ตอนที่ 2353 แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน
“ภายในจีโนฮอลล์มีสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวแบบนั้นอาศัยอยู่?”
หานเซิ่นขนลุก แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตที่ทรงพลังถูกฆ่าตายหลังจากถูกตบเบาๆ
ปฏิกิริยาของชุดเกราะคริสตัลสีดำทำให้หานเซิ่นเป็นกังวล แต่เขาไม่คิดจะปล่อยให้มันแสดงออกมา เขาสันนิษฐานว่าชุดเกราะคริสตัลสีดำจะต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในจีโนฮอลล์ ถ้าชุดเกราะคริสตัลสีดำถูกค้นพบ หานเซิ่นก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แม้แต่แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตยังถูกฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แบบนั้นแค่เศษเสี้ยวของพลังก็มากพอที่จะทำให้หานเซิ่นถูกบดขยี้เหมือนกับเยลลี่
เลือดของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตตกลงมาทุกหนทุกแห่งรอบตัวพวกเขา เลือดไหลลงสู่ทะเลและมอบโอกาสมีชีวิตให้กับสิ่งมีชีวิตที่กำลังขาดน้ำตาย มหาสมุทรถูกเติบเต็มอีกครั้งด้วยน้ำสีเลือด
หานเซิ่นสังเกตว่าพืชสีเขียวใกล้ๆกับหินที่เขายืนอยู่นั้นแพร่ขยายออกเพื่อรับฝนเลือดที่ตกลงมาให้มากที่สุด ด้วยเหตุนั้นเขาจึงให้ฝนเลือดตกลงมาใส่เขาเช่นกัน ฝนเลือดโชกเสื้อผ้าของเขา และมันดูเหมือนกับว่าพลังชีวิตตกลงมาสู่ผิวหนังของเขาโดยตรง เขาสัมผัสได้ถึงตัวตนของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต แต่ว่ามันค่อนข้างเลือนราง
สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่บนดวงดาวเป็นสิ่งมีชีวิตดั้งเดิม มันแทบจะไม่มีซีโน่เจเนอิคปะปนอยู่เลย แต่ด้วยการหล่อเลี้ยงจากฝนเลือดที่ตกลงมา สิ่งมีชีวิตธรรมดาๆก็เริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลง ยีนของพวกมันถูกพัฒนาและพวกมันก็วิวัฒนาการกลายเป็นซีโน่เจเนอิคระดับต่ำในทันที
ถึงแม้พวกมันจะยังเป็นชั้นล่างสุดของห่วงโซ่อาหาร แต่พวกมันก็ได้รับโอกาสที่จะเติบโต
“แอนเชี่ยนท์ก็อตวอเทอร์ล้มเหลวจริงๆสินะ?” ซิวซือถอนหายใจ
จริงๆแล้วผลลัพธ์ที่ออกมาเป็นสิ่งที่ผู้คนคาดเอาไว้ ยอดฝีมือทั้งจากเผ่าแอนเชี่ยนท์ก็อต เวรี่ไฮและเอ็กซ์ตรีมคิงต่างก็ล้มเหลวมาหลายต่อหลายคน
“แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินอยู่ที่ไหนกัน?” หานเซิ่นพยายามมองหาท่ามกลางสายฝน แต่เขามองไม่เห็นอะไรที่อาจจะเป็นแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินได้เลย
ซิวซือพูด “แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตปล่อยข่าวเรื่องที่เขาพยายามจะวิวัฒนาการสู่ระดับเทพสปิริตออกไปด้วยตัวเอง เขาต้องการดึงดูดความสนใจยอดฝีมือธาตุน้ำเผื่อในกรณีที่เขาล้มเหลว หนึ่งในยอดฝีมือที่มาก็ได้จะสืบทอดแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินต่อจากเขา เขาคงจะเลือกใครสักคนตั้งแต่ก่อนที่เขาพยายามจะวิวัฒนาการสู่ระดับเทพสปิริตแล้ว บางทีหลังจากผ่านไปหลายร้อนปี มันอาจจะมีแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตคนใหม่”
หานเซิ่นพยักหน้า เขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีโอกาส เมื่อคิดถึงเรื่องที่เขาทำให้แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตโกรธ มันก็ถือว่าโชคดีมากแล้วที่เขาไม่ถูกแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตฆ่า
ขณะที่หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่นั้น บางสิ่งก็ร่วงลงมาจากท้องฟ้าท่ามกลางฝนเลือด มันเริ่มจะโค้งและตรงมาทางพวกเขาราวกับอุกกาบาต
หานเซิ่นตกใจ มันมาหยุดลงตรงหน้าของเขาและกลายเป็นพายุทอร์นาโดน้ำที่หมุนรอบๆตัวเขาอย่างช้าๆ
“แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน!” ซิวซือตกตะลึง
หานเซิ่นจ้องมองมันด้วยความตกใจเช่นกัน ถึงแม้เขาและแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตจะมีความบาดหมางกัน แต่อีกฝ่ายกลับมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินให้กับเขา นั่นดูไม่น่าเป็นไปได้
น้ำนั้นบินวนรอบๆหานเซิ่นหลายรอบและเปลี่ยนรูปร่างเป็นบางสิ่งที่คล้ายคลึงกับมังกร มับพูดกับหานเซิ่นอย่างเบาๆ หลังจากนั้นมันก็บินเข้าไปในมือข้างขวาของเขา
หานเซิ่นแบมือของตัวเองและพบลูกแก้วน้ำที่ดูเหมือนกับไข่อยู่ในมือ มันแข็งตัวอย่างรวดเร็วและกลายเป็นลูกคริสตัลที่สมบูรณ์แบบ
ลูกคริสตัลมีลวดลายของน้ำอยู่บนผิวของมัน เมื่อลูกคริสตัลสัมผัสกับผิวของหานเซิ่น ร่างแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาก็ทำการตอบสนอง ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ที่ก่อนหน้านี้ถูกแทรกซึมโดยคิงอีซนั้นปะทุราวกับภูเขาไฟภายใต้การสั่นไหวของลูกคริสตัล
หานเซิ่นรู้สึกดีใจ ถ้าเพียงแค่การสั่นไหวของแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินก็ช่วยร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาได้แล้ว ลูกคริสตัลนี้ก็คงจะทรงพลังยิ่งกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้ ถ้าเขากินมัน บางทีร่างกายแห่งราชันออริจินอลวเทอร์ของเขาก็อาจจะเพิ่มระดับขึ้น
เนื่องจากหานเซิ่นใช้วิชาโลหิตชีพจรเพื่อดูดซับร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของไป๋อี้ ด้วยเหตุนั้นร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์จึงอยู่ในระดับราชันขั้นที่หนึ่งเท่านั้น ซึ่งเป็นระดับของไป๋อี้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับหานเซิ่นที่จะพัฒนามันไปสู่ระดับต่อไป
แต่ภายใต้พลังของลูกคริสตัลนี้ ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ของเขาดูจะพัฒนาไปนิดหน่อย
แต่หานเซิ่นไม่มีเวลาจะมาค้นคว้าถึงศักยภาพทั้งหมดของแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน เพราะในตอนนี้เขาเห็นเงาของใครหลายคนกำลังมุ่งหน้ามาทางเขา ผู้คนและสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงเห็นแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินที่ร่วงหล่นลงมา ดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งหน้ามาทางนี้
หานเซิ่นซ่อนลูกคริสตัล แต่ว่ามันสายเกินไปแล้ว เงาที่มุ่งหน้าเข้ามานั้นโฉบลงมาเพื่อจู่โจมในทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นหานเซิ่น
ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าที่เข้ามาจู่โจมนั้นเปิดใช้แสงแห่งเทพธาตุน้ำและส่งฝ่ามือเข้าใส่หานเซิ่น การโจมตีนั้นห่างชั้นกับพลังที่ถูกแสดงโดยแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดเป็นคลื่นสูง
หานเซิ่นเปิดใช้งานร่างกายแห่งราชันออริจินอลวเทอร์และปลดปล่อยแสงแห่งเทพออกมาในทันที หลังจากนั้นเขาก็ชกหมัดเข้าไปปะทะกับฝ่ามือของยอดฝีมือระดับราชัน
แสงแห่งเทพทั้ง 2 ปะทะกัน แต่แสงแห่งเทพขั้นที่ 3 ของยอดฝีมือระดับราชันถูกข่มด้วยแสงแห่งเทพขั้นแรกของหานเซิ่น แสงแห่งเทพของอีกฝ่ายแตกร้าวในทันที
ปัง!
หานเซิ่นทำลายแสงแห่งเทพของศัตรู ขณะที่หมัดของเขาชกต่อไปข้างหน้าและตรงเข้าไปที่อกของศัตรูระดับราชัน
พวกเขาทั้งคู่ใช้พลังธาตุน้ำเหมือนกัน แต่ยอดฝีมือระดับราชันธรรมดาๆนั้นขาดร่างกายที่พิเศษแบบเอ็กซ์ตรีงคิง
ยอดฝีมือคนอื่นที่เข้ามาจู่โจมหานเซิ่นหยุดชะงักไป เมื่อได้เห็นความแข็งแกร่งที่โหดร้ายของหานเซิ่น พวกเขาก็ถอยออกไปเล็กน้อยและไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆ
ถ้าพวกเขาไม่เข้ามา หานเซิ่นก็จะเข้าไปหาพวกเขาเอง หานเซิ่นจัดการกับยอดฝีมือระดับราชัน 3 คนในเวลาเพียงแค่หนึ่งวินาที
“ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์แข็งแกร่งสมคำร่ำลือ!”
เสียงตะโกนดังขึ้นมา หานเซิ่นหันไปเห็นคนๆหนึ่งปรากฏตัวท่ามกลางฝนเลือด เขาถือร่มคันหนึ่งอยู่ในมือและปลดปล่อยสัมผัสที่กดดันเข้าใส่หานเซิ่น
“วิหคเก้าเศียรจากเผ่าโจรสลัด!” ใครบางคนกรีดร้องออกมาเสียงดัง
หานเซิ่นหันหลังให้กับยอดฝีมือระดับราชันคนอื่นและหันความสนใจไปยังคนที่มาใหม่
คนที่มาใหม่นี้เคลื่อนไหวด้วยความเชื่องช้าที่หลอกตา มันมีระยะห่างระหว่างพวกเขาอย่างน้อยหนึ่งร้อยไมล์ แต่คนที่มาใหม่นี้เดินทางข้ามระยะทางนั้นด้วยการก้าวขาเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น เขายกร่มขึ้นเหนือหัวและหันมองมาหานเซิ่นด้วยรอยยิ้ม
เมื่อหานเซิ่นเห็นใบหน้าของคนนั้น เขาก็สามารถบอกได้ว่ามันธรรมดามากๆ แต่ดวงตาของอีกฝ่ายนั้นงดงามอย่างมาก พวกมันเป็นเหมือนกับพระจันทร์เสี้ยว 2 ดวง
หานเซิ่นไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับ ‘วิหคเก้าเศียร’ แต่เมื่อดูจากแรงกดดันที่อีกฝ่ายปลดปล่อยออกมา เขาเชื่อว่าวิหคเก้าเศียรต้องเป็นระดับราชันที่แข็งแกร่งมากๆ
วิหคเก้าเศียรมาหยุดตรงหน้าหานเซิ่น เขามองไปที่หานเซิ่นและยิ้มออกมา
“องค์ชายสิบหกของเอ็กซ์ตรีมคิง ไป๋อี้ใช่หรือไม่?”
“เจ้ารู้จักข้า แต่เจ้าก็ยังกล้ามาท้าทายข้าอีกอย่างนั้นหรอ? เจ้ากล้ามากสินะ!” หานเซิ่นพูด
“พวกเราโจรสลัดไม่เคยขาดความกล้า” วิหคเก้าเศียรยังคงไม่หยุดยิ้ม
“ทิ้งแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินเอาไว้และไสหัวไปซะ ไม่อย่างนั้นข้าคงจะต้องเรียกราชาไป๋ให้มารับศพเจ้ากลับไป”
