ผู้คนในเมืองจงหยุนมักพูดเสมอว่าถ้าคุณอยากให้ลูกของคุณได้งานที่ดี แต่ไม่สามารถเข้าถึงได้เพียงแค่ส่งเขาไปที่มหาวิทยาลัยจงหยุน! มหาวิทยาลัยจงหยุนเป็นมหาวิทยาลัยอันดับสามที่มณฑลใกล้เคียง แต่คนในพื้นที่ก็ภูมิใจ แม้ว่าจะมีความอิจฉาอยู่บ้างในความเกลียดชังจากมณฑลใกล้เคียงเหล่านี้ ในปีพ. ศ. 2501 เมืองและมณฑลใกล้เคียงได้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยหกหรือเจ็ดแห่งพร้อมกัน แต่น่าเสียดายที่มีเพียงมหาวิทยาลัยอันดับสามในเมืองจงหยุนเท่านั้นที่รอด
อย่างไรก็ตามบางแง่มุมของวัฒนธรรมของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ได้เชิญชวนให้ดูหมิ่น ตัวอย่างเช่นตราบใดที่คุณเป็นผู้อยู่อาศัยที่จดทะเบียนในเมืองนี้ก็ไม่สำคัญว่าคุณจะเคยเข้าคุกหรือไม่เคยสอบได้เกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ หากคุณจ่ายค่าเล่าเรียนคุณจะได้รับการรับรองที่นั่งในห้องเรียนภายในครึ่งชั่วโมง ไม่มีมหาวิทยาลัยอื่นใดที่สามารถเทียบเคียงประสิทธิภาพของจงยุนได้ อย่างไรก็ตามสำหรับโรงเรียนที่มีนักเรียนจากหลากหลายภูมิหลังเพื่อให้อยู่รอดได้ยาวนานนั้นจะต้องมีคุณลักษณะเฉพาะบางอย่าง
คุณลักษณะเฉพาะเหล่านี้รวมถึงรถถัง ปืนใหญ่ต่อต้านอากาศยานแปดประตูและบังเกอร์ป้องกันระเบิดใต้ดินที่บริจาคในปีนี้ หลุมหลบภัยมีความลึกมากกว่ายี่สิบเมตรและครอบคลุมพื้นที่หลายหมื่นตารางเมตร นอกจากนี้ยังมีการบริจาคเครื่องบินรบเจ็ท J-2 เลียนแบบ MiG-15 จำนวน 2 ลำ ในสภาพการทำงานเต็มรูปแบบยกเว้นระบบอาวุธที่ถูกรื้อถอนเพื่อให้นักศึกษาวิศวกรรมเครื่องกลได้เรียนรู้
สิ่งอำนวยความสะดวกซอฟต์แวร์ก็ไม่เลวเช่นกัน การเพิกเฉยต่ออุปกรณ์โบราณซึ่งมีมาตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนและได้รับการปฏิบัติเหมือนขุมทรัพย์การรับประกันตำแหน่งงานหลังจากสำเร็จการศึกษาก็เพียงพอที่จะดึงดูดนักเรียนจำนวนมากได้
———-
เฉินฟานรู้สึกหงุดหงิด หลังจากหมกมุ่นอยู่กับมหาวิทยาลัยจงหยุนเป็นเวลาสองสามเดือน ในที่สุดเขาก็รู้ว่าตัวเองโง่เขลาและไร้เดียงสาเพียงใด เขาเห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยในชั้นเรียนเมื่อวานนี้และเขาคิดว่าเป็นของนักเรียนย้ายใหม่อย่างเขาเอง หลังจากถามเขาก็พบว่าเขาเป็นแค่นักเรียนเก่าธรรมดา แต่เขาไม่ได้เข้าชั้นเรียนมาเกือบครึ่งปีแล้ว เฉินฟานตกใจมาก ใคร ๆ ก็เข้าเรียนในโรงเรียนแบบนั้นได้จริงหรือ?
มนุษย์ก้าวหน้าขึ้นเพราะความสามารถในการรับรู้ข้อบกพร่องและปรับปรุงแก้ไข เฉินฟานรู้สึกเสมอว่าเขาเป็นคนที่พยายามปรับปรุง เขาไม่สามารถโดดเรียนได้ครึ่งปี แต่การขาดชั้นเรียนเพียงไม่กี่วันก็ทำได้! เช้าวันรุ่งขึ้นเขาตื่นขึ้นเล็กน้อยหลังเวลา 8.00 น. และตัดสินใจแล้วว่าจะโดดเรียน เขาแทบไม่เคยเห็นนักเรียนสามสิบคนจากชั้นเรียนของเขาเข้าร่วมเต็มจำนวนเลย ไม่ควรส่งผลกระทบใด ๆ หากเขาขาดชั้นเรียนไปสองสามวัน
เฉินฟาน กำลังศึกษาวิชาชีพที่ไม่ธรรมดาของชีววิทยาทางทะเล ชื่อนี้ฟังดูเหมือนเป็นเทคโนโลยีชั้นสูงที่ไม่ธรรมดาสำหรับคนธรรมดา แต่จริงๆแล้วมันน่าเบื่อเป็นพิเศษและก็ไร้ประโยชน์มาก ตามที่ชื่อโดยนัยแล้วนักชีววิทยาทางทะเลเพียงแค่พูดถึงสิ่งมีชีวิตในทะเล แต่ในความคิดที่ถูกต้องของพวกเขาจะไปตรวจสอบสิ่งมีชีวิตในทะเล?
จากนั้นอีกครั้ง เฉินฟาน ไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เรียนรู้สิ่งที่เป็นประโยชน์ เขาได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในอันดับต้น ๆ ของชั้นเรียนตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาและเรียนต่อจนถึงมัธยมปลาย เขาเพียงต้องการเลือกสนามที่ง่ายเพื่อผ่านสี่ปีนี้ เขาไม่เคยถูกตัดออกจากการเรียน ดังนั้นแม้ว่าเขาจะถูกส่งตัวไปเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดอันดับหนึ่งของโลก แต่เขาก็ยังคงไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย
ชีวิตช่างน่าเบื่อสำหรับเขาไม่ว่าจะเป็นในโรงเรียนหรือที่บ้าน เฉินฟานเสียเวลาทั้งเช้าไปกับการนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ หลังจากเพิกเฉยต่อความหิวจนถึงเที่ยงเฉินฟานก็เดินไปที่ห้องครัวโดยไม่เต็มใจ เขาขี้เกียจเกินไปที่จะแก้ไขอาหารใด ๆ ในตอนเช้าและเนื่องจากเป็นเวลาเที่ยงแล้วไขมันที่เก็บไว้ในกระเพาะอาหารของเขาก็ถูกใช้ไปจนหมด ถ้าเขาไม่แก้ไขอะไรบางอย่างเพื่อให้อิ่มท้องในไม่ช้ากรดในกระเพาะก็จะพุ่งขึ้นมาที่คออีกครั้ง
พ่อแม่ของเฉินฟานมีฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำห้าถึงหกเอเคอร์ในหมู่บ้านห่างจากเมืองมากกว่ายี่สิบไมล์ ฟาร์มมีงานยุ่งตลอดทั้งปีและพวกเขาไม่สามารถออกไปได้ เฉินฟานซึ่งอยู่ในเมืองจึงต้องจัดหาอาหารให้ตัวเอง เฉินฟานไม่มี“ คุณธรรม” นอกจากขี้เกียจเป็นพิเศษ เนื่องจากนิสัยการกินที่ผิดปกติในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขามีปัญหาเกี่ยวกับกระเพาะอาหารและกระเพาะอาหารของเขาจะปวดมากในเวลากลางคืน แม้จะเจ็บปวดเช่นนี้เขาก็ขี้เกียจที่จะรับยา
เฉินฟาน ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย เขาหยิบไข่สองฟองและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหนึ่งห่อออกมาจากตู้เย็น ตั้งน้ำบนเตาและนั่งรอให้น้ำเดือด ด้วยความสูง 1.78 เมตรและ 65 กิโลกรัมและเนื่องจากขาดการออกกำลังกายในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาจึงไม่อยากอาหารมาก อาหารจำนวนเล็กน้อยนี้เพียงพอสำหรับมื้อกลางวัน หลังจากอิ่มท้องแล้วเฉินฟานก็หยิบปลาขนาดเท่าฝ่ามือออกจากตู้เย็นไฮเออร์สมัยเก่า อย่าเข้าใจผิด; เขาไม่มีนิสัยชอบกินปลาดิบ เขาจะให้อาหารเหล่านี้กับ “สัตว์เลี้ยง” ของเขา
“สัตว์เลี้ยง” ของ เฉินฟาน ตัวนี้ค่อนข้างแปลกใหม่ ไม่ต้องบอกว่าคนไม่มีสัตว์เลี้ยงแปลกใหม่ หลายคนเลี้ยงจิ้งจก งู แมงมุม ฯลฯ แต่สิ่งเหล่านี้เทียบไม่ได้กับเฉินฟาน เฉินฟานมีปลาไหลไฟฟ้าซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่มีชื่อเล่นว่า “นักล่าแห่งลุ่มน้ำอเมซอน”
ปลาไหลไฟฟ้าเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตไม่กี่ชนิดในโลกที่สามารถสร้างกระแสไฟฟ้าขนาดใหญ่ได้ ปลาไหลไฟฟ้าตัวเต็มวัยมีความยาวประมาณ 2 เมตร ใช้กล้ามเนื้อพิเศษที่ด้านข้างของท้องเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้ามากกว่า 600 ถึง 800 โวลต์ มากกว่า 800 โวลต์เท่าไร? มากกว่า 800 โวลต์สามารถฆ่าผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ได้อย่างง่ายดายภายในระยะเวลาสั้น ใช่สัตว์เลี้ยงของเฉินฟานนั้นน่าสนใจมาก
ในห้องนั่งเล่นขนาดเล็กประมาณยี่สิบตารางเมตร เฉินฟานโยนปลาทีละตัวลงในตู้ปลาแก้วขนาดสองคูณหนึ่งเมตรที่วางไว้ที่มุมห้อง มันเป็นเรื่องตลกเล็กน้อยที่เฉินฟานให้ปลาไหลไฟฟ้าตัวเล็กยาวไม่ถึงหนึ่งเมตรตัวนี้ แม้ว่าปลาไหลไฟฟ้าจะน่ากลัว แต่ก็มีรสชาติที่อร่อยพอ ๆ กับปลาปักเป้า ปลาไหลไฟฟ้าตัวนี้เป็นของขวัญจากลุงของเฉินฟาน ซึ่งเชี่ยวชาญในการขายผลิตภัณฑ์จากสัตว์น้ำ ประวัติศาสตร์การกินปลาไหลไฟฟ้าในประเทศจีนไม่นานเท่ากับการกินปลาปักเป้าและเพิ่งได้รับความนิยมในพื้นที่ชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
ลุงของเฉินฟาน ตั้งใจจะมอบปลาไหลให้กับครอบครัวของเฉินฟาน เพื่อให้พวกเขาชิม อย่างไรก็ตามเฉินฟานคัดค้าน จะกินสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดและแปลกใหม่ได้อย่างไร เขาเป็นเจ้าของมันและเก็บมันไว้ในตู้ปลาที่ไม่ใช้แล้ว ปลาไหลไฟฟ้าเป็นปลาน้ำจืดและสามารถอยู่รอดได้ในน้ำประปาธรรมดาและปลาขนาดเล็กบางชนิด นอกเหนือจากการเปลี่ยนน้ำ ซึ่งเป็นเรื่องลำบากแล้วยังไม่มีข้อกำหนดการดูแลอื่นใดที่รบกวนเฉินฟาน เฉินฟานพบว่าตัวเองเกาหัวขณะที่คิดจะเปลี่ยนน้ำ เนื่องจากไม่สามารถสัมผัสปลาไหลไฟฟ้าด้วยมือเปล่าได้ เขาจึงใช้เวลานานในการเปลี่ยนน้ำ เนื่องจากเขาได้ปลาไหลไฟฟ้าตัวนี้มามากกว่าหนึ่งเดือนแล้วเขาก็เปลี่ยนน้ำมากกว่าห้าครั้ง
หลังจากที่เขาให้อาหารมันเสร็จเฉินฟานก็มองไปที่น้ำสีเหลืองขุ่นในตู้ปลาและเกาหัวอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ น้ำในถังไม่ได้เปลี่ยนมาเกือบสัปดาห์ ปลาไหลไฟฟ้าที่มีหลังสีดำและท้องสีเหลืองบิดตัวเป็นระยะ ๆ และลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ มันหายใจไม่ออกและรู้สึกเบื่อหน่ายกับน้ำโคลนในตู้ปลามานานแล้ว
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เฉินฟาน ก็ตัดสินใจเปลี่ยนน้ำอีกครั้ง หากไม่เป็นเช่นนั้นเขาก็กังวลว่าปลาไหลไฟฟ้าตัวนี้อาจไม่สามารถอยู่รอดได้จนถึงวันรุ่งขึ้น มันเป็นงานที่ยากมากในการเปลี่ยนน้ำสำหรับปลาไหลไฟฟ้า เขาต้องระวังอย่างมากที่จะไม่สัมผัสกับมัน หากเขาสัมผัสมันโดยบังเอิญผลที่ตามมาจะเลวร้าย!
เฉินฟานไปที่ห้องน้ำก่อนและเติมอ่างขนาดใหญ่สำหรับซักผ้าครึ่งหนึ่งด้วยน้ำ จากนั้นเขาใช้ตาข่ายเพื่อย้ายปลาไหลไฟฟ้าลงในกะละมังชั่วคราว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปลี่ยนน้ำในตู้ปลายาวสองเมตรด้วยตนเอง โชคดีที่การพัฒนาทางเทคโนโลยีในปัจจุบันสามารถใช้ปั๊มน้ำแทนได้ ตู้ปลาและปั๊มน้ำซื้อมาเพื่อการตกแต่งเมื่อสามหรือสี่ปีที่แล้วเมื่อบ้านได้รับการปรับปรุงใหม่ อย่างไรก็ตามพวกเขาถูกปล่อยให้อยู่เฉยๆตั้งแต่ถังปลาเขตร้อนของพ่อของ เฉินฟาน จนกระทั่งประมาณหนึ่งเดือนที่แล้วเมื่อ เฉินฟาน ได้ปลาไหลไฟฟ้าตัวนี้พวกมันก็มีประโยชน์อีกครั้ง
หลังจากลากขาตั้งสายไฟออกแล้วใส่ท่อของปั๊มน้ำลงในถังเก็บน้ำและเปิดสวิตช์เฉินฟานก็นั่งบนโซฟาและรอให้ปั๊มน้ำหมดถัง เฉินฟานนั่งอยู่บนโซฟาโดยไขว่ห้างฟังเสียงปั๊มน้ำในที่ทำงานและจ้องมองเพดานด้วยความเบื่อหน่าย ท่าทางของเขาไม่น่าดูมาก
ขณะที่เขากำลังฝันกลางวันปั๊มน้ำก็ส่งเสียงบี๊บอยู่ข้างหลังเขา แจ้งให้เฉินฟานทราบว่างานเสร็จสมบูรณ์แล้ว ใครก็ตามที่เลี้ยงปลาจะรู้ดีว่าหากตู้ปลาไม่ได้รับการขัดผิวสักสองสามวันพื้นผิวจะถูกปกคลุมด้วยคราบสกปรก แม้ว่าเฉินฟานจะค่อนข้างขี้เกียจ แต่เขาก็ให้ความสำคัญกับความสะอาดและไม่สามารถทนเห็นของเหนียว ๆ ได้!
หลังจากทำความสะอาดสารในตู้ปลาแล้วเฉินฟานก็เปิดปั๊มน้ำอีกครั้งและเติมน้ำสะอาดในตู้ปลา อันที่จริงเฉินฟานจะไม่ต้องประสบปัญหาเช่นนี้ถ้ามันเป็นปลาธรรมดา แต่นี่ไม่ใช่ปลาธรรมดา นี่คือปลาไหลไฟฟ้า ด้วยชื่อเล่นอื่น ๆ ว่า “สายไฟฟ้าแรงสูงใต้น้ำ” ปั๊มน้ำอาจเสียหายหากวางปลาไหลไว้ในถัง
หลังจากปั๊มน้ำเติมน้ำเต็มถัง เฉินฟาน ก็ปิดเครื่องและนำออกจากถัง จากนั้นเขาก็หยิบตาข่ายจากข้างเท้าของเขาและจับปลาไหลไฟฟ้าในกะละมังใบใหญ่อย่างระมัดระวัง ปลาไหลไฟฟ้ายาวเกือบหนึ่งเมตรหนักกว่ายี่สิบกิโลกรัม ใช้ด้านข้างของอ่างเพื่องัดที่จับในมือของเฉินฟาน ดูหนักเป็นพิเศษ
“บ้าเอ้ย! มันไปต่อไม่ได้! ฉันจะเปลี่ยนน้ำได้อย่างไรเมื่อเจ้าหนูตัวนี้โตถึงสองเมตร” เมื่อมองไปที่ปลาไหลไฟฟ้าที่ยังมีชีวิตอยู่และเตะเข้าไปในตาข่ายเฉินฟานก็รู้สึกหนักใจ “ ฉันจะฆ่ามันและทำสตูว์ได้อย่างไร” สตูว์หรือไม่ เฉินฟานตัดสินใจรอและคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่ของเขาเมื่อพวกเขาพบว่ามีเวลามาเยี่ยม การทำปลาไหลไฟฟ้าเป็นงานที่ยากและเขาตัดสินใจทิ้งมันไว้กับแม่ของเขา
“ บ้ามาก ทำไมโตอีกแล้ว” ด้วยฐานครึ่งเมตรและตู้ปลาสูงหนึ่งเมตรเฉินฟานต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการย้ายตาข่ายกลับไปที่ขอบของตู้ปลา เขาหมุนด้ามเพื่อให้ปลาไหลไฟฟ้าตกลงไปในน้ำด้วยตัวเอง หลังจากหมุนมือของเขาเก้าสิบองศาปลาไหลไฟฟ้าก็ยอมจำนนต่อแรงโน้มถ่วงและตกลงไปในถังด้วยการกระหน่ำสาดน้ำและทำให้ร่างกายส่วนบนของ เฉินฟาน เปียกโชก
“ ห๊ะ!” เฉินฟานรีบถอยกลับไปสองสามก้าวและใช้มือเช็ดหน้า เห็นได้ชัดว่าปลาไหลไม่สามารถเข้าใจความคิดของมนุษย์ได้ หลังจากตกลงไปในน้ำสูงกว่าครึ่งเมตรทันใดนั้นปลาไหลไฟฟ้าก็มีปฏิกิริยาเหมือนลูกแมวที่ตกใจกลัวและดิ้นอย่างหนักในน้ำ ปลาล้วนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือพวกมันกระโดดขึ้นผิวน้ำเมื่อใดก็ตามที่พวกมันตกใจกลัว
ต้องบอกว่า เฉินฟาน ไม่มีประสบการณ์ คนที่เลี้ยงปลาไม่ควรเติมตู้ปลาให้เต็มเพื่อป้องกันไม่ให้ปลากระโดดข้ามด้านข้าง ความไร้ประสบการณ์ทำให้ปลาไหลไฟฟ้าที่มีลำตัวเพรียวคล้ายงูว่ายน้ำเก่ง มีเพียงการขยับอย่างดิ้นรน มันก็เคลื่อนที่ไปตามผิวน้ำที่สูงเกินไปและกระโดดออกไป!
