“หลันไห่ซิน ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจนี้”
หานเซิ่นพูดด้วยเสียงที่ไร้ความรู้สึก เขาปล่อยมือออกจากหัวกิเลนโลหิตและนำเอาธันเดอร์ก็อตสไปค์กับมีดเขี้ยวผีสิงออกมา
กิเลนโลหิตคำรามและกระโดดเข้าใส่หญิงแก่เผ่าไซเรน ลมปราณโลหิตเรืองแสงสีแดงเข้มออกมา กิเลนโลหิตตะปบออกไปข้างหน้าและดูเหมือนกับว่ามันกำลังจะฉีกร่างของหญิงแก่เผ่าไซเรนจนขาดครึ่ง
หลันไห่ซินและไซเรนระดับราชันคนอื่นเข้ามาเพื่อจะหยุดหานเซิ่นเอาไว้
“ข้าแค่ต้องการตัวนางเท่านั้น นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเจ้า ใครก็ตามที่พยายามหยุดข้าจะต้องตาย!” หานเซิ่นพูดอย่างโหดเหี้ยม มันดูเหมือนว่าเขาไม่คิดจะถอยกลับ
หานเซิ่นมีหนทางอื่นที่จะแก้ไขสถานการณ์ในตอนนี้ แต่การแก้ไขแบบตรงๆเป็นอะไรที่รวดเร็วกว่า หานเซิ่นไม่คิดจะเสียสละตัวเองเพื่อประโยชน์ของเผ่าไซเรน
หานเซิ่นฟันและแทงออกไปด้วยมีดลมปราณและดาบแสงเพื่อเปิดทางที่ถูกพวกไซเรนระดับราชันขวางอยู่ ขณะที่กิเลนโลหิตก็กระโจนเข้าไปเพื่อจะเอาชีวิตของหญิงแก่เผ่าไซเรน
หญิงแก่เผ่าไซเรนตะโกนขึ้นมา “ข้าจะใช้ไซเรนแซคริไฟซ์เพื่อปิดผนึกพวกเขา! พวกเจ้าคอยหาโอกาสโจมตี”
“ผู้อาวุโส…ไม่!” เหล่าไซเรนทั้งหมดตกตะลึง
หญิงแก่เผ่าไซเรนรวบรวมความกล้า แสงสีฟ้าแพร่ขยายออกมาราวกับดอกไม้ที่เบิกบาน ขณะที่พลังชีวิตเริ่มจะลุกไหม้ขึ้นจากภายในตัวเธอ เงาของไซเรนทอดลงมายังตัวของเธอ และจู่ๆพลังชีวิตของเธอก็ปะทุราวกับภูเขาไฟ
แสงสีฟ้าออกจากร่างของหญิงแก่เผ่าไซเรนและกลายเป็นหนวดสีฟ้าที่เข้าไปรัดตัวกิเลนโลหิตเอาไว้ กิเลนโลหิตทำลายหนวดที่รัดตัวของมัน แต่หนวดออกมาจากร่างของหญิงแก่เผ่าไซเรนมากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันขังหานเซิ่นและกิเลนโลหิตเอาไว้
“ผู้อาวุโส ทำไมถึงทำแบบนี้?” หน้าของหลันไห่ซินดูซีดไป เธอรู้ว่าหญิงแก่เผ่าไซเรนกำลังจะทำอะไร
ไซเรนคนอื่นๆก็รู้สึกเหมือนกัน พวกเขารู้ว่าการใช้ไซเรนแซคริไฟซ์นั้นหมายถึงชีวิตของคนนั้นๆ หญิงแก่เผ่าไซเรนยอมเสียสละชีวิตของตัวเอง และมันเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้คิดร้ายอะไรต่อพวกเขา
ไซเรนหลายคนมองมาที่หานเซิ่นและกิเลนโลหิตด้วยความโกรธ เพราะยังไงซะหานเซิ่นและกิเลนโลหิตก็คนที่ไล่ต้อนให้เธอจนมุมจนต้องทิ้งชีวิตของตัวเองและใช้ไซเรนแซคริไฟซ์
หานเซิ่นรู้ว่าไม่สามารถโน้มน้าวพวกเขาได้อีกแล้ว การกระทำของหญิงแก่เผ่าไซเรนเป็นอะไรที่มีประสิทธิภาพ ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร พวกไซเรนก็ไม่มีทางจะเชื่อเขาอีก
“ช่างเถอะ ยังไงมันก็ไม่ได้สำคัญอะไร มันไม่ใช่หน้าที่ของข้าต้องมารักษาชีวิตของคนโง่เขลาพวกนี้ ถ้าพวกเขาอยากจะตายมากขนาดนั้น แม้แต่นักบุญก็หยุดพวกเขาไม่ได้” หานเซิ่นมองไปที่หญิงแก่เผ่าไซเรนอย่างเยือกเย็นและเห็นหญิงแก่เผ่าไซเรนกำลังมอบรอยยิ้มที่เย้ยหยันมาให้กับเขา
ครั้งนี้หลันไห่ซินไม่จำเป็นต้องออกคำสั่งให้เหล่าไซเรนโจมตีกิเลนโลหิตและหานเซิ่น เหล่าไซเรนพุ่งเข้าไปเพื่อฆ่าพวกเขาในทันทีที่หญิงแก่เผ่าไซเรนจับพวกเขาเอาไว้ได้สำเร็จ
“ตามใจพวกเจ้า” หานเซิ่นพึมพำกับตัวเอง เขาใช้อาณาเขตของร่างกายแห่งราชันและอาณาเขตของมังกรปีกขาว
อาณาเขตแห่งราชันมากมายปะทะกันภายในปราสาท หานเซิ่นกวัดแกว่งมีดของเขาและกิเลนโลหิตก็คำรามออกมา เขาฉีกหนวดแสงสีฟ้าเพื่อพุ่งตรงเข้าไปหาหญิงแก่เผ่าไซเรน
เหล่าไซเรนระดับราชันถูกครอบงำด้วยความกระหายเลือด หานเซิ่นต้องรับมือกับพวกเขาและและหนวดของหญิงแก่เผ่าไซเรนพร้อมๆกัน สถานการณ์เป็นอะไรที่คันขันมากๆ
เหล่าไซเรนพยายามอย่างสุดความสามารถ และหญิงแก่เผ่าไซเรนก็ทำให้แน่ใจว่าเธอดูเศร้าและกล้าหาญเท่าที่จะเป็นไปได้ เธอใช้พลังชีวิตของตัวเองเพื่อคงเงาของไซเรนปีศาจเอาไว้ ผมของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวและมันดูเหมือนกับว่าเธอกำลังจะตาย
ทันใดนั้นหญิงแก่เผ่าไซเรนก็กระอักเลือดออกมา ร่างกายของเธอสั่นรัวและดูเหมือนกับว่าเธอกำลังจะล้มลงไป
“ผู้อาวุโส!” หลันไห่ซินตะโกน
“ไม่ต้องเป็นห่วงข้า! ข้าจะไม่ปล่อยให้เผ่าไซเรนถูกทำลาย ข้าจะปกป้องเผ่าไซเรนเอาไว้ ถึงแม้มันจะต้องแลกด้วยชีวิตของข้าก็ตาม”
หญิงแก่เผ่าไซเรนร้องตะโกน แสงสีฟ้าระเบิดออกมาอีกครั้งด้วยปริมาณที่มากยิ่งกว่าเดิม มันดูเหมือนกับว่าเธอตั้งใจจะทุ่มพลังชีวิตทั้งหมดที่เหลืออยู่
ดวงตาของเหล่าไซเรนแดงกล่ำ ตอนนี้พวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเศร้า พวกเขาใช้พลังเกิดขีดจำกัดของตัวเอง พวกเขาต้องการจะใช้โอกาสสุดท้ายนี่เพื่อเอาชีวิตของหานเซิ่นและกิเลนโลหิต
“หลันไห่ซิน เจ้ายังถอยกลับได้ ถ้าเจ้าหยุดมันในตอนนี้!” หานเซิ่นมองตรงไปที่หลันไห่ซินและพูด
ลิลลี่นั่งอยู่ด้านหลังของหานเซิ่นและกอดเอวของเขาเอาไว้แน่น การต่อสู้นี้อยู่เหนือระดับของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะหานเซิ่น พลังพวกนั้นก็คงจะฉีกร่างของเธอเป็นชิ้นๆเรียบร้อยแล้ว
“ทำไมเจ้าและแม่ของเจ้าถึงต้องการนำภัยมาสู่เผ่าไซเรน? ถึงแม้พวกเราจะทำอะไรไม่ดีต่อพวกเจ้า แต่เจ้าก็ยังคงมีเลือดของไซเรนอยู่ในตัว เจ้าจะปล่อยวางความแค้นในหัวใจของเจ้าไม่ได้อย่างนั้นหรอ? ทำไมเจ้าถึงพยายามจะฆ่าพวกเรา?” หลันไห่ซินดูเศร้าขณะที่พูดออกมา
“ข้าบอกเจ้าแล้วยังไง! เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับข้า นางต่างหากที่เป็นคนหลอกพวกเจ้า” หานเซิ่นชี้ไปที่หญิงแก่เผ่าไซเรนขณะที่พูด
“ไป๋อี้ ทำไมเจ้ายังจะพยายามพูดอะไรแบบนี้? เจ้าคิดว่าพวกเราโง่หรือยังไง?” ไซเรนระดับราชันคนหนึ่งตะโกน
“วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าแทนผู้อาวุโส!” ไซเรนระดับราชันอีกคนคำราม
“ฆ่าเขา!”
…
“ข้ามอบโอกาสให้พวกเจ้าถึง 3 ครั้ง อะไรที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้พวกเจ้าจะมาโทษข้าไม่ได้”
หานเซิ่นยกอาวุธขึ้นและแทงออกไปด้านหน้า ทันใดนั้นทั้งห้องโถงก็เต็มไปด้วยใยของมีดเส้นไหม พวกมันปรากฏขึ้นทุกหนทุกแห่งและพวกมันก็ดันตัวเองไปข้างหน้า
เลือดสดๆกระจัดกระจายทั่วปราสาท มีดเส้นไหมฆ่าเหล่าไซเรนและตัดผ่านหนวดแสงสีฟ้า แขนขาและเลือดกระเด็นผ่านอากาศ และในชั่วพริบตาทั้งห้องโถงก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
ทุกคนในห้องโถงนอกจากหานเซิ่น ลิลลี่ กิเลนโลหิต หลันไห่ซิน เป่าเอ๋อและหญิงแก่เผ่าไซเรนถูกฆ่าตาย เหล่าไซเรนระดับราชันทุกคนถูกตัดแขนตัดขา
ไซเรนระดับราชันบางคนยังคงมีลมหายใจ แต่การสูญเสียแขนขาไปทำให้พวกเขาได้แต่กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ดวงตาของหลันไห่ซินเบิกกว้าง เธอยืนนิ่งไปด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว อารมณ์มากมายปรากฏบนใบหน้าของนาง
“เจ้า…” ร่างกายของหลันไห่ซินสั่นไหวขณะที่ชี้ไปที่หานเซิ่น เธอไม่ได้คาดคิดว่านี่จะเป็นจุดจบที่รออยู่ เธอไม่ได้คาดคิดว่าหานเซิ่นจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้
“ข้าทำตามที่เจ้าปรารถนาแล้ว ตอนนี้เจ้าพอใจหรือยังไง?” หานเซิ่นเมินเฉยต่อหลันไห่ซินและหันไปพูดกับหญิงแก่เผ่าไซเรน
“ฮ่าๆ! สมแล้วที่เจ้ามีเลือดของนางนั่นอยู่ในตัว… แต่ถึงเจ้าจะมองแผนการของข้าออก มันก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างอะไร ข้ายังคงหลอกใช้เจ้าได้สำเร็จอยู่ดี!” หญิงแก่เผ่าไซเรนหัวเราะออกมา เธอไม่ได้ดูเศร้า และร่างกายที่ใกล้ตายของเธอจู่ๆก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมา
หลันไห่ซินจ้องไปที่หญิงแก่เผ่าไซเรนอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
เลือดของเหล่าไซเรนที่อยู่บนพื้นเริ่มจะเคลื่อนไหว พวกมันไหลเข้าไปที่แท่นบูชาและย้อมแท่นบูชาเป็นสีแดง
