“ โอ้พระเจ้า ทำไม ท่านถึงส่งเพื่อนคนนี้มาทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์สมบัติ” เฉินฟานที่อยู่ริมทะเลตลอดทั้งปีจะไม่รู้จักสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้ได้อย่างไร? ฉลามตัวนี้ซึ่งปัจจุบันอยู่ห่างออกไป 5 เมตรเรียกว่า“ ฉลามกินคน” ฉลามชนิดนี้สามารถเติบโตได้ยาวถึงสิบสี่เมตร มันมีอารมณ์ที่ร้อนแรงเป็นพิเศษและเป็นที่รู้กันว่าโจมตีเรือประมงและมนุษย์ทำให้มันเป็นที่น่ารังเกียจเช่นเดียวกับฉลามขาวยักษ์
ฉลามกินคนตัวนี้ตกใจมาก มันเพิ่งทานอาหารแสนอร่อยและกำลังกลับไปที่เรืออับปางเพื่องีบหลับยามบ่ายตามปกติ แต่ถูกปลุกโดยสิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จัก น่าโมโหที่สิ่งนี้สามารถปล่อยแรงดันไฟฟ้าที่น่าสะอิดสะเอียนเช่นตอร์ปิโด ในฐานะผู้นำที่ทรงพลังที่ครองท้องทะเลตลอดทั้งปีเขาต้องสอนสิ่งมีชีวิตที่ไม่คุ้นเคยนี้เป็นบทเรียนที่ดี สิ่งที่ทั้งมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยเลือด
เมื่อเห็นฉลามตัวนี้ที่มีเลือดไหลเฉินฟานแทบจะร้องไห้ด้วยความวิตกกังวล ไม่มีจุดที่จะว่ายน้ำออกไปโดยสิ้นเชิง ด้วยความเร็วของปลาไหลไฟฟ้าฉลามสามารถตามทันได้อย่างง่ายดาย เฉินฟานยังไม่มั่นใจในวิธีการป้องกันตนเองเพียงวิธีเดียวของเขา เขามีปัญหาอย่างหนักในการรับมือกับปลากะรังยาวสามเมตรก่อนหน้านี้ นับประสาอะไรกับฉลามผิวหยาบและหนาตัวนี้ ในขณะนั้นเฉินฟานรีบเปิดแรงดันไฟฟ้าในร่างกายของเขาเป็นพลังสูงสุดและฟาดหางของมัน หนี!
พี่ใหญ่โปรดอย่ามาตามฉัน เนื้อของฉันไม่อร่อย! เฉินฟานภาวนาในใจขณะที่เขาว่ายน้ำสุดกำลัง สัตว์ส่วนใหญ่มีพฤติกรรมขบถเหมือนกัน หากสุนัขเห่าอย่างบ้าคลั่งและคุณวิ่งหนีด้วยความตกใจมันจะไล่ตามคุณทันที แต่ถ้าคุณแสร้งทำเป็นหมอบลงหรือเดินตามมันจะต้องเป็นคนที่วิ่งหนีแน่นอน แน่นอนว่านี่ใช้ไม่ได้กับสุนัขทุกตัวเช่นสุนัขพันธุ์ทิเบตันที่มีลักษณะคล้ายหมาป่า สุนัขภูเขาเบอร์นีสหรือบูลด็อก แต่มันก็ใช้ได้ผลดีที่สุด
น่าเสียดายที่มีชื่ออย่าง “ฉลามกินคน” นักล่านี้จะไม่ถูกขัดขวาง ในตอนแรกมันลังเลเพราะความสามารถในการปล่อยคลื่นความถี่สูงของ เฉินฟาน แต่หลังจากเห็นมันหนีไปสัญชาตญาณการล่าสัตว์หลายปีก็บอกว่าสิ่งมีชีวิตประหลาดที่อยู่ตรงหน้ามันเป็นของประเภทเหยื่อ มันมีความเร็วสูงสุด ในขณะที่มันจับเหยื่อของมันอย่างไม่ต้องสงสัย
ฉลามครอบคลุมระยะทางกว่าสิบเมตรได้อย่างง่ายดายกระตุ้นให้เกิดระลอกคลื่นด้วยความเร็วดุจสายฟ้าเมื่อมันพุ่ง อย่างไรก็ตามเมื่อไปถึงเฉินฟานอย่างดุร้ายมีเสียงกึกก้องเบา ๆ และร่างที่เหมือนฟ้าร้องของฉลามก็เบาลงอย่างไม่คาดคิดราวกับฟ้าผ่า ลำตัวยาวกระทบก้นทะเลคลื่นทรายโคลนตลบอบอวลไปทั่ว
ฉลามตัวนี้ต้องผ่านการล่าที่น่าสยดสยองมานับไม่ถ้วนกว่าจะเติบโตมาได้ขนาดนี้และยังโต้กลับเพื่อเอาชีวิตรอดจนถึงปัจจุบัน หลังจากถูกแรงดันไฟฟ้าและจมลงสู่ด้านล่างมันก็ไม่ถอย แต่ล้ำหน้าแทน ทันทีที่เหวี่ยงครีบหางเหมือนเหล็กและกวาดไปที่ เฉินฟาน ปลาไหลไฟฟ้าจะหลีกเลี่ยงฉลามที่ว่องไวได้อย่างไร? เฉินฟานถูกโยนลงไปที่ก้นทะเลก่อนที่เขาจะหลบได้
“อา!” เฉินฟานรู้สึกเจ็บปวดและส่งเสียงกรีดร้องที่ทำให้แผ่นดินแตก แม้ว่ามันจะประสบความสำเร็จในโจมตีครั้งเดียว แต่ฉลามก็ไม่ดีไปกว่านี้ หลังจากไฟฟ้าช็อตอันทรงพลังโดย เฉินฟาน มันก็รู้สึกชาไปทั่วและเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า ทั้งปลาไหลและปลาฉลามต้องทนทุกข์ทรมานในการต่อสู้ระยะสั้นครั้งแรกและไม่ได้อะไรจากมันเลย หลังจากประสบการณ์ที่เลวร้ายทั้งสองฝ่ายแยกจากกันทันทีว่ายน้ำในระยะที่ปลอดภัย
ในฐานะที่เป็นปลาไหลไฟฟ้าที่มีเหตุผลของมนุษย์ เฉินฟาน ย่อมไม่เลือกที่จะต่อสู้กับฉลาม อาการปวดแสบปวดร้อนที่หลังของเขาทำให้เขานึกถึงว่าฉลามดุร้ายเพียงใด เฉินฟานกำลังคิดว่าถ้าเขาไม่ปล่อยกระแสไฟฟ้าแรงสูงเพื่อทำให้ปลามึนงง กระดูกสันหลังของเขาอาจหักจากการโจมตีครั้งนั้นในตอนนี้ ความปลอดภัยของเขาเองเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เฉินฟานไม่ลังเลที่จะหนีหลังจากปล่อยคลื่นแรงดันไฟฟ้าออกไปสองสามครั้ง
อย่างไรก็ตามฉลามที่มีจิตใจเรียบง่ายสามารถเข้าใจความคิดของ เฉินฟาน ได้อย่างไร? ธรรมชาติอันน่าสยดสยองของมันเตือนให้รู้ว่าตั้งแต่ศัตรูหนีไปก็ต้องไล่ล่า ฉลามที่สามารถเติบโตได้ยาวขนาดนี้ไม่ใช่หัวร้อนที่ไม่มีประสบการณ์อย่างแน่นอน ตลอดการไล่ล่ามันอยู่ห่างจาก เฉินฟาน มากกว่าสิบเมตรซึ่งแรงดันไฟฟ้าอ่อนกว่ามาก มันเป็นไปตามความเหมาะสมเมื่อ เฉินฟาน เพิ่มความเร็วและก็ทำเช่นเดียวกันเมื่อ เฉินฟาน ว่ายทวนน้ำเหมือนขนมเหนียวที่ติดอยู่กับ เฉินฟาน
เฉินฟานแทบคลั่งและเอาแต่สาปแช่งอยู่ข้างใน อย่างไรก็ตามการด่าตัวเองไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เขาต้องหนีไป เฉินฟานไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉลามตัวนี้จะติดตามเขาต่อไปและไม่ยอมแพ้ เห็นได้ชัดว่าเขาประเมินฉลามต่ำไป เป็นที่รู้จักในมหาสมุทรในเรื่องความอดทน ด้วยการผลักดันน้ำที่ทรงพลังแต่ละครั้งฉลามแสดงให้แน่ใจว่ามันอดทนมาก หลังจากตามหลัง เฉินฟาน เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงมันก็ยังคงเต็มไปด้วยพลังและความกระตือรือร้นโดยไม่มีอาการเหนื่อยล้า
“โอ้พระเจ้า! ทำไมท่านถึงปล่อยให้ฉันมีปัญหากับตัวโรคจิตแบบนี้!” เฉินฟานรู้สึกเจ็บปวดอย่างหนักขณะที่เขารู้สึกได้ถึงสัตว์ร้ายที่ตัดผ่านน่านน้ำด้านหลังเขา สัตว์ร้ายนั้นเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก เมื่อ เฉินฟาน ปล่อยแรงดันไฟฟ้าที่สูงขึ้นเล็กน้อยมันก็เหวี่ยงหางและว่ายไปไกล ๆ ทันที หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีมันก็โบกมือให้ร่างมหึมาและเข้ามาใกล้อีกครั้ง ตอนนี้ เฉินฟาน รู้แล้วว่าสัตว์ร้ายตัวนี้กำลังทำอะไรอยู่ ฉลามตัวนี้ตั้งใจที่จะทำให้เฉินฟานเบื่อหน่ายก่อนที่เขาจะโจมตีระยะใกล้
เฉินฟานรู้สึกเป็นทุกข์ ความเร็วในการโจมตีของฉลามเร็วเกินไปจริงๆ แม้ว่าเขาจะใช้คลื่นไฟฟ้าเพื่อปิดกั้นเส้นทางของมัน แต่ก็ไม่มีประโยชน์หากเขาไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ เห็นได้ชัดว่า เฉินฟาน ไม่มีความสามารถในการแข่งขันความอดทนกับฉลามที่มักเรียกกันว่า “ปีศาจ” หลังจากว่ายน้ำอย่างดุเดือดมานานกว่าครึ่งชั่วโมง เฉินฟาน ก็เหนื่อยมากแล้วและแทบจะขยับหางไม่ได้อีกต่อไป
“บ้าเอ้ย! แกเป็นกาว?” เฉินฟานโกรธมากหันมามองฉลาม เขาเสียพลังงานหนีทั้งวันและหมดแรง “ มาต่อสู้กันเถอะ อย่างที่สุดฉันก็จะยอมแพ้อวตารนี้!” เฉินฟานคำรามดวงตาของเขาเป็นสีแดงและเป็นหัวหอกในการโจมตี เขาไม่อดทนเหมือนกับงูอย่างแน่นอน เฉินฟานกลั้นหายใจแสดงความเร็วในการว่ายน้ำที่เร็วที่สุดในขณะนั้นและกระโดดไปข้างหน้า
ปลาไหลไฟฟ้าไม่มีฟันที่แหลมคมดังนั้นวิธีการโจมตีที่ได้ผลที่สุดจึงต้องเป็นการโจมตีด้วยแรงดันไฟฟ้าที่รุนแรง ในขณะที่เขากระโดดเฉินฟานควบคุมเส้นประสาทไขสันหลังของเขาและปล่อยพลังสุดท้ายในร่างกายของเขา
เห็นได้ชัดว่าฉลามรู้ดีว่าสิ่งที่ดำคล้ำนี้ก็ไม่ใช่เรื่องตลก ทันทีที่ร่างกายของมันรู้สึกได้ถึงแรงดันไฟฟ้าที่รุนแรงมันก็หลบไปด้านข้างด้วยร่างกายที่ใหญ่และยืดหยุ่น ปลาฉลามมีผิวหนังหยาบและเนื้อหนาและอยู่ห่างออกไปอีกไกล แต่กระแสไฟฟ้าแรงสูงที่ปล่อยออกมาจากปลาไหลไฟฟ้ายาว 2 เมตรยังคงส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของมัน
เมื่อเห็นว่าความเร็วของฉลามลดลงอย่างชัดเจนเฉินฟานจึงกัดฟันและเดินตามอย่างใกล้ชิดพร้อมกับขยับหางด้วยกำลังทั้งหมดของเขา เฉินฟานที่เหนื่อยล้าแล้วสามารถกักเก็บการปลดปล่อยที่รุนแรงไว้ได้เพียงสิบวินาทีเท่านั้น ภายในสิบวินาทีนี้ เฉินฟาน ทำได้ดีที่สุดและยิงได้เท่านั้น อย่างไรก็ตามเนื่องจากร่างกายของพวกเขามีความแตกต่างกันอย่างรุนแรงเฉินฟานแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้ฉลามถูกไฟฟ้าดูดจนตาย
