ด้วยพรสวรรค์ในด้านหมากล้อมของหานเซิ่น เขาไม่สามารถบอกถึงอะไรที่พิเศษเกี่ยวกับเกมส์หมากล้อมทั้งสิบเจ็ดเกมส์ได้ หรืออย่างน้อยๆเขาก็ไม่สามารถบอกถึงความลับอะไรก็ตามที่ยังไม่ถูกค้นพบ
“นั่นหมายความว่าความลับของกระดานหมากล้อมจริงๆแล้วไม่ได้อยู่ในกระดานหมากล้อมอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นพยายามจะวิเคราะห์รูปภาพจากมุมมองต่างๆ
หมากล้อมสวรรค์และวิชามีดใต้นภาของหานเซิ่นนั้นเกี่ยวข้องกับหมากล้อม ดังนั้นเขาพยายามจะแยกตัวหมากดำจากตัวหมากขาวและเริ่มเคลื่อนไหวเหมือนกับตัวหมาก
หานเซิ่นกลับไปที่หมากกระดานแรกที่เขาเห็น เขาคิดว่าตัวเองเป็นหมากตัวหนึ่งและเขาก็เริ่มจะเดินตามหมากดำบนกระดาน
หานเซิ่นค้นพบอย่างรวดเร็วว่านั่นไม่ได้ผล ตำแหน่งของหมากบางตัวนั้นกลับตาลปัตรกับตำแหน่งที่เขาเคลื่อนที่ไป นอกซะจากเขาจะมีขาแปดคู่ เขาก็ไม่มีทางเดินแบบนั้นได้
“นั่นหมายความว่าตัวหมากพวกนี้ไม่ได้บอกถึงตำแหน่งที่จะต้องไป”
หานเซิ่นพยายามทำแบบนั้นกับทุกรูปภาพ และเขาก็รู้ว่ามันไม่ได้ผล กระดานหมากนั้นไม่ได้บอกถึงทิศทาง
“เลิกเสียเวลาได้แล้ว ข้าได้ลองวิธีต่างๆมากมาย มันไม่มีความลับอะไรซ่อนอยู่”
โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์เข้ามาหาหานเซิ่น เขาโยนผลไม้ให้และพูดต่อ “เจ้าควรกินเข้าไปมากๆ พรุ่งนี้จะมีคนมารับตัวเจ้าไป แต่ไม่ต้องกังวล ไม่มีใครต้องการจะฆ่าเจ้า เจ้าแค่ต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขา”
“คนของเอ็กซ์ตรีมคิงจะมาถึงพรุ่งนี้? นั่นหมายความว่าเราไม่มีเวลาแล้ว!”
หานเซิ่นมองขึ้นไปบนท้องฟ้า พระอาทิตย์นั้นกำลังจะตกในเร็วๆนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องทำอะไรมากมายในช่วงเวลาแค่คืนเดียว
แต่หานเซิ่นไม่คิดจะยอมแพ้ เขานั่งกินผลไม้ที่ได้รับขณะที่ตรวจสอบหมากล้อมบนหนึ่งในกำแพง เขาคิดกับตัวเอง
‘ตัวกระดานหมากล้อมนั้นดูไม่พิเศษอะไร และตัวหมากก็ไม่ได้บอกทิศทาง แบบนั้นความลับของกระดานหมากล้อมพวกนี้คืออะไรกันแน่? หรือว่าบางทีมันอาจจะเป็นอย่างที่โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์พูดจริงๆ? ทั้งหมดนี่เป็นเพียงแค่การเล่นตลกจริงๆงั้นหรอ?’
หานเซิ่นไม่มีอะไรอย่างอื่นทำ ดังนั้นเขาจึงมองดูกระดานหมากล้อมต่อไป ขณะที่เขามองดูพวกมัน จู่ๆสมองของเขาก็เกิดไอเดียบางอย่างขึ้นมา “จะเป็นอย่างไรถ้าเราเกิดเล่นเกมส์หมากล้อมพวกนี้ขึ้นมา? ถ้าเราทำอย่างนั้นมันจะเกิดอะไรขึ้น?”
หลังจากที่หานเซิ่นคิดได้แบบนั้น เขาก็ต้องการจะรีบลองทำมันดูในทันที เขาเลือกกระดานหมากล้อมที่อยู่ใกล้ที่สุด เขาลองเล่นหมากของตัวเองและดำเนินเกมส์ต่อไป
เนื่องจากเกมส์นั้นถูกหยุดในตอนที่ใกล้จะจบเกมส์ ผู้ชนะจึงเรียกได้ว่าถูกตัดสินเรียบร้อยแล้ว หานเซิ่นแค่เดินหมากต่อไปให้มันจบเท่านั้น ตลอดการเดินหมากล้อมที่เหลือ เขาไม่ได้สังเกตเห็นถึงปัญหาใดๆ
หานเซิ่นใช้ตัวหมากที่เพิ่งจะเล่นไปเพื่อเดินอีกครั้ง แต่เขาสังเกตเห็นว่ามันยังคงไม่ได้ผล
หานเซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้ เขามองไปที่กระดานหมากล้อมอีกครั้งหนึ่ง เขาสังเกตเห็นว่าในตอนที่เกมส์หมากล้อมจบลงแล้ว มันดูแตกต่างไปจากในตอนที่มันยังไม่จบเล็กน้อย
“ความแตกต่างของมันคืออะไร?” หานเซิ่นมองไปที่กระดานหมากอย่างครุ่นคิด เขามองไปที่มันอยู่สักพักก่อนที่จะตบขาของตัวเองและพูด
“หรือว่าบางทีกระดานหมากพวกนี้จะเป็นรหัสผ่าน? เหมือนอย่างที่เบรกสกายใช้มือของพวกเขาเป็นรหัสผ่านสำหรับกล่องโลหะ กล่องโลหะของพวกเขาจำเป็นต้องถูกฝ่ามือในรูปแบบที่ถูกกำหนดเอาไว้ถึงจะถูกเปิดออก นี่ถ้าเราใช้หลักการเดียวกันกับกระดานหมากล้อมพวกนี้ มันจะเกิดอะไรขึ้นกันนะ?”
หานเซิ่นตรวจสอบหนึ่งในกระดานหมากล้อมอีกครั้ง แต่เขาค้นพบถึงปัญหาอย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้ว่าจะต้องเดินไปทางไหน หมากล้อมนั้นไม่เหมือนกับหมากรุกจีน ถ้ามันเป็นหมากรุกจีน คนที่เป็นมืออาชีพจะมองตัวหมากและบอกถึงการเดินของหมากได้
แต่ในเกมส์หมากล้อม มันเป็นเรื่องยากมากๆที่จะดูว่าหมากตัวไหนถูกเดินก่อนและตัวหมากตัวไหนที่ถูกเดินที่หลัง ดังนั้นมันยากที่จะหาถึงลำดับของตัวหมากได้
“ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็จำเป็นต้องย้อนการเดินของหมากและเดินหมากบนกระดานนั่นใหม่ตั้งแต่ต้น แบบนั้นเราอาจจะเจออะไรบางอย่าง” หานเซิ่นเริ่มจะย้อนการเดินหมากบนกระดานนั้น
มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับหานเซิ่นที่จะทำแบบนั้น ถึงแม้เขาจะเชี่ยวชาญในหมากล้อมสวรรค์ ศาสตร์ตงเสวียนและมีดใต้นภา แต่กว่าที่เขาจะทำเสร็จหนึ่งกระดาน มันก็เที่ยงคืนเรียบร้อยแล้ว มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น
แต่ความพยายามของเขาไม่เสียเปล่า หลังจากที่หานเซิ่นย้อนการเดินของหมาก เขาก็สามารถหาลำดับการเดินของหมากแต่ละตัวได้
“โอกาสของเราขึ้นอยู่กับสิ่งนี้แล้ว” หานเซิ่นเดินไปตรงหน้ากระดานหมาก เขาต้องการจะกดตัวหมากบนภาพ แต่เขาไม่สูงพอ เขาไม่สามารถสัมผัสพวกมันได้
“ร่างกายของเด็กที่แย่จริงๆ” หานเซิ่นไม่มีทางเลือก ในตอนนี้เขาไม่มีพลัง เขาไม่สามารถเอื้อมมือไปยังสิ่งที่อยู่สูงกว่าตัวของเขาได้
เขามองไปรอบๆและเห็นท่อนไม้ที่พอจะใช้เป็นบันไดได้ หานเซิ่นปีนขึ้นไปและใช้มือกดลงบนตัวหมากตัวแรกจากการคำนวนของเขา
หมากตัวนั้นถูกกดเข้าไปในภูเขา และนั่นทำให้หานเซิ่นดีใจอย่างมาก จากสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ ตอนนี้เขาแค่จำเป็นต้องกดหมากแต่ละตัวตามลำดับ
“ฮะ? เกิดอะไรขึ้น?” โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์เดินออกมาจากบ้านไม้ เขามองไปยังหานเซิ่นที่กำลังกดตัวหมากด้วยความตกใจ
เขาเคยทำแบบนั้นมาก่อน แต่เขาไม่สามารถกดมันเข้าไปได้ ตอนนี้เมื่อหานเซิ่นทำในสิ่งที่เขาไม่สามารถทำได้ มันก็ทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก เขาไม่รู้เลยว่าหานเซิ่นทำแบบนั้นได้ยังไง
หานเซิ่นกดหมากดำทั้งหมดเข้าไป แต่มันยังคงเงียบสนิทอยู่ เขาไม่เห็นอะไรถูกปลดล็อคหรือความลับอะไรเปิดเผยออกมา มันไม่มีอันตรายอะไรแสดงตัวออกมาเช่นกัน
หานเซิ่นใจเต้นตึกตัก เขาเริ่มจะกดตัวหมากขาวเข้าไป
ดูเหมือนว่าการเคลื่อนไหวของหานเซิ่นด้วยการใช้ท่อนไม้เป็นขั้นบันไดนั้นจะช้าเกินไป และทำให้โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์เทเลพอร์ตเข้ามายกตัวของเขาขึ้น
“บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการให้ข้ากดหมากตัวไหน และข้าจะช่วยกดมันให้กับเจ้า”
หานเซิ่นบอกลำดับที่โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์จำเป็นต้องกด และเขาก็กดพวกมันอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงไม่นานตัวหมากทั้งหมดบนกระดานก็ถูกกดเข้าไปข้างใน
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“นี่เราจำเป็นต้องกดตัวหมากบนกระดานทั้งสิบเจ็ดกระดานเลยอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถาม
“นั่นไม่ใช่เรื่องยากอะไร” โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์บินไปที่กระดานหมากกระดานที่สอง เขาเอื้อมมือออกไปเพื่อจะกดตัวหมากตัวหนึ่ง แต่ในตอนที่นิ้วมือของเขากดลงไป ตัวหมากนั้นไม่เคลื่อนไหว มันไม่ได้จมลงไปในกำแพงหินเหมือนอย่างก่อนหน้านี้
เขากดตัวหมากทุกตัวที่อยู่บนกระดานหมาก แต่ไม่มีตัวไหนที่ถูกกดลงไป
“ทำไมมันถึงไม่ได้ผล?” โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์หันมามองหานเซิ่น
เขาบอกว่าตัวเองมีสมญานามว่าราชาหมากล้อม แต่วิชาการเล่มหมากล้อมของเขานั้นไม่ได้สูงอะไรเลยสักนิด มันเป็นเหมือนที่หานเซิ่นคิดเอาไว้ โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์นั่นเล่มหมากล้อมไม่ได้เก่งอะไร ถึงแม้ชายแก่นั้นจะมั่นใจในความสามารถในการเล่มหมากล้อมของตัวเองก็ตาม
“ถ้าเจ้าอยากรู้ว่าจะกดตัวหมากพวกนี้ให้ถูกต้องได้ยังไง เจ้าต้องสัญญาว่าจะปล่อยข้าไป” หานเซิ่นพูด
“เรื่องนี้…” โจรสลัดศักดิ์สิทธิ์ลังเล
ถึงแม้ไป๋ว่านเจี้ยจะบอกกับว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรว่าเขาจะทำสำเร็จหรือไม่ แต่เขาก็ยังอยากจะได้รูปภาพไหมนภามาครอบครอง แต่ในฐานะหนึ่งในเผ่าโจรสลัด การขโมยผลประโยชน์โดยที่ไม่ทำอะไรตอบแทนนั้นไม่ใช่ตัวเลือกของพวกเขา
ด้วยเหตุนั้นโจรสลัดศักดิ์สิทธิ์จึงไม่อยากจะปล่อยตัวหานเซิ่นไป แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะไขความลับของกระดานหมากล้อมพวกนี้ ถ้าหานเซิ่นไปแล้ว เขาก็คงจะไม่สามารถไขความลับของมันได้ด้วยตัวเขาเอง
