เป่าอิงอยู่ในสวนต่อและอ่านธรรมเนียมปฏิบัติให้หานเซิ่นฟัง หานเซิ่นรู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันไม่สำคัญว่าเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน หานเซิ่นก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งถึงขนาดใช้ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าเป็นสาวใช้ มันจึงแปลกที่คนอย่างเป่าอิงถูกปฏิบัติเหมือนกับสาวใช้ทั่วไป
แถมเป่าอิงจะต้องมาจากฝ่ายของราชาเป่า ถ้านั่นเป็นความจริง มันก็ไม่มีทางที่เธอจะเป็นแค่สาวใช้ไปได้ ถึงแม้ในตอนนี้ฝ่ายของราชาเป่าจะไม่ได้เป็นฝ่ายควบคุมเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิง แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ระดับเทพเจ้าของฝ่ายราชาเป่าก็ไม่ควรจะถูกปฏิบัติราวกับเป็นแค่สาวใช้ชั้นต่ำแบบนี้
“ดูเหมือนว่าผู้คนอย่างเป่าอิงจะมีเรื่องราวที่ใหญ่หลวงซ่อนอยู่เบื้องหลังของพวกเขา”
แต่หานเซิ่นไม่ได้สนใจในความลับของเป่าอิง เขาแค่เก็บเธอเอาไว้ที่นี่เพื่อที่จะได้มีคนคอยบอกเขาเกี่ยวกับเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิง
หานเซิ่นอยากจะถามคำถามกับราชาไป๋ เขาอยากรู้ว่าปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์นั้นคืออะไรกันแน่ แต่จนกระทั่งเขากินร่างของวานรปีศาจจนหมดแล้ว เขาก็ยังไม่ได้เห็นแม้แต่เส้นผมของราชาไป๋
“ในเมื่อเขาไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับมัน เขาก็จะมาโทษเราที่กินซีโน่เจเนอิคของเขาจนหมดไม่ได้” หานเซิ่นไม่สามารถเข้าพบกับราชาไป๋ได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกลับไปที่ปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์ เขามีแผนที่จะเก็บยีนระดับเทพเจ้าให้เต็มเพื่อวิวัฒนาการสู่ขั้นลาร์วา
หลังจากที่เข้าไปในปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์ หานเซิ่นก็กลับไปยังสถานที่ที่เต็มไปด้วยปราสาทจำนวนมาก
เขาข้ามปราสาทห้าหลังแรกไปและเริ่มต้นจากปราสาทหมายเลข0006 ปราสาทหลายปราสาทต่อไปนั้นว่างเปล่า พวกมันว่างเปล่าไปจนถึงปราสาทหมายเลข0013 ที่นั่นเขาพบซีโน่เจเนอิคถูกล็อคเอาไว้อยู่ภายใน
ครั้งนี้ปราสาทนั้นขังซีโน่เจเนอิคเอาไว้มากกว่าหนึ่งตัว หานเซิ่นเห็นซีโน่เจเนอิคสี่ตัวที่ดูเหมือนกันไม่มีผิด พวกมันถูกล็อคเอาไว้ในปราสาทเดียวกัน
มันเป็นซีโน่เจเนอิคที่ดูเหมือนกับหมาป่า ร่างกายของมันมีขนสีฟ้าที่แวววาว และดวงตาของมันก็มีสีแดง ทันทีที่หานเซิ่นเข้าไปในปราสาท ซีโน่เจเนอิคทั้งสี่ก็แยกเขี้ยวและส่งเสียงขู่ใส่เขาอย่างเกรี้ยวโกรธ
โซ่สสารของพวกมันถูกปล่อยออกมา แต่พลังของปราสาทก็หยุดพวกมันเอาไว้อย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุนั้นพวกมันจึงทำได้แค่ส่งเสียงขู่ใส่หานเซิ่นเท่านั้น
หานเซิ่นเห็นว่าพวกมันไม่ได้มีพลังสูงมากนัก พวกมันเป็นแค่ระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงเรียกวิญญาณอสูรออกมาอย่างไม่ลังเล เขายิงธนูออกไปใส่หนึ่งในหมาป่าขนสีฟ้า
ลูกธนูพุ่งทะลุผ่านหัวของหมาป่าสีฟ้าและฆ่ามันตายในทันที
“ซีโน่เจเนอิคหมาป่าสกายสตาร์ระดับเทพเจ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์”
หานเซิ่นรู้สึกดีใจเมื่อได้ยินเสียงประกาศบอกว่าเขาได้รับวิญญาณอสูร
“ไม่รู้ว่าทำไมกษัตริย์ของเอ็กซ์ตรีมคิงถึงได้นำซีโน่เจเนอิคมาขังเอาไว้ที่นี่ พวกมันบางตัวแข็งแกร่ง ขณะที่พวกมันบางตัวอ่อนแอ พวกมันทั้งหมดแตกต่างกันออกไป มันไม่ได้มีกฎเกณฑ์ระหว่างพวกมัน”
หานเซิ่นมองหมาป่าสกายสตาร์อีกสามตัวที่เหลือ และยิงลูกธนูออกไปอีกลูก
“ซีโน่เจเนอิคหมาป่าสกายสตาร์ระดับเทพเจ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์”
“วิญญาณอสูรอีกดวง? วันนี้เราโชคดีจริงๆ เราได้รับวิญญาณอสูรระดับเทพเจ้าถึงสองดวง” หานเซิ่นรู้สึกโชคดีจนไม่อยากจะเชื่อ
ในตอนที่หานเซิ่นยิงใส่หมาป่าสกายสตาร์ตัวที่สาม เขาก็ได้รับวิญญาณอสูรอีกดวง
‘โอ้ว้าว! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมวันนี้เราถึงได้โชคดีนัก เราได้วิญญาณอสูรระดับเทพเจ้าติดต่อกัน นี่มันยากยิ่งกว่าการถูกลอตเตอรี่ซะอีก หมาป่าตัวสุดท้ายคงจะไม่มอบวิญญาณอสูรให้กับเราหรอกใช่ไหม’
ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิดแบบนั้น เขาก็ยิงลูกธนูออกไปใส่หมาป่าสกายสตาร์ตัวสุดท้าย
ในจังหวะต่อมาเขาก็ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน เขาได้รับวิญญาณอสูรอีกดวง
‘โอ้พระเจ้า! วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น? นี่เราเพิ่งจะใช้ดวงทั้งหมดที่เหลืออยู่ในวันนี้วันเดียวอย่างนั้นหรอ?’ ขณะที่กำลังคิดแบบนั้น หานเซิ่นก็ตรวจเช็ควิญญาณอสูรของหมาป่าสกายสตาร์ที่เขาได้รับมา
“วิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์ระดับเทพเจ้า: ประเภทกริฟ(เสีย)”
หานเซิ่นมองไปที่พวกมัน วิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์ทั้งสี่นั้นเป็นวิญญาณอสูรกริฟที่เสียทั้งหมด
“วิญญาณอสูรเสียสี่ดวง ไม่รู้ว่าเราจะทำวิญญาณอสูรที่สมบูรณ์ดวงหนึ่งขึ้นมาจากพวกมันได้ไหมนะ” หานเซิ่นพูดกับตัวเอง แต่วิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์ทั้งสี่นั้นสามารถรวมกันได้
แสงสีฟ้าทั้งสี่หลอมรวมเข้าได้กันและกลายเป็นหมาป่าสกายสตาร์ยักษ์ที่น่ากลัว ออร่าของมันแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก
“โอ้ว้าว! พวกมันรวมเข้าด้วยกันได้จริงๆ!” หานเซิ่นอึ้งไป เขาเปิดดูข้อมูลของหมาป่าสตาร์สกายอีกครั้งหลังจากที่รวมกันแล้ว
“วิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์ระดับเทพเจ้า: ประเภทกริฟ(เสีย)”
“ทำไมมันยังเสียอยู่?” หานเซิ่นรู้สึกแปลกๆ เขาเรียกวิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์ออกมาอย่างลังเล
หานเซิ่นเห็นรูปร่างของหมาป่าสีฟ้าที่ดูดุร้ายก่อตัวขึ้นตรงหน้า มันเริ่มที่จะกลายเป็นรอยสักของหมาป่าสีฟ้าบนแผ่นหลังของเขา
หานเซิ่นรู้สึกว่าร่างกายเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่น่ากลัวมากๆ มันเหมือนกับว่าเขาเชื่อมต่อกับท้องฟ้าและดวงดาว ดวงดาวทุกดวงในจักรวาลนั้นส่งพลังมาให้กับเขา
“นี่เป็นวิญญาณอสูรที่ทรงพลังมากๆ!” หานเซิ่นรู้สึกได้ถึงพลังในร่างกายที่กำลังเพิ่มสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง พลังของรอยสักนั้นมากยิ่งกว่าในตอนที่เขาใช้เสื้อคลุมวิญญาณราชานกยูง ธนูเทพงูหกคอร์และวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่างเรดบลัดเดม่อนพร้อมๆกันซะอีก
“แปลกจริงๆ พลังของวิญญาณอสูรหมาป่าสกายสตาร์นั้นสูงมากๆ มันคงจะเป็นระดับเทพเจ้าขั้นทรานส์มิวเทชั่น ไม่สิมันอาจจะถึงขั้นลาร์วาได้เลย แต่ตัวหมาป่าสกายสตาร์ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร พวกมันถือเป็นซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟที่อ่อนแอ แต่วิญญาณอสูรที่พวกมันมอบให้เป็นอะไรที่แข็งแกร่งเพราะพวกมันทั้งสี่ดวงรวมกันได้” หานเซิ่นรู้สึกอัศจรรย์ใจ
“นั่นหมายความว่าวิญญาณอสูรเสียรวมกันได้ ดังนั้นเสื้อคลุมวิญญาณราชาขนนุกก็ควรจะรวมกันได้เช่นกัน แต่เราจะไปหาวิญญาณอสูรราชานกยูงเทียนเซียจากที่ไหนได้อีก?” หานเซิ่นคิดว่าโอกาสที่เขาจะได้รับวิญญาณอสูรราชานกยูงเทียนเซียมาอีกดวงนั้นเป็นอะไรที่ต่ำมากๆ
ยีนซีโน่เจเนเอิคของหมาป่าสกายสตาร์สี่ตัวนั้นเพียงพอจะให้หานเซิ่นกินไปได้สักพัก แถมเขายังได้รับวิญญาณอสูรที่สุดยอดมาอีก หานเซิ่นจึงพอใจแล้วกับการมาในครั้งนี้
หานเซิ่นนำร่างของหมาป่าสีตัวกลับออกมาจากปราสาท ในตอนที่เขาไปถึงที่สวน เขาก็เห็นว่าเป่าอิงกำลังรอคอยเขาอยู่ที่นั่น
“เป่าอิง เจ้าไม่จำเป็นต้องทำงานหนักขนาดนั้น” หานเซิ่นพูดพร้อมกับหัวเราะ
เป่าอิงส่ายหัวและพูด “มิสเตอร์โฮลี่เบบี้ ข้ามาที่นี่เพื่อบอกลา”
“ทำไมกัน? นี่พระมเหสีต้องการให้เจ้ากลับไปอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว
เป่าอิงส่ายหัว “หานเซิ่นฆ่าระดับเทพเจ้าของเอ็กซ์ตรีมคิงในระบบเรียลโอลด์ ราชาไป๋นั้นโกรธมากๆ และเขาจะส่งระดับเทพเจ้าหลายคนไประบบเรียลโอลด์เพื่อฆ่าหานเซิ่น ซึ่งข้าเป็นหนึ่งในคนที่ถูกส่งไป”
“หานเซิ่น… ฆ่าเอ็กซ์ตรีมคิงคนหนึ่งในระบบเรียลโอลด์?”
หานเซิ่นอึ้งกับเรื่องนั้น เขากำลังอยู่ที่นี่และเขาก็ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับระบบเรียลโอลด์มาก่อน แบบนั้นเขาจะไปฆ่าระดับเทพเจ้าของเอ็กซ์ตรีมคิงที่นั่นได้ยังไง?
“มิสเตอร์โอลี่เบบี้อาจจะไม่รู้เกี่ยวกับมันมากนัก แต่หานเซิ่นคนนี้เป็นศัตรูคู่แค้นของเอ็กซ์ตรีมคิง ข้าได้ยินมาว่าทางเผ่าเวรี่ไฮก็กำลังตามหาตัวเขาอยู่เช่นกัน” เป่าอิงอธิบายให้หานเซิ่นฟัง
หานเซิ่นรู้สึกแปลกใจมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้ยินคำอธิบายของเป่าอิง นั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ
