ในคืนที่มืดเฉินฟานมองไม่เห็นว่า ฉีเซียวหยา ดูราวกับว่าเธอต้องการจะกลืนเขาทั้งชีวิต ตอนนี้เขาแค่อยากได้ปลาไหลไฟฟ้าลงทะเล เฉินฟาน ลากถุงพลาสติกไปที่ชายฝั่ง เขาเหยียบลงไปบนทรายนุ่ม ๆ ปล่อยให้น้ำทะเลเย็น ๆ กระทบข้อเท้าของเขา ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเฉินฟานผสมเกลือลงในน้ำในตู้ปลาจนมีความเค็มเท่ากับมหาสมุทรโดยหวังว่าปลาไหลจะชินกับสภาพแวดล้อมเมื่อมันลงสู่ทะเลในที่สุด
เมื่อเฉินฟานปล่อยให้ปลาไหลว่ายน้ำจากถุงพลาสติกที่หายใจไม่ออกลงไปในมหาสมุทรเขารู้สึกสดชื่นและสบายใจในครั้งเดียว “ วู้ฮู!” เฉินฟานแทบหายใจไม่ออกระหว่างทางไปชายหาดในสภาพแวดล้อมที่อากาศถ่ายเทไม่สะดวก ในที่สุดเขาก็ออกสู่ทะเลได้แล้วเขาก็ว่ายน้ำได้ดี
หลังจากว่ายน้ำได้อย่างอิสระสักพัก เฉินฟาน ก็เริ่มไปที่ชั้นหินทางด้านซ้าย ตอนนี้ปลาไหลไฟฟ้าสามารถควบคุมตัวมันเองได้อย่างสมบูรณ์ดังนั้นจึงต้องหาที่ซ่อนที่ปลอดภัย หลังจากนั้นเขาไม่สามารถจดจ่ออยู่กับปลาไหลได้ตลอด 24 ชั่วโมงต่อวัน
หลังจากปลาไหลพบรอยแยกที่ซ่อนตัวอยู่เฉินฟานก็ขี่จักรยานกลับบ้าน เฉินฟานนอนบนเตียงอย่างรวดเร็วเปลี่ยนสติไปที่ปลาไหลไฟฟ้า ตอนนี้ปลาไหลสามารถปล่อยกระแสไฟฟ้าได้ประมาณสิบเมตรซึ่งหมายความว่าการเคลื่อนไหวใด ๆ ที่อยู่ในระยะ 10 เมตรจะไม่รอดพ้นจากการเหนี่ยวนำแม่เหล็กไฟฟ้าของ เฉินฟาน น้ำสีเข้มจะไม่สามารถซ่อนอะไรจากการรับรู้ของ เฉินฟาน ได้
คงจะถูกต้องอย่างยิ่งที่จะกล่าวว่ามหาสมุทรมีสิ่งมีชีวิตที่มากมายที่สุดในโลก เฉินฟานเพียงแค่เหลือบมองอย่างไม่เป็นทางการและค้นพบสิ่งมีชีวิตหลายสิบชนิด ซึ่งบางชนิดแม้แต่คนที่เติบโตใกล้ทะเลอย่างเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
ภาพแทนตัวของปลาไหลไฟฟ้าของ เฉินฟาน นั้นหิวโหยมานานแล้วและสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการทำให้อิ่มท้อง ในบรรดาปลาหลายสิบชนิดในบริเวณใกล้เคียง เฉินฟาน เลือกปลาที่พบเห็นได้ทั่วไปบนโต๊ะอาหารในท้องถิ่น ชื่อวิทยาศาสตร์มีความหมายว่า “ปลาซาร์ดีนสีทองขนาดเล็ก” แต่ชาวบ้านมักเรียกว่า “ปลาซาร์ดีนขนาดเล็ก” มีลำตัวรูปทรงกระบอกแบนด้านข้างเล็กน้อยและท้องทั้งสองข้างมีเส้นสีเหลืองอ่อน ความยาวลำตัวโดยทั่วไปประมาณสิบสองถึงสิบห้าเซนติเมตร เป็นที่นิยมของคนในท้องถิ่นเนื่องจากมีเนื้อนุ่มและมีกระดูกน้อย
มีปลาซาร์ดีนขนาดเล็กกว่ายี่สิบตัวกำลังพักผ่อนอยู่รอบ ๆ ชั้นปะการังสีแดงเข้มโดยไม่รู้ตัวเลยว่าความตายกำลังใกล้เข้ามา เมื่อควบคุมร่างกายของปลาไหลเฉินฟานแอบว่ายเข้าไปใกล้ ๆ จนกระทั่งเขาอยู่ห่างจากพวกมันประมาณหกถึงเจ็ดเมตร เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้เฉินฟานจึงใช้ศูนย์ประสาทในสมองสั่งการกล้ามเนื้อผลิตกระแสไฟฟ้าที่ด้านข้างของท้องทันที ในครั้งเดียวประจุไฟฟ้าสูงถึงหกหรือเจ็ดร้อยโวลต์พุ่งจากหางของปลาไหลไฟฟ้าไปที่หัวของมัน หลังจากทั้งประจุบวกและลบชนกันแล้วพวกมันก็กระจายออกไปยังน้ำโดยรอบ
มนุษย์จะเป็นลมจากการถูกไฟฟ้าดูดในระยะนั้นนับประสาอะไรกับปลาซาร์ดีนที่มีความยาวเพียงสิบเซนติเมตร ปลาซาร์ดีนตัวเล็ก ๆ กว่ายี่สิบตัวต้องสูญเสียชีวิตไปกับแรงดันไฟฟ้าที่มากเกินไปก่อนที่จะตื่นจากความฝัน มันเกิดขึ้นเร็วมากจนพวกเขาไม่มีเวลาดิ้นรนแม้แต่ครั้งเดียว
เฉินฟานไม่ได้กังวลว่า“ อาหาร” ของเขาและปลาที่ถูกไฟฟ้าดูดจะรู้สึกอย่างไร เมื่อเห็นว่าอาหารเย็นของเขาทั้งหมดกลับหัวแล้วเขาก็รีบว่ายไปข้างหน้าและจัดการปลาที่ใกล้ที่สุด
“ อืมไม่แย่แค่เค็มเกินไป!” รสชาติของสัตว์แตกต่างจากของมนุษย์ เฉินฟานไม่คิดว่าปลาดิบมีรสชาติที่น่ากลัว แต่เขามีความคิดที่ว่าเขาต้องกล้าหาญมากกว่านี้
เฉินฟานกลืนปลาเจ็ดหรือแปดตัวในคราวเดียวและปล่อยอารมณ์ที่พึงพอใจออกมาก่อนจะเป่าฟองอากาศออกจากมุมปากของเขา เฉินฟานไม่มีอะไรจะทำหลังจากเติมกระเพาะเข้าไปแล้วเฉินฟานใช้การเหนี่ยวนำแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อแก้ไขภาพของต่อมใต้สมองรูปไข่ที่เหี่ยวย่นนั้น เนื่องจากข้อ จำกัด ด้านสิ่งแวดล้อมและการบริโภคอาหารที่บ้าน เฉินฟาน จึงไม่กล้าที่จะกระตุ้นฮอร์โมนการเจริญเติบโตของปลาไหลอย่างไร้ขีด จำกัด ตอนนี้เขาอยู่ในมหาสมุทรเขาต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าเพื่อเพิ่มขนาดร่างกาย เนื่องจากเขาไม่สามารถกินปลาในมหาสมุทรได้ทั้งหมดเฉินฟานจึงไม่กังวลแม้ว่าเขาจะเติบโตถึง 10,000 เมตร
แน่นอนว่าอวตารของ เฉินฟาน ไม่สามารถเติบโตได้ถึง 10,000 เมตร ฮอร์โมนเจริญเติบโตมี จำกัด หากไม่เป็นเช่นนั้นทุกคนจะสามารถเติบโตไปสู่ความสูงของเหยาหมิงได้โดยการบริโภคยาฮอร์โมนเจริญเติบโต ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์มีช่วงเวลาที่แน่นอนสำหรับกระดูกที่จะเติบโต หลังจากระยะเวลาการเจริญเติบโตสิ้นสุดลง แผ่นกระดูกปลายมนเกี่ยวกับต่อมไร้ท่อ จะค่อยๆรวมเข้าด้วยกันและปิดลงและร่างกายจะหยุดการเจริญเติบโต ในเวลานี้หากมีการหลั่งฮอร์โมนการเจริญเติบโตในร่างกายมากเกินไปก็จะกระตุ้นการเจริญเติบโตของกระดูกส่วนปลาย กระดูกใบหน้าเนื้อเยื่ออ่อนเป็นต้นจึงทำให้แขนขาอวัยวะบนใบหน้าและอวัยวะภายในเจริญเติบโตอย่างไม่สมมาตร . ตัวอย่างเช่นคนแคระสามารถใช้ฮอร์โมนการเจริญเติบโตเพื่อการรักษาเมื่อพวกเขายังอยู่ในวัยแรกรุ่น จะไม่มีผลกระทบใด ๆ เมื่อพวกเขาเป็นผู้ใหญ่แม้ว่าพวกเขาจะรับฮอร์โมนไปมากก็ตาม
ระยะเวลาการพัฒนาของปลาไหลไฟฟ้าอยู่ที่ประมาณสามปี เฉินฟาน มีเวลาน้อยกว่าสองปีในการเติบโตอย่างรวดเร็ว หลังจากใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการกระตุ้นต่อมใต้สมอง เฉินฟาน ก็ถอนความคิดของเขาออกจากรอยแยกที่ซ่อนอยู่และกลับไปที่ความคิดของเขา เฉินฟานถูหน้าผากถอดเสื้อผ้าและโยนผ้าห่มคลุมหน้าก่อนจะเดินออกไป หลังจากจดจ่ออย่างเข้มข้นเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เฉินฟาน ก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะคิดเรื่องอื่น
เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินฟาน โดดชั้นเรียนอีกครั้ง ตอนนี้เขามีร่างอวตารนี้ในมหาสมุทรเพื่อค้นหาสมบัติสิ่งที่ไม่สำคัญเช่นการไปเรียนจะสำคัญกว่าได้อย่างไร? ด้วยความคิดที่จะหาสมบัติในมหาสมุทร เฉินฟาน ก็อดยิ้มไม่ได้ ในสังคมปัจจุบันการค้นหาขุมทรัพย์ใต้น้ำนั้นยากกว่าการขุดค้นทางโบราณคดีบนบก การดึงบางสิ่งออกมาจากน้ำนั้นขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมใต้น้ำเช่นการมองเห็นของน้ำและคลื่นใต้น้ำในมหาสมุทร มันยากมากที่จะดำเนินการ เพียงแค่การหาตำแหน่งเรืออับปางนั้นไม่เพียงพอ
ประการแรกมันไม่สมจริงอย่างยิ่งที่ต้องพึ่งพาการทำงานของเครื่องจักรสำหรับการค้นคืนใต้น้ำและจำเป็นต้องจ้างนักดำน้ำที่เชี่ยวชาญและมีประสบการณ์ หากน้ำไม่ลึกเกินไปคนที่มีประสบการณ์ดำน้ำก็ยังสามารถทำงานได้ อย่างไรก็ตามหากเป็นเรืออับปางที่อยู่ลึกลงไปใต้มหาสมุทรจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อจ้างนักดำน้ำผู้เชี่ยวชาญที่มีความดันน้ำทะเลลึกและฝึกการบีบอัดตลอดทั้งปี
อย่างไรก็ตามน้ำลึกหมายความว่านักดำน้ำมีเวลาทำงานใต้น้ำที่ จำกัด มากเท่านั้น มิฉะนั้นร่างกายของนักดำน้ำจะได้รับอันตรายที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ นอกจากนั้นยังต้องใช้เงินหลายแสนหยวนในการเช่าเรือประมงมืออาชีพเพียงแค่วันเดียวและในจำนวนนี้จะไม่รวมอุปกรณ์ตรวจจับขั้นสูง อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับ เฉินฟาน ตราบเท่าที่เขาสามารถหาตำแหน่งเรืออับปางได้เขาสามารถควบคุมปลาไหลไฟฟ้าให้เข้าไปในเรือผ่านช่องว่างจากนั้นใช้ฟันของมันเพื่อนำสิ่งของมีค่าชิ้นเล็ก ๆ ขึ้นมาจากซากเรือ
เฉินฟานได้อ่านทางอินเทอร์เน็ตว่านักโบราณคดีคาดการณ์ว่ามีเรืออับปางเกือบสามล้านลำในมหาสมุทรทั้งหมดในโลกที่รอการสำรวจ ซากเรืออับปางจำนวนมากเหล่านั้นจะมีสิ่งประดิษฐ์ล้ำค่าหรือสมบัติล้ำค่าอยู่ แม้ว่าเฉินฟานจะสงสัยจำนวนเรืออับปาง แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าพวกมันมีจำนวนนับไม่ถ้วนจริงๆ ในข่าวท้องถิ่น เฉินฟาน ได้เห็นเรื่องราวเกี่ยวกับการค้นพบซากเรือโบราณไม่น้อยกว่าร้อยเรื่อง นอกเหนือจากไม่กี่แห่งที่ตั้งอยู่ในทะเลตื้นส่วนใหญ่ยังคงไม่ถูกรบกวนบนพื้นทะเลที่ลึกกว่า
เมืองจงหยุนตั้งอยู่ทางเหนือของแยงซีโดยมีพรมแดนติดกับทะเลจีนตะวันออก ในสมัยโบราณเคยเป็นหนึ่งในเส้นทางน้ำหลักที่นำไปสู่ญี่ปุ่นและเกาหลี จำนวนซากเรือโบราณสะสมในราชวงศ์และแน่นอนอยู่ในหลักสี่เท่า เมื่อสิบวันก่อน เฉินฟาน ได้กำหนดเป้าหมายไปยังพื้นที่ค้นหาสำคัญในทะเล กว่า 20 ไมล์ทะเลทางตะวันออกเฉียงเหนือของที่ซ่อนของปลาไหลไฟฟ้า ก้นทะเลมีความลึกมากกว่า 230 เมตร บริเวณนั้นยังเป็นหนึ่งในเส้นทางน้ำโบราณที่มีเรืออับปางจำนวนมาก
วิธีการดำน้ำลึก 230 เมตร? มีนักดำน้ำเพียงห้าเปอร์เซ็นต์ในโลกเท่านั้นที่สามารถทำงานในน่านน้ำที่ลึกขนาดนั้นได้และพวกเขาสามารถอยู่ลงได้ไม่เกินหนึ่งมื้อ หลังจากเปลี่ยนความคิดของเขาไปที่ปลาไหลไฟฟ้าและใช้ไฟฟ้าเพื่อกินปลาตัวเล็ก ๆ เฉินฟานก็วางท้องลงบนพื้นทะเลและเริ่มว่ายน้ำไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เขากินปลามากกว่าเมื่อคืนก่อน เขาท้องอืดทำให้ดูเหมือนปลาไหลตัวเมียตั้งท้อง
