Super God Gene – ตอนที่ 2660

หานเซิ่นเลือกผลไม้ดาราอีกสิบลูก ซึ่งซีโน่เจเนอิคแต่ละตัวที่ปรากฏตัวออกมาเป็นระดับราชันขั้นที่หนึ่งเหมือนกันหมด พวกมันต่างกันเพียงแค่สายพันธุ์และศักยภาพในการพัฒนา

ถึงแม้ซีโน่เจเนอิคที่ออกมาจากผลไม้ดาราจะเริ่มต้นที่ระดับราชันเสมอ แต่หานเซิ่นก็สามารถพัฒนาพวกมันได้ด้วยการมอบทรัพยากร แต่มันก็ยังคงมีขีดจำกัดอยู่ ระดับครึ่งเทพนั้นเหมือนจะมากที่สุดแล้วที่พวกมันจะสามารถพัฒนาไปได้

หานเซิ่นยังคงไม่พบซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าเลยสักตัว ซึ่งนั่นทำให้เขารู้สึกผิดหวัง

เอ็กซ์ควิสิทปลอบเขา “ผลไม้น้อยลูกที่จะมีซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าอยู่ ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เจ้าจะไม่พบมันเลยสักตัว แถมเจ้ายังมีโอกาสอีกสี่สิบครั้ง ดังนั้นมันไม่มีความจำเป็นต้องรีบร้อน ถ้าดวงของเจ้าไม่แย่จนเกินไป ผลไม้หนึ่งหรือสองจากทั้งห้าสิบลูกก็ควรจะมีซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าอยู่”

สิ่งที่เธอพูดถูกต้อง แต่มันยังคงทำให้หานเซิ่นหดหู่

“พ่อ เป่าเอ๋ออยากจะเลือกผลไม้บ้าง” เป่าเอ๋อพูดขณะที่ดึงเสื้อของหานเซิ่น

เนื่องจากเอ็กซ์ควิสิทสัมผัสได้ถึงสิ่งที่หานเซิ่นกำลังคิด หานเซิ่นจึงพยายามทำจิตใจให้ว่างเปล่า เขาพูดกับเป่าเอ๋อ “เอาสิ หนูช่วยพ่อเลือกผลไม้ดาราหน่อย”

เป่าเอ๋อดูกระตือรือร้น เธอรีบมองไปรอบๆด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็ชี้ไปที่ผลไม้ดาราลูกหนึ่งและพูด “หนูอยากได้ลูกนั้น”

หานเซิ่นอุ้มเป่าเอ๋อขึ้นมาและบินไปหาผลไม้ลูกนั้น เขาบินไปด้านบนของผลไม้ดาราและให้เป่าเอ๋อเอามือสัมผัสกับกิ่งที่เชื่อมต่อกับผลไม้ หลังจากนั้นผลไม้ดาราก็ร่วงลงไป

หานเซิ่นจับจ้องไปที่เปลือกของผลไม้ดาราที่ค่อยๆละลายออกไป เขารู้ว่าเป่าเอ๋อมักจะดวงดีในเรื่องแบบนี้ ดังนั้นเขาหวังจะใช้ประโยชน์จากความโชคดีของเป่าเอ๋อเพื่อรวบรวมกองทัพของนักสู้ระดับเทพเจ้า

เปลือกเริ่มลอกออกไปและเผยให้เห็นซีโน่เจเนอิคที่อยู่ภายใน หานเซิ่นมองไปที่ซีโน่เจเนอิคประหลาดนั้นอย่างตั้งใจ

ร่างกายของมันมีขนาดเล็กมากๆ มันแทบจะไม่ใหญ่กว่ากำมือของหานเซิ่น มันมีหูขนาดใหญ่และหางสั้นๆ ร่างกายของมันอ้วนและเป็นทรงกลม มันดูเหมือนกับหมูสีชมพูตัวน้อยๆ

“นี่คือซีโน่เจเนอิคอะไรกัน?” หานเซิ่นหันไปถามเอ็กซ์ควิสิท เขาสัมผัสได้ว่าพลังชีวิตของซีโน่เจเนอิคตัวนี้ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร มันเหมือนซีโน่เจเนอิคตัวอื่นที่เขาเลือก มันไม่ได้มีพลังของสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้า มันดูไม่เหมือนกับนักรบที่แข็งแกร่งเลยสักนิดเดียว

“ข้าไม่รู้ ข้าไม่ได้จดจำซีโน่เจเนอิคได้ทุกชนิด” เอ็กซ์ควิสิทพูดขณะที่ส่ายหัว

“ดูเหมือนว่าดวงของเป่าเอ๋อจะไม่ได้ดีเสมอไป” หานเซิ่นอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

เอ็กซ์ควิสิทกรอกตา ชายคนนี้กำลังคิดจะใช้ลูกสาวของตัวเองเพื่อผลประโยชน์ เธอไม่เคยเห็นคนที่น่าไม่อายแบบนี้มา

แต่เป่าเอ๋อดูเหมือนจะถูกใจสิ่งชีวิตขนาดเล็กตัวนี้ เธอย่อตัวลงไปลูบตัวของมัน

“พ่อ! หนูเก็บเจ้าหมูน้อยตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของหนูได้ไหม?” เป่าเอ๋อถามหานเซิ่นขณะที่มองมาที่เขา

“แน่นอนว่าหนูเก็บมันไปเลี้ยงได้” เมื่อเห็นว่าหมูน้อยตัวนี้ไม่ใช่ซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้า หานเซิ่นก็ไม่รังเกลียดอะไรที่จะมอบมันให้กับเป่าเอ๋อ เขามีซีโน่เจเนอิคระดับราชันอยู่มากพอแล้ว

เป่าเอ๋อดีใจที่ได้รับมันมา แต่เธอไม่ได้ทำพันธสัญญากับมันก่อนที่จะปลุกมันให้ตื่นขึ้น

เอ็กซ์ควิสิทสะดุ้งด้วยความตกใจ เป่าเอ๋อปลุกซีโน่เจเนอิคให้ตื่นขึ้นมาโดยที่ยังไม่ได้ทำพันธสัญญา ซีโน่เจเนอิคที่ไม่มีพันธสัญญานั้นจะเป็นอันตรายเหมือนกับซีโน่เจเนอิคทั่วไป

แต่หลังจากที่เจ้าหมูตัวน้อยตื่นขึ้นมา มันไม่ได้ดูความดุร้ายอะไร มันพยายามยกร่างกายกลมโตขึ้นและเริ่มเดินไปรอบเป่าเอ๋ออย่างร่าเริง มันดูมีความสุข

เป่าเอ๋ออุ้มมันขึ้นมา ซึ่งเจ้าหมูน้อยไม่ได้ต่อต้านอะไร มันถูหน้าของมันกับมือของเป่าเอ๋อ

“โชคดีที่มันไม่ได้เป็นซีโน่เจเนอิคที่ดุร้าย” เอ็กซ์ควิสิทรู้สึกโล่งใจ

“เป่าเอ๋อ หนูเลือกผลไม้เพิ่มอีก” หานเซิ่นพูดกับเป่าเอ๋อ

เป่าเอ๋อพยักหน้า เธอวางหนูน้อยลงและบินไปหาผลไม้อีกผลหนึ่ง หมูตัวน้อยบินตามหลังเป่าเอ๋อไปขณะที่ก้นของมันกระดุกกระดิกไปมา

เป่าเอ๋อตัดสินใจเลือกผลไม้อีกลูกอย่างรวดเร็ว เปลือกของผลไม้ลอกออกขณะที่มันหล่นลงมา และในตอนที่ซีโน่เจเนอิคที่หลับไหลอยู่ภายในเผยออกมาให้เห็น หานเซิ่นและเอ็กซ์ควิสิทก็ต้องตกใจ

มันเป็นหมูน้อยอีกตัว มันดูเหมือนกับตัวแรกที่เป่าเอ๋อเลือกและมันมีขนาดพอๆกับกำปั้นเช่นเดียวกัน หมูน้อยทั้งสองตัวดูเหมือนกับเป็นฝาแฝดกัน

“แปลกจริงๆ ผลไม้ดาราสองลูกไม่ควรให้ซีโน่เจเนอิคแบบเดียวกัน แต่แล้วซีโน่เจเนอิคสองตัวที่ปรากฏออกมากับเป็นสายพันธุ์เดียวกัน ทำไมนางถึงได้พบหมูน้อยสองตัวที่เหมือนกันไม่มีผิด?” เอ็กซ์ควิสิทมองไปที่หมูน้อยด้วยความสับสน

หานเซิ่นมองไปที่หมูทั้งสองตัว และเขาก็สังเกตเห็นว่ามันมีความแตกต่างระหว่างพวกมันอยู่

ในตอนที่เขามองดูใกล้ๆ เขาก็รู้สึกตัวว่ามันมีสัญลักษณ์สีขาวบนหน้าผากของหมูแต่ละตัว เนื่องจากสัญลักษณ์นั้นเกือบจะเป็นสีเดียวกันกับตัวหมู สัญลักษณ์นั่นจึงยากจะมองเห็นนอกซะจากเขาจะมองมันใกล้ๆ

สัญลักษณ์บนหน้าผากของหมูแต่ละตัวนั้นแตกต่างกัน แต่หานเซิ่นไม่รู้ว่าพวกมันหมายความว่ายังไง

หานเซิ่นมองไปที่เอ็กซ์ควิสิท แต่เอ็กซ์ควิสิทส่ายหัว “ข้าไม่รู้ว่าสัญลักษณ์นี่หมายความว่าอะไร บางทีเจ้าพวกนี้อาจจะเป็นสายพันธุ์ที่หายาก แต่เมื่อดูจากพลังชีวิตของพวกมัน พวกมันก็ควรจะเป็นแค่ระดับราชัน แถมพวกมันก็ไม่ได้ดุร้ายด้วย”

‘ทำไมวันนี้เป่าเอ๋อถึงดวงไม่ดี?’ หานเซิ่นคิดอย่างหดหู่ เธอเพิ่งจะได้รับหมูตัวน้อยสองตัว และพวกมันดูเหมือนจะไม่สามารถโจมตีได้ พวกมันดูไร้ประโยชน์ พวกมันไม่สามารถเป็นทาสรับใช้ได้ด้วยซ้ำ

เป่าเอ๋อพาหมูน้อยทั้งสองตัวไปเด็ดผลไม้เพิ่มอีก และสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปก็ทำให้หานเซิ่นและเอ็กซ์ควิสิทแข็งทื่อไป เธอได้รับหนูน้อยอีกตัว

ก่อนที่หานเซิ่นจะได้พูดอะไรต่อไป เป่าเอ๋อก็เริ่มกระโดดไปรอบๆต้นไม้ดารา เธอเด็ดผลไม้ดาราหลายลูกติดต่อกัน ผลไม้มากกว่าสิบลูกร่วงลงมาก่อนที่หานเซิ่นจะได้เปิดปากเพื่อห้ามเธอ

เอ็กซ์ควิสิทรีบเทเลพอร์ตเข้าไปอุ้มเป่าเอ๋อออกมา

ผลไม้ดาราร่วงลงมาและลุกไหม้ราวกับดวงอาทิตย์ที่กำลังจะดับ ไฟของมันสลายไปอย่างรวดเร็วและเผยให้เห็นซีโน่เจเนอิคที่อยู่ภายใน

ลูกตาของหานเซิ่นและเอ็กซ์ควิสิทเกือบจะหลุดออกมาจากเบ้า ภายในผลไม้ดาราที่ร่วงลงมานั้นคือหมูขนาดเล็กเหมือนกันหมด

หมูน้อยตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว พวกมันลืมตาขึ้นมาทันทีที่เปลือกของพวกมันละลายหายไป หลังจากนั้นพวกมันก็วิ่งไปหาหมูสองตัวแรกอย่างร่าเริง พวกมันไปรวมตัวกันรอบๆเป่าเอ๋ออย่างมีความสุข

“นี่มันอะไรกัน?” แม้แต่ใบหน้าของเอ็กซ์ควิสิทก็เต็มไปด้วยความสับสน มันเป็นซีโน่เจเนอิคสายพันธ์เดียวกัน ซึ่งต้นไม้ดาราไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

หานเซิ่นและเอ็กซ์ควิสิทมองไปที่หมูจำนวนมากด้วความแปลกใจ ซึ่งนอกจากสัญลักษณ์บนหน้าผากของพวกมันแล้ว ทุกอย่างเกี่ยวกับพวกมันเหมือนกันหมด

“เป่าเอ๋อ หนูได้หมูไปหลายตัวแล้ว หนูควรจะให้พ่อเป็นคนเลือกผลไม้ที่เหลือ” หานเซิ่นพูดกับเป่าเอ๋อ ในตอนแรกเขาหวังว่าเป่าเอ๋อจะหาซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าให้กับเขา แต่ดูเหมือนว่าเรื่องนั้นจะไม่เกิดขึ้น ในตอนนี้เป่าเอ๋อได้รับหมูมาจนเธอสามารถที่จะสร้างฟาร์มหมูเป็นของตัวเองได้แล้ว

มันมีหมูขนาดเล็กสิบหกตัววิ่งไปรอบๆตัวเป่าเอ๋อ

เป่าเอ๋อไม่ได้แสดงความเห็นอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เธอดูพึงพอใจมากๆกับผลไม้ที่เธอเลือก