หานเซิ่นเข้าใจว่าชายแก่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงนั้นใช้วิธีบางอย่างเพื่อยืมพลังของดอกบัวไลท์เวลล์มาใช้กับร่มโลหะสีเขียว ถ้าหานเซิ่นโจมตีใส่ชายแก่ พลังที่เขาใช้ก็จะไปทำลายดอกบัวไลท์เวลล์ ด้วยเหตุนั้นถ้าหานเซิ่นยังต้องการดอกบัวไลล์เวลล์นั่น เขาก็ไม่สามารถโจมตีใส่ชายแก่ได้
“เจ้ามีแผนการที่ดี” หานเซิ่นหลี่ตาและมองไปที่ชายแก่
“ที่นี่มีดอกบัวไลท์เวลล์ขั้นพริมิทีฟอยู่มากมาย” ชายแก่พูด
“ถือซะว่าพวกมันเป็นของขวัญจากข้า เอ็กซ์ตรีมคิงจะไม่ถือสาอะไรเจ้า เจ้ายังไม่พอใจอีกอย่างนั้นหรอ?”
สิ่งที่ชายแก่พูดเป็นข้อเสนอที่ดีมากๆ ไม่เพียงแค่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงจะไม่เอาผิดเขาเท่านั้น เขายังจะได้ดอกบัวไลท์เวลล์ระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟกลับไปอีก แต่หานเซิ่นแน่วแน่ที่จะเอาดอกบัวไลท์เวลล์ขั้นทรูก็อตกลับไปให้ได้ เขาจะไม่ยอมไปจนกว่าจะได้มันมา
หานเซิ่นไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาแค่มองดอกบัวไลท์เวลล์ขั้นพริมิทีฟที่อยู่รอบๆและกวัดแกว่งหอกเพื่อทำลายดอกบัวพวกนั้น
“ซีโน่เจเนอิคดอกบัวไลท์เวลล์ระดับเทพเจ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ”
ดอกบัวไลท์เวลล์ทั้งหมดถูกตัดขาดโดยหานเซิ่น เสียงประกาศดังขึ้นในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง หานเซิ่นเก็บดอกบัวไลท์เวลล์ขึ้นมาและโยนพวกมันเข้าไปในหอคอยแห่งโชคชะตา
“ซีโน่เจเนอิคดอกบัวไลท์เวลล์ระดับเทพเจ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรระดับเทพเจ้า”
หลังจากที่ฆ่าดอกบัวไลล์เวลล์ไปหลายร้อยดอก ในที่สุดหานเซิ่นก็ยินเสียงประกาศบอกว่าเขาได้รับวิญญาณอสูร
“วิญญาณอสูรดอกบัวไลท์เวลล์: ใบเสมา(ไม่สมบูรณ์)”
หานเซิ่นไม่มีอารมณ์จะเรียกวิญญาณอสูรดอกบัวไลท์เวลล์ออกมาดู เขายังคงฟันใส่ดอกบัวไลท์เวลล์ที่อยู่รอบๆต่อไป เขาได้รับดอกบัวไลท์เวลล์มาทั้งหมดสองร้อยกว่าดอก แต่จากพวกมันทั้งหมดเขาได้รับวิญญาณอสูรเพียงแค่ดวงเดียว
หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ย้อนกลับไปที่ดอกบัวไลท์เวลล์ยักษ์ เขามองไปที่ชายแก่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิงและพูด
“เพื่อเห็นแก่ราชาไป๋ ถ้าเจ้ายอมไปซะตอนนี้ ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า”
สีหน้าของชายแก่เปลี่ยนไป “เจ้าไม่คิดว่ามันมากเกินไปหน่อยหรอ? เจ้าคิดว่าเอ็กซ์ตรีมคิงจะยอมถูกรังแกง่ายๆหรือยังไง?”
“นั่นหมายความว่าเจ้าไม่ยอมไปอย่างนั้นใช่ไหม?” หานเซิ่นมองไปที่ชายแก่ขณะที่พูด
“ข้าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เจ้าจะทำอะไรข้าล่ะ?” ชายแก่กางร่มโลหะสีเขียวของเขาและหัวเราะ
ดวงตาของหานเซิ่นเริ่มกระพริบแสงอย่างประหลาด เขามองไปที่ดวงตาของชายแก่และถาม “เจ้าคิดว่าร่มนั่นจะปกป้องชีวิตของเจ้าได้อย่างนั้นหรอ?”
“ถึงข้าจะสู้เจ้าไม่ได้ แต่ถ้าเจ้าต้องการจะฆ่าข้า ดอกบัวนี้ก็จะถูกทำลายไปด้วย” ชายแก่พูดอย่างมั่นใจ
“จริงอย่างนั้นหรอ?” ทันใดนั้นดวงตาข้างหนึ่งของหานเซิ่นก็ปลดปล่อยแสงประหลาดออกมา ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเลือด
วินาทีต่อมา หานเซิ่นก็หายไปจากสายตาของชายแก่ เขาได้เข้าไปอยู่ในดวงตาของอีกฝ่ายโดยการใช้วิญญาณอสูรบลัดอายอีวิลก็อต
เลือดพุ่งออกมาจากดวงตาข้างขวาของชายแก่เผ่าเอ็กซ์ตรีมคิง แม้แต่ด้านหลังหัวของเขาก็ถูกเจาะเป็นรู หานเซิ่นที่กำลังถือหอกสกายไวน์แรดิชก็อตปรากฏตัวอีกครั้งที่ด้านหลังของชายแก่
หลังจากนั้นก็มีต้นอ่อนงอกออกมาจากบาดแผลของชายแก่ พวกมันกำลังดูดซับพลังชีวิตของเขา
“อ้า!” ชายแก่ใช้มือกุมดวงตาขณะที่กรีดร้องออกมา เขาต้องการจะแกว่งร่มโลหะสีเขียว แต่เขาแกว่งไปได้เพียงแค่นิดเดียวก่อนที่หานเซิ่นจะตัดแขนของเขาจนขาด
ชายแก่ตกอยู่ในความหวาดกลัว เขาใช้แขนอีกข้างหยิบแขนที่ถูกตัดขาดไปกับร่มโลหะสีเขียวขึ้นมาและเริ่มบินหนีไป
“กลับไปบอกกับราชาไป๋ว่าเจ้าเกือบจะต้องตายเพราะข้า” หานเซิ่นพูดกับชายแก่ขณะที่เขาบินหนีไป
ราชาไป๋รู้ว่าโฮลี่เบบี้คือดอลลาร์ และเขาเกือบจะทำให้หานเซิ่นถูกฆ่าตาย หานเซิ่นจึงใช้ตัวตนของดอลลาร์มาชิงดอกบัวไลท์เวลล์ไปเพื่อเป็นการเอาคืน
หานเซิ่นต้องการแค่ดอกบัวไลท์เวลล์ เขาไม่ได้ต้องการจะยึดครองไลท์เวลล์ หานเซิ่นมองไปที่ดอกบัวไลท์เวลล์ยักษ์และเขาก็ใช้หอกสกายไวน์แรดิชก็อตฟันใส่รากของมัน
ด้วยพลังของหอกสกายไวน์แรดิชก็อต หานเซิ่นตัดมันขาดด้วยการฟันสิบกว่าครั้ง
“ซีโน่เจเนอิคดอกบัวไลท์เวลล์ระดับเทพเจ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ คุณได้รับวิญญาณอสูรระดับเทพเจ้า”
หานเซิ่นดีใจอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับวิญญาณอสูรอีกดวง เขารีบมองเข้าไปในจิตของตัวเอง
“วิญญาณอสูรดอกบัวไลท์เวลล์: ใบเสมา(สมบูรณ์)”
เมื่อเห็นคำว่า “สมบูรณ์” มันก็ทำให้หานเซิ่นดีใจยิ่งกว่าเดิม วิญญาณอสูรที่สมบูรณ์นั้นเทียบได้กับวิญญาณอสูรขั้นทรูก็อต แต่เขายังไม่รู้ว่าใบเสมาของดอกบัวไลท์เวลล์นั้นทำอะไรได้
หานเซิ่นลองเรียกวิญญาณอสูรดอกบัวไลท์เวลล์ออกมาภายในหอคอยแห่งโชคชะตา ซึ่งใบเสมาของวิญญาณอสูรไลท์เวลล์นั้นแตกต่างไปจากวิญญาณอสูรใบเสมาที่เขาเคยได้มาก่อนหน้านี้ มันไม่ได้เป็นใบเสมาที่มีร่างกายของหานเซิ่นเป็นศูนย์กลาง
เงาของดอกบัวไลท์เวลล์ปรากฏตรงหน้าของหานเซิ่น และดอกบัวไลท์เวลล์ก็ปลดปล่อยใบเสมาแสงศักดิ์สิทธิ์ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสามหมื่นฟุตครอบคลุมรอบๆโดยมีตัวเองอยู่ตรงกลาง
หานเซิ่นยืนอยู่ภายในใบเสมา แต่เขาไม่ได้รู้สึกว่าความเร็วหรือพลังของตัวเองเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด และเขาไม่ได้สัมผัสถึงคุณสมบัติในการป้องกันภายในใบเสมาของดอกบัวไลท์เวลล์เช่นกัน
เมื่อมองไปที่เงาของดอกบัวไลท์เวลล์ที่ปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา จู่ๆหานเซิ่นก็สะดุ้งเหมือนกับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาใช้หอกสกายไวน์แรดิชเฉือนนิ้วของตัวเองจนเกิดเป็นบาดแผลขึ้นมา ภายในใบเสมาของดอกบัวไลท์เวลล์บาดแผลบนนิ้วของหานเซิ่นก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและหายไปในชั่วพริบตา
“ใบเสมานี่มีพลังในการรักษา” หานเซิ่นดีใจเมื่อค้นพบเรื่องนี้ ใบเสมาแบบนี้เป็นอะไรที่หาได้ยากมากๆ แถมมันยังเป็นใบเสมาขั้นทรูก็อตอีก พลังการรักษาของมันจึงมีประสิทธิภาพสูง แม้แต่ร่างกายขั้นทรูก็อตของเขาก็ถูกรักษาได้อย่างรวดเร็ว พลังในการรักษาของมันจะต้องเป็นระดับท็อปของจักรวาลนี้
หานเซิ่นลองทดสอบอีกหลายครั้ง และเขาก็ค้นพบปัญหาอย่างหนึ่ง พลังในการรักษาของใบเสมาดอกบัวไลท์เวลล์นั้นไม่แบ่งแยกว่ามิตรหรือศัตรู มันไม่สำคัญว่าใครจะอยู่ข้างใน ใบเสมาของดอกบัวไลท์เวลล์ก็รักษาพวกเขาด้วย
หานเซิ่นคิด ‘นั่นหมายความว่าเราจำเป็นต้องระมัดระวังในตอนที่จะใช้มัน ไม่อย่างนั้นมันก็อาจจะกลายเป็นโล่ของศัตรูได้’
ขณะที่หานเซิ่นออกไปจากไลท์เวลล์ ข่าวเรื่องที่ดอลลาร์บุกโจมตีไลท์เวลล์ก็แพร่สะพัดออกไปทั่วทั้งจักรวาล
“โลกนี้มันบ้าไปแล้ว แม้แต่เอ็กซ์ตรีมคิงก็ยังถูกปล้น”
“หลังจากที่ปราสาทพระเจ้าปรากฏออกมา มันก็เป็นสัญญาณของความโกลาหล ช่วงเวลาอันสงบสุขของจักรวาลนี้ได้จบลงแล้ว”
…
ภายในพระราชวังของเอ็กซ์ตรีมคิง ราชาไป๋ฟังรายงายจากชายแก่ก่อนที่บอกให้เขาออกไปได้ ขณะที่เขานั่งอยู่ตามลำพัง เขาก็พูดกับตัวเอง “เด็กคนนั้นคงจะไม่หยุดแค่นี้แน่”
หลังจากที่เงียบไปสักพัก ราชาไป๋ก็เรียกคนส่งสารเข้ามาและออกคำสั่ง
“ไปบอกกับคนของเราว่าไม่ว่าดอลลาร์จะไปที่ไหน พวกเราก็ไม่ต้องไปห้ามเขา ไม่ว่าเขาจะต้องการอะไร ก็ปล่อยให้เขาไป”
คนส่งสารตกใจกับคำสั่งของราชาไป๋ ตั้งแต่ที่เขาเกิดมา เขาไม่เคยได้ยินกษัตริย์ของเอ็กซ์ตรีมคิงออกคำสั่งแบบนี้มาก่อน
