หานเซิ่นใช้เวลาสังเกตอยู่นาน แต่ในที่สุดเขาก็บินไปข้างหน้าเพื่อจู่โจมแมลงตัวนั้น ในตอนที่เขาเข้าไปใกล้มากพอ จู่ๆเขาก็หายตัวไป และในตอนที่เขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็อยู่เหนือเปลือกของเจ้าแมลงเรียบร้อยแล้ว
“ก็อตส์วอนเดอร์?” เอ็กซ์ควิสิทแปลกใจที่เห็นแบบนั้น เธอคุ้นเคยกับวิชาการเทเลพอร์ตที่หานเซิ่นใช้เป็นอย่างดี ถึงแม้เขาจะเทเลพอร์ตในระยะสั้นๆ มันก็ถือเป็นอะไรที่น่าประทับใจแล้ว เมื่อคำนึงถึงเรื่องที่เธอเพิ่งจะมอบก็อตส์วอนเดอร์ไปให้กับเขาได้ไม่นาน ถ้าหานเซิ่นเชี่ยวชาญถึงขั้นนี้ในเวลาอันสั้น พรสวรรค์ของเขาก็เป็นอะไรที่สุดยอดอย่างเหลือเชื่อ
“นี่เขามีพรสวรรค์ระดับสิบเอ็ดเปลือกจริงๆอย่างนั้นหรอ?” เอ็กซ์ควิสิทอดที่จะสงสัยไม่ได้ ร่างกายของหานเซิ่นเป็นอะไรที่พิเศษ ถ้าผลทดสอบของก็อตสปิริตทัชเป็นของจริง มันก็เป็นอะไรที่วิเศษมากๆ
หานเซิ่นเทเลพอร์ตไปด้านหลังด้วงดารา หลังจากนั้นเขาก็ใช้นิ้วชี้ทิ่มลงไปที่สมองของด้วง
มันมีเสียงดังขึ้นมาเล็กน้อยราวกับเสียงเหล็กแทงถูกระดูก หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ดึงนิ้วกลับไป ด้วงดาราไม่ได้ดิ้นรนแม้แต่นิดเดียวหลังจากที่ถูกโจมตี มันเพียงแค่สั่นไหวเล็กน้อยก่อนที่พลังชีวิตจะค่อยๆอ่อนลงไปอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นานพลังชีวิตของมันก็ดับลง
ด้วงดารายังคงอยู่ในตำแหน่งเดิม มันนอนแน่นิ่งอยู่บนกิ่งของต้นไม้ แต่ถ้ามาดูใกล้ๆจะเห็นรูขนาดเล็กที่เจาะเข้าในสมองของเจ้าแมลง
“ซีโน่เจเนอิคด้วงดาราระดับราชันถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ” เสียงประกาศดังขึ้นในหัวของหานเซิ่น
“เป็นความสามารถในการสังเกตที่ยอดเยี่ยม นั่นเป็นความสามารถที่สำคัญมากๆ แถมร่างกายของเขายังวิวัฒนาการได้เป็นอย่างดี เอ็กซ์ควิสิท ข้าคิดว่าตัวไหมของเจ้านั้นไม่เลวเลย” ชายแก่พูด เขามองไปที่หานเซิ่นด้วยความชื่นชม
การโจมตีของหานเซิ่นเป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบ แต่สิ่งที่ผู้อาวุโสรู้สึกชื่นชมมากที่สุดคือเรื่องที่หานเซิ่นใช้เวลาเพื่อสังเกตด้วงดาราก่อนจะลงมือ เขาไม่ใช่คนบ้าบิ่นที่จะปล่อยให้ร่างกายทำงานไวกว่าหัวสมอง
ความบ้าบิ่นนั้นไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเสมอไป ถ้านักสู้คนหนึ่งต่อสู้กับศัตรูที่อยู่ในระดับเดียวกัน การต่อสู้มักจะเป็นเรื่องคอขาดบาดตายสำหรับทั้งสองฝ่าย ในสถานการณ์แบบนั้นการตอบสนองด้วยร่างกายแทนสมองจะเป็นอะไรที่มีประโยชน์ที่สุด
แต่การจะจัดการกับแมลงพวกนั้นไม่จำเป็นต้องใช้การตอบสนองที่ฉับพลัน หานเซิ่นไม่เคยรู้เกี่ยวกับด้วงดารามาก่อน เขาใช้เวลาสังเกตพวกมันอยู่สักพักก่อนที่จะฆ่ามันในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาสามารถตัดเส้นระบบประสาทของด้วงดาราได้สำเร็จ เจ้าแมลงนั้นไม่สามารถตอบสนองอะไรได้ก่อนที่มันจะถูกฆ่าตาย ความเสียหายต่อต้นไม้ดารานั้นถูกจำกัดให้อยู่ในระดับต่ำที่สุด นั่นเป็นเหตุผลที่ชายแก่รู้สึกชื่นชมหานเซิ่น
หลี่อวี้เจินรู้เกี่ยวกับด้วงดาราตั้งแต่ก่อนที่จะเริ่มการทดสอบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นวิธีการโจมตีของเขาก็ยังเป็นอะไรที่หยาบกระด้าง เขาไม่ได้สร้างความเสียหายกับต้นไม้ดารามากนัก แต่เมื่อเทียบกับหานเซิ่นแล้ว เขาก็ทิ้งความเสียหายเอาไว้มากกว่า
หานเซิ่นจู่โจมด้วงดาราตัวอื่นต่อ เขาเทเลพอร์ตไปพร้อมกับใช้วิชามีดใต้นภา มีดเส้นไหมที่เขาควบคุมเป็นอะไรที่แม่นยำราวกับมีดฝ่าตัด การโจมตีจะเจาะผ่านเปลือกของด้วงและตัดเส้นประสาทของพวกมัน ภายใต้การโจมตีที่แม่นยำแบบนั้น ด้วงดาราไม่มีแม้แต่โอกาสจะตอบโต้
ด้วงดาราตายไปตามๆกันภายใต้การโจมตีของหานเซิ่น หานเซิ่นเป็นเหมือนกับศัลยแพทย์ฝีมือดี ทุกการโจมตีของเขานั้นแม่นยำไม่มีพลาดเป้า เขาสามารถฆ่าด้วงดาราหนึ่งร้อยตัวโดยที่ไม่พลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ชายแก่รู้สึกแปลกใจ ดวงตาของเอ็กซ์ควิสิทจับจ้องไปที่กระจก แต่จิตใจของเธอนั้นเชื่อมต่อกับจิตใจของหานเซิ่น มันเหมือนกับว่าเธอเป็นหานเซิ่นที่เป็นคนฆ่าด้วงดาราเหล่านั้น
นั่นคือผลประโยชน์ของการมีตัวไหม เธอสามารถรู้สึกแบบเดียวกันกับที่ตัวไหมของเธอรู้สึก โดยการทำแบบนั้นเธอก็จะได้เรียนรู้และประสบกับบางสิ่งที่เธอไม่คุ้นเคย
ในขณะที่หานเซิ่นพัฒนาจากระดับราชันไปสู่ระดับเทพเจ้า เอ็กซ์ควิสิทก็จะไม่ได้วิวัฒนาการไปพร้อมกับเขา แต่ทว่าเธอจะสัมผัสได้ถึงกระบวนการการวิวัฒนาการของเขาราวกับว่ามันเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง ดังนั้นในตอนที่เธอวิวัฒนาการ เธอก็จะมีประสบการณ์ล่วงหน้า
เอ็กซ์ควิสิทสามารถฆ่าด้วงดาราระดับราชันได้อย่างง่ายดาย แต่ความจริงที่หานเซิ่นฆ่าด้วงดาราจำนวนมากโดยไม่พลาดเลยสักครั้งนั้น เอ็กซ์ควิสิทไม่สามารถทำแบบเดียวกันนั้นได้
เอ็กซ์ควิสิทสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ในหัวของหานเซิ่น และนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เธอตกตะลึงมากที่สุด
การโจมตีด้วยนิ้วมือของหานเซิ่นเป็นอะไรที่ดูเรียบง่าย แต่ก่อนที่เขาจะทำการโจมตี เขาจะใช้ความสามารถในการพยากรณ์ เขาจะคำนวณทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นขณะที่ทำการโจมตีออกไป
แม้การโจมตีโดยตรงนั้นจะส่งผลได้หลายอย่างขึ้นอยู่กับความเร็วและพลังที่ใช้ ถ้าเอ็กซ์ควิสิทไม่ได้รู้สึกถึงสิ่งที่หานเซิ่นกำลังคิด เธอก็คงจะไม่ได้คาดคิดว่ามันมีการคำนวณที่ซับซ้อนหลายอย่างเกิดขึ้นในจิตใจของเขา
“พรสวรรค์ของเขาน่ากลัวจริงๆ มันเป็นบางสิ่งที่ยากจะพบเห็น แม้แต่ในหมู่พวกเราที่มีเวรี่ไฮเซ้นส์ก็ทำอะไรแบบนี้ไม่ได้” อารมณ์ของเอ็กซ์ควิสิทเป็นอะไรที่ซับซ้อน
ยิ่งเธอศึกษาเกี่ยวกับหานเซิ่นมากเท่าไหร่ เธอก็เชื่อว่าเขาเป็นบุคคลที่น่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
การได้สัมผัสจิตใจของหานเซิ่นทำให้เอ็กซ์ควิสิทได้เรียนรู้อะไรมากมาย แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกซับซ้อนยิ่งกว่าเดิมเมื่อเธอมองไปที่หานเซิ่น
เผ่าเวรี่ไฮนั้นค่อนข้างหลงตัวเอง และความรู้สึกก็จะแรงกล้าขึ้นในตอนที่พวกเขาปฏิบัติกับตัวไหมของตัวเอง คนที่เป็นเจ้านายมักจะทำตัวสูงส่ง แต่ในตอนนี้เอ็กซ์ควิสิทไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิดเดียว
ยิ่งเธอเรียนรู้เกี่ยวกับหานเซิ่นมากเท่าไร เธอก็ยิ่งคิดว่าหานเซิ่นน่ากลัวยิ่งกว่าเธอมากเท่านั้น
“ซีโน่เจเนอิคด้วงดาราระดับราชันถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรด้วงดารา”
หลังจากที่หานเซิ่นฆ่าด้วงดาราตัวที่หนึ่งร้อย เขาก็ได้รับวิญญาณอสูรมาหนึ่งดวง เขามองเข้าไปในจิตและสังเกตเห็นว่าวิญญาณอสูรของด้วงดารานั้นเป็นประเภทชุดเกราะ
ซึ่งหานเซิ่นไม่ได้ประหลาดใจอะไร เขาคาดเดาอยู่แล้วว่าด้วงดาราจะมอบวิญญาณอสูรประเภทชุดเกราะ
‘วิญญาณอสูรชุดเกราะนั้นไม่เลว ในตอนที่เราจะสร้างกองทัพของมนุษยชาติ วิญญาณอสูรแบบนี้จะมีประโยชน์อย่างมาก’ หานเซิ่นคิดเกี่ยวกับกองทัพมนุษย์ในชุดเกราะวิญญาณอสูร มันเป็นภาพที่เขย่าขวัญ
‘มันจะเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยม ถ้าเราได้วิญญาณอสูรของด้วงดาราระดับเทพเจ้ามา’ หานเซิ่นคิดกับตัวเอง
แน่นอนว่าหานเซิ่นแค่ความคิดไปเรื่อย เขาไม่ได้คิดว่าจะต้องต่อสู้กับด้วงดาราระดับเทพเจ้าจริงๆ เพราะชายแก่บอกว่าไม่สามารถใช้สมบัติจีโนได้ ซึ่งเขายังไม่มีพลังเพียงพอที่จะฆ่าซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าด้วยตัวเอง
หานเซิ่นบินไปรอบๆต้นไม้และค้นหาด้วงดาราเพิ่มอีก แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหึ่งดังเข้ามาในหู
เสียงนั้นดูเหมือนจะดังมาจากด้านบน หานเซิ่นเงยหน้าขึ้นไปและเห็นกลุ่มด้วงดารากำลังบินลงมาจากท้องฟ้า พวกมันกำลังลงมาที่ต้นไม้ดารา
จ่าฝูงของด้วงดารามีร่างกายที่ดูเหมือนกับหยกน้ำแข็ง พลังชีวิตที่น่ากลัวนั้นทำให้รู้ว่ามันเป็นด้วงดาราระดับเทพเจ้า
