เห็นได้ชัดว่านี่เป็นแผนที่หานเซิ่นวางเอาไว้
เนื่องจากหานเซิ่นให้วิหคเก้าเศียรเป็นฝ่ายเริ่มก่อน วิหคเก้าเศียรจึงมีโอกาสชนะสูง แต่อาณาเขตมังกรของหานเซิ่นสามารถป้องกันการโจมตีแรกของวิหคเก้าเศียรเอาไว้ได้
“ตอนนี้ข้าไปได้แล้วใช่ไหม?” หานเซิ่นยิ้มให้กับวิหคเก้าเศียร
“ไสหัวไปซะ! อย่าให้ข้าได้เห็นเจ้าอีกครั้ง”
ใบหน้าของวิหคเก้าเศียรบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ เขาหันกลับหลังและบินจากไปโดยไม่รอคอยคำตอบของหานเซิ่น
หานเซิ่นประหลาดใจ เขาไม่ได้คาดคิดว่าวิหคเก้าเศียรจะรักษาคำพูด แต่มันก็ถือเป็นเรื่องที่ดี
พลังของอาณาเขตมังกรเชื่อมต่อกับน้ำ ดังนั้นถ้าหานเซิ่นถูกขังในโลงศพปีศาจ เขาก็จะสูญเสียการเชื่อมต่อกับทะเลและถูกดึงลงไปสู่นรกปีศาจ
นอกจากหานเซิ่นจะใช้ร่างกายเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอด เขาก็ไม่มีทางเอาชนะวิหคเก้าเศียรได้
หานเซิ่นบินขึ้นไปบนท้องฟ้าและมุ่งหน้ากลับไปที่อ่าวฮาล์ฟสตาร์ เขาไม่ได้เสียเวลาไปพูดอะไรกับซิวซือ
ถ้าคุณหญิงมิร์เรอร์ยังไม่จากไป เธอก็ควรจะอยู่ที่นั่น มันมียอดฝีมืออยู่มากเกินไปที่ต้องการจะชิงแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินไปจากเขา ดังนั้นการอยู่เคียงข้างคุณหญิงมิร์เรอร์จึงเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับหานเซิ่น
ถึงแม้หานเซิ่นจะสามารถหนีไปได้ แต่เป่าเอ๋อก็ยังอยู่ในดินแดนของเอ็กซ์ตรีมคิง ดังนั้นหานเซิ่นยังคงต้องกลับไปที่นั่น
หลังจากที่เขาบินไปได้ไม่กี่ร้อยเมตร เขาก็รู้สึกได้ถึงการปะทุของสายฟ้ารอบๆตัว ยักษ์ที่ลอยตัวอยู่บนก้อนเมฆปรากฏตัวออกมา มือของเขาตบลงมาทางหานเซิ่น
มือนั้นค่อยๆตบลงมาและอากาศรอบๆตัวของหานเซิ่นก็อัดแน่นจนกระทั่งมันหนาแน่นเหมือนกับกระดานเหล็ก หานเซิ่นไม่สามารถฉีกอากาศและขยับร่างกายได้
“ยอดฝีมือระดับเทพเจ้า!” หานเซิ่นรู้สึกหนาวขึ้นมา เขาเตรียมตัวจะตอบโต้กลับไป แต่ทันใดนั้นก็มีดาบแสงพุ่งเข้ามาฟันมือขนาดใหญ่นั้น
“อ้า!” ยักษ์บนก้อนเมฆกรีดร้องและดึงมือกลับไป ดวงตาที่ดูเหมือนกับเทพมองลงมายังตำแหน่งที่ดาบแสงพุ่งมา และเห็นผู้หญิงที่งดงามคนหนึ่งกำลังถือดาบทองแดงอยู่ในมือ
“คุณหญิงมิร์เรอร์!” หานเซิ่นดีใจ
เมื่อยักษ์เห็นคุณหญิงมิร์เรอร์ มันก็รีบสลายตัวไปในทันที ดูเหมือนว่ามันจะเกรงกลัวคุณหญิงมิร์เรอร์ และเห็นได้ชัดว่ามันไม่ต้องการเป็นศัตรูกับเธอ
“ไม่อยากเชื่อว่าแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตจะเลือกเจ้า” คุณหญิงมิร์เรอร์เข้ามาหาหานเซิ่นและมองไปที่แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินในมือของเขา
“นั่นคือเหตุผลที่ท่านพาข้ามาที่นี่ไม่ใช่หรอ?” หานเซิ่นพูด
“ข้าก็แค่มาที่นี่เพื่อลองเสี่ยงดวงดูเท่านั้น ข้าไม่ได้ฝากความหวังอะไรไว้กับเจ้า ดังนั้นข้าไม่ได้คาดคิดว่าเจ้าจะทำได้สำเร็จ” คุณหญิงมิร์เรอร์พูดอย่างตรงไปตรงมา
หานเซิ่นสัมผัสจมูกของเขาและหันหน้าหนีไปมองทะเลสีเลือด
คุณหญิงมิร์เรอร์ดูเหมือนจะรู้ว่าหานเซิ่นกำลังคิดอะไร เธอพูดขึ้นมา
“ยานอวกาศของเอ็กซ์ตรีมคิงมาถึงที่นี่แล้ว พวกมันจะเข้ายึดครองดวงดาวที่นี่”
คุณหญิงมิร์เรอร์ไม่ได้มาเพื่อแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจิน เธอแค่ต้องการจะเข้ายึดครองระบบจักรวาลที่เต็มไปด้วยเลือดของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต
หลังจากที่แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตวิวัฒนาการล้มเหลว เลือดของเขาที่ตกลงมาก็จะช่วยให้พลังกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่บนดวงดาว แม้แต่ดวงดาวที่แห้งแล้งก็สามารถทำให้กลายเป็นดวงดาวที่อุดมสมบูรณ์ได้ด้วยเลือดของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต
ภายในเลือดของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตนั้นมีพลังชีวิตที่สุดยอด มันสามารถช่วยในการเจริญเติบโตของซีโน่เจเนอิคที่น่ากลัวมากมาย นี่คือสิ่งที่เอ็กซ์ตรีมคิงต้องการ
ในทางกลับกัน แอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินไม่ได้สำคัญอะไรนัก มันสามารถช่วยในการเจริญเติบโตของยอดฝีมือธาตุน้ำคนหนึ่งเท่านั้น มูลค่าของมันจึงไม่สามารถเทียบกับสิ่งมีชีวิตทั้งระบบจักรวาลได้
หานเซิ่นตามคุณหญิงมิร์เรอร์กลับขึ้นไปบนยาน และเขาก็เห็นยานของเอ็กซ์ตรีมคิงแยกกันออกไปประจำการบนดาวแต่ละดวง
หานเซิ่นพบกิเลนโลหิตบนยานอวกาศของพวกเขา และเขาก็ต้องประหลาดใจที่มันนั่งคอยเขาอยู่ที่นั่นอย่างสงบ ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้เป็นอสูรที่ไร้จิตสำนึกอย่างที่หานเซิ่นคิดเอาไว้ในตอนแรก
เมื่อกิเลนโลหิตเห็นคุณหญิงมิร์เรอร์ มันก็ดูตื่นตระหนกและหวาดกลัว
หานเซิ่นพอจะคาดเดาได้ว่าทำไม แอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อตเคลื่อนย้ายหานเซิ่นไปที่อื่น และในระหว่างนั้นกิเลนโลหิตไม่เชื่อฟังคำสั่งของคุณหญิงมิร์เรอร์ แต่เธอคงจะใช้กลลวงบางอย่างเพื่อทำให้กิเลนโลหิตขึ้นมาคอยอยู่บนยานอวกาศอย่างสงบ
‘ผู้หญิงคนนี้อ่านใจยากจริงๆ ไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร และทำไมเธอถึงไม่บอกคนอื่นว่าจริงๆแล้วเราไม่ใช่ไป๋อี้?’
หานเซิ่นลูบแหวนบนนิ้วมือและคิดกับตัวเอง ‘มันคงจะเป็นเพราะแหวนวงนี้ แต่เธอไม่ได้บังคับให้เราถอดมันออก ทำไมกัน?”
หานเซิ่นไม่เข้าใจ เขารู้ว่าควรจะหยุดคิดเกี่ยวกับมัน เขานำยีนซีโน่เจเนอิคของมังกรปีกเงินมาและกลืนมันเข้าไป
“ยีนระดับดยุก+1,ยีนระดับดยุก +1,…”
เสียงประกาศดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในหัวของหานเซิ่น เขาได้รับยีนระดับดยุกทั้งหมด 10 พ้อยด้วยกัน
“ถ้าเราหายีนซีโน่เจเนอิคระดับราชันมาเพิ่มได้ เราก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องราวของยีนอีก” หานเซิ่นทั้งดีใจและเป็นกังวล
คุณหญิงมิร์เรอร์ไม่ได้อยู่ที่นี่ต่อเป็นเวลานาน เธอแค่ต้องอยู่ต่อในช่วงที่เอ็กซ์ตรีมคิงเข้ายึดครองเท่านั้น แต่เธอไม่ต้องคอยดูแลการพัฒนาดวงดาว หน้าที่ของเธอเสร็จสิ้นก่อนที่ยานอวกาศส่วนใหญ่ของเอ็กซ์ตรีมคิงจะมาถึงด้วยซ้ำ
หานเซิ่นรู้ว่าคุณหญิงมิร์เรอร์มียอดฝีมือมากมายใต้บังคับบัญชา แต่พวกเขาไม่ได้ประกบเธออย่างใกล้ชิด
การเข้ายึดครองระบบจักรวาลคงจะเป็นเรื่องที่นองไปด้วยเลือด
แอนเชี่ยนท์ก็อตคงจะไม่ยอมละทิ้งที่นี่ไปง่ายๆ ดังนั้นทั้ง 2 ฝ่ายจะต้องทำการเสียสละเพื่อยึดครองระบบจักรวาลนี้ มันจะเป็นการสูญเสียที่สูง ไม่ว่าพวกเขาจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม
หลังจากกลับไปที่อาณาจักรของกษัตริย์ หานเซิ่นก็พากิเลนโลหิตกลับไปที่ดาววอเทอร์โซน คุณหญิงมิร์เรอร์กักตัวของเขา และเธอก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขามากไปกว่านั้น ไม่มีใครมาสร้างปัญหากับเขาอีกเช่นกัน
แต่นั่นทำให้หานเซิ่นเป็นกังวลยิ่งกว่าเดิม เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในหัวของคุณหญิงมิร์เรอร์ และเขาก็ไม่รู้ว่าเป้าหมายของเธอคืออะไรกันแน่
‘เราควรพาเป่าเอ๋อกลับเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่ นั่นจะเป็นอะไรที่ปลอดภัยกว่า’ หานเซิ่นคิด แต่เขาจำเป็นต้องได้ตัวเป่าเอ๋อคืนมาจากหลันไห่ซินซะก่อน
แต่ก่อนที่หานเซิ่นจะไปหาหลันไห่ซิน เธอก็เป็นฝ่ายที่มาหาเขา เธอดูอารมณ์ไม่ดีนัก
“ไป๋อี้ นี่เจ้าลืมอะไรไปหรือเปล่า?” หลันไห่ซินพบหานเซิ่นภายในสวน เธอมองที่เขาพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอไม่ได้พูดออกมาตรงๆว่าเธอต้องการอะไร เพราะว่าเธอยังคงสงสัยในตัวตนที่แท้จริงของหานเซิ่น
“วันที่ 9 ของเดือนที่แล้ว ข้าจำได้ แต่คุณหญิงมิร์เรอร์พาข้าไปทำธุระบางอย่าง ข้าไม่มีทางเลือก”
หานเซิ่นพูด เขาคิดกับตัวเอง ‘โชคดีจริงๆที่เรามีเป่าเอ๋อคอยเป็นสายลับให้’
“เจ้าจำได้ก็ดี แต่เนื่องจากพวกเราพลาดมันไป ตอนนี้พวกเราก็ต้องรอไปอีก 2 เดือน เจ้าควรทำตัวให้ดีตลอด 2 เดือนข้างหน้าและหยุดสร้างปัญหาให้กับข้า” หลังจากที่หลันไห่ซินพูดจบ เธอก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
