เท้าวัวของลอนโดยังคงถูกกัดกร่อน และดูเหมือนมันจะเริ่มลามไปที่ยังส่วนอื่นๆ
อีวิลโลตัสเคลื่อนไหวมือของเขา มีดแสงถูกปล่อยออกมาตัดเท้าวัวของลอนโดจนขาด ทุกคนมองดูเท้าวัวที่ถูกตัดละลายกลายเป็นของเหลว
การสูญเสียเท้าของตัวเองไปไม่ถือว่าเป็นอะไรที่มากนักสำหรับระดับเทพเจ้าอย่างลอนโด แต่ความเจ็บปวดนั้นก็ทำให้หน้าของเขาซีดไป หน้าฝากของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“ท่านอีวิลโลตัส ของเหลวสีแดงนี่คืออะไรกัน? มันกัดกร่อนร่างกายระดับเทพเจ้าได้ยังไง?” ลุงสองถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
เหตุผลที่เขาถามไม่ใช่เพราะว่าเขาอยากรู้ว่าของเหลวนั่นคืออะไร แต่มันเป็นเพราะเขาไม่ต้องการจะขุดต่อไปอีก
พวกเขากำลังขุดบ้านของซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อตที่อยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังภายในระบบจักรวาลร้าง ถ้าเกิดพวกเขายังขุดต่อไป มันก็ยากที่จะจินตนาการได้ว่าอันตรายแบบไหนที่พวกเขาต้องเจอ
อีวิลโลตัสพูด “นั่นคือเลือดของกิเลนศักดิ์สิทธิ์ มันเป็นพลังยีนที่บริสุทธิ์ พวกมันจะรวมเข้ากับยีนอื่น ถ้ายีนของสิ่งมีชีวิตอื่นสัมผัสกับเลือดของกิเลนศักดิ์สิทธิ์ มันก็จะถูกดูดซับเข้าไป แม้แต่ระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตก็ไม่กล้าจะแตะต้องร่างกายของกิเลนศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้เมื่อได้เห็นเลือดอยู่ที่นี่ ข้าก็ยืนยันได้ว่ากิเลนศักดิ์สิทธิ์ตายที่นี่จริงๆ”
ลุงสองพูดขึ้นว่า “ยีนของมันจะกลืนกินยีนของสิ่งมีชีวิตอื่น แม้จะมันตายไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะขุดต่อไปได้ยังไง? ในเมื่อพวกเราแตะต้องเลือดของมันไม่ได้”
อีวิลโลตัสมองไปยังดินที่มีของเหลวสีแดงอยู่ หลังจากเงียบไปชั่วครู่ เขาก็พูดขึ้นว่า
“ถ้าอย่างนั้นพวกเจ้าก็เปลี่ยนไปขุดที่อื่น พวกเจ้าแค่ต้องพยายามหลีกเลี่ยงเลือดของกิเลนเท่าที่จะทำได้”
ถึงแม้ไม่มีใครต้องการจะขุดอีกต่อไป แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น พวกเขาเปลี่ยนตำแหน่งในการขุดและเริ่มขุดต่อตามที่ถูกสั่ง
พวกเขาไม่กล้าจะขุดใกล้บริเวณประตูอีกต่อไป โชคดีที่อีสท์โฮลี่การ์เด้นมีขนาดใหญ่ ถ้านี่เป็นเมื่อก่อน มันก็คงจะมีใบเสมาคอยปกป้องมันเอาไว้ ตอนนี้อีสท์โฮลี่การ์เด้นจมอยู่ในพื้นดินและมันไม่ได้มีใบเสมาคอยปกป้องมันอีกแล้ว ผู้คนสามารถเดินเข้าไปข้างในได้ตามใจชอบ อีวิลโลตัสเลือกจุดๆหนึ่งให้หานเซิ่นและคนอื่นทำการขุดกันต่อ
ครั้งนี้ตำแหน่งที่พวกเขาทำการขุดคือปราสาทที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินให้เห็น มันไม่สามารถบอกได้ว่าปราสาทนั้นสูงขนาดไหน เพราะพวกเขาเห็นเพียงแค่ดาดฟ้าเท่านั้น ส่วนที่เหลือของปราสาทยังจมอยู่ในพื้นทราย
หานเซิ่นคิดกับตัวเอง ‘พลังของอีวิลโลตัสแข็งแกร่งกว่าลุงสอง แต่เขาไม่กล้าจะขุดด้วยตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเขาหวาดกลัวกิเลนศักดิ์สิทธิ์ ขนนกฟินิกซ์และเปลวเพลิงฟินิกซ์นั้นฆ่าสกายไวน์แรดิสได้ ดูเหมือนว่าระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตนั้นพอจะต่อสู้กับพระเจ้าได้ แต่ดูเหมือนว่าเรายังมองข้ามอะไรบางอย่างไป’
ลุงสองและคนอื่นๆกังวลขณะที่พวกเขาทำการขุดพื้นทราย พวกเขาตื่นตัวตลอดเวลาขณะที่ทำการขุด หลังจากที่ขุดลึกลงไปหลายสิบเมตร พวกเขาก็ยังเห็นเพียงแค่ชั้นบนของปราสาท ไม่มีใครรู้ว่าปราสาทนั้นมีกี่ชั้นกันแน่ และขณะที่พวกเขาทำการขุดลงไป พวกเขาก็พบว่าทรายเริ่มจะเป็นสีแดงมากขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่ามันเปื้อนเลือดของกิเลนเช่นเดียวกัน
ลุงสองและคนอื่นๆหยุดมือ พวกเขาไม่กล้าจะขุดต่อไป
“ท่านอีวิลโลตัส มันมีเลือดของกิเลนบริเวณนี้ด้วย”
ลุงสองพูดอย่างมีมารยาท “พวกเราขอเปลี่ยนไปขุดที่อื่นได้ไหม?”
อีวิลโลตัสพยักหน้า และพวกเขาก็เปลี่ยนสถานที่ขุดอีกครั้ง แต่ไม่ว่าพวกเขาจะเปลี่ยนสถานที่ขุดสักกี่ครั้ง หลังจากที่ขุดลงไปหลายสิบเมตร พวกเขาก็เห็นว่าทรายเปลี่ยนเป็นสีแดง มันเหมือนกับว่าทั้งอีสท์โฮลี่การ์เด้นนั้นเต็มไปด้วยเลือดของกิเลนศักดิ์สิทธิ์
อีวิลโลตัสขมวดคิ้วเมื่อเห็นแบบนั้น ลุงสองพูดขึ้นว่า
“ท่านอีวิลโลตัส กิเลนศักดิ์สิทธิ์นั้นคงจะตายอยู่ในอีสท์โฮลี่การ์เด้น ตอนนี้อีสท์โฮลี่การ์เด้นจึงเต็มไปด้วยเลือดของกิเลนศักดิ์สิทธิ์ ถึงแม้พวกเราจะขุดต่อไป พวกเราก็ขุดผ่านเลือดของกิเลนศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้”
“ถ้าพวกเจ้าขุดพื้นดินต่อไปไม่ได้ อย่างนั้นมันก็เหลืออยู่แค่หนทางเดียว”
อีวิลโลตัสพูด “ขุดด้านบนปราสาทและดูว่าข้างในมีอะไรอยู่”
ทุกคนคิดว่าจะได้หยุดขุดดิน แต่พวกเขายังคงต้องขุดต่อไป ตอนนี้พวกเขาเปลี่ยนไปขุดปราสาทแทนที่จะเป็นพื้นดิน
ปราสาทนั้นถูกทำขึ้นมาจากหินและแข็งแรงมากๆ ลุงสองใช้พลังทั้งหมดเพื่อโจมตีใส่มัน แต่เขาก็ทำได้แค่ทิ้งรอยร้าวเอาไว้เท่านั้น ทุกคนใช้พลังของตัวเองโจมตีใส่ด้านบนของปราสาทเป็นเวลาหลายสิบชั่วโมง ที่สุดแล้วพวกเขาก็สร้างรูที่ด้านบนของปราสาทได้สำเร็จ
เมื่อมองผ่านรูลงไป พวกเขาก็เห็นว่าภายในปราสาทยังคงปกติดี พวกเขาเห็นรูปปั้นและรูปภาพหลายรูปอยู่ภายในปราสาท
“เจ้า เข้าไปดูข้างใน” อีวิลโลตัสชี้ไปที่ลอนโด
เห็นได้ชัดว่าอีวิลโลตัสกลัวว่าภายในปราสาทจะเต็มไปด้วยกับดัก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าจะเข้าไปก่อนเป็นคนแรก
ลอนโดลังเล แต่เขาจำเป็นต้องทำตามคำสั่งของอีวิลโลตัส เขาเข้าไปในรูอย่างไม่เต็มใจ ทุกคนมองดูลอนโดเข้าไปในปราสาท แต่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกโล่งใจขึ้นมา
“ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีกับดักอะไรอยู่ภายในปราสาท”
ลอนโดเดินกลับไปกลับมาในปราสาทอยู่หลายรอบ แต่เขาไม่ค้นพบอะไรที่ผิดสังเกต หลังจากที่เห็นว่าข้างในปลอดภัย พวกเขาก็ตามลงไป
บนผนังของปราสาทประดับไปด้วยรูปภาพของสัตว์นานาชนิด และรูปปั้นในห้องโถงนั้นมีรูปร่างเหมือนกับกิเลน พวกมันเป็นรูปปั้นของกิเลนที่มีรูปร่างและขนาดที่หลากหลายอยู่ทั้งสองด้านของห้องโถง
“รูปปั้นกิเลนนี่ดูไม่เหมือนกับงานแกะสลัก มันดูเหมือนกับงานปั้นมากกว่า” เป่าฉินพูดขณะที่มองไปยังหนึ่งในรูปปั้นกิเลนที่สูงหกฟุต
ลุงสองย่อตัวลงไปตรงหน้ารูปปั้นกิเลนที่แตกหัก เขาหยิบชิ้นส่วนของมันขึ้นมาดูและพูด “มันเป็นงานปั้นจริงๆ”
ลุงสองลองออกแรงเพื่อจะบีบเศษของรูปปั้น หลังจากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและพูด
“แปลกจริงๆ ทำไมกิเลนศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ถึงมีรูปปั้นอยู่ตั้งมากมาย แถมวัสดุที่นำมาใช้ปั้นยังดูธรรมดาๆ มันไม่ได้แข็งเหมือนกับทรายที่อยู่ข้างนอก”
อีวิลโลตัสมองไปรอบๆปราสาท ภายในปราสาททั้งสามชั้นนั้นไม่อะไรอย่างอื่น ทุกชั้นมีแค่รูปปั้นกิเลนที่เกิดจากการปั้นอยู่ ดูเหมือนว่าปราสาทจะถูกใช้เพื่อเก็บเครื่องปั้นดินเผา
ขณะที่มองไปที่รูปปั้นกิเลน เหมิงเลี่ยก็พูดขึ้นว่า “กิเลนศักดิ์สิทธิ์ไม่มีทางนำรูปปั้นที่ไร้ประโยชน์มาไว้ที่นี่โดยไม่มีเหตุผล บางทีมันอาจจะมีอะไรบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับรูปปั้นพวกนี้”
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ลองทำลายมัน และดูว่ามันมีอะไรซ่อนอยู่ข้างในหรือเปล่า” อีวิลโลตัสพูดกับเหมิงเลี่ย
เหมิงเลี่ยรู้สึกอยากจะตบหัวตัวเอง เขาไม่ควรจะพูดมาก เขาเคยชินกับการมีฐานะที่สูงส่ง ดังนั้นเขาจึงมักจะพูดอะไรที่อยู่ในใจออกมา เขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้
ถึงแม้เขาไม่อยากจะเสี่ยง แต่ด้วยการที่อีวิลโลตัสจ้องมองมาที่เขา เหมิงเลี่ยก็จำใจเลือกทำลายรูปปั้นกิเลนขนาดเล็กรูปหนึ่ง มันมีขนาดครึ่งหนึ่งของมนุษย์ เขารวบรวมแสงแห่งเทพสีทองเพื่อจะทำลายรูปปั้นจากระยะไกล
รูปปั้นถูกทำลายอย่างง่ายดาย มันบอบบางมากๆเหมือนกับเครื่องปั้นดินเผาธรรมดาทั่วไป
ทุกคนตื่นตัวและจับจ้องไปยังรูปปั้นที่ถูกทำลาย พวกเขากลัวว่าบางสิ่งอาจจะกระโดดออกมาจากรูปปั้น แต่พวกเขาก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็วว่าในรูปปั้นนั้นว่างเปล่า มันไม่มีอะไรอยู่ภายใน
ภายใต้คำสั่งของอีวิลโลตัส เหมิงเลี่ยทำลายรูปปั้นกิเลนอีกสองรูป แต่พวกมันก็ว่างเปล่าเช่นเดียวกัน
ทุกคนหันไปมองอีวิลโลตัสเพื่อรอคอยคำสั่งต่อไป แต่ทันใดนั้นใบหน้าของอีวิลโลตัสก็เปลี่ยนไป จู่ๆเส้นผมและผิวของเขาก็ถูกแผดเผาและแสงสีแดงเริ่มส่องสว่างขึ้นมา
