ราชาอัศวินไอซ์บลูอยากจะรู้ความจริงถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เขารู้ว่าใครบางคนภายในหน่วยอัศวินไอซ์บลูทำการช่วยเหลือราชาไนท์ริเวอร์ ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางแอบเข้ามาบนดาวไอซ์บลูได้ แต่มันไม่มีหลักฐานที่เชื่อมโยงไปถึงคนๆนั้น
หานเซิ่นและทีมของเขาถูกสั่งให้ประจำการอยู่ที่ฐานทัพ พวกเขาไม่จำเป็นต้องออกไปทำการเก็บกวาดดินแดนรอบๆเป็นเวลาสักพัก
…
“ราชาไนท์ริเวอร์นี่มันโง่จริงๆ! นี่เขาใช้รูปปั้นแอนเชี่ยนท์วอร์ริเวอร์ แต่เขาก็ยังฆ่ามาร์ควิสไม่กี่คนไม่ได้” อัศวินไอซ์บลูคนหนึ่งพูด
“ราชาไนท์ริเวอร์ไม่ใช่คนที่ฉลาด แต่เขาก็ไม่ได้โง่เช่นกัน มันต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ราบคาบแบบนี้” เอ็ดเวิร์ดพูด
“ดูเหมือนว่าหานเซิ่นจะเป็นภัยที่ใหญ่หลวงกว่าที่เราคิดเอาไว้ในตอนแรก”
อัศวินไอซ์บลูขมวดคิ้ว “ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันต่อ? ราชาอัศวินไอซ์บลูคงจะระมัดระวังยิ่งไปกว่าเดิม ตอนนี้มันเป็นเรื่องยากที่พวกเราจะเคลื่อนไหว ถ้าพวกเขาพบแผ่นหินล่ะก็ สิ่งที่พวกเราทำมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่า”
เอ็ดเวิร์ดส่ายหัว “ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน พวกเรารู้ว่าหานเซิ่นไม่ได้มอบสิ่งนั้นให้กับราชาอัศวินไอซ์บลูหรือกุนซือไวท์ ถึงแม้เขาจะครอบครองแผ่นหินอยู่ พวกเราก็ยังมีโอกาสที่จะชิงมันมา”
…
หานเซิ่นกำลังเล่นกับสิ่งของที่เขาได้มาจากราชาไนท์ริเวอร์ สิ่งของที่มีค่าที่สุดคือมีดกงล้อจันทราทั้ง 2 เล่ม พวกมันเป็นอาวุธคู่ที่ดีสำหรับราชันคนหนึ่ง
แต่หานเซิ่นไม่มีความจำเป็นต้องใช้พวกมัน เพราเขามีมีดเขี้ยวผีสิงอยู่แล้ว ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะขายพวกมัน เขาตัดสินใจเก็บพวกมันเอาไว้ให้หานเหยียน
นางฟ้า ซีโร่และหานเมิ่งเอ๋อมีอาวุธของตัวเองอยู่แล้ว มีดคู่จึงไม่มีความจำเป็นสำหรับพวกเขา
ราชาไนท์ริเวอร์ยังมีโล่ระดับราชันอยู่ด้วย แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสได้ใช้มัน
พวกมันคือสมบัติระดับราชันทั้งหมดที่ราชาไนท์ริเวอร์มีติดตัว บางทีเขาอาจจะยากจน หรือบางทีเขาอาจจะไม่ต้องการพกสมบัติติดตัวมากเกินไปขณะที่ทำภารกิจลอบสังหาร
หานเซิ่นได้นำสมบัติและยีนซีโน่เจเนอิคระดับดยุกที่พบมาเก็บไว้ในโกดังเรียบร้อยแล้ว หานเซิ่นต้องการเก็บพวกมันเอาไว้เพื่อเพิ่มยีนระดับดยุกของตัวเองในอนาคต
แต่มันมีสิ่งของชิ้นหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของหานเซิ่น
ในหมู่สิ่งของที่เขาขโมยมาจากราชาไนท์ริเวอร์ เขาพบกล่องๆหนึ่งที่มีขนาดพอๆกับฝ่ามือ มันดึงดูดความสนใจของหานเซิ่น เพราะตัวกล่องนั้นทำมาจากยีนซีโน่เจเนอิคระดับราชัน
แต่น่าแปลกที่มันไม่มีของมีค่าอะไรอยู่ภายในกล่อง มันมีเพียงแค่ไดอารี่เล่มหนึ่งเท่านั้น
หานเซิ่นเปิดไดอารี่และพบว่ามันเป็นสิ่งนั้นจริงๆ ไดอารี่นั้นบันทึกทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของราชาไนท์ริเวอร์ แม้แต่รายละเอียดที่ไม่สำคัญในแต่ละวันก็ถูกเขียนเอาไว้
หานเซิ่นไม่สามารถเชื่อได้ว่าคนอย่างราชาไนท์ริเวอร์จะเขียนไดอารี่ทุกๆวัน และมันก็ไม่สมเหตุสมผลที่เขาจะเก็บไดอารี่ธรรมดาๆเอาไว้ในกล่องที่มีค่าแบบนั้น
เพราะแบบนี้หานเซิ่นจึงสันนิษฐานว่าไดอารี่ต้องมีอะไรบางอย่างที่พิเศษ เขาใช้ออร่าศาสตร์ตงเสวียนและวิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วงเพื่อตรวจสอบมัน แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาเป็นอะไรที่น่าผิดหวัง
มันเป็นเพียงแค่ไดอารี่จริงๆ วิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วงทำให้เขามองเห็นว่ามันถูกสร้างขึ้นมายังไง การผลิตของมันเป็นอะไรที่ธรรมดามากๆ มันไม่มีแม้แต่ที่คั่นหน้า มันถูกทำขึ้นมาจากวัสดุที่หาได้ทั่วไปภายในจักรวาลจีโน แม้แต่ยี่ห้อของมันก็ยังเป็นที่รู้จักกันดี
“ถ้าไดอารี่เป็นเพียงแค่ไดอารี่จริงๆ หรือว่าบางทีเนื้อหาของมันจะซ่อนความลับบางอย่างเอาไว้?”
หานเซิ่นไม่สามารถทำใจเชื่อได้ว่าราชาไนท์ริเวอร์จะเขียนไดอารี่ทุกๆวันโดยไม่มีเหตุผลพิเศษอะไร
หานเซิ่นอ่านเนื้อหาแบบผ่านๆ แต่มันก็ดูไม่มีอะไรที่น่าสนใจ เขาเริ่มจะสงสัยในการพิจารณาของตัวเอง
“นี่ราชาไนท์ริเวอร์เป็นคนที่อ่อนไหวพอจะเขียนไดอารี่ของตัวเองทุกๆ วันจริงๆ อย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นวางไดอารี่ลงและมองไปที่กล่อง
กล่องนั้นเรียบง่าย ถึงมันจะทำมาจากชิ้นส่วนซีโน่เจเนอิคระดับราชัน แต่มันก็ดูจะไม่มีความลับอะไรซ่อนอยู่ มันไม่มีแม้แต่การตกแต่ง
“พี่เขย นั่นคือไดอารี่อย่างนั้นหรอที่พี่กำลังอ่านอยู่? นี่น่ะหรอคือสิ่งที่พี่หมกมุ่นอยู่ทั้งวัน?” จีชิงเดินเข้ามาและยิ้มให้กับเขา
“ฉันพบมันในบรรดาสิ่งของที่ราชาไนท์ริเวอร์พกติดตัว ฉันคิดว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างที่สำคัญซ่อนอยู่ แต่ฉันยังไม่พบอะไร” หานเซิ่นพูด
“ให้ฉันดูหน่อย บางทีฉันอาจจะเจออะไรบางอย่าง” จีชิงพูด
หานเซิ่นส่งมันให้กับเธอ จีชิงตรวจดูหน้าปกและกระดาษอยู่ชั่วครู่ หลังจากนั้นเธอก็เริ่มอ่านเนื้อหาที่อยู่ภายใน หลังจากที่ผ่านไปสักพักเธอก็พูดขึ้นมา
“ถ้าฉันดูไม่ผิด เขาเขียนมันในรูปแบบรหัสลับ”
“รหัสลับแบบไหน?” หานเซิ่นถามอย่างสับสน ไดอารี่นั้นถูกเขียนโดยภาษาสามัญของจักรวาลจีโนที่เขารู้จักทุกคำ
จีชิงชี้ไปที่ประโยคหนึ่งในไดอารี่ “นี่คือภาษาสามัญของจักรวาลจีโน แต่ถ้าพี่มองดีๆ มันจะมีรูปแบบของการเขียน มันเป็นรหัสลับอะไรบางอย่าง ถ้าพี่หาความหมายที่แท้จริงของมันได้ บางทีพี่อาจจะรู้ว่าเขาเขียนอะไรเอาไว้กันแน่”
“เธอไขรหัสลับของมันได้ไหม?” หานเซิ่นถาม
“ฉันรู้เพียงแค่พื้นฐานเท่านั้น ฉันไขรหัสลับไม่ได้ พี่ควรไปติดต่อตระกูลจีเพื่อขอความช่วยเหลือในเรื่องนี้จะดีกว่า พวกเรามีคนถอดรหัสลับอยู่ และพวกเขาก็เป็นมืออาชีพในเรื่องแบบนี้ พวกเขาช่วยพี่ได้” จีชิงส่งไดอารี่กลับคืนให้หานเซิ่น
หานเซิ่นคิดว่าจีชิงพูดถูก หลังจากนั้นเขาก็นำไดอารี่กลับเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่ เขามอบมันให้กับจีเหยียนหรันและบอกเธอเกี่ยวกับปัญหาเรื่องการถอดรหัสลับ
หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ไปที่โกดังของเขา เขายกไข่ที่เดิมทีเป็นเจ้านกสีแดงตัวน้อยขึ้นมาจากถังไวน์ หลังจากนั้นเขาก็วางมันลงในรังของอันดายอิ้งเบิร์ดโดยหวังว่ามันจะฟักตัวเร็วๆ
เมื่อหานเซิ่นกลับออกมาจากโกดัง ตระกูลจีก็ได้ส่งรายงานความคืบหน้ามาให้กับเขา รูปแบบการเขียนของราชาไนท์ริเวอร์ไม่ตรงกับรหัสลับๆไหนที่พวกเขาบันทึกเอาไว้ ดังนั้นการถอดรหัสของไดอารี่จึงเป็นเรื่องยาก โชคดีที่พวกเขาศึกษาเกี่ยวกับภาษาของจักรวาลจีโนตั้งแต่ที่หานเซิ่นกลับมาในก็อตแซงชัวรี่แรกๆ ดังนั้นมันยังมีโอกาสที่พวกเขาจะไขรหัสลับของไดอารี่ได้ มันแค่ต้องใช้เวลามากหน่อย
พวกเขาบอกให้หานเซิ่นกลับมาอีกครั้งใน 10 วันให้หลัง เมื่อถึงนั้นพวกเขาอาจจะได้ความคืบหน้าอะไรบางอย่าง
หานเซิ่นรู้ว่าไม่ควรอยู่ในก็อตแซงชัวรี่นานเกินไป ไม่อย่างนั้นมันอาจจะผิดสังเกต ด้วยเหตุนั้นเขาจึงนำรังของอันดายอิ้งเบิร์ดและไข่ของนกน้อยสีแดงกลับไปที่ฐานทัพบนดาวไอซ์บลู
ไข่ของนกซีโน่เจเนอิคทั่วไปใช้ประมาท 3-4 ชั่วโมงเพื่อฟักตัวออกมา แต่ไข่ของนกน้อยสีแดงนั้นอยู่ภายในรังนกทั้งวันแล้ว แต่มันก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร หานเซิ่นเริ่มสงสัยว่ามันยังมีชีวิคอยู่หรือเปล่า
