SSSH ตอนที่ 19: ความล้ำค่าของกาแฟหนึ่งแก้ว (1)
จ้อกแจ้ก จ้อกแจ้ก
“แล้วใครพิชิตชั้น 10 ล่ะ?”
“ฉันดูข่าวตลอด แต่ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย มีแต่ข่าวลือเท่านั้น…”
“ไม่ใช่ว่ามังกรดำปิดบังมันไว้เหรอ? และพวกเขาจะเปิดเผยครั้งใหญ่…”
“ฉันบอกว่ามันคือเซียนดาบยังไงล่ะ!”
ในเมืองชั้นหนึ่งของหอคอย ผู้คนนั้นพลุกพล่าน
ผู้คนต่างดีใจที่ในที่สุดชั้น 10 ที่ยากลำบากก็ถูกเคลียร์ แต่พวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันที่ร้านกาแฟเพื่อพูดคุยกันว่าใครคือผู้ท้าทายที่เป็นความลับ
พวกเขาจะตอบสนองอย่างไร?
“อื้ม”
ถ้าพวกเขารู้ว่าคนๆนั้นนั่งอยู่ข้างๆพวกเขา
“หวานจัง”
ฉันจิบคาราเมลมัคคิอาโต้ของฉัน ร้านกาแฟแห่งนี้ที่อยู่ตรงข้ามกับซังยุลเป็นสตาร์บัคแห่งเดียวในบาบิโลน
ฉันชื่นชมความจริงที่ว่าแม้ว่าคุณจะไม่สามารถออกจากหอคอยได้เมื่อเข้ามา แต่ก็ยังมีแฟรนไชส์อยู่ และยังมีแฟรนไชส์ที่มีชายชราอ้วนจมูกแดงเป็นตัวนำโชค
นี่แหละหนา ความปรารถนาของมนุษย์!
“นายคิดว่ายังไงจักรพรรดิดาบ? ชัยชนะไม่หอมหวานเหรอ? ที่จริงฉันรู้สึกว่าแม้เอสเพรสโซก็มีรสชาติหวานในตอนนี้ หืม?”
– ….
“หืม หูฟังอันนี้เสียหรือเปล่า? แปลกแฮะ ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลย”
ฉันเคาะหูฟังที่หู แน่นอนว่าไม่มีเสียงใดๆมาจากมัน
มันเป็นแค่ของหลอกตา
ฉันจะดูเหมือนคนบ้าถ้าฉันแค่พูดกับตัวเอง ดังนั้นฉันจึงแสร้งทำเป็นเหมือนกำลังโทรหาใครบางคน มันใช้งานได้ดีทีเดียว ไม่มีใครในร้านกาแฟมองฉันว่าฉันประหลาด
“จักรพรรดิดาบค้าบ? จักรพรรดิดาบ? ฮัลโหล คุณโรคจิต ฮัลโหล คนบ้า?”
-…อะไร
“อ่า ตอนนี้ฉันได้ยินนายแล้ว ฉันคิดว่าตอนนี้นายหูหนวกไปแล้ว ชิ ชิ นายทำให้ ท่านกงจาผู้สูงส่งเป็นกังวล มนุษย์ไม่ควรทำเช่นนั้น”
– …
“อ่า ใช่สิ นายเป็นผีไม่ใช่มนุษย์ ฉันมันโง่เอง ฉันลืมไปเลย โอ้ ใช่! จักรพรรดิดาบ ตอนนี้ฉันสามารถพูดกับนายแบบเป็นกันเองได้หรือยัง มันแปลกถ้าฉันพูดกับนายอย่างสุภาพเมื่อนายต้องเรียกฉันว่าท่านกงจา ใช่มั้ยล่ะ?”
– …บัดซบ…
แบ ฮุรยองลอยอยู่ตรงข้ามกับฉัน ไหล่ของเขากำลังสั่นไม่หยุด
– ตลอดชีวิตฉันไม่เคยสัมผัสกับความอัปยศอดสูแบบนี้มาก่อน…จักรพรรดิ…คนที่เคยถูกเรียกว่าจักรพรรดิกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง…
“ม่ายอะ มันเป็นเพียงมุขตลก แม้ว่าฉันจะถูกเรียกว่าท่านกงจา แต่ฉันก็ไม่สามารถพูดกับรุ่นพี่คนนี้แบบห้วนๆได้ แม้ว่าฉันจะทำได้ ใช่ฉันทำได้ จากนี้ไปฉันจะเรียกนายว่าคุณจักรพรรดิดาบ เป็นยังไง? พอใจไหม?”
– ฆ่าฉันเสียดีกว่า!
แบ ฮุรยองคำราม
– ไปหาสกิลใหม่และเอามายัดแทนที่ช่องสกิลกลุ่มดาวแห่งดาบ! นายทำแบบนั้นได้ แกไอ้สารเลว! ฆ่าฉันเสียที!
“ไม่นะ คนๆนี้พูดในสิ่งที่เขาไม่ควรพูด เราไม่ได้เป็นคู่หูหรอ คู่หูน่ะ? เพื่อนกันตลอดไป เพื่อนรัก! ใครในโลกที่จะฆ่าเพื่อนที่ดีที่สุดของพวกเขา? จากนี้เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”
-ฮือ ฮือ ฮือ ช่างเถอะ… ฉันจะไม่พูดอะไร ตาเฒ่ามาร์คัส ฉันอยากกลับไปหานายเหลือเกินตาเฒ่า…
อา มันหอมหวานจริงๆ
ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าขณะจิบกาแฟของฉัน
[22:32:50]
นาฬิกาบนท้องฟ้าแสดงให้เห็นว่าหนึ่งชั่วโมงได้ผ่านไป
ขณะที่ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องเผยตัว
-เหมียว
“หืม?”
แมวสีน้ำตาลคลานมาหาฉัน มันสะอาดเกินไปที่จะแมวหลง หากมีสิ่งพิเศษเกี่ยวกับตัวมันก็คือมีทองคำสองชิ้นอยู่ที่คอของมันแทนที่จะเป็นกระดิ่ง
“…..”
อึก
ฉันสงสัยว่าฉันควรรับมือกับสถานการณ์นี้อย่างไร
‘แมวทองคำ’
– หืม?
‘แมวทองคำ มันมีชื่อเสียงมาก … อ่า ตอนนี้คนทั่วไปคงยังไม่รู้กัน’
แมวตัวนี้ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงธรรมดา
มันจะเป็นมาสคอตที่รู้จักกันดีของหอคอยประมาณ 5 ปีต่อมา
‘…ฉันไม่รู้ว่าคนใหญ่คนโตจะมาหาฉัน’
ฉันควรจะแสร้งทำเป็นเหมือนไม่รู้อะไรเลย
ฉันมองลงไปที่แมวอย่างใจเย็น ควบคุมสีหน้าของฉัน
“หลงทางเหรอ?”
-เหมียว
แมวสีน้ำตาลเอาหัวของมันถูที่ขาของฉัน ฉันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ถ้าฉันไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของมัน ฉันก็คิดว่ามันเป็นแมวที่เป็นมิตร
“แกอยากอยู่กับฉันจนกว่าเจ้าของจะมาไหม?”
-เมี๊ยววว
ฉันยกแมวขึ้นบนตัก แมวเลียอุ้งเท้าบนตักของฉันอย่างใจเย็นเหมือนกับว่ามันต้องการทำสิ่งนี้ตลอดเวลา มันยังหาวด้วยเสียงดังเหมียว
‘ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านั่นเป็นคนที่คลั่งไคล้แมว การแสดงนั้นยอดเยี่ยมมาก’
ฉันลูบหัวแมว
-เมี๊ยว
ขณะที่ฉันกำลังฟังเสียงครางของแมว กลุ่มฮันเตอร์ก็เข้ามาหาฉัน หนึ่งในนั้นพูดกับฉัน
“ขอโทษครับ คุณชื่อคิม กงจา?”
“อืม”
เพียงแวบเดียวฉันก็บอกได้ว่าอุปกรณ์ของพวกเขามีราคาแพง พวกเขาไม่ได้เป็นเพียงกลุ่มอันธพาล ถ้าไม่ใช่หัวหน้ากิลด์อย่างน้อยก็เป็นผู้บริหาร กลุ่มคนประเภทนี้รวมตัวกันอยู่รอบๆร้านกาแฟ
ฉันแสดงบัตรประจำตัวของฉันกับพวกเขา
“ผมสงสัยว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนกัน มันใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง 30 นาที”
“…!”
ดวงตาของฮันเตอร์สั่นสะท้านเมื่อเห็นบัตรประจำตัวของฉัน พวกเขาควักโทรศัพท์ออกอย่างเมามันและเริ่มติดต่อกับคนอื่นๆ
“ครับ ผมพบเขาแล้ว!”
“ในร้านกาแฟตรงข้ามธนาคาร…”
“ไม่ครับ กิลด์อื่นๆก็อยู่ที่นี่เช่นกัน …ใช่ ครับท่าน! เข้าใจแล้วครับบอส”
“ไม่ต้องกังวลครับ ผมจะไม่ให้กิลด์อื่นเอาตัวเขาไป!”
มันเป็นวันก่อนพายุโหม
ฉันเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างพึงพอใจ
‘ฉันรู้สึกเหมือนเป็นวีไอพี’
– กิลด์ส่วนใหญ่จะพยายามดึงตัวนาย นายเคลียร์ชั้น 10 ด้วยตัวตนเดียว นั่นแหละคือวีไอพีของจริง
‘อืม ฉันก็คิดแบบนั้น แม้แต่คนที่เคลียร์ชั้น 99 ก็ยังเรียกฉันว่าท่านกงจา ดังนั้นมันคงแปลกถ้าฉันไม่ได้เป็นวีไอพี’
– บัดซบ! แกมันคนบัดซบบบ!
เหล่าฮันเตอร์ต่างวางสายทีละคน
พวกเขาทั้งหมดมองมาที่ฉันด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด
ในขณะที่ฉันรอให้กิลด์แรกพูดขึ้นมา ฮันเตอร์ผมบลอนด์ตัวใหญ่ก็ก้าวมาข้างหน้า
“ผมเป็นหัวหน้าทีม HR ของกิลด์อาสาสมัครพลเรือน คุณฮันเตอร์คิม กงจา อย่างที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าอาสาสมัครพลเรือนเป็นกิลด์ที่มีเกียรติที่สุดในบาบิโลน หากคุณเข้าร่วมกิลด์ของเรา…!”
“รอเดี๋ยวก่อน”
ฉันยกมือขึ้น หัวหน้าทีม HR ของกิลด์อาสาสมัครพลเรือนหยุดพูดทันดี
“ขอโทษที่ขัดจังหวะคุณ แต่เรามาพูดกันหลังจากที่มีสองสิ่งที่เข้าใจตรงกัน”
“…”
“อย่างแรก อย่าให้เรื่องนี้รั่วไหลไปยังสื่อ”
ฉันค่อยๆมองไปที่เหล่าฮันเตอร์ ฉันสามารถรับประกันได้ว่าไม่มีฮันเตอร์คนไหนที่จะมีอันดับต่ำกว่าฉัน ก่อนที่ฉันจะย้อนกลับมา ฉันไม่กล้ามองพวกเขาด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ห่างชั้นอะไรจากพวกเขาเลย
ความสามารถของฉัน
ฉันมีความสำเร็จในการเป็นคนแรกที่พิชิตชั้น 10
นี่เป็นเหมือนแลนด์มาร์คสำคัญที่ฮันเตอร์ไม่สามารถทำลายได้โดยไม่คำนึงถึงระดับของพวกเขา
ฮันเตอร์ที่มีความสามารถถือว่าการโชว์ฝีมือเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าพวกเขามีความสามารถพวกเขาจะไม่สามารถปฏิบัติต่อฉันเหมือนฉันไม่เป็นอะไร
“ผมจะไม่เซ็นสัญญากับกิลด์ใดๆที่ทำให้ชื่อของฉันรั่วไหลสู่สาธารณะ ฉันจะไม่สนทนากับพวกเขาอีกเลย โปรดระวังไว้ให้ดี”
“เอ่อ…จนถึงเมื่อไหร่ครับ?”
ฮันเตอร์อีกคนยกมือขึ้นถาม
“นักข่าวของหนังสือพิมพ์ทองคำมีเส้นสายของพวกเขาในทุกกิลด์…คุณคิม กงจา ผมไม่รู้ว่าเราจะปิดเรื่องนี้ได้นานแค่ไหน”
“ผมไม่ได้บอกว่าจะปิดเรื่องนี้ตลอดไป”
ฉันชี้ไปที่ท้องฟ้า
ฮันเตอร์ทุกคนต่างก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยเช่นกัน
[22:25:31]
“จนถึงวันนี้ จนกว่านาฬิกาจะถึง 00:00:00 ช่วยปิดเรื่องนี้ด้วย”
“อา! ได้เลย ถึงตอนนั้น…เข้าใจแล้ว”
ฮันเตอร์ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ฉันยิ้ม
‘ฉันไม่สามารถถูกนักข่าวจับตัวได้ ไม่ใช่ว่าฉันต้องวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อไปที่ชั้น 11 เมื่อทางเข้าเปิดออก’
ฉันเปิดปากอีกครั้ง
“นั่นคือเงื่อนไขแรก และสำหรับเงื่อนไขที่สอง-”
“…”
นักล่าทุกคนมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าแข็งกระด้าง พวกเขาคงกังวลเกี่ยวกับเงื่อนไขที่ยากลำบากที่ฉันจะร้องขอ
ฉันยิ้มและมองไปรอบๆตัวฉัน
“ -ที่นี่คือพื้นที่สาธารณะ ดังนั้นเรามาเคารพลูกค้าคนอื่นๆกันเถอะ”
“ว่าไงนะ?”
“คุณไม่เห็นลูกค้ามองมาทางนี้หรอ พวกเขาประหลาดใจเพราะจู่ๆพวกคุณก็มารวมตัวกันที่นี่”
ฉันพูดถูก
ลูกค้าคนอื่น ๆ มองมาทางนี้ ลูกค้าส่วนใหญ่กระซิบกันด้วยสายตามราสงสัย มีแม้กระทั่งลูกค้าที่ดูเหมือนพวกเขากำลังถ่ายคลิปอยู่
“มันน่ารำคาญ”
“ผมรู้ว่าคุณทุกคนต่างเร่งตามหาผม แต่ได้โปรดไม่ต้องรีบร้อน ไม่ใช่ว่าผมจะหนีไปไหน”
“ข, ขอโทษ”
เหล่าฮันเตอร์ตระหนักถึงบรรยากาศโดยรอบและแยกย้ายกันไป
“ผมขอโทษด้วย ผมบอกเหตุผลคุณไม่ได้ แต่ถ้าพวกคุณไปร้านอื่นได้…”
“คุณเจ้าของร้าน ค่าเช่าคาเฟ่ 1 ชั่วโมงนี่ราคาเท่าไหร่?”
“ทุกท่านครับ ขอบคุณสำหรับความเข้าใจของพวกคุณ! ถ้าคุณมาที่เฉิน มูมันสักครั้ง เราจะ… ”
อำนาจผู้บริหารของกิลด์ใหญ่นั้นมากมายจริงๆ
“ก็ได้”
เราเข้าไปที่มุมหนึ่งของร้านกาแฟและเริ่มพูดคุย
“จากนั้นมาเริ่มการเจรจากัน ระบุเงื่อนไขของพวกคุณมา”
น่าขำ พวกเขาทั้งหมดมีถ้วยกาแฟอยู่ในมือ เป็นเพราะฉันบอกว่าพวกเขากำลังสร้างความรำคาญ น่ารักกันเสียจริง
“ …กิลด์อาสาสมัครพลเรือนของเราเสนอ 10,000 เหรียญทองสำหรับค่าสัญญา”
นั่นคือจุดเริ่มต้น
“10,000 เหรียญทอง? โอโห้ คุณกำลังแสดงให้เห็นว่าคุณยากจนในสถานที่เช่นนี้ คุณฮันเตอร์คิม กงจา! กรุณาลงทะเบียนกับสมาคมนักผจญภัย เราให้คำสัญญาเป็น 20,000 เหรียญทองและตำแหน่งผู้บริหาร”
“มาที่ เฉิน มูมัน คุณฮันเตอร์ กิลด์ของเราเลี้ยงดูฮันเตอร์เป็นเฉพาะในด้านการต่อสู้และเราจะพาคุณไปเป็นผู้ฝึกสอนพร้อมเงิน 25,000 เหรียญทอง”
“ตำแหน่งผู้ฝึกสอนนั้นน่ารำคาญ กรุณาคิดให้ดี คุณฮันเตอร์คิม กงจา! หากคุณเข้ามาในกิลด์หมื่นวิหาร เราขอรับประกันตำแหน่งกิตติมศักดิ์ พูดตามตรงเราหวังว่าคุณจะส่งเสริมกิลด์ของเรา ด้วยเงิน 30,000 ทองและค่าจ้างแยกต่างหากสำหรับงานอื่น ๆ…”
“สมาคมฮันเตอร์! ได้โปรดกรุณามาทำงานเป็นทูตของสมาคมฮันเตอร์!”
มันวุ่นวายไปหมด
หัวหน้าทีม HR ทุกคนต่างอ้อนวอนฉัน ฉันเข้าใจว่าพวกเขารู้สึกอย่างไร กิลด์ระดับสูงทั้งหมดอาจรู้สึกกดดันจากเซียนดาบ
ฮันเตอร์ที่ไม่ได้ลงทะเบียนในกิลด์ใดๆ ที่ได้อันดับ 1!
เพราะอย่างนั้นคนจึงสงสัย ว่ามันจำเป็นต้องสมัครกิลด์จริงๆหรือเปล่า หากการลุยคนเดียวเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด …
‘แม้ว่าจะเป็นเพราะเซียนดาบนั้นพิเศษก็ตาม’
มันยังคงทำร้ายชื่อเสียงของกิลด์
‘แล้วถ้าฮีโร่คนใหม่ที่โด่งดังพอๆกับเซียนดาบดันโผล่ขึ้นมาล่ะ?’
ฉันยิ้ม
‘พวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อดึงตัวเขา’
อย่างน้อยที่สุดก็ขวางกิลด์อื่นๆไม่ให้แย่งตัวเขาไป!
อาจเป็นคำสั่งที่หัวหน้าทีมเหล่านี้ได้รับ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเช่นนั้น
“อะ อาสาสมัครพลเรือนสามารถให้ 36,000 เหรียญเป็นค่าเซ็นสัญญา…”
“เหอะ กิลด์จนๆควรถอยนะ ว่าไหม?”
“นายพยายามต่อสู้กับพวกเราด้วยตัวเลขหลักพัน? นายไม่เข้าใจสถานการณ์หรือยังไง”
“พวกเราปราสาทแปรธาตุสามารถ…!”
ตอนนั้นเอง
“ซังยุล”
เสียงหนึ่งดังมาจากที่ไหนสักแห่ง
“50,000 เหรียญทอง”
“…”
ฮันเตอร์ทุกคนหันหัวของพวกเขา สายตาของพวกเขาจ้องมาบนตักของฉัน แน่นอนว่ามันคือแมวที่อยู่บนตักของฉัน
แมวร้องเหมียวและกระโดด เป็นอุ้งเท้าที่อ่อนนุ่มเมื่อมันกระโดดลงจากตักของฉัน แต่เมื่อมันตกลงมาก็ไม่เป็นเช่นนั้น พวกมันแตะพื้นลงมาพร้อมกับรองเท้าหนึ่งคู่
ทุกคนหันกลับมา แกร๊ง ทอง 2 ชิ้นบนสร้อยคอของเขาส่งเสียงดังชัดเจนที่พวกมันสั่นไหว
“และตำแหน่งรองหัวหน้าของซังยุล”
ฮันเตอร์อันดับ 3
หัวหน้ากิลด์ของสมาคมพ่อค้า เคาท์
“50,000 ทองและตำแหน่งรองหัวหน้ากิลด์ คิดว่ายังไง”
ผู้หญิงที่มีทักษะ [Metamorphosis] ยิ้มสดใสและพูด แม้ว่าเธอจะอายุมากกว่า 40 ปี แต่เธอก็ดูเหมือนคนอายุ 20 ปี เธออาจจะดื่มน้ำอมฤตทุกวัน
เธอเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในหอคอย
“อืม”
คนใหญ่คนโตที่ฉันไม่เคยพบมาก่อนในอดีต
ฉันฝืนบังคับตัวเองให้ใจเย็นลงและฉีกยิ้ม
“ได้ฤกษ์คุยกันเสียที”
ขั้นตอนแรกของการเจรจาเพื่อแย่งตัวฉันก็สิ้นสุดลง
