หานเซิ่นไม่สามารถสลัดการไล่ตามของดราก้อนคนนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงหยุดหนี
เลอตู้มาหยุดอยู่ตรงหน้าหานเซิ่น แต่แทนที่จะโจมตี เขากลับมองไปที่หานเซิ่นและถาม
“เจ้าคือหานเซิ่นที่ทางเอ็กซ์ตรีมคิงกำลังต้องการตัวใช่ไหม?”
“เจ้าจะเชื่อไหมล่ะถ้าข้าพูดว่าไม่ใช่?” หานเซิ่นยิ้ม
เลอตู้พยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ตามข้ามา”
“ข้าจะตามเจ้าไปก็ได้ แต่อย่างน้อยๆเจ้าก็ช่วยบอกเหตุผลกับข้าหน่อยได้ไหมว่าทำไมข้าจะต้องตามเจ้าไปด้วย?” หานเซิ่นพูด
เลอตู้หัวเราะ “ข้าคือเลอตู้ นั่นควรจะเป็นเหตุผลที่มากพอ”
“เจ้าคือเลอตู้?” หานเซิ่นตกใจที่ได้ยินชื่อนี้
เนื่องจากในจักรวาลจีโนมีการแข่งขันที่สูง หลายฝ่ายจึงพยายามจะติดสินบนศัตรูเพื่อให้ทรยศเผ่าพันธุ์ของตัวเอง บางคนนั้นกลายเป็นคนทรยศจริงๆ ขณะที่บางคนกลายเป็นเพียงแค่สปายที่คอยเก็บข้อมูล
เลอตู้เป็นคนทรยศที่มีชื่อเสียงที่สุดในหลายทศวรรษที่ผ่านมา เมื่อคนอื่นทรยศเผ่าพันธุ์ของตัวเอง โดยปกติแล้วพวกเขาจะแค่ขายข้อมูลลับของเผ่าพันธุ์เท่านั้น แต่เลอตู้กล้าพอที่จะตัดหัวอาจารย์ของตัวเองที่เป็นดราก้อนระดับเทพเจ้าและเอามันไปมอบให้กับเผ่าเดสทรอยเยอร์
ชื่อของอินเวอร์สดราก้อนเลอตู้เป็นที่รู้จักไปทั่วจักรวาล ในตอนที่เผ่าพันธุ์ดราก้อนถูกพูดถึง ชื่อของเขาก็มักจะกลายเป็นหัวข้อสนทนา การกระทำของเขาสร้างความเสื่อมเสียต่อเผ่าดราก้อน
เผ่าดราก้อนต้องการจะฆ่าเลอตู้มาเป็นเวลานานแสนนาน แต่เลอตู้เป็นยอดฝีมือระดับครึ่งเทพที่เก่งกาจที่สุดที่เคยมีมา และเขามักจะระมัดระวังตัวอยู่เสมอ แถมเขายังได้รับการปกป้องจากเผ่าเดสทรอยเยอร์ด้วย เพราะเหตุนั้นจนถึงตอนนี้เผ่าดราก้อนจึงไม่สามารถแตะต้องเขาได้
หานเซิ่นรู้เรื่องนี้ และเขาก็มองไปที่ด้านหลังของเลอตู้ หานเซิ่นเห็นว่าที่หลังของเลอตู้ไม่มีปีกมังกรอยู่
เลอตู้เป็นดราก้อนเลือดบริสุทธิ์ แต่ในตอนที่เขาฆ่าอาจารย์ของตัวเอง อาจารย์ของเขาฉีกปีกของเขาได้สำเร็จ และพวกมันก็ไม่เคยงอกกลับมาใหม่
“ตอนนี้เจ้าจะตามข้ามาแล้วใช่ไหม?” เลอตู้ถามด้วยเสียงห้าว
“ข้าไม่แน่ใจว่าควรจะเชื่อตำนานทั้งหมดที่เกี่ยวกับเจ้าหรือเปล่า แต่ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครหรือแข็งแกร่งแค่ไหน ข้าก็ต้องทดสอบเจ้าด้วยตัวของข้าเอง”
“มันก็จริง ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าก็จะไม่เชื่อเรื่องราวพวกนั้นเช่นกัน มันน่าเสียดายที่ทางเอ็กซ์ตรีมคิงต้องการให้จับตัวเจ้าไปเป็นๆ ไม่อย่างนั้นข้าก็คงจะไม่ต้องมาเสียเวลาพูดกับเจ้าแบบนี้”
เลอตู้พูด หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว เขาเอื้อมมือออกไปจับหัวของหานเซิ่น
หานเซิ่นไม่ได้ถอยออกไป เขาใช้วิชากายหยกอย่างเต็มกำลังและเปลี่ยนร่างกายของตัวเองเป็นเหมือนกับน้ำแข็ง เขาผลักฝ่ามือของตัวเองออกไปปะทะกับมือของเลอตู้ที่ยื่นเข้ามา
มือของทั้ง 2 ฝ่ายเด้งกลับไปด้านหลังด้วยกันทั้งคู่ พลังน้ำแข็งของกายหยกไม่สามารถแช่แข็งเลอตู้ได้ เผ่าดราก้อนทุกคนมีความต้านทานที่สูงต่อทุกธาตุ
วินาทีต่อมา ฝ่ามือของพวกเขาก็ปะทะกันอีกครั้ง ร่างกายของพวกเขาทั้ง 2 กลายเป็นอาวุธสังหาร ไม่ว่าจะเป็นนิ้วมือ ฝ่ามือ กำปั้น แขน ซอก ขาหรือเข่าของพวกเขาต่างก็เคลื่อนไหวเร็วจบจะมองตามไม่ทัน มันไม่มีฝ่ายไหนที่ก้าวถอยออกไป
แทนที่จะปลดปล่อยพลังออกมา พวกเขาทั้ง 2 แค่แลกหมัดกันด้วยพละกำลังทางกายภาพ ซึ่งเพียงแค่นั่นก็มากพอที่จะทำให้มิติรอบๆบิดเบี้ยว
Katcha!
กระดูกนิ้วมือของหานเซิ่นไม่สามารถทนต่อการโจมตีที่น่ากลัวของเลอตู้ได้ และพวกมันก็หักไปในที่สุด
ดวงตาของหานเซิ่นเบิกกว้าง กายหยกทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ ถึงแม้มันจะเป็นแค่ระดับราชันขั้นแรก แต่ร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งพอๆกับยอดฝีมือระดับครึ่งเทพ แต่ทว่าหมัดของเลอตู้สามารถทำลายกระดูกนิ้วมือของเขาได้ นั่นเป็นพละกำลังที่น่าตกใจ
หมัดของเลอตู้ยังคงชกเข้ามาอย่างไม่ลดละ ดวงตาของเขาดูสงบนิ่งขณะที่เขาปลดปล่อยการโจมตีออกไป แต่หมัดของเขาพุ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง หานเซิ่นจำเป็นต้องให้ความสนใจกับทุกๆหมัดของเลอตู้อย่างเต็มที่
กระดูกแขนของหานเซิ่นแตกร้าวภายใต้การโจมตีของเลอตู้ แต่เลอตู้จงใจไม่โจมตีจุดสำคัญของหานเซิ่น เขาทำให้แน่ใจว่าโดยโจมตีใส่แค่แขนและขาของหานเซิ่นเท่านั้น
‘นี่เขาคิดจะทำลายแขนขาของเราเพื่อลากตัวเราไปเป็นๆอย่างนั้นหรอ?’ หานเซิ่นมองไปที่ใบหน้าของเลอตู้และรู้สึกมั่นใจว่าคาดเดาได้ถูกต้อง
“ไอ้เวรเอ้ย! เจ้ามันจะโหดร้ายเกินไปแล้ว”
หานเซิ่นรู้ว่าในตอนนี้กายหยกยังมีระดับต่ำเกินไป ถ้าเขามีกายหยกระดับราชันขั้นที่ 8 หรือ 9 ล่ะก็ เขาก็อาจจะต่อสู้กับเลอตู้คนนี้ได้ แต่ในตอนนี้เขายังอ่อนแอเกินไป และถ้าเกิดยังเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ เลอตู้ก็จะทำลายแขนขาของเขาอย่างสมบูรณ์
‘ร่างกายของเผ่าดราก้อนเป็นอะไรที่น่ากลัว แต่พรสวรรค์ที่แท้จริงของเขาอยู่ที่การใช้พลังพิชิตมาร? เลอตู้คนนี้เป็นคนที่แข็งแกร่ง บางทีเรื่องราวของเขาอาจจะเป็นความจริง’
เมื่อหานเซิ่นเห็นว่าการต่อสู้ด้วยพละกำลังเพียงอย่างเดียวไม่ได้ผล เขาก็เริ่มใช้ความสามารถในการเคลื่อนไหวเพื่อต่อสู้กับเลอตู้
คนอย่างเลอตู้ที่พึ่งพาความดุดันและความรุนแรงนั้นโดยปกติแล้วจะไม่ถนัดการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนมากๆ
เลอตู้มีร่างกายที่แข็งแกร่งมากๆ ดังนั้นโดยปกติแล้วเขาจะเอาชนะศัตรูแบบตรงๆ เขาไม่จำเป็นต้องมาวิเคราะห์เกี่ยวกับคู่ต่อสู้
แต่เมื่อหานเซิ่นเริ่มใช้ความสามารถในการเคลื่อนไหว เขาก็สังเกตได้ว่าพวกมันไม่ได้ผลกับเลอตู้คนนี้ เนื่องจากเลอตู้เองก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างยอดเยี่ยมเช่นเดียวกัน ทำให้หานเซิ่นไม่สามารถชิงความได้เปรียบในเรื่องนั้นได้ เขาจำเป็นต้องต่อสู้อย่างทัดเทียมกัน และหลังจากที่แลกหมัดกันอีกไม่กี่หมัด หานเซิ่นก็รู้สึกราวกับว่าแขนของเขากำลังจะแตกกระจาย
Pang!
กำปั้นของเลอตู้ชกมาที่แขนของหานเซิ่นราวกับค้อน แขนที่ปกคลุมด้วยหยกของหานเซิ่นได้รับความเสียหายอย่างหนักและมีรอยร้าวแพร่กระจายอยู่เต็มไปหมด เมื่อได้รับการโจมตีครั้งสุดท้ายนั้น พวกมันก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ และหมัดของเลอตู้ยังคงชกต่อไปที่อกของหานเซิ่น
อกของหานเซิ่นระเบิดเหมือนกับน้ำ แต่น้ำที่กระเด็นออกไปถูกดึงกลับเข้ามาและก่อตัวเข้าด้วยกันอีกครั้ง บาดแผลของเขาฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนอย่างกายหยก แต่ความเร็วในการฟื้นตัวของมันดีกว่ามาก
เลอตู้หยุดโจมตี เขามองไปที่หานเซิ่นและพูด “ถ้าเจ้ายังไม่ยอมตามข้ามาแต่โดยดี ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นคนพิการ”
“เลอตู้ เจ้านี่เก่งกาจสมคำล่ำลือจริงๆ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าจะยอมไปกับเจ้า” หานเซิ่นพูด
“เอาแบบนี้เป็นไง? ถ้าร่างกายที่แข็งแกร่งมากของเจ้ารับการโจมตีของข้าได้ 3 ครั้งโดยที่ไม่ล้มลงไป ข้าจะหยุดการต่อสู้และยอมให้เจ้าพาตัวไป และถึงจะมีผู้คนมาช่วย ข้าก็จะไม่หนีไป”
“เอาสิ” เลอตู้ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล
“เจ้าเป็นผู้ชายที่เด็ดเดี่ยวจริงๆ” หานเซิ่นยกนิ้วให้กับเขา
“เชิญลงมือได้เลย” เลอตู้พูด
“การโจมตีทั้ง 3 ครั้งของข้าจำเป็นต้องใช้เวลาเตรียมการ ซึ่งในขณะนั้นข้าจะรับมือกับการโจมตีของเจ้าไม่ได้ พวกเราได้ตกลงกันแล้ว ถ้าเจ้าทำอะไรข้าก่อนที่จะจบการโจมตีทั้ง 3 ครั้งล่ะก็ นั่นจะถือว่าเจ้าเป็นฝ่ายแพ้” หานเซิ่นพูด
“เชิญลงมือ” เลอตู้พูดด้วยเสียงที่ไร้ความรู้สึก ใบหน้าของเขานิ่งสนิท
“นั่นหมายความว่าเจ้าเห็นด้วยสินะ ถ้าอย่างนั้นก็รับการโจมตีแรกของข้า”
หานเซิ่นพูด หลังจากนั้นเขาก็รวบรวมพลังมาไว้ที่หมัดของตัวเอง กายหยกทำงานอย่างเต็มกำลัง และเขาก็ใช้คลื่นหยินหยางโจมตีใส่อกของเลอตู้
เลอตู้ยืนนิ่งอยู่กับที่ เขาไม่ได้หลบหลีกหรือหนีไปไหน เขาปล่อยให้หมัดของหานเซิ่นชกเข้ามาถูกอกของเขา
หมัดนั้นเงียบสนิท แต่หานเซิ่นได้ประสานพลังน้ำแข็งปิดผนึกที่น่ากลัวเข้ากับพลังหยิน มันตรงเข้าไปในอกของเลอตู้เพื่อแช่แข็งอวัยวะภายในของเขา
