ตอนที่ 2355 โลงศพปีศาจ
หานเซิ่นพุ่งเข้าไปหาวิหคเก้าเศียร ขณะที่ความมืดแพร่กระจายออกมาจากวิหคเก้าเศียร หานเซิ่นสังเกตเห็นความมืดที่กำลังเข้ามาหาเขาและมันก็กักขังร่างกายของเขาในเวลาไม่ถึงวินาที
ปัง!
หานเซิ่นชกใส่ความมืดที่กักขังเขาเอาไว้ แต่มันเหมือนกับว่าเขาชกใส่แผ่นเหล็ก แรงจากการปะทะทำให้มือของเขารู้สึกชา ขณะที่กำแพงดำมืดรอบตัวเขาไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย
ความมืดนั้นดูเหมือนจะแข็งตัวเป็นกำแพงที่อยู่รอบๆตัวหานเซิ่น มันเหมือนกับว่าเขาถูกขังเอาไว้ภายในกล่องเล็กๆ
หานเซิ่นชกใส่กำแพงสีดำรอบตัวซ้ำๆ ขณะที่คิงอีซของเขายังคงส่องสว่างออกมา แต่ถึงอย่างนั้นกำแพงสีดำก็ไม่แตกสลาย สัญลักษณ์ปีศาจเริ่มปรากฏบนผิวกำแพง
“ท้องฟ้าด้านบนมีนก 9 หัว และนรกด้านล่างมีโลงศพปีศาจ ไม่ว่าคิงอีซในร่างกายของเจ้าจะทรงพลังสักแค่ไหน เจ้าก็หนีไปจากโลงศพปีศาจของข้าไม่ได้” เสียงของวิหคเก้าเศียรดังในหูของหานเซิ่น
หานเซิ่นตรวจดูสัญลักษณ์ปีศาจบนกำแพงหิน หนึ่งในพวกมันดูคล้ายคลึงกับหัวของนก มันหันมาและส่งเสียงร้องใส่เขา
ซิวซือและคนอื่นเห็นโลงศพสีดำห่อหุ้มร่างกายของหานเซิ่นเอาไว้ โลงศพนั้นดำสนิทจนดูน่าขนลุกและนก 9 หัวก็ยืนอยู่บนฝาของมัน แต่ละหัวของนกมองออกไปในทิศทางที่แตกต่างกัน มันปิดผนึกโลงศพเอาไว้ ลมปราณปีศาจหมุนวนรอบๆโลงศพ และไม่ว่าหานเซิ่นจะพยายามโจมตียังไง โลงศพปีศาจก็ไม่สะเทือนเลย
หานเซิ่นชกหมัดใส่ซ้ำๆ แต่เขาไม่สามารถทำลายโลงศพปีศาจได้
สัญลักษณ์ปีศาจปรากฏขึ้นภายในโลงศพและหัวของนกก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของนกประหลาดจ้องมาที่หานเซิ่นและหัวเราะ
“อย่ามัวเสียเวลาเลย โลงศพปีศาจของข้ากักขังได้แม้กระทั้งเทพและปีศาจ แม้แต่ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าก็พังโลกศพนี้ออกมาไม่ได้ เจ้าควรจะมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินมาให้กับข้าซะตอนนี้ ไม่อย่างนั้นโลงศพปีศาจจะตกลงสู่นรกปีศาจ และแม้แต่ข้าก็จะช่วยอะไรเจ้าไม่ได้อีก”
หานเซิ่นเมินเฉยต่อคำพูดของวิหคเก้าเศียรและยังคงชกใส่โลงศพปีศาจต่อไป แต่มันไม่ได้ผล พลังของหานเซิ่นไร้ประโยชน์ต่อโลงศพปีศาจ โลงศพมีพลังในการดูดซับการโจมตี ทำให้เขาไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆกับโลงศพปีศาจได้
หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วงออกมา เขามองไปที่โลงศพปีศาจและเรียนรู้ว่าโลงศพปีศาจนั้นไม่ใช่สิ่งของที่มีรูปธรรมจริงๆ แต่มันเป็นการก่อตัวของพลังที่ออกมาจากนรกปีศาจอย่างต่อเนื่อง มันเชื่อมต่อกับนรกและโลกปีศาจ นอกจากนั้นตอนนี้โลงศพก็ค่อยๆร่วงลงไปสู่นรกปีศาจอันมืดมิด
ดวงตาของนกเก้าหัวปลดปล่อยแสงปีศาจออกมา ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการสร้างเส้นทางสำหรับโลงศพปีศาจ
โลงศพปีศาจค่อยๆจมลงไปในความมืดมิด อย่างที่วิหคเก้าเศียรพูดเอาไว้ แม้แต่ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าก็ไม่สามารถหนีไปได้ เมื่อพวกเขาตกลงไปสู่นรกอันมืดมิดนั้น
“องค์ชายสิบหก เจ้าเป็นคนที่มีพรสวรรค์ และเจ้าก็ยังได้รับการคุ้มครองจากคิงอีซ เจ้าจะประสบความสำเร็จมากมาย แบบนั้นทำไมเจ้าถึงจะทิ้งชีวิตของตัวเองเพื่อแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน? เจ้าจะมีชีวิตที่ดีและห้อมล้อมไปด้วยผู้หญิงที่งดงามมากมาย เจ้าจะได้ครองบัลลังก์ของเอ็กซ์ตรีมคิง การมาตายอยู่ที่นี่เป็นอะไรที่ไม่คุ้ม” หัวนกพูดด้วยเสียงล่อใจ มันโผล่ออกมาจากกำแพงของโลงศพอีกครั้ง
หานเซิ่นรู้สึกว่ามันน่ารำคาญ ดังนั้นเขาจึงชกใส่มัน และพลังของหานเซิ่นก็ถูกดูดซับไปโดยกำแพง
หานเซิ่นพยายามครุ่นคิด ‘โลงศพนี่ประหลาดมันประหลาด พลังธรรมดาคงจะทำลายมันไม่ได้ คิงอีซนั้นทรงพลังก็จริง แต่พวกมันยังคงรวมกับเนื้อหนังของเรา ซึ่งหมายความว่าเราควบคุมพวกมันไม่ได้ การพึ่งพาพลังของคิงอีซเพื่อจะพังโลงศพปีศาจออกไปดูจะเป็นอะไรที่ไร้ประโยชน์’
“วิหคเก้าเศียร ถ้าข้าเข้าไปในนรกปีศาจ เจ้าก็จะสูญเสียแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินไป และเจ้าก็จะกลายเป็นศัตรูของเอ็กซ์ตรีมคิง เจ้าแน่ใจจริงๆหรือว่าต้องการจะฆ่าข้า?” หานเซิ่นพูด
“คนอื่นอาจจะเกรงกลัวเอ็กซ์ตรีมคิง แต่พวกเราโจรสลัดไม่กลัว เจ้าควรจะมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินให้กันข้าในตอนที่ยังมีโอกาสอยู่ ไม่อย่างนั้นเจ้าจะถูกฝังในนรกปีศาจ” วิหคเก้าเศียรหัวเราะอย่างชั่วร้าย
หานเซิ่นพูดต่อ “นอกซะจากเผ่าเวรี่ไฮจะสนับสนุนพวกเจ้า ลำพังเผ่าโจรสลัดไม่มีทางจะกล้าเผชิญหน้ากับเอ็กซ์ตรีมคิง เจ้าควรจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีๆ ข้าแบกรับคิงอีซนับพันเอาไว้ ข้าเป็นอัจฉริยะเหนือกว่าใครที่เอ็กซ์ตรีมคิงเคยมีมา ท่านพ่อเอ็ดดูข้ามากๆ ถ้าเจ้าฝังข้าในนรกปีศาจ เจ้าคิดว่าท่านพ่อของข้าจะทำยังไง? เจ้าคิดว่าเผ่าเวรี่ไฮจะต่อสู้กับทั้งเอ็กซ์ตรีมคิงเพื่อเจ้า?”
วิหคเก้าเศียรเงียบไป หลังจากนั้นเขาก็เปล่งเสียงอย่างไม่พอใจ
“อย่าพูดจาไร้สาระ! มอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินมาให้กับข้า ถ้าเจ้ายังอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่อย่างนั้นถึงแม้ราชาไป๋จะมาที่นี่ด้วยตัวเอง เจ้าก็ต้องตายในนรกปีศาจอยู่ดี”
“ข้าเป็นคนที่อารมณ์ร้าย ข้าจะตอบสนองต่อตำรวจที่ดีเท่านั้น การพยายามข่มขู่ข้าแบบนี้ ไม่มีทางทำให้ข้ายอมมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน มันไม่สำคัญว่าสถานการณ์ของข้าจะคับขันสักแค่ไหน”
หานเซิ่นหยุดไปชั่วครู่ ก่อนที่จะพูดต่อ “แต่ถ้าเจ้ารับคำท้าของข้า ข้าจะยอมมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินให้กับเจ้า ถ้าข้าแพ้”
วิหคเก้าเศียรขมวดคิ้วและถาม “คำท้าอะไร?”
“เจ้าใช้โลงศพปีศาจกักขังข้าเอาไว้แล้ว ดังนั้นมันไม่มีอะไรที่เจ้าต้องกลัว ข้าและข้ามายืนต่อหน้ากัน เจ้าชกใส่ข้าและข้าชกใส่เจ้า ใครก็ตามที่ขยับจากจุดที่ตัวเองยืนอยู่เป็นฝ่ายแพ้ นั่นคือการต่อสู้อย่างลูกผู้ชาย ถ้าข้าแพ้ ข้าจะมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินให้กับเจ้า” หานเซิ่นพูด
วิหคเก้าเศียรมองหานเซิ่นด้วยความดูถูกและพูด “เจ้ามีคิงอีซอยู่ในร่างกาย ซึ่งทำให้เจ้าแข็งแกร่งกว่าร่างกายระดับครึ่งเทพของข้า แบบนั้นทำไมข้าถึงต้องรับคำท้านี้ด้วย?”
“ข้าจะไม่ใช่พลังของคิงอีซ ถ้าข้าใช้พลังของคิงอีซ มันก็ถือว่าข้าเป็นฝ่ายแพ้” หานเซิ่นพูด
“เจ้าพูดจริงอย่างนั้นหรอ?” ดวงตาของวิหคเก้าเศียรเป็นประกาย เขาจ้องมองไปที่หานเซิ่นขณะที่พูด
“ข้าสาบานในนามของราชาไป๋ ถ้าข้าผิดคำสาบานก็ขอให้ราชาไป๋ตาย” หานเซิ่นพูด
เมื่อวิหคเก้าเศียรได้ยินหานเซิ่นใช้ชื่อราชาไป๋เพื่อทำการสาบาน เขาก็รู้สึกเชื่อหานเซิ่น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังหวาดระแวงอยู่
“ข้ายินดีจะรับคำท้านี้ แต่ข้าขอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ถ้าเจ้าขยับหรือใช้พลังของคิงอีซ เจ้าจะเป็นฝ่ายแพ้”
“แน่นอน” หานเซิ่นรีบตอบ
เมื่อได้ยินหานเซิ่นตอบกลับอย่างรวดเร็ว วิหคเก้าเศียรก็รู้สึกหวาดระแวงยิ่งกว่าเดิม หลังจากคิดอยู่ชั่วครู่ เขาก็พูดขึ้นมา
“พวกเราจะใช้แค่พลังของตัวเองเท่านั้น พวกเราจะไม่ใช้สมบัติซีโน่เจเนอิค”
ใบหน้าของหานเซิ่นซีดไปเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วและพูด “การใช้สมบัติซีโน่เจเนอิคเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรอ?”
วิหคเก้าเศียรยิ้มกว้าง “การใช้สมบัติเป็นอะไรที่ต่ำช้า เจ้าบอกว่านี่เป็นการต่อสู้อย่างลูกผู้ชาย แต่เจ้ายืนกรานจะใช้สมบัติซีโน่เจเนอิคเนี่ยนะ?”
“เรื่องนั้น…” ใบหน้าของหานเซิ่นดูกังวล
“รีบตัดสินใจสักที โลงศพปีศาจกำลังจะตกลงสู่นรกปีศาจ ถ้าเจ้าไม่รีบตัดสินใจตอนนี้ เจ้าก็จะไม่มีโอกาสอีก” วิหคเก้าเศียรพูด
“เอางั้นก็ได้ แต่ข้าขอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน” หานเซิ่นกัดฟันพูด
“ไม่ได้ ข้าจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน” วิหคเก้าเศียรตอบกลับในทันที
ใบหน้าของหานเซิ่นเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร ลมปราณปีศาจที่น่ากลัวเริ่มแทรกซึมเข้ามาในโลงศพปีศาจ โลงศพถูกรัดด้วยพลังปีศาจที่เหมือนกับหนวด ซึ่งมันกำลังคืบคลานเข้ามาเพื่อดึงหานเซิ่นลงสู่นรกปีศาจ
“ก็ได้ เอาเป็นว่าข้าตกลง!” หานเซิ่นตะโกนขึ้นมา เมื่อเห็นหนวดปีศาจยื่นออกมาเพื่อจะดึงเขาลงไป
“ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นอันตกลง” วิหคเก้าเศียรหัวเราะ หลังจากนั้นโลงศพปีศาจก็เปิดและปล่อยหานเซิ่นออกมา
โลงศพปีศาจถูกกลืนกินด้วยความมืด ขณะที่หนวดสีดำพันรอบโลงศพและดึงมันลงไปในความมืดมิด
