“หืออ…?”
เลือดพุ่งออกมา
ร่างของฮันเตอร์เอียงลง
ฮันเตอร์ที่ไม่ได้ผูกมัดกับกิลด์ใด มีพลังอันยิ่งใหญ่อย่างเซียนดาบหรือมีพันธมิตรกับกิลด์อย่างฉัน ฮันเตอร์ที่ปีนขึ้นไปยังที่ที่เขาอยู่ด้วยพลังของตัวเองก็ได้ตายแบบนั้น
เพียงแต่
[นักรบได้เสียชีวิต]
[เขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]
เสียงดังขึ้นในหัวของฉันอีกครั้ง
[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองคิดว่าเป็นเรื่องน่าอาย]
[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนกำลังหัวเราะเยาะ]
เป็นการฆ่าฟันกันที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตา
“อ้าก!?”
ฮันเตอร์ที่จบอันดับที่ 10 กรีดร้อง แต่เสียงกรีดร้องของฮันเตอร์ก็อยู่ได้ไม่นาน
ตุบ
ร่างของฮันเตอร์ตกลงไปที่พื้น ถูกฟันเป็นครึ่งท่อนโดยพญาอสรพิษที่ถูกส่งไปโดยนักถามนอกรีต
[นักรบได้เสียชีวิต]
[เขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]
[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองปิดปากของเธอ]
[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนระเบิดเสียงหัวเราะ]
ชิ้ง!
จากที่ไหนสักแห่งเสียงของดาบที่ถูกดึงจากฝักดาบดังขึ้น มันคือเซียนดาบ
“ในที่สุดพวกแกก็แสดงตัวตนที่แท้จริงของพวกแกแล้ว!”
ใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยความโกรธ
“น่าขยะแขยง! พวกแกไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมเลยแม้แต่นิดเดียว! หยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าพวกแกไม่หยุด ฉันจะ-”
“เทคนิคศักดิ์สิทธิ์ เคลื่อนเทวะ”
พร้อมกับแสงสว่างวาบ นักถามนอกรีตก็หายไป
ฮันเตอร์อันดับที่ 9 วิ่งหนีทันทีที่เห็นฮันเตอร์อันดับที่ 8 และที่ 10 ตาย แต่ในขณะที่เขาพยายามจะวิ่งหนีไป นักถามนอกรีตก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าจมูกของเขา
“อ้า”
ฮันเตอร์ยื่นมือออกไป
“ร รอ -”
“ครับ!”
นักถามนอกรีตยิ้มแก้มปริ
“ขอโทษที!”
หัวของฮันเตอร์ระเบิด ฮันเตอร์คนนั้นล้มลงพร้อมกับแขนข้างหนึ่งที่ยื่นออกมา โพล่ะ ร่างที่ไร้ศีรษะล้มลงเบาๆ เลือดและเศษเนื้อที่ระเบิดออกมากระจายไปทั่วทุกแห่ง
[นักรบได้เสียชีวิต]
[พวกเขาไม่ใช่ผู้รับใช้ของราชาปีศาจ]
[เทพธิดาแห่งการคุ้มครองเงียบไป]
[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนปรบมือของเขา]
“อืม”
นักถามนอกรีตดึงผ้าเช็ดหน้าออกมา
ใบหน้าของเขาแดงไปด้วยเลือดของฮันเตอร์ที่เพิ่งตาย เขาเช็ดหน้าอย่างเกียจคร้าน ด้วยการเช็ดเพียงสามครั้ง ผ้าเช็ดหน้าก็ชุ่มไปด้วยเลือด
“มันไม่ใช่ทั้งสามคนนั้น!”
มันเงียบ
“นี่เป็นเรื่องยุ่งยาก ผมคิดว่าคนทรยศจะอยู่ใน 3 คนนั้น! ฮ่าๆ นั่นหมายความว่าผู้ทรยศอยู่ท่ามกลางพวกเรา ดูเหมือนว่าความไว้วางใจ 10 ปีจะหายไปในอีกสักครู่!”
เขาโยนผ้าเช็ดหน้าสีแดงลงกับพื้น
มันตกลงไปในกองเลือดและลอยไปมาเหมือนเรือใบกระดาษ
“ฉันบอกว่ารอ…”
ไหล่ของครูเซเดอร์กำลังสั่นเทา
“ฉันบอกว่าให้รอก่อน ฉันก็พูดไปแล้ว…ไม่ใช่ว่าฉันบอกให้นายเหรอ! ฉันขอให้นายใจเย็นๆ นักถามนอกรีต นายนี่มันเหมือนที่ผ่านมาเลย…!
นักถามนอกรีตยิ้ม
เหมือนยังไม่พอ เขาดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาด้วยมือขวา
“ฉันตัดสินใจอย่างใจเย็นว่าทั้งสามคนน่าจะเป็นคนร้ายมากที่สุด ถึงมันจะผิดก็ตาม! ลองมองในแง่ดีและคิดว่าเรากำจัดคนที่น่าสงสัยที่สุดสามคนออกไป อ่า ถ้าสื่อเห็นเข้าคงแย่ แต่ไม่มีใครถ่ายอยู่-”
มันเป็นช่วงเวลาเดียวกัน
ผ้าเช็ดหน้าปลิวหายไปในอากาศ
ผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดที่ยังไม่เช็ดเลือดยังลอยขึ้นมา ก่อนที่มันจะตกลงมา บางสิ่งที่หนักกว่าจะตกลงมาเสียก่อน
มันเป็นแขนขวาของนักถามนอกรีต
“อา”
ถ้าพญาอสรพิษไม่หยุดการโจมตีของเซียนดาบ มันอาจจะเป็นหัวของเขา
“บัดซบ…!”
พญาอสรพิษสบถและยืนอยู่ต่อหน้าเซียนดาบ
“เฮ้ ตาแก่ใจร้อน! ทีหลังบอกให้เรารู้ด้วยสิถ้าแกจะฆ่าใครสักคนล่วงหน้า!”
“อ่า”
นักถามนอกรีตมองลงไป ผ้าเช็ดหน้าตกลงมาในเวลาต่อมา มันเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว
“ตอนนี้เป็นเรื่องยากแล้วล่ะ ไม่ใช่แค่ยุ่งยาก ผมไม่สามารถช่วยได้หากไม่มีมือทั้งสองข้าง ขอโทษทุกคนด้วยครับ! ผมไม่สามารถช่วยได้อีกแล้ว!”
“…นั่น…เป็น…ปัญหา…หรือ…ไง!”
พญาอสรพิษดูเหมือนว่าเขากำลังดิ้นรนกับการโจมตีของเซียนดาบ
“ใครสักคน…เชี่ย…. ช่วยด้วย! ฉันจะตายแล้ว! จริงจังนะเว้ย!”
“คิม กงจา!”
ครูเซเดอร์ตะโกน
“ฉันจะทิ้งทุกอย่างให้คุณจัดการ! คุณสามารถเอาชีวิตฉันก็ได้!”
มันมีเสียงกรีดร้องขึ้นอีกครั้ง
“มีเพียงคุณเท่านั้นที่ไม่ได้รับรางวัล! คนอื่นอาจเป็นผู้ทรยศ แต่คุณเท่านั้นที่ไม่! 100% คุณไม่ใช่
“……”
“ได้โปรด ฉันขอร้องเรื่องนี้กับคุณ! หยุดเซียนดาบที!”
เสียงดาบกระทบกันดังไปทั่วห้อง แม่มดและเคาท์กำลังช่วยพญาอสรพิษ มีเพียงครูเซเดอร์เท่านั้นที่มองมาที่ฉัน
ฉันมองไปที่การต่อสู้ตรงหน้าชั่วขณะ
‘จักรพรรดิดาบ’
– หืม? อะไร?
‘…ฉันถูกลิขิตให้เป็นที่รักของพวกโรคจิตหรือยังไง?’
ฉันคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น
ฉันคิดว่าพวกเขาจะยกดาบใส่กันถ้ามีผู้ทรยศขึ้นมา ดังนั้นฉันจึงไม่รับรางวัล
แต่
‘ฉันไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้…’
ฉันถอนหายใจ
“อ่า แบบนั้นแหละดี! มันไม่ใช่ความคิดที่แย่เลย!”
นักถามนอกรีตโผล่ขึ้นระหว่างฉันกับครูเซเดอร์ เขาจับแขนของเขาเพื่อห้ามเลือด น่าแปลกที่ใบหน้าของเขาไม่ได้ดูเจ็บปวด
“ในกรณีนี้ ผู้คนจำนวนมากเข้ามาขวางทาง ดังนั้นจึงควรให้ความสำคัญกับบุคคลที่ไม่ใช่ผู้ทรยศ “
“คุณกำลังจะพูดว่า…”
“ใช่!”
นักถามนอกรีตยิ้มอย่างสดใส
“ผมจะยกการตัดสินทั้งหมดให้คุณ!”
“…….”
“อื้ม ผมนคิดว่าคนร้ายน่าจะมาจาก 3 คนนี้ แต่ไม่มีอะไรสามารถทำได้อีกต่อไป! ผมไม่ไว้ใจตัวเอง ฮันเตอร์คิม กงจา ผมจะทำตามที่คุณพูด!”
แบ ฮุรยองพึมพำ
– ช่าย ช่าย ฉันคิดว่านายถูกลิขิตให้เป็นที่รักของคนโรคจิต คนพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดา มีคนแบบนี้ประมาณ 1 คนเท่านั้นในหอคอยของฉัน
ฉันไม่ชอบชะตากรรมแบบนี้จริงๆ
‘แม้แต่ฉันก็ได้รับอำนาจทั้งหมดจากรองหัวหน้ากิลด์และหัวหน้ากิลด์…’
– นายได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว นี่ไม่ใช่เหตุผลที่นายไม่รับรางวัลหรือไง ตอนนี้ฉันประทับใจตัวนายมากเลยล่ะ
‘ฉันรู้ว่ามันจะกลายเป็นเรื่องยุ่ง แต่ไม่ใช่แบบนี้ เราจะทำอย่างไรกับกลุ่มคนที่น่าสงสารเหล่านั้น? ฉันเดาว่าฉันจะต้องถดถอย… ’
ฉันเหลือบมองไปที่ครูเซเดอร์ที่อยู่ข้างหลังฉัน
เธอกุมหัวของเธอ
“เอ่อ ผมมีคำถาม”
“…ใช่”
เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันจะถามอะไร
“เขาเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”
‘เขา’ คือนักถามนอกรีต
“ตอนที่เราเข้าไปในหอคอยครั้งแรก มันคือหายนะ ทุกคนเชื่อในศาสนาที่แตกต่างกันและพวกเขาก็แตกแยกและรวมกันอีกครั้ง จากนั้นนักถามนอกรีตก็ปรากฏตัวขึ้นและ… ”
“และ?”
“ …ฆ่าพวกเขาทั้งหมด”
เธอถอนหายใจอีกครั้ง
“เขาฆ่าทุกคนที่ต่อสู้เพราะศาสนาจนหมด นั่นเป็นวิธีเดียวที่เขารู้…”
“โว้ว”
ฉันคิดว่าเขาได้ตกลงกับทุกคนอย่างสงบสุขเพราะนั่นคือสิ่งที่สื่อพูด แต่ถ้าคิดว่าการสังหารหมู่นี้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดแล้วล่ะก็…
“ช่วยฉันด้วย!”
พญาอสรพิษกรีดร้องเล็กน้อยเหมือนกับรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน
มันรู้สึกเหมือนว่าระดับเสียงของเขาเพิ่มขึ้นทุกนาที
“จะตายแล้ว! เชี่…ย! ฉันกำลังจะตายแล้วโว้ย! ปรมาจารย์เฉินมู่กำลังจะตายแล้วเจ้าไอ้บ้า!”
นักถามนอกรีตจัดหมวกของเขาด้วยมือซ้าย
“ผมขอโทษนะครับที่ทำให้วุ่นวาย ฮันเตอร์คิม กงจา! คุณช่วยหยุดเซียนดาบด้วยอำนาจของผมที!”
“เฮ้อ นายนี่มัน…ช่างเถอะ”
ฉันส่ายหัว
“ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง คุยกันยาวเลยล่ะ แต่ฉันจะจัดการเรื่องนี้ในตอนนี้เพราะฉันคิดว่าคุณพญาอสรพิษจะตายแล้วจริงๆ”
“ครับ! ขอบคุณครับ!”
‘ก็นะ มันเป็นเรื่องดีที่สามารถควบคุมหมื่นวิหารและอาสาสมัครพลเรือนได้แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม’
ฉันโน้มน้าวตัวเอง
มีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้น การเข้าร่วมจะเป็นการฆ่าตัวตาย
แต่ฉันรู้คำวิเศษที่จะหยุดเซียนดาบ
“คุณเซียนดาบครับ!”
ไม่มีการตอบกลับ
“คุณเซียนดาบ! ในเมื่อคุณก้มหัวให้ผมครั้งหนึ่ง ช่วยโปรดฟังผมด้วย! เลิกทะเลาะกันแล้วคุยกันเถอะครับ!”
ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
อา ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วสินะ
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ และตะโกน
“ผมจะชวนหลานสาวของคุณไปออกเดท!”
พึ่ง!
“ถ้าหลานสาวของคุณเข้ามาในหอคอย ใช่ครับ ผมจะพบเธอสักครั้ง ผมไม่รู้ว่าเราจะออกเดทหรือเปล่า แต่เนื่องจากผมอาจเป็นหลานเขยของคุณ ได้โปรดฟังผมด้วย!”
เขามองมาที่ฉันอย่างเงียบๆ
“…ฉันไม่ให้อภัยพวกเขา”
“ครับ”
“ฉันไม่ได้หยุดเพราะสิ่งที่เธอพูด ฉันแค่คิดว่ามันอาจจะดีกว่าที่จะหาผู้ทรยศและฆ่าพวกเขาในภายหลัง ว่าไหม?”
ทำไมคุณมาถามฉัน –
ฉันหยุดตัวเองไม่ให้ถามคำถามและพยักหน้าแทน
“อา ใช่ครับ คุณพูดถูก หลังจากนั้นคุณสามารถฆ่าพวกเขาได้”
“อืม”
เซียนดาบดึงดาบของเขากลับมา
ตรงข้ามกับเขา พญาอสรพิษกำลังหอบอย่างหนัก
“ทุกคน กรุณาใจเย็นๆก่อน”
ฉันพูด มองไปที่เหล่าฮันเตอร์
“ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนทรยศ เราอาจหาไม่พบ แต่นั่นเป็นอีกปัญหาหนึ่ง เราสามารถเอาชนะปัญหาได้แม้จะหาไม่พบก็ตาม”
“ …. ยังไง?” ครูเซเดอร์ถาม
“การที่พวกเขายอมรับรางวัลหมายความว่าพวกเขาสามารถแทงข้างหลังเราได้ตลอดเวลา”
“ดูนี่สิ”
ฉันชี้ไปที่พื้นหินอ่อน สิ่งที่นักถามนอกรีตสลักไว้ยังคงอยู่ที่นั่น
“มันบอกว่าแกนกลางของราชาปีศาจอยู่ที่ชั้น 20”
ฉันมองที่พวกเขาทีละคน
“อย่าโฟกัสไปที่การค้นหาผู้ทรยศ มันเป็นกับดัก อย่าหลงเชื่อ ผู้ทรยศอาจกลัวจนหมดปัญญาในตอนนี้และพวกเขาอาจถูกเลือกโดยระบบ ใครจะไปรู้?”
“…..”
“มากำจัดราชาปีศาจก่อนดีกว่า”
มันเงียบลง
“ถ้าเรากำจัดราชาปีศาจ รางวัลของเขาก็จะหายไปเช่นกัน มันง่ายมาก ไม่ว่าหอคอยจะเสนอการทดสอบที่ไร้สาระแบบไหน วิธีแก้ปัญหาก็ง่ายมาก”
เสียงดังขึ้นในหัวของฉัน
[ดวงตาของเทพธิดาเป็นประกาย]
[ราชาปีศาจเดาะลิ้นของเขา]
ฉันให้ความสำคัญกับคำพูดของฉัน
“มาปีนหอคอย”
นี่คือคำตอบของฉัน
“และไปทำลายแกนกลางของราชาปีศาจที่ชั้น 20 กันเถอะ”
นี่ไม่ใช่คำตอบของฉันสำหรับเหล่าฮันเตอร์เท่านั้น แต่สำหรับหอคอยด้วย
และมีข้อความปรากฏมาจากคำตอบของฉัน
[กำลังรับเควสของชั้น 12]
