมาด้วยกัน วันนี้เป็นวันปีใหม่ถือได้ว่าเป็นการ รวมญาติวันหนึ่งส่วนตัวฉันไม่มีพ่อแม่ไม่มีญาติมีเพียงเสี่ยวฉีแต่ฉันเคารพในความไว้วางใจของทุกคน”
หลังจากพูดเสร็จฉินอวี่ยกไวน์ดื่มหมดแก้ว ในขณะที่คนอื่นยังคงนิ่งอยู่สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าทุกคนยอมรับการเป็นผู้นําของฉันอไป โดยปริยาย
เมื่อเขาแก้วไวน์วางบนโต๊ะฟูเสี่ยวห่าวก็เติมแก้วที่สองในทันที
“ฉันดื่มไวน์แล้ว มาคุยกันให้สนุกเถอะ!” ฉินอวี่เช็ดปากก่อนพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “ในสํานักงานตํารวจ ฉันกับแมวเฒ่าจะได้เลื่อนขั้นไปอีกอาจจะไปไกลกว่านั้นอีกจี้เหว่ย…นายไม่ต้องห่วง ตําแหน่งใหม่ของนายก็มีเช่นกันฉันได้ส่งเอกสารการสมัครไปให้เรียบร้อยอาจจะได้รับการอนุมัติในเดือนมีนาคมไม่ก็เมษายนนี้เสี่ยวห่าวกับ เซินเซิน เด็กใหม่อย่างนายทําได้ดีมากในช่วงที่ผ่านมาแต่ยังต้องมีคุณสมบัติมากกว่านี้ หยวนเค่อเคยบอกฉันว่าโอกาสอยู่ใกล้เรามันต้องมีบ้างที่จะคว้าไว้ได้ส่วนเรื่องธุรกิจส่งยาเรายังเหมือนเดิม หม่าเหลาเอ๋อรับผิดชอบการขายฉีหลินก็ดูแลเส้นทางขนส่งระห ว่างเจียงโจวกับซ่งเจียง จะขึ้นปีสิบเจ็ดของศตวรรษแล้วเราเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ ฉันและแมวเฒ่าจะคอยจัดการเรื่องทางการให้ส่วนเฒ่าหลีได้เป็นหัวหน้าสมาชิกสภาแล้ว เอาล่ะที่ฉันอยากพูดก็มี เท่านี้แหละอย่าดีแต่พูด…ทํามันซะ!”
ทุกคนต่างยกแก้วไวน์ขึ้นด้วยความรู้เปรมปรีดิ์ ก่อนจะดื่มพร้อมกัน
เวลานี้ฉินอวี่ แมวเฒ่า ฉีหลิน หม่าเหลาเอ๋อ หลิวจื้อชูและคนอื่น ๆ ต่างก็มีความทะเยอทะยานของพวกเขาที่จะดิ้นรนไปให้สูงที่สุด
พวกเขาอาจต้องการเงิน สถานะอํานาจหรือผู้หญิง ก็เพื่อกําจัดรากหญ้าและเปลี่ยนแปลงสภาพเป็นอยู่ของชีวิตอย่างสมบูรณ์ไปตลอดอีกทั้งยังไม่สนถึงความรับผิดชอบในยุคที่มีสังคมแบบนี้
พูดง่ายๆ ก็คือ ทุกสิ่งที่พวกเขายอมจ่ายไปในวันนี้ก็เพื่ออนาคตอันสดใส
เวลาห้าทุ่ม ทุกคนที่ดื่มมากพอแล้วก็ออกจากร้านและรีบตรงไปยังจุดนัดพบแห่งใหม่ชื่อว่าจอยพาเลซ
ทันทีที่ลงจากรถแมวเฒ่าก็ถามฉินอวี่ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม “ช่วงนี้นายได้ติดต่อแม่ยอดขมองอิ่มหลินเหนียนเล่ยของนายรึเปล่า?”
“คุยกันแล้ว” ฉินอวี่พยักหน้า “ปีใหม่นี้เธอกลับไปเฟิงเปยนะ”
“กลับไปบ้าบออะไร” แมวเฒ่าพูดขณะเลียริมฝีปาก “เพิ่งกลับมาซึ่งเจียงหลังจากทานอาหารเย็นในบ่ายวันนี้ มีโอกาสเที่ยวปีใหม่กับเธอแล้วนะ รีบคว้ามันไว้สิ”
ฉินอวี่ตกตะลึงและถามด้วยความสงสัยทันที“ไปรู้มาจากไหนเนี่ย?”
ในไนต์คลับอื่น
จ่าวเปาลูกชายของรัฐมนตรีจ่าวกําลังพูดพล่ามกับหลินเหนียนเล่ยขณะรู้สึกว่าเป็นปีใหม่ที่น่าเบื่อจริงๆ
