เข้าไปในสระมังกรอีกครั้ง

ด้วยการนำทางของหานเซิ่น ตระกูลของหลงซานก็มาถึงชายหาดทิศตะวันตกได้อย่างปลอดภัย

การสันนิษฐานของหานเซิ่นนั้นถูก เมื่อพวกเขาเดินทางออกห่างจากพวกมัน พวกเต่าก็ไม่สนใจพวกเขาอีกต่อไป ตอนนี้พวกมันมุ่งหน้าตรงไปที่สระมังกรแทน

หานเซิ่นพยายามนำทางคนอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงเต่าหนามแหลมระดับดยุก แต่พวกมันก็ปรากฏออกมาเรื่อยๆ จนสุดท้ายพวกเขาก็เผชิญหน้ากับหนึ่งในพวกมัน

หนามแหลมบนหลังของเจ้าเต่านั้นเรืองแสงและพ่นควันสีดำออกมา หลังจากนั้นมันก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาพร้อมกับยิงลำแสงออกมาจากหนามแหลม ราวกับว่ามันเป็นปืนใหญ่จริงๆ

หานเซิ่นกระโดดหลบและชกใส่เจ้าเต่ายักษ์เพื่อดึงความสนใจของมัน ตัวของมันใหญ่เกินกว่าที่จะหลบหมัดของเขาได้ แต่พลังของหานเซิ่นไม่สามารถทำลายกระดองของมันได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ล่อให้มันออกห่างจากคนอื่นๆ

แต่เมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว ถ้ามันยังมีเต่ายักษ์ระดับดยุกปรากฏตัวออกมาอีกล่ะก็ หานเซิ่นก็จะไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยพวกเขาได้

พวกเต่าหนามแหลมยังคงหลั่งไหลขึ้นมาจากทะเลเรื่อยๆ แต่เต่ายักษ์ตัวต่อไปที่มาถึงนั้นแตกต่างออกไป บนหัวของมันมีเต่าอีกตัวหนึ่งที่มีขนาดพอๆกับจานข้าวอยู่ ซึ่งมันดูต่างออกไป โดยปกติแล้วหนามบนหลังของพวกเต่าจะแหลมๆเหมือนกับตัวเม่น แต่เจ้าเต่าตัวที่พอๆกับจานข้าวนี้กับเป็นรูปทรงเหมือนกับเพชร แถมกระดอกของมันยังดูแวววาวราบกับว่าทำขึ้นมาจากเพชรสีดำ และไม่ว่ามันจะไปทางไหน เต่าตัวอื่นก็ต้องหลีกทางให้กับมัน แม้แต่เต่าหนามแหลมระดับดยุกก็ไม่เว้น

“มันมีเต่าหนามแหลมระดับราชันอยู่ในทะเลโบราณหวนคืนได้ยังไงกัน?” ดราก้อนหญิงสาวตกตะลึง

ดราก้อนฟิฟทีนและซิวซือเองก็ดูตกใจเช่นกัน พวกเขาเคยเห็นซีโน่เจเนอิคระดับราชันมาก่อน แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าจะได้มาเห็นมันที่นี่ มันหาได้ยากมากที่พวกซีโน่เจเนอิคชั้นต่ำจะมีระดับราชันอยู่ในฝูงด้วย เพราะโดยปกติแล้วมันยากที่ซีโน่เจเนอิคชั้นต่ำจะวิวัฒนาการได้

มันเป็นเหมือนการที่แมววิวัฒนาการกลายเป็นเสือ การวิวัฒนาการแบบนั้นถือเป็นอะไรที่หาได้ยากจนแทบจะเป็นไปไม่ได้

เต่าหลานแหลมทั้งหลายพากันมุ่งหน้าไปที่สระมังกร ซึ่งสระมังกรนั้นไม่ได้ใหญ่มากจนเกินไป และแค่เจ้าเต่ายักษ์ระดับดยุกเพียงตัวเดียวก็เต็มสระน้ำแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อพวกเต่ายักษ์ลงไปในน้ำ ระดับน้ำของสระก็ไม่เพิ่มขึ้น มันเหมือนกับว่าสระมังกรเป็นสระน้ำที่ไร้ก้น

เต่ากระดอกเพชรส่งเสียงร้องออกมาเพื่อบอกให้เต่าตัวอื่นรีบลงไปในสระให้เร็วกว่านี้ นั่นทำให้เต่าหนามแหลมยักษ์ที่ต่อสู้กับหานเซิ่นอยู่รีบมุ่งหน้าไปที่สระน้ำ

หลงซานเองก็สูญเสียคู่ต่อสู้ของเขาไปเช่นกัน เสียงกรีดร้องของเต่ากระดอกเพชรทำให้เต่าทุกตัวรีบร้อนไปที่สระน้ำ และถึงหลงซานจะพยายามโจมตีใส่พวกมันอีกครั้ง พวกมันก็เมินเฉยต่อเขา

“พวกเต่าต้องการสังเวยตัวเองให้กับเทพเจ้ามังกรอย่างนั้นหรอ?” หลงเหยียนถามด้วยความสงสัย

หลงซานไม่ได้พูดอะไร เพราะเขาไม่สามารถตอบได้

พวกเขารู้แค่ว่าในบางครั้งเทพเจ้ามังกรจะปรากฏตัวในสระมังกร แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ตัวนั้นมาจากไหนกันแน่ และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าที่ก้นบึ้งของสระมีอะไรอยู่เช่นกัน

“เด็กน้อย เจ้าจะช่วยบอกพี่สาวเกี่ยวกับเทพเจ้ามังกรที่พูดถึงหน่อยได้ไหม?” เสียงอันอ่อนหวานของผู้หญิงถามขึ้นมา

หลงซานหันไปและเห็นผู้หญิงที่มีร่างกายท่อนบนเป็นมนุษย์และท่อนล่างเป็นงู หญิงชาวกาน่าคนนั้นยืนอยู่ข้างๆหลงเหยียน เธอยิ้มออกมาขณะที่ลูบหัวของเขา

หลงซานเป็นถึงมาร์ควิส แต่ขาก็ไม่รู้ตัวว่าเธอมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ หลงซานกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นผู้ชายและผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามา พวกเขามีเขาและปีกของมังกร ซึ่งนั่นหมายความว่าพวกเขาเป็นดราก้อนเลือดบริสุทธิ์

หลงซานและคนอื่นไม่เคยพบกับดราก้อนฟิฟทีนมาก่อน แต่พวกเขารู้ว่าอีกฝ่ายเป็นสมาชิกเลือดบริสุทธิ์ของเผ่าพันธุ์ดราด้อน ดังนั้นพวกเขาทุกคนจึงรีบโค้งคำนับ

ดราก้อนฟิฟทีนทำท่าทางบอกให้พวกเขาเงยขึ้นและถาม

“เทพเจ้ามังกรที่เขาเพิ่งจะพูดถึงคืออะไรกัน?”

หลงซานบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องราวของเทพเจ้ามังกร เมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมด ดราก้อนฟิฟทีนก็ขมวดคิ้ว หลังจากนั้นเขาถามขึ้นมา

“เทพเจ้ามังกรนั่นได้ทิ้งเกล็ดมังกรเอาไว้ไหม?”

“เรียนนายท่าน ในครั้งนี้พวกเราไม่มีเครื่องสังเวยเพียงพอ ด้วยเหตุนั้นเทพเจ้ามังกรจึงไม่ได้มอบเกล็ดมังกรให้กับพวกเรา และยิ่งกว่านั้นพวกเราได้ใช้เกล็ดมังกรที่มันมอบให้ในครั้งก่อนไปแล้ว”

หลงซานพูดด้วยเสียงที่หวาดกลัว เขากังวลว่าดราก้อนฟิฟทีนอาจจะเอาผิดกับเขา

ดราก้อนฟิฟทีนขมวดคิ้ว แต่เขาไม่ได้พูดอะไร หลังจากนั้นเขาก็หันมามองที่หานเซิ่นและถาม

“เจ้าเป็นใครกัน? ทำไมเจ้าถึงได้มาอยู่ที่นี่?”

“ข้าถูกเทพเจ้ามังกรพามาที่นี่” หานเซิ่นบอกเรื่องราวที่เขาแต่งขึ้นมากับหลงซานและคนอื่นๆ

แต่ดราก้อนฟิฟทีนไม่เชื่อเขา เขาหันไปมองที่หลงซาน

หลงซานรีบพูดขึ้นมา “ซานมู่นั้นโผล่ขึ้นมาจากสระมังกรพร้อมกับเทพเจ้ามังกรจริงๆ”

“ถ้าเจ้าขึ้นมาจากสระมังกรพร้อมกับเทพเจ้ามังกรจริงๆ เจ้าก็คงจะพาพวกเราลงไปได้สินะ”

ดราก้อนฟิฟทีนพูดขณะที่มองไปทางสระมังกร ตอนนี้พวกเต่าหนามแหลมหายเข้าไปข้างในเกือบหมดแล้ว

สระน้ำดูไม่ได้ใหญ่อะไรมาก แต่มันสามารถรับเต่าหนามแหลมจำมากเข้าไปได้อย่างง่ายดาย หลังจากที่เต่าตัวสุดท้ายลงไปในสระ ผิวน้ำก็สงบนิ่งไป

“เทพเจ้ามังกรพาข้ามาที่นี่ แต่ในตอนที่ข้ารู้สึกตัว ข้าก็พ้นผิวน้ำแล้ว ดังนั้นข้าจึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสระมังกร” หานเซิ่นพูด

“ตอนนี้เจ้าอยู่ในทะเลโบราณหวนคืน ดังนั้นเจ้าต้องทำตามที่ข้าสั่งถ้าเจ้าอยากจะออกไปจากที่นี่” ดราก้อนฟิฟทีนพูดอย่างใจเย็น แต่คำพูดของเขาเหมือนกับเป็นคำขู่

“ถ้าข้าพาพวกเจ้าลงไปข้างล่างนั่น เจ้าจะพาข้าไปจากที่นี่ใช่ไหม?” หานเซิ่นถามดราก้อนฟิฟทีน

“นั่นก็ขึ้นอยู่กับการทำงานของเจ้า” ดราก้อนฟิฟทีนพูด

หานเซิ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะตอบตกลง

“ซิวซือ เจ้าจะลงไปในสระด้วยไหม?” ดราก้อนฟิฟทีนหันไปถามซิวซือ

“นี่ถือเป็นโอกาสที่หาได้ยาก ถ้าเจ้าไม่ปฏิเสธ ข้าก็อยากจะเห็นข้างในสระน้ำนี่” ซิวซือดูดีใจ

ดราก้อนฟิฟทีนไม่พูดอะไรอีก เขาอนุญาตให้หานเซิ่นนำทางพวกเขาลงไปในสระน้ำ