ตอนที่ 2583 ล่าถอย
เจ้ามอนสเตอร์นั้นเป็นเหมือนกับเครื่องจักรต่อสู้ มันสามารถหมุนตัว 360 องศาในฉับพลันและปลดปล่อยหนวดออกมาจากทุกส่วนของร่างกาย แถมหนวดของมันยังรวมตัวกันเพื่อสร้างเป็นอาวุธหรือโล่ป้องกันที่เหมาะสมกับการต่อสู้ทุกรูปแบบ
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเจ้ามอนสเตอร์นั้นเป็นระดับเทพเจ้า และส่วนประกอบทุกอย่างของมันมีพลังในการฟื้นตัวที่สูง ไม่ว่ามันจะถูกโจมตีสักกี่ครั้ง มันก็สามารถประกอบตัวเองขึ้นใหม่ได้ การเผชิญหน้ากับศัตรูแบบนี้ แม้แต่หานเซิ่นและนกแดงน้อยก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี
หานเซิ่นและนกแดงน้อยร่วมมือกันโจมตีเจ้ามอนสเตอร์ แต่พวกเขาตกเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ
“ซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าที่แท้จริงนี่น่ากลัวจริงๆ ซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าปลอมๆในคอร์แอเรียนั้นเทียบอะไรกับพวกมันไม่ได้”
หานเซิ่นแปลกใจ เขาไม่สามารถคิดหาหนทางที่จะเอาชนะศัตรูตัวนี้ได้ ไอเดียหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของเขา เขาเรียกธนูงูหกคอร์ออกมา เขาไม่มีลูกธนูระดับเทพเจ้า ดังนั้นเขาจึงเรียกวิญญาณอสูรลูกธนูระดับราชันออกมาแทน เขาดึงสายธนูกลับไปด้านหลังและยิงลูกธนูออกไป
ในจังหวะที่หานเซิ่นปล่อยมือ ฟันเฟืองทั้ง 6 ของธนูงูหกคอร์ก็หมุน ลูกธนูถูกอาบด้วยพลังประหลาดและหายลับไป
เมื่อลูกธนูปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันก็ไปอยู่ตรงหน้าเจ้ามอนสเตอร์ ลูกธนูพุ่งตรงเข้าไปในดวงตาที่อยู่บนหน้าผากของมัน
“ธนูงูหกคอร์จะมอบพลังธาตุอวกาศให้กับลูกธนูที่ยิงออกไป?” หานเซิ่นรู้สึกตัวด้วยความปิติยินดี
นั่นหมายความว่าลูกธนูที่ถูกธนูงูหกคอร์ยิงออกไปจะเทเลพอร์ต ซึ่งมันดีกว่าลูกธนูหมุนของหานเซิ่นเป็นไหนๆ ในตอนที่คนอื่นถูกยิงโดยธนูคันนี้ พวกเขาก็จะมองตามวิถีการยิงของมันไม่ได้
แถมหานเซิ่นยังสามารถบอกได้อีกว่าลูกธนูจะฉีกผ่านมิติของอวกาศ นั่นคือพลังที่ธนูงูหกคอร์มอบให้กับลูกธนู
วิญญาณอสูรลูกธนูระดับราชันได้รับพลังเสริมจากธนูงูหกคอร์มากพอที่จะเจาะทะลวงดวงตาของเจ้ามอนสเตอร์ ครึ่งหนึ่งของลูกธนูฝังลึกเข้าไปในดวงตาและเลือดก็พุ่งออกมารอบๆลูกธนู
‘นี่เป็นคันธนูที่ดีเยี่ยม’ หานเซิ่นคิดอย่างดีใจ พลังของคันธนูนั้นเหมาะสมกับหานเซิ่นอย่างที่สุด
แต่หานเซิ่นไม่มีเวลามาดีใจ หนวดงอกออกมาจากดวงตาที่ได้รับบาดเจ็บ พวกมันพันรอบๆวิญญาณอสูรลูกธนูและลบล้างพลังของหานเซิ่นออกไป หลังจากนั้นเจ้ามอสเตอร์ก็ดึงวิญญาณอสูรลูกธนูออกมาและหักมันทิ้ง
หลังจากนั้นดวงตาของเจ้ามอนสเตอร์ก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
“ทั้งร่างกายของมอนสเตอร์ตัวนี้ทำมาจากไหมอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นสงสัย
หานเซิ่นใช้ธนูงูหกคอร์ยิงใส่ร่างกายของเจ้ามอนสเตอร์ แต่ผลที่ออกมาเป็นเหมือนเดิม ไม่ว่าหานเซิ่นจะยิงไปถูกส่วนไหน หนวดก็จะงอกออกมาและรักษาบาดแผลที่เจ้ามอนสเตอร์ได้รับในพริบตา
“ฉันเชื่อว่าจะฆ่าแกได้” หานเซิ่นใส่พลังของวิชาเต่าเข้าไปในลูกธนูเพื่อจะชะลอความเร็วของเจ้ามอนสเตอร์ลง
วิชาเต่าได้ผล มันทำให้ร่างกายของเจ้ามอนสเตอร์ช้าลงไป แต่หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้รู้ว่าเจ้ามอนสเตอร์สามารถฉีกส่วนหนึ่งของร่างกายที่ถูกวิชาเต่าออกไป นั่นจะลบล้างผลกระทบของวิชาเต่าที่มีต่อเจ้ามอนสเตอร์
หานเซิ่นลองใช้วิชาเต่าในวิธีการต่างๆหลายวิธี แต่ที่สุดแล้วมันไม่มีประสิทธิภาพ เจ้ามอนสเตอร์นั้นเหมือนกับตุ๊กแกที่สามารถงอกหางออกมาใหม่ได้เรื่อยๆ มันสามารถตัดส่วนต่างๆของร่างกายตัวเองโดยที่ไม่มีผลเสียอะไร
“เจ้าตัวนี้มันน่าเกียจยิ่งกว่าบาร์เสียอีก” หานเซิ่นพูด
นกแดงน้อยและหานเซิ่นไม่รู้จะทำยังไงกับมอนสเตอร์ตัวนี้ดี เจ้ามอนสเตอร์ยังคงใช้หนวดก่อตัวเป็นอาวุธรูปแบบต่างๆเพื่อโจมตีพวกเขา บางอาวุธที่โจมตีเข้ามาก็จะเปลี่ยนรูปร่างอย่างกะทันหันในจังหวะสุดท้าย
มันสามารถก่อตัวเป็นมีด หอก ดาบและแท่งไม้ มันสามารถก่อตัวเป็นโล่และกำปั้นได้อีกด้วย เจ้ามอนสเตอร์เป็นเหมือนกับเครื่องจักรสังหารที่ไร้เทียมทาน มันทำให้หานเซิ่นและนกแดงน้อยรู้สึกปวดหัวขึ้นมา
กู่ชิงเฉิงและคนอื่นกำลังช่วยเสือขาวจัดการพวกงูที่ขึ้นมาบนเกาะ แต่สถานการณ์ของพวกเขาก็ไม่สู้ดีเช่นเดียวกัน งูประหลาดเลื้อยขึ้นมาบนเกาะมากขึ้นเรื่อยๆ ในตอนที่พวกเขาฆ่างูไปหนึ่งตัว งู 2 ตัวก็จะมาที่แทนตัวที่ตายไป ตอนนี้กว่าครึ่งหนึ่งของเกาะถูกปกคลุมไปด้วยงู
ทันใดนั้นเสือขาวก็ร้องเหมียวขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงร้องของมันตรงมาที่หานเซิ่น
หานเซิ่นไม่เข้าใจว่าเจ้าเสือขาวต้องการอะไร เสือขาวกระโดดขึ้นและขุดลงไปใต้พื้น เมื่อมันปรากฏตัวอีกครั้ง มันก็อยู่ห่างไกลไปหนึ่งร้อยไมล์ หลังจากนั้นมันก็ส่งเสียงร้องใส่หานเซิ่นอีกครั้ง
เมื่อเห็นแบบนั้นหานเซิ่นก็เข้าใจ มันต้องการให้หานเซิ่นตามมันไป
ถึงแม้หานเซิ่นจะไม่เข้าใจว่าเจ้าเสือขาวกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขารู้ว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะทำการต่อสู้ต่อไป ถึงแม้เขาและนกแดงน้อยจะสามารถเอาตัวรอดได้ แต่ฟางชิงอวี่และคนอื่นก็คงจะถูกฆ่าตาย
“เป่าเอ๋อ หนูเดินเครื่องวาฬขาวและขับตามมันไป” หานเซิ่นโยนเป่าเอ๋อไปที่วาฬขาว
เป่าเอ๋อถูกขว้างผ่านอากาศไป และเมื่อใกล้จะถึงพื้น เธอก็พลิกตัวลงบนวาฬขาวอย่างนุ่มนวล เธอรีบเข้าไปข้างในและเดินเครื่อง หลังจากนั้นเธอก็ขับมันไปทางเสือขาว
กู่ชิงเฉิงและคนอื่นๆรีบพากันถอยกลับเข้าไปในวาฬขาว หานเซิ่นและนกแดงน้อยยังคงต่อสู้เพื่อถ่วงเวลาให้ทุกคนหนีขึ้นไปบนวาฬขาวจนหมด พวกเขาจะไม่ปล่อยให้เจ้ามอนสเตอร์มีโอกาสโจมตีใส่วาฬขาว
พวกงูเป็นเหมือนกับมหาสมุทรสีดำใต้วาฬขาว พวกมันทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าและเกาะเห็ดก็ถูกทำลายย่อยยับในเวลาอันสั้น
เมื่อวาฬขาวบินหนีไปได้ระยะหนึ่ง หานเซิ่นและนกแดงน้อยก็บินถอยออกมา เจ้ามอนสเตอร์ดูเหมือนจะไม่สนใจไล่ตามพวกเขา ตอนนี้มันหันกลับไปตั้งหน้าตั้งตากินเห็ดตามเดิม
หานเซิ่นและนกแดงน้อยไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับมันอีก พวกเขาบินเคียงข้างวาฬขาวเพื่อปกป้องมันเอาไว้
สถานการณ์ของพวกเขาคับขันขึ้นมา ตอนนี้อาหารกลายเป็นอีกปัญหาหนึ่ง และปัญหาที่ใหญ่ที่สุดก็คือการที่พวกเขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับเจ้ามอนสเตอร์และกองทัพงูได้ยังไง
วาฬขาวบินเหนือเกาะไป ขณะที่พวกเขาเคลื่อนที่เหนือกองทัพงูไปนั้น ทันใดนั้นใบหน้าของหานเซิ่นก็ซีดไปเมื่อเขาเห็นว่าหลังจากที่งูกินเห็ดเข้าไปมากๆ ร่างกายของพวกมันก็มีขนาดใหญ่ขึ้น มันใหญ่โตขึ้นกว่าเดิมเป็นสิบเท่าและร่างกายของมันก็เริ่มจะมีหนวดงอกออกมา มันเหมือนกับเวอร์ชั่นขนาดเล็กของเจ้ามอนสเตอร์ตัวใหญ่มหึมานั่น
“พวกมันไม่ใช่งู พวกมันเป็นเวอร์ชั่นเด็กของเจ้าตัวใหญ่นั่น” เมื่อหานเซิ่นและคนอื่นรู้แบบนั้น สีหน้าของพวกเขาก็ดูมัวหมอง
แค่เจ้ามอนสเตอร์ตัวนั้นตัวเดียวก็ยากจะรับมือมากพอแล้ว ถ้างูตัวอื่นกลายเป็นเหมือนกับมอนสเตอร์ตัวนั้น มันก็จะเป็นหายนะสำหรับพวกเขา
ขณะที่ทุกคนกำลังประมวลผลข้อมูลใหม่นี้ งูบางตัวก็เติบโตขึ้นอีก พวกมันกลายเป็นเหมือนกับมอนสเตอร์ที่ร่างปกคลุมไปด้วยหนวด แต่พลังของมันยังไม่ถึงระดับที่น่ากลัวเหมือนกับเจ้ามอนสเตอร์ตัวใหญ่ พวกมันยังคงเป็นแค่ระดับราชันเท่านั้น แต่พวกมันเกือบจะแข็งแกร่งเท่ากับระดับครึ่งเทพ
“นี่มันเป็นเรื่องตลกใช่ไหม?” โจรสลัดคนหนึ่งพึมพำด้วยความตกใจ ไม่มีใครสามารถตอบอะไรเขาได้
เสือขาวยังคงวิ่งผ่านป่าเห็ดไป และถ้าวาฬขาวเริ่มจะล่าช้า มันก็จะหยุดและหันมาส่งเสียงเรียกพวกเขา เมื่อพวกเขาไล่ตามทัน มันก็จะเริ่มวิ่งต่อไป เหมือนกับว่าเจ้าเสือขาวกำลังนำทางพวกเขาไปที่ไหนสักแห่ง
