เมื่อไนน์เทาซันด์คิงเห็นหานเซิ่นกำลังมองไปที่หม้อหิน เขาก็เลยเหลือบไปมองมันด้วยเช่นกัน หลังจากที่เห็นเนื้อในหม้อ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขารีบวิ่งเข้าไปในศาลาและจ้องไปที่เนื้อในหม้อหิน
ยิ่งไนน์เทาซันด์คิงมองมันมากเท่าไหร่ สีหน้าของเขาก็ยิ่งแย่ขึ้นเท่านั้น หลังจากผ่านไปสักพักเขาก็หันมาหาหานเซิ่นและถาม
“นี่พวกเจ้าเองก็กินเนื้อในหม้อหินนี้เข้าไปเหมือนกันใช่หรือเปล่า?”
หานเซิ่นพยักหน้า แต่เขาไม่ได้พูดอะไร
หลังจากที่ได้รับคำยืนยัน สีหน้าของไนน์เทาซันด์คิงก็ดูแย่ยิ่งกว่าเดิม เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เขารีบวิ่งไปออกไปทางประตูหน้าของสวนศักดิ์สิทธิ์ในชั่วพริบตา
เมื่อไนน์เทาซันด์คิงวิ่งออกไปแล้ว เขาก็วิ่งกลับเข้าในสวนศักดิ์สิทธิ์จากประตูหลังในทันที เมื่อเทียบกับหานเซิ่นที่ยังคงดูสงบนิ่งแล้ว สีหน้าของไนน์เทาซันด์คิงดูแย่มากๆ มันเหมือนกับว่าเขากำลังจะร้องไห้
“เวรเอ้ย ข้าควรจะรู้ว่าสวนศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่สถานที่ที่ควรจะเข้ามา” ไนน์เทาซันด์คิงพูดอย่างโมโห
หานเซิ่นอุ้มเป่าเอ๋อเดินออกไปจากประตูหน้าของสวนศักดิ์สิทธิ์ หลังจากที่เดินออกไปจากประตู เขาก็สังเกตได้ว่าตัวเองไม่ได้ออกไปข้างนอก พวกเขายังอยู่ในสวนศักดิ์สิทธิ์และด้านหลังของพวกเขาก็คือประตูหลังของสวนศักดิ์สิทธิ์
หานเซิ่นขมวดคิ้ว ไนน์เทาซันด์คิงที่กำลังโมโหสะบัดมือเพื่อปลดปล่อยคลื่นกระแทกออกไปในแนวนอน มันตัดหญ้าและดอกไม้ส่วนใหญ่ที่อยู่ในสวน มันเหมือนกับว่าเขาเป็นเชฟที่กำลังหั่นต้นหอมจีน หลังจากนั้นไนน์เทาซันด์คิงก็เบิกตากว้างขณะที่เขาจ้องไปยังสวนที่ย่อยยับ
หานเซิ่นรู้ว่าไนน์เทาซันด์คิงตั้งใจจะทำอะไร เขามองไปที่หญ้าและดอกไม้ในสวนที่ถูกตัดขาดเช่นเดียวกัน ผ่านไปไม่นานก่อนที่ภาพอันแปลกประหลาดเกิดขึ้นมา สวนศักดิ์สิทธิ์ทั้งสวนกลับคืนสู่สภาพเดิมต่อหน้าต่อตาพวกเขา
ต้นหญ้าทุกต้นและดอกไม้ทุกดอกกลับคืนเป็นปกติ เหมือนกับว่าพวกมันไม่เคยถูกตัดขาด ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา ถึงแม้หานเซิ่นและคนอื่นๆจะมองดูมันเกิดขึ้น พวกเขาก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้นและมันเกิดขึ้นได้ยังไง
“เวรเอ้ย! มันคือไทม์ลูป” ใบหน้าของไนน์เทาซันด์คิงดูแย่ยิ่งกว่าเดิม ดวงตาของอาวุธประจำตัวพระเจ้าของเขาเปิดออก
เมื่อดูจากระยะไกล ไนน์เทาซันด์คิงในตอนนี้ดูเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่มีดวงตาสีเขียวทั่วตัว ดวงตาที่ชั่วร้ายวูบวาบด้วยแสงสีเขียว พวกมันปกคลุมทั้งร่างกายของไนน์เทาซันด์คิง
Bzzt!
ดวงตาที่อยู่บนชุดเกราะปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมา มันทำให้ร่างกายของไนน์เทาซันด์คิงฉีกเข้าไปในช่องว่างของอวกาศ
วินาทีต่อมา หานเซิ่นก็เห็นไนน์เทาซันด์คิงปรากฏตัวออกมาจากอีกด้านช่องว่างของอวกาศ เขายังคงอยู่ภายในสวนศักดิ์สิทธิ์
“โอ้ ไม่นะ… มันคือพลังเซเคร็ด! มันคือพลังเซเคร็ดของท่านผู้นำ…”
ไนน์เทาซันด์คิงดูหวาดกลัวมากๆ ร่างกายของเขากำลังสั่นรัว
เมื่อได้ยินคำพูดของไนน์เทาซันด์คิง จู่ๆหานเซิ่นก็นึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมาได้ ในตอนที่เขาเข้าร่วมการประลองบัญชีสิ่งมีชีวิตจีโน เสี่ยวฮวาได้ใช้ชื่อของเซเคร็ดเพื่อเข้าร่วมการประลองด้วยเช่นกัน มันดูเหมือนว่าเขาจะใช้พลังที่สามารถควบคุมกาลเวลาและอวกาศ
หานเซิ่นไม่มีโอกาสได้เห็นมันด้วยตัวเอง แต่เขาได้ยินผู้คนบอกว่ามันเป็นพลังที่คล้ายคลึงกับของผู้นำเซเคร็ด
แต่พลังที่เสี่ยวฮวาใช้สามารถเปลี่ยนแปลงการเคลื่อนไหวของกาลเวลาเท่านั้น มันไม่เหมือนกับที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้ ซึ่งทำให้พวกเขาติดอยู่ในลูปที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ถึงแม้ไนน์เทาซันด์คิงจะไม่ได้พูดเกี่ยวกับพลังเซเคร็ด สถานการณ์ในตอนนี้ก็จะทำให้ผู้คนคิดถึงไทม์ลูปอยู่ดี กาลเวลาภายในสวนศักดิ์สิทธิ์วนซ้ำไปเรื่อยๆ เวลานั้นไม่ได้เดินไปข้างหน้า นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกอย่างรอบตัวพวกเขากลับคืนสู่สภาพเดิม
มันเหมือนกับเนื้อที่ถูกกินเข้าไป ด้วยผลของไทม์ลูป เนื้อจะถูกทำให้กลับไปสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง ซึ่งก็คือการกลับไปอยู่ในหม้อหิน
เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ไทม์ลูปธรรมดาๆ แม้แต่มิติของอวกาศก็วนลูปด้วยเช่นกัน ไม่อย่างนั้นในตอนพวกเขาเดินออกจากประตูไป พวกเขาก็คงจะไม่วนกลับเข้าในสวนศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง มันเป็นเหมือนกับแถบเมอบิอุสที่จุดเริ่มต้นและจุดจบนั้นเชื่อมต่อกัน ซึ่งไม่ว่าพวกเขาจะออกจากทางประตูหน้าหรือประตูหลัง พวกเขาก็ไม่สามารถออกไปจากสวนศักดิ์สิทธิ์ได้
หานเซิ่นคิด ‘ถ้านี่คือไทม์ลูปจริงๆ มันก็หมายความว่าถ้าพวกเราไม่มีเพียงพอที่จะทำลายพลังกาลเวลาและอวกาศในสวนศักดิ์สิทธิ์ พวกเราก็จะออกไปจากที่นี่ไม่ได้’
สีหน้าของไนน์เทาซันด์คิงดูซีดไป และร่างกายของเขากำลังสั่นรัว ถึงแม้ตอนนี้เขาจะเป็นอิสระและเป็นหนึ่งในยอดฝีมือระดับท็อปของจักรวาล แต่เมื่อก่อนเขาก็เป็นแค่ทาสรับใช้คนหนึ่งในเซเคร็ด ผู้นำเซเคร็ดยังคงเป็นบุคคลที่ทรงพลังในจิตใจของเขา หลังจากที่ได้รู้ว่าสวนศักดิ์สิทธิ์ถูกควบคุมโดยพลังของผู้นำเซเคร็ด เขาก็รู้สึกสิ้นหวัง
“ไนน์เทาซันด์คิง ในเมื่อพวกเราถูกขังอยู่ที่นี้ด้วยกันแล้ว แบบนั้นทำไมนายไม่บอกฉันเกี่ยวกับพลังเซเคร็ดนี่? พวกเราควรจะช่วยกันคิดหาทางออก ไม่แน่บางทีพวกเราอาจจะหนีออกไปจากที่นี่ได้” หานเซิ่นต้องการข้อมูลจากไนน์เทาซันด์คิงเพิ่ม
ไนน์เทาซันด์คิงพูด “เป็นไปไม่ได้… พวกเราไม่มีทางออกไปจากที่นี่ได้ พลังเซเคร็ดของท่านผู้นำนั้นขังได้แม้กระทั่งเทพสปิริต พวกเราทุกคนจะต้องตายอยู่ที่นี่”
หานเซิ่นรู้ว่าไนน์เทาซันด์คิงกำลังตื่นตระหนก เขาจึงพยายามพูดเพื่อทำให้อีกฝ่ายใจเย็นลง
“ถึงแม้พลังเซเคร็ดจะน่ากลัว แต่ผู้นำเซเคร็ดไม่มีเหตุผลที่จะใช้พลังนั่นกับทั้งสวนศักดิ์สิทธิ์ นายบอกเองไม่ใช่หรือว่าผู้นำเซเคร็ดรักน้องสาวมากๆ ทำไมเขาถึงจะใช้พลังเซเคร็ดเพื่อขังน้องสาวของเขาเอาไว้?”
เมื่อไนน์เทาซันด์คิงได้ยินที่หานเซิ่นพูด ดวงตาเขาก็เป็นประกายขึ้นมา
“ใช่แล้ว ท่านผู้นำจะไม่ขังน้องสาวของเขาเอาไว้ที่นี่โดยสมบูรณ์ นั่นหมายความว่ามันต้องมีหนทางที่พวกเราจะออกไปจากที่นี่ได้”
แต่หลังจากนั้นสีหน้าของไนน์เทาซันด์คิงก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาดูหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม
“ไม่! น้องสาวของท่านผู้นำเหลืออายุขัยอีกไม่มาก เหตุผลที่ท่านผู้นำใช้พลังเซเคร็ดเพื่อควบคุมสวนศักดิ์สิทธิ์ ก็เพราะเขาต้องการจะรักษาชีวิตของน้องสาวเอาไว้ในไทม์ลูปนี่ ในที่แห่งนี้นางจะมีชีวิตอยู่ตลอดไป”
หานเซิ่นส่ายหัว “ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริง ในสวนศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ควรมีแค่รูปปั้น? มันควรจะมีน้องสาวของผู้นำเซเคร็ดตัวจริงอยู่ด้วย”
ไนน์เทาซันด์คิงชะงักไปเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาหันไปมองรูปปั้นและพูด
“ไม่! มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ทำไมถึงมีแค่รูปปั้นอยู่ที่นี่? น้องสาวของท่านผู้นำหายไปไหนกัน? สวนศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ได้ถูกทำลายและพลังเซเคร็ดนั้นก็ยังอยู่ดี ถ้าน้องสาวของท่านผู้นำถูกขังเอาไว้ที่นี่ นางก็ควรจะยังอยู่ที่นี่”
“ไนน์เทาซันด์คิง ตอนนี้พวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ถ้านายรู้เรื่องอะไร ได้โปรดพูดออกมา หลายหัวดีกว่าหัวเดียว พวกเราจะช่วยกันคิด แบบนั้นมันดีกว่าการพยายามหาทางออกด้วยตัวคนเดียว” หานเซิ่นพูด
ไนน์เทาซันด์คิงเงยหน้าขึ้นมามองหานเซิ่น เขากันฟันและพูด
“ข้าได้บอกเรื่องที่รู้ไปจนหมดแล้ว ส่วนเรื่องอื่นๆข้าไม่ได้รู้อะไรมาก ข้าแค่เคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานของพลังเซเคร็ดมาเรื่องหนึ่ง ตำนานบอกว่าในเซเคร็ดนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งที่คิดวิธีทำลายพลังเซเคร็ดขึ้นมาได้”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?” หานเซิ่นถาม
“หานหยี่เฟย” ชื่อที่ไนน์เทาซันด์คิงพูดออกมาทำให้หานเซิ่นประหลาดใจ
