มีดลมปราณดั่งเส้นไหม

หานเซิ่นหลบหลีกอย่างรวดเร็ว เขาเป็นเหมือนกับเงาขณะที่เคลื่อนผ่านหอกของดราก้อนเธอร์ทีนไป เขาเร็วยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ซะอีก

“กุญแจหัวใจนภาอันที่ 2?” ดราก้อนเธอร์ทีนดูตกใจ

มันเป็นอะไรที่น่าตกใจมากแล้วที่ได้รู้ว่าเขาแบกรับน้ำหนักของกุญแจหัวใจนภาอันหนึ่งอยู่ มันไม่มีใครคาดคิดว่าเขาแบกรักพวกมันไว้ถึง 2 อัน

ถ้าเธอไม่ได้มาเห็นมันด้วยตัวเองล่ะก็ เธอก็ไม่มีทางจะเชื่อว่าเอิร์ลคนหนึ่งจะสามารถต่อสู้กับเธอได้ ขณะที่ต้องแบกรับน้ำหนักของกุญแจหัวใจนภา 2 อันเอาไว้

ตอนนี้หานเซิ่นรู้สึกเบาหวิว ทุกก้าวที่เขาก้าวออกไปนั้นดูเหมือนกับว่าเขาสามารถล่องลอยในอากาศได้ราวกับแฟรี่

หอกที่ครั้งหนึ่งดูเป็นอะไรที่ยากจะหลบหลีก ตอนนี้กลับเป็นอะไรที่ง่ายดาย เขาไม่ได้รู้สึกกดดันเหมือนกับก่อนหน้านี้อีกต่อไป

และเขาก็ไม่ได้รู้สึกเหนื่อยล้าเหมือนกับก่อนหน้านี้เช่นกัน ตอนนี้เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นอีกครั้ง

ดราก้อนเธอร์ทีนขมวดคิ้ว หานเซิ่นเพิ่งจะปลดล็อคกุญแจหัวใจนภาถึง 2 อัน เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่ได้เป็นฝ่ายที่ได้เปรียบอีกแล้ว

พวกเขาทั้งคู่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และในขณะที่มีดลมปราณปะทะกับหอกอย่างต่อเนื่อง พลังของหานเซิ่นยังดูเหมือนจะอ่อนแอกว่าดราก้อนเธอร์ทีนเล็กน้อย แต่มันไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาสามารถรับมือกับเธอได้

ในขณะที่หานเซิ่นกำลังต่อสู้กับดราก้อนเธอร์ทีน ชารอนเองก็กำลังต่อสู้กับแมลงแก้วเงินอยู่เช่นกัน โล่ป้องกันของแมลงแก้วเงินนั้นทรงพลัง ชารอนโจมตีใส่มันเป็นร้อยๆครั้ง แต่มันก็ยังคงไม่แตกสลาย

ชารอนขมวดคิ้ว เขาต้องการจะจบการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด ดราก้อนเธอร์ทีนหายไปสักพักหนึ่งแล้ว และเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างผิดปกติ

ทันใดนั้นพลังของเขาก็เปลี่ยนไป แสงสีดำเริ่มจะเจิดจรัสขึ้นมา จากนั้นเขาก็รวบรวมพลังไปที่ดาบและฟันไปใส่แมลงแก้วเงินอีกครั้ง ก่อนหน้านี้มีดอาหรับของเขาไม่สามารถทำอะไรโล่ป้องกันของเจ้าแมลงได้ แต่ภายใต้การโจมตีในครั้งนี้ มันมีรอยร้าวเกิดขึ้นมาบนม่านพลังสีเงิน

“เป็นโล่ป้องกันที่ทรงพลังอะไรขนาดนี้ แม้แต่ลมปราณปีศาจมังกรก็ทำลายมันไม่ได้ เจ้านี่ต้องมีพลังป้องกันที่ยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่ของมาร์ควิสทั้งหมด” ชารอนขมวดคิ้ว แต่เขาก็ยังคงโจมตีต่อไป

ชารอนเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์เดม่อน แต่เขามีสายเลือดของเผ่าดราก้อนอยู่ด้วย นอกจากศาสตร์มารนภาแล้ว เขายังได้ฝึกวิชาพิชิตมารที่เป็นวิชาลับสุดยอดของดราก้อนด้วย ซึ่งวิชาพิชิตมารของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าของดราก้อนเธอร์ทีนซะอีก

เรื่องที่ชารอนมีเลือดของเผ่าดราก้อนอยู่เป็นความลับ ซึ่งชารอนก็ไม่คิดจะใช้พลังพิชิตมารอย่างตามใจชอบ แต่ตอนนี้เขารู้สึกกังวลอย่างมาก เขาต้องการจะฆ่าซีโน่เจเนอิคตรงหน้าให้เร็วที่สุด

ชารอนฟันใส่โล่ของแมลงแก้วเงินซ้ำๆ ทำให้ม่านพลังของเจ้าแมลงนั้นเริ่มเต็มไปด้วยรอยร้าว และดูเหมือนว่ามันจะแตกสลายในเร็วๆนี้

ไม่นานแมลงแก้วเงินก็คิดที่จะหนีไป แต่มันไม่สามารถทำได้ เพราะชารอนกำลังตามหลอกหลอนมันเหมือนกับผี เขาดาบฟันใส่มันซ้ำๆ

ขณะเดียวกันดราก้อนเธอร์ทีนที่กำลังต่อสู้กับหานเซิ่นก็เริ่มจะรู้สึกกังวลขึ้นมา

ถึงเธอจะเป็นคนที่กล้าหาญที่สุด แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอแข็งแกร่งที่สุด เธอเริ่มจะรู้สึกไม่สามารถไล่ต้อนชายที่เพิ่งจะปลดล็อคกุญแจหัวใจนภาทั้ง 2 อันได้อีกต่อไป เมื่อหอกของเธอแทงเข้าไปในร่างกายของหานเซิ่น เธอก็รู้ว่าทำพลาด

ปัง!

ร่างกายของหานเซิ่นระเบิดเหมือนกับลูกโป่ง มันเป็นเพียงแค่ร่างโคลนเท่านั้น ร่างจริงของหานเซิ่นอยู่ห่างออกไป 20 เมตรและกำลังยิ้มให้กับเธอ

ดราก้อนเธอร์ทีนยกหอกของเธอขึ้นและแทงใส่หานเซิ่นอีกครั้ง

“ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะไม่เคลื่อนไหว” หานเซิ่นพูด

ดราก้อนเธอร์ทีนไม่สนในคำเตือนของหานเซิ่นและเคลื่อนที่ต่อไปข้างหน้า

เสียงแตกร้าวของชุดเกราะดังขึ้นมา ชุดเกราะของดราก้อนเธอร์ทีนถูกทำลายด้วยมีดลมปราณจำนวนมาก แต่ในครั้งนี้มีดลมปราณเหล่านั้นสามารถตัดเข้าไปในผิวหนังของเธอได้ พวกมันเป็นเหมือนกับเส้นไหมที่ไม่มีวันขาด

หานเซิ่นกวัดแกว่งมีดขนนกโลหิตของเขา ทำให้เส้นไหมที่มองไม่เห็นจำนวนมากบิดเข้าด้วยกันเพื่อมัดร่างของดราก้อนเธอร์ทีน

เส้นไหมนับไม่ถ้วนรัดแขน ขา เอวและหัวของเธอเอาไว้แน่น ร่างของดราก้อนเธอร์ทีนถูกรัดและห้อยค้างอยู่บนอากาศ ไม่นานชุดเกราะของเธอก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

มีดลมปราณเริ่มเจาะลึกเข้าไปในผิวหนังของเธอ ไม่นานผิวที่ขาวซีดของเธอก็เริ่มจะถูกปกคลุมด้วยรอยเลือด

ดราก้อนเธอร์ทีนพยายามดิ้นรน พลังพิชิตมารพลุ่งพล่านออกมาจากร่างของเธอเพื่อทำลายมีดลมปราณที่รัดร่างของเธอเอาไว้

แต่ในจังหวะที่เธอกำจัดพวกมัน มันก็จะมีดลมปราณที่เหมือนกับเส้นไหมเข้ามาแทนที่มากกว่าเดิม พวกมันรัดร่างของเธออีกครั้ง เธอไม่สามารถเข้าไปใกล้หานเซิ่นได้อีกต่อไป

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะหมดโอกาสแล้ว มันยังไม่สายเกินไปที่เจ้าจะร้องขอชีวิต เพราะข้ายินดีจะไว้ชีวิตเจ้า”

หานเซิ่นกำมีดขนนกโลหิตอยู่ในมือ ขณะที่จ้องไปที่ดราก้อนเธอร์ทีน

พลังพิชิตมารระเบิดออกมาจากร่างของดราก้อนเธอร์ทีน มันทำลายมีดลมปราณที่รัดตัวเธออยู่ทั้งหมด แต่การทำอย่างนั้นก็ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสยิ่งกว่าเดิม เธอมีเลือดไหลออกมาจากทุกหนทุกแห่งทั่วตัว

“ร่างกายของเผ่าพันธุ์ดราก้อนนั้นแข็งแกร่ง” หานเซิ่นพูดชมเธอ

หลังจากที่ดราก้อนเธอร์ทีนหนีออกจากมีดลมปราณของหานเซิ่นได้ ดวงตาของเธอก็ยังคงลุกเป็นไฟ เธอพยายามจะแทงหอกใส่หานเซิ่นอีกครั้ง แต่เมื่อเธอทำอย่างนั้น มีดลมปราณก็รัดตัวของเธอเหมือนกับหุ่นเชิดอีกครั้ง

หานเซิ่นเดินมาอยู่ตรงหน้าของเธอ แต่เธอไม่สามารถโจมตีอะไรเขาได้ ทุกครั้งที่เธอตัดมีดลมปราณที่รัดตัวออก มันก็จะมีเส้นที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นมารัดตัวเธอเพิ่ม เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“มันถึงเวลาที่ต้องจบเรื่องนี้สักที” มีดขนนกโลหิตของหานเซิ่นถูกห่อหุ้มด้วยหมอกสีม่วง ซึ่งมีดลมปราณที่รัดร่างของดราก้อนเธอร์ทีนอยู่ก็ถูกห่อหุ้มด้วยหมอกสีม่วงเช่นเดียวกัน

เส้นไหมนับไม่ถ้วนเริ่มตัดเข้าไปในเนื้อหนังของดราก้อนเธอร์ทีน และหมอกสีม่วงก็แทรกซึมเข้าไปในบาดแผลของเธอ

“พลังเขี้ยว” ดราก้อนเธอร์ทีนดูสิ้นหวัง

พลังเขี้ยวร้ายแรงยิ่งกว่าพลังพิชิตมารของเธอ มันไม่มีโอกาสที่จะรอดไปได้เมื่อถูกมันเข้า และตอนนี้ด้วยบาดแผลนับไม่ถ้วนทั่วร่างของเธอ มันก็ไม่มีหวังที่เธอจะรอดอีกแล้ว