Super Electric Eel Avatar – ตอนที่ 46

“อะไร? สิบ?” ดวงตาของผู้ชายที่มีท้องโตก็เบิกกว้างขึ้นเนื่องจากความตกใจ

ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครเลยที่ผู้ชายที่แต่งตัวอลังการมีกล้ามจะขี้เหนียวขนาดนี้

“ คนหล่ออย่าสร้างปัญหาถ้าไม่อยากเล่น! คุณกำลังเสียเวลาของเราถ้าคุณจะเดิมพัน 10 หยวน เท่านั้น” หญิงสาวหน้าตาน่ารักที่นั่งข้างผู้ชายท้องโตพูดขณะที่มองไปที่ชิปคริสตัลสีดำเก้าเม็ดในมือของหวังปิง“ ถ้าเจ้านายของคุณบอกให้คุณเล่นคุณควรจะกล้ามากกว่านี้!”

“ คุณคิดว่าฉันมีเงินไม่พอเหรอ” หวังปิงไม่มีความสุข “ ฉันไม่เล่นแล้ว!”

หลังจากพูดเสร็จหวังปิงก็คว้าชิปสีเขียวและลุกขึ้นจากที่นั่ง

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

“ เจ้านายคุณไม่ซื่อสัตย์!”

หลังจากมองไปรอบ ๆ เป็นเวลานานหวังปิงก็พบเฉินฟาน เฉินฟานไม่ได้ไปห้องน้ำเลย แต่เขาซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งและแอบมองไปที่หวังปิงซึ่งรู้สึกเสียใจกับตัวเอง

“ ฉันไม่มีทางเลือก! ไม่มีใครรู้ว่าคนเหล่านี้กล้าหาญมากโดยวางเดิมพันครั้งแรก 2 หมื่นหยวน นายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน ดังนั้นจึงจำเป็นที่นายจะต้องช่วยฉันเมื่อฉันมีปัญหา” เฉินฟาน กล่าวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

“ เราจะทำอะไรต่อไป” หวังปิงไม่สนใจมากเกินไปเกี่ยวกับปัญหาที่เฉินฟานเกิดขึ้นเนื่องจากสถานการณ์นี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสำหรับคนไร้ยางอายอย่างเฉินฟาน

เฉินฟานวางมือบนคางของเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ ฉันจะงีบก่อนแล้วรอดูการแสดง!”

ยกเว้นบริการการพนันบริการเสริมอื่น ๆ บนเรือมีราคาถูก ราคาห้องพักในโรงแรมปกติอย่างน้อย 200 หยวน ถึง 300 หยวน ต่อคืนอย่างไรก็ตามบนเรือลำนี้พวกเขาสามารถได้ห้องที่ราคาเพียง 100 หยวน ต่อคืน

“ ฉันจะไปงีบ ลดระดับเสียงลงเมื่อนายดูทีวี” หลังจากนอนลง เฉินฟาน ก็เปลี่ยนสติไปที่ปลาไหลไฟฟ้า

ตอนนี้ปลาไหลไฟฟ้ามีความยาวมากกว่า 40 เมตร การทำรังบนก้นทะเลซึ่งมีความลึกถึงสองร้อยเมตรการต่อสู้กับปลาทุกรูปแบบที่มีความยาวน้อยกว่า 10 เมตรไม่ใช่ปัญหาสำหรับมันเนื่องจากการปล่อยกระแสไฟฟ้าอย่างต่อเนื่องซึ่งมีช่วงอย่างน้อย หลายร้อยเมตร

เป็นเวลากว่าหกโมงเย็นเมื่อเฉินฟานควบคุมปลาไหลไฟฟ้าให้ว่ายไปที่ด้านล่างของเรือพนัน หลังจากควบคุมปลาไหลไฟฟ้าให้วางตำแหน่งตัวเองลงบนพื้นทรายแล้วเฉินฟานก็ลืมตาขึ้นและลุกขึ้นนั่ง

“ เจ้านายคุณตื่นแล้ว!” เมื่อรู้สึกได้ว่ามีการเคลื่อนไหวอยู่ข้างหลังเขาหวังปิงที่มีส่วนร่วมในละครสั้นหันกลับมาทักทายเฉินฟาน

“ ใช่…” เฉินฟานขยี้ตาและพูด“ ขอให้พวกเขาส่งอาหารเย็น ฉันหิว.”

“ โอเคฉันก็หิวเหมือนกันเพราะมื้อเที่ยงของเรามีน้อยมาก” หวังปิงตอบ เขาวางรีโมทคอนโทรลและเดินออกไป

หลังจากส่งหวังปิงออกไปเฉินฟานก็หยิบปากกาและกระดาษที่เขานำมาและนั่งบนโซฟา เมื่อทราบว่าเรือมีความยาว 105 เมตรกว้าง 28 เมตรและมีการเคลื่อนย้ายน้ำมากกว่า 1,500 ตันเขาจึงเริ่มคำนวณพื้นที่ของเรือที่ต้องได้รับความเสียหายเพื่อให้สามารถแล่นกลับไปที่ท่าเรือด้วยความเร็ว 30 นอตโดยไม่จม

อย่างไรก็ตาม เฉินฟาน ไม่เก่งในการคำนวณดังนั้นเขาจึงสามารถหาตัวเลขโดยประมาณได้เท่านั้นและข้อมูลก็ไม่ถูกต้องแม้แต่ครึ่งเดียว

“ ไม่ไหว!”

เฉินฟานตบหน้าผากของเขาจับกระดาษที่มีรอยหยักสองสามชิ้นขยำให้เป็นลูกบอลแล้วโยนลงถังขยะ

หลังจากนั้นไม่นาน หวังปิง ก็ผลักเปิดประตูเข้ามาในห้องและพูดว่า“ พวกเขาจะส่งไปทันที!” เขาคว้ารีโมทคอนโทรลและนั่งดูทีวีต่อ

ห้านาทีต่อมาได้ยินเสียงฝีเท้าและประตูก็เปิดออกกว้าง บริกรสองคนเสิร์ฟอาหารเย็นของพวกเขาซึ่งประกอบด้วยข้าวต้มปลากระดูกในเนื้อไข่นึ่งหอยและเกี๊ยวหอมทอด

“ ฟุ่มเฟือยมาก!” หลังจากรอให้บริกรออกไปเฉินฟานแทบรอไม่ไหวที่จะคว้าเกี๊ยวร้อนๆใส่ปากของเขา

“ ใช่แล้วของถูกมาก ทั้งหมดนี้มีค่าใช้จ่ายน้อยกว่า 100 หยวน” ปากของหวังปิงเต็มไปด้วยเกี๊ยวในขณะที่เขาทำให้อาหารเย็นลงในปากขณะที่เขาพูดด้วยคำที่อ่านไม่ออก

“ พวกเขาทำเงินได้มากมายในคาสิโน ฉันได้ยินมาว่าถ้าคุณเป็นสมาชิกพวกเขาจะจัดหาผู้หญิงมาให้บริการคุณด้วยซ้ำ”

“เจ๋ง!” หวังปิงหายใจไม่ออกทันใดนั้นเขาก็พบการสนับสนุนอย่างรวดเร็วโดยวางมือซ้ายไว้บนโซฟาหนัง

“ ไอ้เจ๋ง!”

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

หลังจากรับประทานอาหารค่ำอย่างฟุ่มเฟือยเฉินฟานก็ไปที่บาร์และแลกเปลี่ยนชิปที่ไม่มีใครแตะต้องเป็นเงินสดภายใต้การจ้องมองแปลก ๆ จากคนงาน

“ บอสคุณไม่ได้พูดถึงว่าคุณส่งคนไปจมเรือเหรอ” หวังปิงถามด้วยความสับสนขณะที่พวกเขานั่งบนเรือที่กำลังพาพวกเขากลับเข้าฝั่ง

“ จุดประสงค์ของฉันคือการสังเกตรายละเอียดของเรือ!” เฉินฟานกล่าวด้วยรอยยิ้มปริศนา “ รอถึงพรุ่งนี้แล้วนายจะรู้”

เป็นเวลาดึกแล้วเมื่อพวกเขาไปถึงท่าเรือที่พวกเขาขึ้นเรือในเช้าวันนั้น พวกเขาขึ้นรถและมุ่งตรงไปที่ ‘หลี่จิ้งโฮเตล’

เฉินฟานเอนตัวลงนอนในท่าที่สบายและเปลี่ยนสติไปที่ปลาไหลไฟฟ้า

ยกเว้นสัตว์ร้ายตัวมหึมาในทะเลมืดมีเพียงโซ่เหล็กยาวที่เชื่อมต่อกับสมอ

หลังจากควบคุมปลาไหลไฟฟ้าเพื่อคว้าสมอรูปพระจันทร์เสี้ยวที่มีน้ำหนักประมาณตันด้วยกรงเล็บด้านหน้ามันก็ลากสมอและว่ายน้ำเข้าไปใต้ท้องเรือ มันเป็นงานง่ายสำหรับปลาไหล มันเหมือนมนุษย์ตัวเต็มวัยกำลังอุ้มลูกเจี๊ยบตัวน้อย เรือพนันยาว 100 เมตรเป็นเหมือนลูกแกะตัวใหญ่ที่เปราะบางสั่นระริกอยู่ในเกลียวคลื่นรอให้ เฉินฟาน ทำลายมัน

หลังจากสร้างเส้นยักษ์สองสามเส้นที่ด้านล่างของเรือโดยวนไปรอบ ๆ สองสามรอบ เฉินฟาน ได้กำหนดเป้าหมายไปที่ส่วนตรงกลางและควบคุมปลาไหลไฟฟ้าให้หมุนอย่างรุนแรง แรงเฉื่อยทำให้สมออันแหลมคมบินออกไปกระทบเรือ ปัง!

ราวกับว่ามันถูกยิงด้วยตอร์ปิโดพลังงานสูงเรือยาวกว่า 100 เมตรก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หลังจากที่ ‘ปัง’ มีหลุมดำขนาดเท่าถังอยู่ตรงกลางด้านล่างของเรือ

หลังจากเสียงดังแล้วก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของโลหะแหลมที่ทำให้หนังศีรษะของคนรู้สึกเสียวซ่า

“ อา…” หม่าฮงจุนกัปตันเรือสตาร์เนปจูนกระโดดขึ้นจากการหลับคว้าเครื่องส่งรับวิทยุแล้วกรีดร้อง“ เกิดอะไรขึ้นที่นี่”

“ กัปตันมันแย่…มีข่าวร้าย…” ได้ยินเสียงตะโกนที่น่ากลัวดังมาจากอีกด้านหนึ่งของเครื่องส่งรับวิทยุ

หม่าฮงจุนโกรธมากจนเส้นเลือดที่คอกำลังจะระเบิด “ เร็วเข้าบอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่หรือแกอยากตาย?”

“ ด้านล่างของเรือ…ด้านล่างของเรือ…ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีหลุมขนาดใหญ่!” ชายคนนั้นสะอื้น

ตูม!

หม่าฮงจุนไม่ได้ตอบกลับในขณะที่ตัวเรือสั่นอย่างรุนแรงตามด้วยเสียงที่อึกทึก

“ ไอ้… ชิบหาย …” หม่าฮงจุนโยนเครื่องส่งรับวิทยุออกไปและเริ่มร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

ตูม!

หลังจากดึงสมอออกเฉินฟานก็ชนเรืออีกครั้ง

ไม่ใช่แค่หม่าฮงจุนเท่านั้นที่ตะโกน การแสดงออกทางสีหน้าของเจ้านายใหญ่ในห้องโดยสารนั้นราวกับว่าพวกเขากำลังเห็นสึนามิที่อินโดนีเซียเมื่อพวกเขารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของเรือและได้ยินเสียงดัง

ภายใต้แรงกดดันมหาศาลของเรือสตาร์เนปจูนน้ำได้ไหลเข้าสู่เรืออย่างล้นหลามผ่านหลุมดำสามหลุมขนาดใหญ่ที่มีขนาดเท่าถังเก็บน้ำ

“ ทำไม…ใครบอกฉันได้ว่าทำไม…”

หม่าฮงจุนที่วิ่งไปที่ท้องเรือจ้องไปที่หลุมดำทั้งสามด้วยท่าทางไม่เชื่อ

ครั้งเดียวที่หม่าฮงจุนมีการแสดงออกเช่นนี้คือเมื่อทีมฟุตบอลจีนเอาชนะทีมบราซิลด้วยคะแนน 8-0 ในฟุตบอลโลกที่แอฟริกาใต้