Super Electric Eel Avatar
SEEA 74: คุนวู
เรือสามเสานี้ถูกกัดเซาะอย่างรุนแรง จนต้องใช้เวลาหนึ่งวันในการลากเฉินฟานกลับไปยังเมืองจงหยุนอย่างระมัดระวัง
ในตอนกลางคืน เฉินฟานเปิดประตูท่าเรืออย่างเงียบๆ และควบคุมปลาไหลไฟฟ้าเพื่อลากเรือเข้าไปฐานทั้งหมดของท่า เทียบเรือทําด้วยปูนซีเมนต์และน้ําอาจสูงถึงสิบเมตรในช่วงน้ําขึ้น
เรือลํานี้มีความยาว 50 เมตรและเป็นผลงานชิ้นเอกในสมัยราชวงศ์ชิง การค้าทางทะเลถูกห้ามเป็นเวลาสองสามร้อยปีในช่วงราชวงศ์นี้ ซึ่งทําให้ผู้ต่อเรือรู้สึกทรมาน
หลังจากควบคุมปลาไหลไฟฟ้าเพื่อดึงลวดสลิงของเรือออกด้วย วิธีที่รุนแรงและโหดร้ายอย่างยิ่งแล้วมันก็ให้ “รางวัล” กับเรือด้วย “ข้อหาโกรธ” และ “เหยียบย่ําสงคราม” เล็กน้อยจนในที่สุดเรือที่ถูก กัดเซาะก็กลายเป็นขยะ หลังจากเอาปลาไหลไฟฟ้าออกมาเฉินฟานค่อยๆหมุนล้อและปิดประตูทั้งสองบาน เมื่อประตูปิดสนิทเขาเปิดใช้งานปั้มน้ําเพื่อระบายน้ําทะเลออกจากท่าเรือ เครื่องสูบน้ําดีเซลสองเครื่องที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางกว้าง 50 เซนติเมตร ต้องสูบน้ําทะเลออกไปเป็นระยะเวลานานก่อนที่จะระบายออกจากท่าเรือ
ทุกสิ่งคุ้มค่ากับราคา เนื่องจากประสิทธิภาพการปิดผนึกของท่าเทียบเรือที่ต่ํากว่ามาตรฐาน เฉินฟานยังคงต้องใช้ปั้มน้ําขนาดเล็ก และวางไว้ที่ทางเข้าประตูเพื่อให้แน่ใจว่าน้ําทั้งหมดที่รั่วไหลจะไหลกลับสู่ทะเลแม้หลังจากปั้มพลังสูงแล้วก็ตาม และก็เสร็จสิ้นภารกิจแล้ว
เฉินฟานนั่งยองๆบนบันไดคอนกรีตมองซากเรืออย่างละโมบ ซึ่งดูเป็นนามธรรมยิ่งกว่าภาพวาดของศิลปินนามธรรมชาวดัตช์มอนเดรียน ชาและผ้าไหมที่สลายตัวเมื่อนานมาแล้วไม่ใช่เป้าหมายที่เฉินฟานกังวล แต่แท่งเงินที่สึกกร่อนเล็กน้อยจากน้ําทะเลที่คั่นกลางระหว่างชาและผ้าไหมเป็นจุดมุ่งหมายที่แท้จริงของเฉินฟาน
ด้วยเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจ เฉินฟาน วิ่งลงไปตามขั้นบันได หยิบหนังสือสองสามเล่มที่มีตราเดากวงอายุ 30 ปี ที่พิมพ์อยู่บนพื้นผิวและตรวจดูในมือของเขา เงินห้าตันดูเหมือนมาก แต่จริงๆแล้วมันเป็นเพียงกองเล็กๆ เมื่อมองไปที่แท่งเงินสีดําที่สึกกร่อน จากน้ําทะเลเฉินฟานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างเหมือนแมวเชสเชียร์
จากเศษเงินเหล่านี้ เฉินฟานวางแผนที่จะเก็บไว้เป็นคอลเลกชัน บางส่วนและหลอมส่วนที่เหลือในเตาหลอมเพื่อขายเป็นเงินธรรมดา
แม้ว่าเฉินฟานจะสามารถเพิ่มราคาและขายของเก่าเหล่านี้ได้เป็นสองเท่า แต่เขาก็กังวลว่าจะเป็นตํารวจมาเคาะประตูบ้านเขา ก่อนไม่ใช่ตัวแทนจําหน่ายเนื่องจากจํานวนของเก่าในตลาดเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน
อย่างไรก็ตาม มีเพียงคนอย่างเฉินฟานซึ่งเป็นแกะดําของครอบครัวของเขาเท่านั้นที่สามารถทําสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ได้ แม้ว่าแท่งเงินจะไม่ได้คุณภาพดีที่สุดและจะไม่ได้ราคาที่ดีในตลาด แต่พวกมันก็ยังมีค่ามากกว่าชิ้นเงินที่หลอมละลาย ถ้าเฉินฟานขายมันออกไปอย่างช้าๆ
เฉินฟานถูมือของเขาโยนแท่งเงินลงบนพื้นคอนกรีตทีละชิ้นและตัดสินใจที่จะหลอมมัน การขุดแท่งเงินออกจากกองไม้ผุและตะปูสึกกร่อนที่ปะปนมากับการผุพังทุกประเภทไม่ใช่เรื่องง่าย หลังจากการขุดมาทั้งคืน เฉินฟานก็เดินไปที่ทางเข้าท่าเรือและล้างมือที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นสีดําจนสะอาด
เฉินฟานเช็ดเหงื่อจากหน้าผากโยนกระสอบไปที่มุมกําแพงและตัดสินใจนอนจนถึงเที่ยง
สิบสองนาฬิกา เที่ยง!
“ ปลุกเจ้าหมูขี้เกียจ ปลุกเจ้าหมูขี้เกียจ” ยังคงหลับเร็ว เฉินฟานถูกปลุกด้วยโทรศัพท์มือถือของเขา
“ ฮ่า…” เฉินฟานอ้าปากค้างด้วยการอ้าปาก ลุกขึ้นจากกระสอบและมุ่งหน้าไปที่ประตูหลังหลังจากสลัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า
หลังจากหยุดรถแท็กซี่ เขาไปที่ตลาดฮาร์ดแวร์และใช้เงิน 2,570 หยวนในถ้วยคอรันดัมสองชิ้น ทัพพีพอร์ซเลน คีมเหล็กยาว เตาไฟที่ใช้ในโรงแรมก๊าซเหลวสองขวดออกซิเจนอุตสาหกรรมสองขวด ท่อต่อและแม่พิมพ์เซรามิกส์ชิ้นที่สามารถหล่อเงินได้ถึงหกกิโลกรัม หลังจากซื้อเครื่องแล้วเฉินฟานก็ซื้อน้ํากลั่นเพิ่มอีกสองสามถัง อาหารและเครื่องดื่มจํานวนมากเพื่อเตรียมเขาสําหรับการทํางานห้าถึงหกวันถัดไป
จุดหลอมเหลวของเงินต่ํามากต้องการเพียง 950 องศาในการหลอมเป็นแอ่งน้ําสีขาวในขณะที่การเผาไหม้ของส่วนผสมของก๊าซและออกซิเจนสามารถทําให้ได้อุณหภูมิมากกว่า 1,500 องศา
เพราะเขาซื้อของมากมาย เฉินฟานจึงใช้เงิน 200 หยวนและเช่ารถขนของ เพื่อขนของไปที่ถนนทะเล หลังจากปฏิเสธความช่วยเหลือของคนขับอย่างสุภาพ เฉินฟานก็ขนของทั้งหมดไปที่ท่าเรือด้วยตัวเองอย่างช้าๆ
ถ้าเขาต้องพกของทั้งหมดนั้นเมื่อครึ่งปีที่แล้วเขาคงกลัวว่าจะไม่สามารถทําได้แม้ว่าจะมีคนเอามีดจ่อที่คอของเขาและข่มขู่เขา แต่ตอนนี้ผลกระทบเพียงอย่างเดียวของเฉินฟานก็คือเขาหิวโหย หลังจากเสร็จงานและทั้งหมดเป็นเพราะความแข็งแกร่งของปลาไหลไฟฟ้า!
หลังจากติดตั้งเตาไฟ เฉินฟานได้เติมน้ําลงในหม้อวางไว้บนเตา และเริ่มประสบการณ์การ“ หลอม” ครั้งแรกของเขา
แน่นอนว่าสิ่งแรกที่เขาหลอมไม่ใช่เงิน แต่เขา “ละลาย” บะหมี่กึ่งสําเร็จรูป KSF สามซองพร้อมไข่ “ไฟดุร้าย” ที่ผลิตด้วยออกซิเจนสามารถต้มน้ําให้เดือดได้ภายในเวลาไม่ถึงนาที
เฉินฟานนั่งยองๆอยู่บนพื้นตักบะหมีของเขาในชามกระเบื้องสีขาวขนาดใหญ่ขณะที่มองดูแท่งเงินในหม้อที่กําลังละลายอย่างช้าๆภายใต้กองไฟ เมื่อเขากินบะหมี่ไข่เสร็จแล้วแท่งเงินในหม้อทั้งสองก็กลายเป็นน้ําสีขาว หลังจากพลิกแท่งเงินสองสามชิ้นที่เหลืออยู่กับคีมเหล็ก เฉินฟานก็กลับเข้าสู่โหมดรออีกครั้ง
หลังจากผ่านไปสิบนาที เฉินฟานก็กวนเนื้อเบาๆด้วยทัพพี่เซรามิกทําให้สิ่งสกปรกลอยขึ้นอย่างช้าๆ จากนั้นเขาก็ควักเอาสิ่งเจือปนที่เป็นสีดําออกจับเบ้าหลอมด้วยคีมและเทเงินที่หลอมละลายลงในแม่พิมพ์ทั้งสี่ด้านที่อยู่ข้างๆ
หม้อใบหนึ่งสามารถหล่อได้สองแม่พิมพ์หนักห้ากิโลกรัม ถ้ามีสองหม้อและสี่แม่พิมพ์ เฉินฟานจะต้องมี 250 หม้อเพื่อหลอมเงินทั้งห้าตัน
“ 250?” เฉินฟาน ทําให้แม่พิมพ์เย็นลงในน้ําและกระตุกปากของเขา “ 250 มันคือ. ฉันทําได้โดยไม่ต้องกดดันเลย”
การหลอมเงินห้าตันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อหน่าย แต่ก็เป็นงานที่น่าตื่นเต้นเช่นกัน หลังจากหล่อเงินแวววาวจํานวน 200 ชิ้นจนถึงเวลา 23.00 น.ในที่สุดเฉินฟานก็ห่อตัวเองด้วยผ้าห่มที่เพิ่งซื้อมาและนอนหลับไป
“ เงิน 200 ชิ้นเท่ากับ 2,000 แคตตี้ เท่ากับหนึ่งล้านกรัมและ 395,000 ดอลลาร์” มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินฟานตลอดทั้งคืน
หลังจากทํางานหนักมาสามวัน…
ในที่สุด เฉินฟาน ก็หลอมเงินทั้งห้าตัน หลังจากที่เทแก๊สกระป๋องที่สื่ออกไป
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้เฉินฟานรู้สึกรําคาญก็คือหลังจากที่เงินห้าตันได้รับการแปรรูปใหม่การลดน้ําหนักจากสิ่งสกปรกที่ถูกกําจัดออกไปนั้นมีมากกว่า 1,000 แคตตี้ และนั่นหมายความว่า ความมั่งคั่งของเฉินฟาน ลดลง 2.2 ล้าน
“ ที่นี่มันทักษะการสกัดแบบไหนกันนะ?” เฉินฟานถ่มน้ําลายด้วยความรังเกียจบรรพบุรุษของเขาและเปิดใช้งานเครื่องสูบน้ําพลัง สูงสองตัวเพื่อเติมน้ําทะเลให้เต็มท่าเรือ หลังจากรักษาความดันที่สมดุลระหว่างสภาพแวดล้อมภายในและภายนอกแล้วเขาก็เดินไปที่กว้านและหมุนเพลาด้วยกําลังทั้งหมดเพื่อเปิดประตูเหล็กที่มีความหนาสองเซนติเมตร
หลังจากการสกัดแร่เงินเสร็จสิ้นเฉินฟานจึงตัดสินใจทิ้งขยะทั้งห มดลงทะเลโดยใช้ปลาไหลไฟฟ้า เขาไม่ต้องการเสี่ยงที่จะทิ้งขยะไว้ในท่าเรือ หากมีคนพบ มันจะทําลายความฝันแห่งความสําเร็จของเขาเนื่องจากปลาไหลไฟฟ้าถูกเปิดเผย
หลังจากเปิดประตูเฉินฟานก็ยืนพิงกําแพงและขยับสติไปที่ปลา ไหลไฟฟ้าที่อยู่ไม่ไกล ด้วยการควบคุมปลาไหลไฟฟ้าให้ว่ายน้ําผ่านช่ อง เฉินฟาน ใช้ร่างกายขนาดใหญ่ของปลาไหลไฟฟ้าเพื่อผลักของ เสียออกจากท่าเรือที่ละน้อย
อา”
ในขณะที่ของเสียถูกผลักออกไปครึ่งหนึ่งเฉินฟานก็ส่งเสียงร้อง ราวกับว่ามีบางอย่างพุ่งเข้าที่ด้านหลังของปลาไหลไฟฟ้า “ อะไรกันเนี่ย” เฉินฟานหยุดงานด้วยความสับสน ผิวของปลาไหลไฟฟ้าลื่นมาก ไม่ต้องพูดถึงว่ามันหนามาก พูดตามหลักเหตุผลเครื่องเหล็กทั้งหมดที่อยู่บนเรือได้ถูกน้ําทะเลกัดกร่อนจนกลายเป็นขยะ ดังนั้นจึงไม่ควรมีของแหลมคมที่สามารถเจาะผิวหนังของปลาไหลไฟฟ้าได้!
หลังจากใช้การเหนี่ยวนําแม่เหล็กไฟฟ้าในการสแกนร่างกายของปลาไหลไฟฟ้าเป็นเวลาสองรอบเฉินฟานก็พบว่าผู้ก่อเหตุ เป็นกริชผีที่มีความยาว 30 เซนติเมตร
“ มันต้องเป็นสมบัติเพราะมันไม่สึกกร่อนแม้ว่ามันจะจมอยู่ในน้ําทะเลมาเกือบ 200 ปีแล้วก็ตาม!”
เฉินฟานถอดเสื้อผ้าของเขากระโดดลงไปในน้ําและดึงกริชออกจากหลังปลาไหลไฟฟ้าโดยไม่ลังเล แม้ว่าด้ามไม้ของกริชจะผุพังอย่างรุนแรง แต่ใบมีดทั้งใบก็ยังคงสภาพเดิมโดยไม่มีร่องรอยของส
“นี่คืออะไร?” เฉินฟานตะลึงเมื่อเห็นมีดสีดําที่แกะสลักอย่างสวยงามด้วยดอกวิสเทอเรียเนซิสจํานวนมาก ไม่ต้องพูดถึงความสวยงามอย่างแท้จริงมีตัวอักษรแบบดั้งเดิมสองตัวที่แกะสลักไว้ที่จุดที่ด้ามจับและใบมีดเชื่อมต่อกัน
“ คุน…คุนวู?” เฉินฟานรู้สึกงงงวย ทําไมไม่เป็น มูเย่ หรือ หยูชาง?
หลังจากปีนขึ้นไปบนฝั่งเฉินฟานก็ฟันแท่งเงินที่อยู่ข้างๆเขาด้วยกริชทันที ในขณะที่เขาต้องการลองความคมของใบมีดที่ดูไม่คมเลย
คา จัง!
ด้วยการเฉือนใบมีดของกริชที่กว้างห้าเซนติเมตรตัดแท่งเงินครึ่งหนึ่งอย่างน่าประหลาดใจ
“ โอ้พระเจ้า” ด้วยความไม่เชื่อเฉินฟานมองไปที่กริชราวกับว่าเศษแก้วกําลังจะแตก
