หานเซิ่นถอนหายใจออกมา เมื่อเห็นดาบวิญญาณกระตุ้นอารมณ์ในด้านลบทั้งหมดออกมา
ภายใต้ความโศกเศร้าทั้งหมดไผ่เดียวดายยังคงสติตัวเองเอาได้ แต่เนตรมารไม่สามารถทำได้ นั่นหมายความว่าเนตรมารจะต้องพยายามต่อสู้กับทั้งจิตใจของไผ่เดียวดายและอารมณ์ทางลบในเวลาเดียวกัน
เนตรมารไม่เคยมีประสบกับความโศกเศร้าและความล้มเหลวมาก่อน ตอนนี้เมื่อเนตรมารต้องต่อสู้กับอารมณ์ความรู้สึกที่กำลังบดขยี้จิตใจของเขา เขาก็ไม่มีกำลังเหลือพอที่จะต่อสู้กับจิตใจของไผ่เดียวดาย ด้วยเหตุนั้นเขาจึงจบสิ้นแล้ว
“มันจบลงแบบนี้ได้ยังไงกัน?” เนตรมารกรีดร้อง แสงสีม่วงในดวงตาของเขาเริ่มริบหรี่ลง เขาคงจะหนีไปแล้วถ้าสามารถทำได้ แต่ตอนนี้เมื่อเขารวมเข้ากับร่างกายของไผ่เดียวดาย มันก็ไม่มีที่ไหนให้เขาหนีไปได้อีก
ถ้าเขาออกจากร่างกายไผ่เดียวดายไปตอนนี้ จิตใจเป็นอย่างเดียวที่เขาจะเอาติดตัวไปได้ แต่วิชาจีโนทั้งหมดที่เขาสั่งสมมาเป็นล้านปีจะถูกทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง
“ไม่! ไม่!” เนตรมารดูสิ้นหวัง และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เขาดูหวาดกลัว ขณะที่แสงสีม่วงของเขาเริ่มจะมัวลงไป
ปีกฝีเสื้อสีม่วงด้านหลังไผ่เดียวดายก็เริ่มจางหายไปเช่นกัน ดอกไม้ชุดเกราะก็เริ่มจะเหี่ยวเฉาและร่วงหลน ซึ่งในขณะที่ดอกไม้และปีกค่อยๆหายไป ร่างที่แท้จริงของไผ่เดียวดายก็มองเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นๆ
ทันใดนั้นดวงตานภาของไผ่เดียวดายแว็บด้วยแสงสีม่วง แสงนั้นปรากฏออกมาในรูปร่างของผีเสื้อ มันกระพือปีกและพยายามที่จะบินหนีไป
หานเซิ่นชกหมัดของเขาออกไป แต่พลังของเขาไม่สามารถสัมผัสผีเสื้อสีม่วงนั่นได้ เพราะร่างของมันเป็นเหมือนกับเงา
“อย่าให้ข้าได้เจอพวกเจ้าอีกครั้ง ถ้าข้าเจอพวกเจ้าล่ะก็ ข้าจะทรมานพวกเจ้าจนตาย!”
ผีเสื้อสีม่วงพูดด้วยเสียงของเนตรมาร มันฟังดูขื่นขมและโกรธ มันกระพือปีกและบินตรงไปหากระดาษ
ปัง!
เมื่อเห็นว่าผีเสื้อสีม่วงตัวนั้นเกือบจะไปถึงกระดาษ หานเซิ่นก็ใช้ท่าตบขั้นสุดยอดใส่มัน ซึ่งลูกตบนั้นก็เปลี่ยนผีเสื้อกลายเป็นผุยผง
“ซีโน่เจเนอิคผีเสื้อเนตรม่วงระดับเทพเจ้าถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูร”
หานเซิ่นไม่ได้คิดว่าเสียงประกาศจะดังขึ้นเมื่อผีเสื้อถูกทำลาย เพราะที่เขาทำลายไปเป็นเพียงแค่จิตใจของผีเสื้อเนตรม่วงที่กำลังพยายามจะหนีไป แต่มันสมเหตุสมผลที่เขาไม่ได้รับยีนซีโน่เจเนอิค เพราะเนื่องจากการตัดสินใจรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายของไผ่เดียวดาย ผีเสื้อเนตรม่วงจึงต้องทอดทิ้งยีนของเขาไป
แต่ที่ทำให้หานเซิ่นประหลาดใจที่สุดก็คือเรื่องที่เขาได้รับวิญญาณอสูรระดับเทพเจ้า ถึงผีเสื้อเนตรม่วงจะกลายเป็นเทพเจ้าหลายต่อหลายครั้ง แต่ในชีวิตนี้เนตรมารเพิ่งวิวัฒนาการถึงระดับมาร์คริสเท่านั้น ด้วยเหตุนั้นหานเซิ่นจึงไม่เคยคาดฝันว่าจะได้รับวิญญาณอสูรระดับเทพเจ้า
แต่หานเซิ่นพลาดเรื่องสำคัญอย่างหนึ่งไป เมื่อผีเสื้อเนตรม่วงสิงร่างกายของคนอื่น มันจะวางเมล็ดพันธุ์แห่งพลังเอาไว้ ด้วยการใช้จิตใจระดับเทพเจ้าและเมล็ดพันธุ์แห่งพลัง เนตรมารจะเสริมความแข็งแกร่งให้กับภาชนะจนกลายเป็นเทพเจ้าในที่สุด หลังจากนั้นเมื่อเขากลายเป็นเทพเจ้า พลังนั้นก็จะไปเสริมพลังให้กับจิตใจและเมล็ดพันธุ์ของเขาในวัฏจักรชีวิตต่อไป
เนตรมารจะกำเนิดใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในทุกครั้งเขาจะทำให้เมล็ดพันธุ์แข็งแกร่งขึ้น เขาจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆเพื่อสำเร็จขั้นตอนสุดท้ายของการวิวัฒนาการ
แต่จนถึงตอนนี้เขายังไปไม่ถึงขั้นสุดท้าย ระดับเทพเจ้าคือขั้นสูงสุดแล้วที่เขาจะไปถึงได้
ตอนนี้ชุดเกราะดอกไม้ของไผ่เดียวดายตายไปทั้งหมดแล้ว และสีดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างถาวร หลังจากนั้นชุดเกราะสีม่วงขาวก็เริ่มเปลี่ยนแปลงให้เหมาะสมกับไผ่เดียวดาย ปีกผีเสื้อสีม่วงก็เริ่มจะกางออกเช่นกัน นี่ดูแตกต่างไปจากชุดเกราะจีโนอันเก่าของเขา ซึ่งมันเป็นผลมาจากการที่เขารวมเป็นหนึ่งเดียวกับผีเสื้อเนตรม่วง
“ขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องรอ” ไผ่เดียวดายพูดอย่างสงบขณะที่มองไปที่ดอลลาร์
กระดาษของเนตรมารหายไป และถูกแทนที่ด้วยกระดาษใหม่ที่เป็นชื่อไผ่เดียวดาย
“ขุนพลของเซเคร็ด ผีเสื้อเนตรม่วงถูกฆ่าตายหรอเนี่ย!”
“มันน่าเสียดายที่ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าคนหนึ่งต้องหายไปตลอดกาล”
“ผีเสื้อเนตรม่วงถูกมาร์ควิสทั้ง 2 ฆ่า!”
“ฮ่าๆ! เขาควรจะตายไปตั้งนานแล้ว”
“แต่ดอลลาร์ปฏิบัติตัวน่ายกย่อง เขาไม่ได้ฉวยโอกาสโจมตีเพื่อชัยชนะง่ายๆ เขาจะกำจัดไผ่เดียวดายและเนตรมารไปพร้อมๆกันเลยก็ได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำอย่างนั้น”
“ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะยังดำเนินต่อไป ดอลลาร์ดูแข็งแกร่ง แต่ไผ่เดียวดายแข็งแกร่งกว่าอย่างแน่นอน เขาทำลายจิตใจของผีเสื้อเนตรม่วงได้ ดังนั้นจิตใจของเขาก็ต้องอยู่ในระดับเทพเจ้าเช่นกัน”
หานเซิ่นมองไปที่ไผ่เดียวดายอย่างมีความสุข แต่เขายังคงสงบจิตใจและพูด “ข้ารอต่อได้ ถ้านั่นคือสิ่งที่จำเป็น”
“เจ้าเริ่มได้เลย ข้าไม่จำเป็นต้องพัก” ไผ่เดียวดายส่ายหัวของเขา
มันเหมือนกับว่าการต่อสู้ยังไม่เริ่ม และทุกอย่างก็ถูกรีเซ็ต
ไผ่เดียวดายกระพือปีกผีเสื้อและพูด “เมื่อข้ารวมเป็นหนึ่งเดียวกับผีเสื้อเนตรม่วง ซึ่งนอกจากปีกนี่แล้ว ข้ายังมีแสงเทพสีม่วงของเขาอีก”
“นั่นไม่เป็นไร เชิญใช้มันตามสบาย” หานเซิ่นพูด
ไผ่เดียวดายพยักหน้า หลังจากนั้นสัญลักษณ์รูปดวงตาก็เริ่มเรืองแสงขึ้นจากปีกผีเสื้อของเขา แสงนั้นแพร่ขยายออกไปจนกระทั่งมันระเบิดออกและพุ่งเข้าไปหาหานเซิ่น
“ไผ่เดียวดายแข็งแกร่งมากๆ และตอนนี้เขาก็มีแสงเทพของผีเสื้อเนตรม่วงอีก ข้าคิดว่าดอลลาร์ไม่มีโอกาสชนะแล้ว เขาหยิ่งยโสเกินไป เขาจึงสมควรโดนแล้ว”
“เจ้าไม่รู้อะไร! นั่นแสดงให้เห็นว่าดอลลาร์มีจิตใจของนักสู้”
“ชัยชนะเท่านั้นที่ทำให้คนๆหนึ่งเป็นยอดฝีมือ ผู้แพ้ก็เป็นเพียงแค่หมูตัวหนึ่ง”
“ดอลลาร์เพิ่งจะไว้ชีวิตเขาแท้ๆ แต่ตอนนี้เขากลับต้องการต่อสู้กับดอลลาร์เนี่ยนะ”
“ชัยชนะคือสิ่งเดียวที่สำคัญ ดอลลาร์โง่เองที่ไม่ปิดฉากเขาซะ พวกเจ้าจะโทษไผ่เดียวดายในเรื่องนี้ไม่ได้”
“ถ้าดอลลาร์ทำลายแสงเทพของผีเสื้อเนตรม่วงไม่ได้ เขาก็จะพ่ายแพ้”
“ดอลลาร์เป็นบุคคลที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะทำผิดพลาดแบบนี้”
“คนที่แข็งแกร่งอย่างเขาไม่ควรจะทำพลาดแบบนั้น เขาต้องมีวิธีการที่จะรับมือกับแสงเทพของผีเสื้อเนตรม่วงอยู่ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะลงมือไปแล้วในตอนที่ยังมีโอกาส?”
“ถ้าเขาป้องกันตัวเองจากมันได้ แบบนั้นแล้วทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงได้ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเนตรมารเป็นเวลานานล่ะ? ข้าเดาว่าเขาคิดว่าไผ่เดียวดายหรือเนตรมารจะได้รับบาดเจ็บหลังจากที่ได้สติกลับมา แต่เปล่าเลยนอกจากไผ่เดียวดายจะไม่ได้รับบาดเจ็บแล้ว เขายังได้รับพลังจากผีเสื้อเนตรม่วงอีกด้วย”
