หานเซิ่นเริ่มเคลื่อนไหว เขาไปปรากฎตัวต่อหน้าฉินซิวและใช้มือกดหัวของฉินซิวลง
ปัง!
หัวของฉินซิวถูกกดลงกับพื้นหินด้วยมือของหานเซิ่น หัวของเขากระแทกกับพื้นของจีโนฮอลล์อย่างรุนแรงจนพื้นหินที่แข็งแกร่งมากๆของจีโนฮอลล์นั้นแตกกระจาย
ดวงตาของฉินซิวเบิกกว้าง เขาดูไม่อยากจะเชื่อ หว่านเอ๋อหลุดออกไปจากมือของเขาและร่วงลงบนพื้น
มือของหานเซิ่นยังกดหัวของฉินซิวเอาไว้และไม่ปล่อยให้เขาเงยหน้าขึ้นมาได้ ร่างกายของฉินซิวลุกโชนด้วยเปลวเพลิงสีเลือด เขาพยายามดันมือกับพื้น แต่ทว่าด้วยแรงกดของหานเซิ่น เขาไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ ดวงตาของเขาดูเหมือนจะตกอยู่ในความตกใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เขาพูดกับหานเซิ่น
“เป็นไปไม่ได้… ทำไมหว่านเอ๋อถึงไม่ส่งผลกระทบต่อเจ้า?”
“เจ้าเป็นคนวิจัยเรื่องราวของยีนไม่ใช่หรอ? เจ้าไม่รู้หรือว่าเรื่องราวของยีนมีพลังในการแช่แข็งและทำให้ไม่ได้รับผลกระทบจากพลังอื่นอยู่น่ะ?” หานเซิ่นพูด
พลังของเรื่องราวของยีนกำลังแช่แข็งทุกเซลล์ ในอดีตหานเซิ่นไม่สามารถใช้พลังของเรื่องราวของยีนได้อย่างเต็มที่ แต่หลังจากที่เขาเข้าใจถึงการสงบนิ่งอย่างสมบูรณ์ เขาก็สามารถควบคุมร่างกายได้อย่างแท้จริง ตอนนี้หว่านเอ๋อไม่ส่งผลกระทบต่อเขาอีกต่อไปแล้ว
“ไม่… เป็นไปไม่ได้… เรื่องราวของยีนไม่ใช่สิ่งที่ฝึกได้ เจ้าต้องมีสุดยอดยีนเพื่อจะฝึกเรื่องราวของยีน แต่ถ้าเจ้ามีสุดยอดยีน เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องฝึกเรื่องราวของยีน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้มันเป็นการวิจัยที่ล้มเหลว มันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะถูกฝึก…” หลังจากที่ฉินซิวพูด เปลวไฟสีเลือดระเบิดอย่างบ้าคลั่ง เขาจะส่งหานเซิ่นกระเด็นออกไป
แต่เขายกหัวของตัวเองขึ้นมาได้แค่นิดเดียวก่อนที่มือของหานเซิ่นจะกดหัวของเขาลงไปอีกครั้ง หัวของเขาจมลงไปในพื้นหินลึกยิ่งกว่าเดิม
เปลวไฟสีเลือดที่น่ากลัวเข้ามาถูกร่างกายของหานเซิ่น แต่มันไม่สามารถทำอะไรได้ พลังของเลือดสีฟ้าที่กลับตาลปัตรนั้นไม่ได้ส่งผลอะไรต่อหานเซิ่น
“ฉินซิว มันถึงเวลาที่เจ้าต้องชดใช้” หานเซิ่นพูด
เปลวเพลิงสีเลือดของฉินซิวลุกโชน เขาเหมือนกับภูเขาไฟที่กำลังปะทุ ถึงแม้เขาจะไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ แต่เขาก็ยังหัวเราะและพูด
“ข้าไม่ได้คาดคิดว่าเจ้าฝึกจะวิชาจีโนอย่างเรื่องราวของยีนได้สำเร็จ แต่แล้วมันจะยังไง? เจ้าฆ่าข้าได้อย่างนั้นหรอ? ถ้าเจ้าฆ่าข้า เสี่ยวฮวาก็จะตายไปพร้อมๆกัน”
“จริงอย่างนั้นหรอ?” ใบหน้าของหานเซิ่นไม่เปลี่ยนแปลง แสงในดวงตาของเขาเริ่มจะดูแปลกๆ
พลังของศาสตร์ตงเสวียนไหลเวียนภายในร่างกายของหานเซิ่นอย่างเงียบๆ ในดวงตาของหานเซิ่นทั้งจักรวาลถูกแบ่งแยกเป็นสสารที่เล็กที่สุด
ทันใดนั้นมือกึ่งโปร่งใสของเขาที่จับหัวฉินซิวทะลุผ่านหมวกของอีกฝ่ายเข้าไป ขณะที่มืออีกข้างหนึ่งจับตัวของเสี่ยวฮวาเพื่อโยนขึ้นมา
เงาถูกดันออกมาจากร่างกายของเสี่ยวฮวาด้วยมือของหานเซิ่นพร้อมกับถูกกดลึกลงไปบนพื้น พื้นหินของจีโนฮอลล์มีรอยแตกร้าวที่กระจายออกไปในทุกทิศทางเหมือนกับใยแมงมุม มันเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้นที่จุดสูงกลาง ใบหน้าของเงานั้นดูเหมือนกับรูปปั้นของฉินซิว
ร่างกายของเสี่ยวฮวาถูกโยนขึ้นมาอยู่บนพื้น เขาตื่นขึ้นมาและมองไปที่หานเซิ่นด้วยความตกใจ “พ่อ…”
หานเซิ่นยังคงกดฉินซิวเอาไว้ขณะที่ถามขึ้นว่า “ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“ผมไม่เป็นอะไร” เสี่ยวฮวาพูดพร้อมกับส่ายหัว
“ลูกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” หานเซิ่นพูดขณะที่จ้องไปที่ฉินซิว
“ลูกควรรีบไปจากที่นี่ ไปรอพ่ออยู่ในสเปชการ์เด้น มันจะมีคนมารับตัวลูกไป พ่อยังจำเป็นต้องจัดการกับเจ้าหมอนี่”
“พ่อระวังตัวด้วย” เสี่ยวฮวารู้ว่าถึงเขาจะอยู่ต่อก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วง ดังนั้นหลังจากที่พูดเสร็จ เขาก็บินออกไปจากจีโนฮอลล์ในทันที
“ฉินซิว เจ้าพูดถูก พวกเราเหมือนกัน พวกเราจะทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่พวกเราหวงแหน ด้วยเหตุนั้นเจ้าต้องตาย” หานเซิ่นพูด และทันใดนั้นพลังในมือของเขาก็เพิ่มสูงขึ้น พลังของท่าตบขั้นสุดยอดกำลังจะเปลี่ยนร่างสปิริตของฉินซิวให้กลายเป็นผุยผง
ภายใต้พลังของท่าตบขั้นสุดยอด ร่างสปิริตสีแดงของฉินซิวเริ่มกลายเป็นผุยผงสีแดงก่อนที่ค่อยๆจางหายไป แต่ถึงอย่างนั้นฉินซิวก็ยังคงยิ้ม
“ใช่แล้ว พวกเราน่ะเหมือนกัน ข้าเข้าใจเจ้า”
หลังจากนั้นฉินซิวก็หันไปมองหว่านเอ๋อที่นอนอยู่บนพื้น
“ข้า ฉินซิวไม่เคยขออะไรใครมาก่อน แต่ข้าขอเจ้าอย่างหนึ่งจะได้ไหม?”
“พูดมา” หานเซิ่นพูด พลังในมือของเขายังคงเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ร่างสปิริตแตกเป็นเสี่ยงๆอย่างรวดเร็ว
“ถ้าข้าชนะ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องขออะไรเจ้า” ฉินซิวพูด
“แต่ถ้าข้าแพ้ เจ้าได้โปรดช่วยดูแลหว่านเอ๋อจะได้ไหม? เรื่องทั้งหมดนี้คือความผิดของข้าเพียงคนเดียว หว่านเอ๋อที่ไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ควรต้องมารับกรรมที่ข้าก่อเอาไว้ ได้โปรดช่วยดูแลนาง”
“ตราบใดที่นางไม่ได้ทำอะไรใคร ข้าจะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายนาง ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่” หานเซิ่นพูด
“ขอบคุณเจ้ามาก” หลังจากนั้นร่างกายของฉินซิวก็เริ่มเกิดความเปลี่ยนแปลง สีหน้าของเขาดูแปลกขณะที่เขาพูดต่อไปว่า
“สำหรับข้าโลกนี้เป็นเหมือนกับนรก แต่นี่คือโลกของหว่านเอ๋อ นางมีครอบครัวและเพื่อนอยู่ที่นี่ นางบอกข้าว่านางไม่อยากเห็นโลกนี้ถูกทำลาย ถึงแม้นางจะต้องตาย”
“แต่ข้าทนเห็นนางตายไม่ได้” ฉินซิวหลับตาลง ทันในนั้นก็มีดวงอาทิตย์ประหลาดโผล่ออกมาจากร่างสปิริตสีแดงของเขา
ตูม!
ในตอนที่พลังในร่างกายของฉินซิวถูกปลดปล่อย รอยร้าวใต้ร่างกายของเขาแพร่กระจายออกและก่อให้เกิดรอยร้าวอวกาศขนาดใหญ่ รอยร้าวอวกาศนี้แตกต่างไปจากรอยร้าวอวกาศทั่วๆไป มันมีออร่าสีเทาออกมาจากรอยร้าว มันเป็นอะไรที่แปลกและมันทำให้หานเซิ่นรู้สึกว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตราย
เมื่อเห็นแบบนั้น สีหน้าของพระเจ้าก็เปลี่ยนไป เขามองไปที่หานเซิ่นและรีบพูดขึ้
“รีบฆ่าเขาเร็วเข้า พวกเราจะปล่อยให้เขาเปิดอุโมงค์ตรงกันข้ามไม่ได้”
หานเซิ่นรู้สึกตัวถึงความเลวร้ายของสถานการณ์ ภายใต้พลังที่น่ากลัวที่ออกมาจากรอยแยกอวกาศ แม้แต่พื้นหินที่แข็งแกร่งของจีโนฮอลล์ก็ละลายเหมือนกับหิมะ จากในรอยแยกนั้นออร่าที่น่ากลัวเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มันดูเหมือนกับออร่าของปีศาจจากดินแดนปีศาจ
แต่ทว่าหานเซิ่นคุ้นเคยออร่านี้ดี ในตอนที่เขาตกปลาอยู่ในทะเลสาบของเอาท์เตอร์สกาย เขารู้สึกถึงออร่าที่เหมือนกันนี้ มันเป็นออร่าของโลกปฎิสสาร
ฉินซิวปล่อยเสียงหัวเราะประหลาดออกมา “หานเซิ่นมาชมวิวของนรกด้วยกันกับข้า”
ทันใดนั้นฉินซิวยื่นมือมาจับหานเซิ่นและดึงเขาเข้าไปในรอยแยกอวกาศ
