“เจอแล้ว… ในที่สุดข้าก็หาเจอ… มีคนมากมายที่ต้องตายไป… แต่ในที่สุดพวกเราก็หาเจอ…”
ในถ้ำใต้ดินอันมืดมิด มีน้ำตกที่เกิดจากแม่น้ำใต้ดินไหลลงมา ถ้าลองมองดูดีๆ จะเห็นว่าน้ำนั้นเป็นสีแดงเหมือนกับเลือด
มีคนแปดคนยืนอยู่ข้างๆน้ำตก พวกเขาทุกคนจ้องมองลงไปในน้ำ ขณะที่พวกเขายืนอยู่ตรงนั้น ร่างกายของพวกเขาสั่นไหวด้วยความตื่นเต้น
“มิสเตอร์หยาง สิ่งที่อยู่ในน้ำนั่นใช่สิ่งนั้นไหม?”
ชายวัยกลางคนมองไปที่ผู้อาวุโสที่มีผมสีขาว เสียงของเขาสั่นรัวขณะที่เขาถามขึ้นมา
ผู้อาวุโสคนที่ถูกเรียกว่ามิสเตอร์หยางมองไปรอบๆ เขามองอยู่สักพักก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
“ที่นี่ต้องเป็นรังของมังกรโลหิตไม่ผิดแน่ มันเป็นสถานที่ที่ชีพจรพระเจ้าดังและชัดเจนมากที่สุด มันต้องมีไข่ยีนระดับท็อปอยู่ภายในอย่างไม่ต้องสงสัย อย่างเดียวที่ข้าไม่รู้ก็คือว่ามันจะใช่ไข่ยีนของราชาฉินที่พวกเราตามหาหรือเปล่า มิสเตอร์เหมิงจำเป็นต้องไปหาความจริงด้วยตัวเอง”
“ข้าเชื่อว่ามันต้องเป็นที่นี่ไม่ผิดแน่ ที่นี่ต้องสถานที่ที่ราชาฉินฝังไข่ยีนเอาไว้ ไข่ยีนต้องอยู่ในน้ำนั่น รีบลงไปและหยิบไข่ยีนขึ้นมา”
มิสเตอร์เหมิงเห็นแสงสีแดงภายใต้น้ำตก ดังนั้นเขาจึงบอกให้คนอื่นรีบไปเอามันขึ้นมา
ถึงแม้พวกเขาจะหวาดกลัว แต่ด้วยอำนาจของมิสเตอร์เหมิง พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกระโดดลงไปในน้ำ พวกเขาว่ายไปหาแสงสีแดงที่อยู่ใต้ผิวน้ำ มีเพียงแค่มิสเตอร์เหมิงและมิสเตอร์หยางที่ยืนดูอยู่บนฝั่ง
ในเวลาไม่นานทั้งหกคนก็ขึ้นมาจากน้ำ พวกเขาช่วยกันนำวัตถุสีแดงที่อยู่ในน้ำขึ้นมา มันคือไข่ที่มีขนาดใหญ่ถึงสามฟุต
ในตอนที่ไข่ถูกนำขึ้นมา แสงสีแดงก็หายไปจากน้ำ มีเพียงแค่ไข่ที่ยังคงเรืองแสงสีแดงออกมา ไข่ยักษ์ดูงดงามเหมือนกับหยกสีเลือด
ขณะที่มองไปยังไข่ยักษ์ที่งดงามและประหลาด ทุกคนดูจะถูกครอบงำด้วยความโลภ มิสเตอร์เหมิงตื่นเต้นซะจนเริ่มจะพูดไปเรื่อยๆ
“จะต้องใช่แน่ๆ นี่ต้องเป็นไข่ยีน ราชาฉินกำเนิดขึ้นมาด้วยสายเลือดที่ไม่ดี ในตอนที่เขายังเด็ก เขาจึงมักจะถูกรังแก หว่านเอ๋อน้องสาวของเขามีเลือดที่พิเศษมากๆ เพื่อจะช่วยพี่ชาย หว่านเอ๋อได้มอบเลือดของตัวเองให้กับราชาฉิน หลังจากนั้นพวกเขาก็สร้างอาณาจักรฉินขึ้นมา แต่เนื่องจากหว่านเอ๋อสูญเสียเลือดของนางไป นางจึงกลายเป็นคนป่วยที่ฝึกวิชาไม่ได้ ต่อมานางก็เสียชีวิตไป ถ้าหว่านเอ๋อไม่ได้สูญเสียเลือดของนาง นางก็ไม่มีทางล้มป่วยแบบนั้น ราชาฉินคงจะโทษตัวเองในเรื่องนั้น ความทุกข์ใจต่อการตายของหว่านเอ๋อทำให้เขาเป็นบ้า เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะทำให้หว่านเอ๋อกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ทุกคนนั้นรู้ว่าอาณาจักรฉินนั้นกำลังค้นหาความเป็นอมตะ แต่ผู้คนไม่เคยรับรู้ว่าจริงๆแล้วเขาไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง เขาทำทั้งหมดก็เพื่อหว่านเอ๋อ ราชาฉินค้นพบไข่ยีนระดับท็อปในตำนานนี้ เขาหวังว่าพลังยีนของมันจะทำให้หว่านเอ๋อกลับมามีชีวิตอีกครั้ง”
“แต่คนที่ตายไปแล้วไม่อาจจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งได้ เมื่อไม่มีหว่านเอ๋ออยู่ ทั้งโลกก็ดูไร้ความหมายสำหรับราชาฉิน เขาทิ้งไข่ยีนนี้เอาไว้ บรรพบุรุษของข้าเป็นราชองครักษ์ที่เคยติดตามราชาฉิน เขารู้ว่าราชาฉินไม่ได้เอาไข่ยีนออกไปและไม่เคยกลับมาที่นี่อีกครั้ง แต่บรรพบุรุษของพวกเราไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหนกันแน่ พวกเขาพยายามค้นหามาเป็นเวลานานหลายต่อหลายรุ่น และในที่สุดข้าก็พบไข่ยีนนี้ ด้วยไข่ยีนนี่… ตระกูลเหมิงจะกลายเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง…” หลังจากที่พูดจบ มิสเตอร์เหมิงก็หัวเราะออกมา
“อ้า…” ก่อนที่มิสเตอร์เหมิงจะหยุดการหัวเราะ คนในทีมของเขาก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา ทั้งหกคนที่ลงไปเก็บไข่ยีนขึ้นมาจากน้ำนั้นลงไปนอนกลิ้งกับพื้นและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
มิสเตอร์เหมิงและมิสเตอร์หยางตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น คนของพวกเขากำลังดิ้นไปมาและร่างกายของพวกเขาก็เริ่มจะเน่าเปื่อย
“มิสเตอร์…ช่วย…ช่วยพวกเราด้วย…” พวกเขาดิ้นรนอย่างเจ็บปวดและพยายามยื่นมือไปขอความช่วยเหลือจากมิสเตอร์เหมิง แต่หลังจากพูดได้ไม่กี่คำ ร่างกายของเขาก็เน่าเปื่อยกลายเป็นกองเลือดหกกอง มันไม่มีแม้แต่เส้นผมของพวกเขาหลงเหลืออยู่
มิสเตอร์เหมิงและมิสเตอร์หยางตกใจ พวกเขาลองตรวจสอบน้ำของน้ำตกเรียบร้อยแล้ว และพวกเขาก็ไม่พบอะไรผิดปกติ ด้วยเหตุนั้นการที่จู่ๆเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจึงเป็นอะไรที่แปลกมากๆ
มิสเตอร์เหมิงรู้สึกดีใจที่เขาไม่ได้สัมผัสกับน้ำของน้ำตก
“มิสเตอร์หยาง ได้โปรดช่วยข้านำไข่ยีนนี่กลับไป” มิสเตอร์เหมิงพูดกับมิสเตอร์หยาง
ใบหน้าของมิสเตอร์หยางดูขื่นขม เขายิ้มแห้งๆออกมา “มิสเตอร์เหมิง ข้าเป็นแค่มิสเตอร์ ข้าไม่ได้ฝึกวิชา”
มิสเตอร์เหมิงพูด “มิสเตอร์หยางไม่ต้องกังวล พวกเขาตายเพราะพวกเขาสัมผัสกับน้ำโลหิต ตัวไข่ยีนไม่ได้มีปัญหาอะไร มิสเตอร์หยางไม่จำเป็นต้องไปกลัว”
‘ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ทำไมนายไม่แบกมันไปเองล่ะ?’
มิสเตอร์หยางคิด ถึงแม้เขาจะคิดแบบนั้น แต่มิสเตอร์หยางก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ ภายใต้การจับตามองของมิสเตอร์เหมิง เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินเข้าไปหาไข่ยักษ์ที่ดูเหมือนกับหยกแดง
ถึงแม้ไข่ยักษ์จะสะอาดและไม่มีน้ำโลหิตอยู่บนผิวของมัน แต่มิสเตอร์หยางก็ไม่กล้าจะสัมผัสกับมันตรงๆ เขาถอดเสื้อออกและใช้มันพันรอบๆไข่เพื่อจะยกมันขึ้นมา
Katcha!
แต่ในตอนที่เขาออกแรง ก็มีเสียงแตกดังขึ้นมา ผิวไข่ยักษ์ที่เหมือนกับหยกนั้นแตกร้าว และรอยร้าวแพร่กระจายไปทั่วเปลือกไข่
มิสเตอร์หยางและมิสเตอร์เหมิงตกใจ แต่หลังจากสงบใจได้ มิสเตอร์เหมิงก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า
“พระเจ้าช่วยตระกูลเหมิง ข้าไม่เคยคาดคิดว่าไข่ยีนจะฝักในตอนนี้ สิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในไข่ยีนในตำนานนี้คืออะไรกัน”
มิสเตอร์หยางมองไข่ยีนที่แตกร้าวและพูด “ราชาฉินเป็นราชาผู้ก่อตั้งอาณาจักรฉิน มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาเป็นเวลานานแล้ว ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาจึงกลายเป็นแค่ตำนาน ถ้าตำนานเป็นเรื่องจริงล่ะก็ ไข่ยีนนี้จะฝักยีนเรซหายากให้กับพวกเรา”
ขณะที่พวกเขาพูด เสียงแตกของไข่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ในตอนที่รอยร้าวแพร่กระจายไปทั่วผิวของไข่ยักษ์ เปลือกไข่ก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและหล่นลงบนพื้น
มิสเตอร์หยางและมิสเตอร์เหมิงมองสิ่งที่อยู่ภายในไข่ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง พวกเขาอึ้งไป
มีชายที่อายุราวๆยี่สิบปีอยู่ภายในไข่ยักษ์นั่น เขามีผมสีดำและผิวที่โปร่งใสเหมือนกับคริสตัล เขาขดตัวราวกับว่าเขากำลังหลับไหลอยู่
“มนุษย์… ยีนเรซมนุษย์…” มิสเตอร์เหมิงตื่นเต้นจนเสียงของเขาสั่นรัว
