“ ปลาตัวใหญ่” ที่กินปลาตัวเล็ก ๆ ในทะเลอย่างไม่น่าเชื่อและเชื่อว่าส่วนที่เหลือส่วนใหญ่จะไม่ปักหลักอยู่ใกล้ ๆ นั้นไม่มีใครอื่นนอกจากอวตารปลาไหลไฟฟ้าของ เฉินฟาน
ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาด้วยความพยายามอย่างหนักของ เฉินฟาน ปลาไหลได้เติบโตจากสองเมตร 100 กิโลกรัมเป็นแปดเมตรและมากกว่า 600 กิโลกรัม ยาวแปดเมตรยาวกว่าฉลามสองเมตร เฉินฟาน สามารถปล่อยประจุได้สูงถึง 2,000 โวลต์และการเหนี่ยวนำแม่เหล็กไฟฟ้าของเขาสามารถเข้าถึง 30 เมตร 2,000 โวลต์แรงแค่ไหน? อืม…เพื่อน ๆ ที่สนใจอยากจะรู้สามารถถอดเต้ารับของพวกเขาและสัมผัสมันด้วยมือของพวกเขาแล้วคูณความรู้สึกนั้นด้วยแปด
สุภาพบุรุษจะสละเวลาและรอโอกาสที่เหมาะสมในการแก้แค้น แต่เฉินฟานคิดว่าตัวเองเป็นพังพอนเขาจึงตัดสินใจหาทางแก้แค้นในตอนนี้ ความเร็วใหม่ของ เฉินฟาน ทำให้ก้าวก่อนหน้านี้ของเขารู้สึกเหมือนหอยทากในการเปรียบเทียบ เขาใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมงในการเดินทางที่ใช้เวลาเกินหก เฉินฟาน มีความสุข
ในขณะที่เขาว่ายน้ำในทะเลลึกเขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของสิ่งมีชีวิตโดยรอบ เมื่อเขายาวสองเมตรเขาก็เหมือนกุ้งตัวเล็ก ๆ ที่ใคร ๆ ก็รังแกได้ ตอนนี้พวกเขาเป็นกุ้งและ เฉินฟาน ที่รังแกอย่างเต็มใจ
เมื่อเรืออับปางปรากฏต่อหน้าเขาเฉินฟานก็เข้ามาหาเขาอย่างตั้งใจที่จะฆ่า “ โฮโฮ ฉลามน้อยพี่เฉินฟานมาเล่นกับนายแล้ว!” เฉินฟานเริ่มปล่อยประจุเมื่อเขายังอยู่ห่างจากซากเรืออัปปาง 30 เมตร
วันนี้ฉลามไม่ได้ออกไปเดินเตร่เฉินฟานจึงไม่ผิดหวัง แม้ว่าประจุที่ปล่อยออกมาจะอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อมันเดินทางไปถึงฉลาม 30 เมตร แต่ก็ยังแข็งแกร่งพอที่จะกระตุ้นมันได้ ปลาโหดรีบวิ่งออกมาจากซากเรือด้วยท่าทางสังหารพร้อมที่จะ…อืม…มันช่างโง่เขลา! สิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายงูทะเลสีดำตัวยาวตรงหน้าไม่ใช่เหรอตัวเดียวกับที่มันเกือบจะกินเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้?
เขา…เขาเติบโตได้อย่างไรในสองเดือน? เขาทำอะไรกินอาหารปลา?
“สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ. มากัดฉัน. มาเลย!” เมื่อเห็นฉลามที่ลังเลอย่างเห็นได้ชัดอยู่ตรงหน้าเขาเฉินฟานก็ลดปริมาณไฟฟ้าที่เขาปล่อยลงโดยย้อนกลับไปยังระดับที่เขาปล่อยออกมาเมื่อสองเดือนก่อน เขาเหวี่ยงหางอย่างลวก ๆ พยายามยั่วฉลาม แม้ว่ามันจะมีอารมณ์ร้อนแรง แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ที่ไร้สมอง เข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่
หางของเฉินฟานรู้สึกเหนื่อย แต่ฉลามยังคงว่ายน้ำอยู่ห่าง ๆ และไม่กล้าออกมาข้างหน้า เฉินฟานไม่อดทนที่จะเสียเวลา เรืออับปางตรงหน้าเขาเป็นเหมือนแม่เหล็กดึงความสนใจของเขา
“ แกเป็นเจ้าโง่!” เฉินฟานสาปแช่งแล้วพุ่งไปข้างหน้าเพื่อโจมตี ปลาไหลไฟฟ้ากำลังใกล้เข้ามา การแข่งขันระหว่างความฉลาดของฉลามกับมนุษย์จะจบลงในไม่ช้า!
เมื่อตระหนักว่าไม่มีไฟฟ้ารบกวนฉลามยาว 6 เมตรมั่นใจมากว่ามันสามารถกัดหัวปลาไหลได้ในการโจมตีครั้งแรก ปลาไหลไฟฟ้าสีดำเรียวยาวดูเป็นมือสมัครเล่นด้วยการโจมตีที่บิดเบี้ยวและพลิกผัน ช้าจัง!
ในทางกลับกันฉลามตัวใหญ่พอ ๆ กับวัวและมีพลังระเบิดทันทีหยุดและจ้องมอง การเร่งความเร็วอย่างกะทันหันของมันอาจทำให้เสือชีตาห์อยู่ห่างออกไปได้ มันน่ากลัว แต่ก็น่าทึ่ง! ฉลามพุ่งขึ้นสามสิบเมตรในหนึ่งวินาที
ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาพบกัน เฉินฟาน สามารถหนีไปก่อนที่จะต่อสู้ คนที่ระมัดระวังจะไม่ต่อสู้โดยไม่ได้เตรียมตัว! เนื่องจากเขากล้าแสดงออกอย่างกล้าหาญในครั้งนี้เขาจึงต้องมีความมั่นใจมาก ฉลามหัวเราะเบา ๆ เมื่อมันเข้าสู่ระยะ 10 เมตรและรู้สึกได้ถึงประจุไฟฟ้าที่อ่อนลง ไม่เข้าใจว่า เฉินฟาน ใช้เพียงการชาร์จนี้เพื่อรับรู้สภาพแวดล้อมของเขา
เมื่อฉลามอยู่ใกล้กับเฉินฟานยังคงเคลื่อนที่ด้วยความเร็วดุจสายฟ้ามันรู้สึกได้ว่าประจุที่ทำให้มึนงงเล็กน้อยก็พุ่งไปที่ระดับสูงสุดของปลาไหล ในช่วงเวลานั้นกล้ามเนื้อในร่างกายก็กระตุกก่อนที่สมองของมันจะตอบสนอง ฉลามกลิ้งท้องสีขาวไปทั่วเฉินฟานก่อนที่จะจมลงสู่ก้นทะเล
“งี่เง่า! แกคิดว่าแกฉลาดกว่ามนุษย์หรือ” โดยอาศัยการเหนี่ยวนำแม่เหล็กไฟฟ้าอย่างเต็มที่เฉินฟานไม่ได้มองปลาแม้แต่ครั้งเดียว หลังจากแก้ปัญหาฉลามของเขาแล้วตอนนี้เขาสามารถเข้าไปในซากเรือเพื่อรับสมบัติได้
หลังจากบิดและเปลี่ยนเป็นที่ยึดเรือ หลบเปลือกหอยและสาหร่ายไปทุกหนทุกแห่งเฉินฟานก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น ปากของเขาอ้าออกและเกิดฟองขึ้น ที่ด้านล่างของที่เก็บเรือใต้เครื่องปั้นดินเผาที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ วางเครื่องลายครามไว้อย่างเรียบร้อยยังคงเป็นสีขาวและสวยแม้ผ่านไปหลายร้อยปี
“ โอ้. พระเจ้าของฉัน! ในเมื่อท่านเปิดโอกาสให้ฉันได้รวยแล้วฉันจะทำอย่างไร … ในทันใดนั้นเฉินฟานก็จมอยู่กับความมั่งคั่งจำนวนมหาศาลต่อหน้าเขาและกระพือปีกไปชั่วขณะก่อนจะสงบลง แม้ว่าเฉินฟานจะไม่มีความรู้อย่างมืออาชีพเกี่ยวกับของเก่า แต่เขาก็รู้ว่ามูลค่าของเครื่องเคลือบไม่ได้เพิ่มขึ้นตามขนาดของมัน แต่มีรายละเอียด เป็นของชิ้นเล็ก ๆ ที่มีฝีมือประณีตซึ่งสามารถเรียกราคาสูงเสียดฟ้าได้
มีเครื่องลายครามจำนวนมากในเรือที่ เฉินฟาน เลือกได้ยาก ชามกระเบื้องเคลือบสีขาวขนาดเล็กจานดอกไม้ที่มีผู้หญิงวาดอยู่ธงกอนคอแคบ…เมื่อมองไปทางซ้ายและขวาเฉินฟานไม่รู้จะเอาอันไหนดี ไม่ว่าจะในสมัยโบราณหรือสมัยใหม่สินค้าที่จีนส่งออกไปยังส่วนที่เหลือมักจะเป็นของที่เก็บจากพวง สิ่งของที่อยู่ในที่เก็บของในเรือดูสวยงามกว่าที่ เฉินฟาน เห็นในร้านขายของเก่าหลายสิบเท่า
