หานเซิ่นคิดว่าอาจจะเจอกับปัญหาในการต่อสู้รอบต่อไป แต่คู่ต่อสู้ของเขานั้นขอยอมแพ้และไม่ปรากฏตัวในสนามประลอง
ในตอนนั้นหานเซิ่นรู้สึกตัวว่าการสังหารพระเจ้าเกราะนภานั้นได้ส่งผลทำให้แม้แต่ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตก็รู้สึกหวาดกลัวเขา
“ดูเหมือนว่าคนอื่นจะประเมินความสามารถของเราสูงเกินไป แต่นั่นถือเป็นเรื่องดี” หานเซิ่นออกจากสนามประลองไป
แต่หลังจากที่ติดหนึ่งในร้อยอันดับแรกได้แล้ว รูปแบบของการประลองก็เปลี่ยนไป การประลองนั้นไม่ได้เป็นแค่การประลองแบบจับสายเพื่อหาคู่ต่อสู้อีกต่อไป
เมื่อได้รู้ถึงวิธีการตัดสินอันดับของผู้ที่ติดอันดับหนึ่งในร้อย หานเซิ่นก็บ่นกับพระเจ้า
“วิธีการจัดอันดับของเจ้าเหมือนเด็กเกินไปแล้ว เจ้าเลือกใช้วิธีแบบนี้ได้ยังไงกัน?”
มันไม่ใช่เรื่องแปลกใจอะไรที่หานเซิ่นจะบ่น เพราะในการแข่งขันของผู้ติดอันดับหนึ่งในร้อยนั้น ทุกคนที่ติดอันดับจะต้องเลือกอันดับที่ตัวเองต้องการ ซึ่งการจะได้รับอันดับที่ตัวเองต้องการนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของแต่ละคน มันขึ้นอยู่กับความเร็วเท่านั้น ถ้าคนๆหนึ่งไวมากพอ คนๆนั้นก็จะได้อันดับที่หนึ่งไป และสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เลือกอันดับของตัวเองแล้ว นั้นก็เป็นอะไรที่ไม่มีเหตุผลสำหรับหานเซิ่นยิ่งกว่าเดิม เมื่อทุกคนเลือกอันดับของตัวเองได้แล้ว ทุกคนมีโอกาสที่จะท้าชิงอันดับที่ตัวเองต้องการได้
ถ้าคนๆหนึ่งต้องการอันดับที่หนึ่ง แต่ว่ามีคนอื่นเลือกมันไปก่อนแล้ว คนๆนั้นก็สามารถท้าชิงอันดับที่หนึ่งได้ การท้าชิงจะทำได้เพียงแค่ครั้งเดียว ถ้าท้าชิงไม่สำเร็จ คนๆนั้นก็จะไม่สามารถท้าชิงอันดับอื่นได้อีกแล้ว
“ถ้าเจ้าทำแบบนี้ ใครก็ตามที่เลือกอันดับที่หนึ่งจะต้องรับคำท้าของสิ่งมีชีวิตอื่นมากมาย ส่วนอันดับที่ไม่มีใครต้องการ พวกเขาจะไม่ต้องต่อสู้เลยสักครั้ง”
“เจ้าไม่เข้าใจ” พระเจ้าพูดด้วยรอยยิ้ม
“นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้มันน่าสนใจ เจ้าควรคิดเกี่ยวกับอันดับที่เจ้าต้องการ ถ้าเจ้าต้องการอันดับที่หนึ่ง เจ้าก็แค่ต้องบอกข้า ข้าจะแหกกฎและให้เจ้าเลือกอันดับที่หนึ่งก่อนคนอื่นๆได้”
“ขอบคุณ แต่ไม่ล่ะ ข้าไม่ได้ต้องการอันดับที่หนึ่ง” หานเซิ่นคำนึงเกี่ยวกับอันดับที่จะเลือก
ตอนนี้เมื่อหานเซิ่นมาคิดเกี่ยวกับมันดูดีๆ การเลือกอันดับเป็นอะไรที่ยากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ในตอนแรก แม้แต่คนที่มีโอกาสจะได้อันดับที่หนึ่งก็จำเป็นต้องคิดว่าพวกเขาควรจะเลือกมันดีไหม ถ้าพวกเขาเลือกมันและถูกท้าชิงโดยคนอื่นหลายคน พวกเขาก็อาจจะพ่ายแพ้ได้ นั่นจะเปิดโอกาสให้สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรมีโอกาสได้อันดับสูงๆ หานเซิ่นมีแผนที่จะเลือกอันดับที่ไม่สูงมากจนเกินไปเพื่อที่จะไม่ได้ถูกคนอื่นท้าชิง ถึงแม้พลังของหานเซิ่นจะถือว่าไม่เลว แต่คนที่ติดอันดับหนึ่งในร้อยได้ก็คงจะเป็นระดับเทพเจ้าขั้นทรูก็อตกันทั้งนั้น
คนอย่างผู้นำเผ่าเวรี่ไฮและผู้นำปราสาทนภานั้น ถึงแม้พวกเขาจะไม่มีอาวุธประจำตัวพระเจ้า พวกเขาก็ยังสามารถใช้อาวุธขั้นทรูก็อตได้ มันแทบไม่มีโอกาสที่หานเซิ่นจะเอาชนะพวกเขาได้เลย
เป้าหมายของหานเซิ่นคือการติดอันดับหนึ่งในร้อยเท่านั้น ตอนนี้เมื่อเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เขาก็ไม่มีแผนที่จะไปชิงอันดับหนึ่งกับคนอื่น
“เมื่อดูจากรางวัลที่ได้รับ สิบอันดับแรกคงจะเป็นที่นิยมมากที่สุด ใครจะรู้ว่ามันจะมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวมากขนาดไหนที่ต้องการพวกมัน ในตอนที่รายชื่อถูกเปิดเผย คนที่เลือกสิบอันดับแรกก็คงจะมีแต่ยอดฝีมือที่สุดยอดทั้งนั้น มันจะมีเพียงแค่เราคนเดียวที่ตกเป็นเป้า คนอื่นจะต้องท้าชิงอันดับของเราเป็นแน่ แบบนั้นสิบอันดับแรกดูไม่เหมาะเท่าไหร่”
หานเซิ่นคิดว่าการเลือกอันดับยี่สิบกว่าๆนั้นดีที่สุด
หลังจากอันดับที่ยี่สิบไปคงจะไม่เป็นที่หมายตาของยอดฝีมือที่น่ากลัว พวกเขาจะไม่เลือกท้าชิงอันดับพวกนั้น และคนที่ไม่มั่นใจในฝีมือของตัวเองก็คงจะไม่เลือกท้าชิงเช่นกัน
ในอันดับที่ยี่สิบกว่าๆนั้นหานเซิ่นจะมองดูคนอื่นแย่งชิงอันดับกันอยู่ห่างๆ และเขายังมีโอกาสที่จะไปท้าชิงอันดับที่สูงกว่าอีกด้วย และถึงแม้เขาจะถูกท้าชิง อันดับที่ยี่สิบกว่าๆก็ถือว่าไม่เลวร้ายอะไร
สุดท้ายหานเซิ่นก็ตัดสินใจว่าอันดับที่ยี่สิบสองนั้นดีที่สุด ถ้าเขาเลือกมันไม่ทัน เขาก็จะเลือกอันดับอื่นที่อยู่ภายในอันดับที่ยี่สิบถึงสามสิบ
เมื่อถึงเวลาต้องเลือกอันดับที่ตัวเองต้องการ หานเซิ่นก็เห็นหน้าจอปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา มันมีสี่เหลี่ยมจัตุรัสร้อยอันที่มีหมายเลขหนึ่งถึงหนึ่งร้อยอยู่บนหน้าจอ และที่ด้านบนสุดจะมีการนับถอยหลัง หลังจากที่เวลาหมดลง ทุกคนก็เริ่มเลือกอันดับที่ตัวเองต้องการ
‘พระเจ้าคนนี้มีรสนิยมแย่ชะมัด เขาให้ทุกคนเลือกอันดับของตัวเองเนี่ยนะ’ หานเซิ่นคิดกับตัวเอง
เมื่อเวลานับถอยหลังถึงเลขศูนย์ หานเซิ่นก็รีบชี้ไปที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสหมายเลขยี่สิบสอง ในตอนที่เขาจะกดมัน จัตุรัสหมายเลขยี่สิบสองก็เปลี่ยนเป็นสีแดง มีใครคนหนึ่งเลือกมันไปเรียบร้อยแล้ว
หานเซิ่นรีบเช็คว่ามีหมายเลขไหนในอันดับยี่สิบกว่าที่ยังคงว่างอยู่ แต่เขาเห็นจัตุรัสแต่ละอันเปลี่ยนเป็นสีแดงไปตามๆกัน ในเวลาอันสั้นอันดับที่สิบเอ็ดถึงสี่สิบก็ถูกเอาไปหมดแล้ว
แต่มันยังมีอันดับหนึ่งในสิบและอันดับที่ต่ำกว่าที่ยังว่างอยู่
“อันดับสูงกว่าหรือต่ำกว่าดี?” หานเซิ่นลังเล แต่ขณะที่เขาลังเลอยู่นั้นจัตุรัสส่วนใหญ่ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง สุดท้ายมันเหลือเพียงแค่สามอันดับท้ายเท่านั้นที่เหลือให้เขาเลือก
“โอ้มายก็อด! นี่มันเร็วเกินไปแล้ว นี่มันไม่ใช่การแย่งสินค้าลดราคาสักหน่อย?” หานเซิ่นรู้สึกหดหู่
มันไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องแย่งอันดับที่ต่ำกว่าเก้าห้า เพราะรางวัลที่ได้รับนั้นไม่ได้แตกต่างอะไรกัน ดังนั้นหานเซิ่นจึงเลือกอันดับที่สูงที่สุดในบรรดาทั้งสาม ซึ่งก็คืออันดับที่เก้าสิบแปด
แต่ก่อนที่เขาจะยกมือไปกดมัน อันดับที่เก้าสิบแปดและเก้าสิบเก้าก็ถูกเลือกไปแล้ว มันจึงเหลือแค่อันดับที่หนึ่งร้อยเท่านั้น
“ช่างเถอะ อันดับที่หนึ่งร้อยก็หนึ่งร้อย ยังไงซะเราก็ท้าชิงคนอื่นได้ครั้งหนึ่ง” หานเซิ่นกดสี่เหลี่ยมจัตุรัสหมายเลขหนึ่งร้อย
หลังจากที่ทุกคนเลือกอันดับของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว หานเซิ่นก็เห็นรายชื่อของแต่ละคน เขาสังเกตเห็นว่าอันดับที่หนึ่งนั้นถูกเลือกโดยโกลเด้นโกรวเลอร์ อันดับที่สองคือผู้นำเผ่าเวรี่ไฮ อันดับที่สามคือโหลวเลี่ย อันดับที่สี่คือเดม่อนอัลฟ่า อันดับที่ห้าคือซีโน่เจเนอิคที่มีชื่อว่าซีกกิ้งเพอร์ฟูมบีสต์ อันดับที่หกคือแอนเชี่ยนท์แซคริไฟซ์ก็อต อันดับที่เจ็ดคือไป๋อู๋ฉางของเผ่าเอ็กซ์ตรีมคิง อันดับที่แปดคือซีโน่เจเนอิคที่มีชื่อว่าเอมตี้ดราก้อนคิง อันดับที่เก้าก็เป็นซีโน่เจเนอิคเช่นกัน
หานเซิ่นค้นพบว่าในร้อยอันดับแรกนั้นส่วนใหญ่เป็นซีโน่เจเนอิคเกือบทั้งหมด ส่วนยอดฝีมือจากเผ่าพันธุ์ที่มีชื่อเสียงนั้นไม่ได้มีมากอย่างที่เขาคิดเอาไว้
หานเซิ่นมองดูไปจนถึงอันดับที่แปดสิบเอ็ด หลังจากนั้นเขาก็เห็นชื่อของจางเสวียนเต้า
“ผู้นำปราสาทนภานี่ถ่อมตัวเหลือเกิน เขาเลือกอันดับต่ำจนน่าแปลกใจ”
หานเซิ่นพูดไม่ออก แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับลักษณะนิสัยของผู้นำปราสาทนภาแล้ว มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เขาจะเลือกอันดับที่ต่ำขนาดนั้น
หานเซิ่นมองลงมาอีก และในตอนที่เขาเห็นชื่อของคนที่อยู่อันดับที่แปดสิบสี่ เขาก็รู้สึกแปลกใจ
“เบิร์นนิ่งแลมป์ เขาคงไม่ใช่เบิร์นนิ่งแลมป์อัลฟ่าของเผ่าบุดด้าหรอกใช่ไหม? เขาติดอันดับหนึ่งในร้อยได้ยังไงกัน?”
หานเซิ่นรู้สึกประหลาดใจ เท่าที่เขารู้เบิร์นนิ่งแลมป์อัลฟ่านั้นเป็นแค่ระดับเทพเจ้าขั้นลาร์วาเท่านั้น เขาไม่ควรมาติดอันดับหนึ่งในร้อยได้
