Super God Gene ตอนที่ 3092 งานวันเกิด
มิสเตอร์หยางรู้สึกราวกับว่าเขากําลังฝันอยู่ เขาแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่กําลังเกิดขึ้น
เทพสปิริตที่ทุกคนต่างเคารพบูชานั้นเชื่อฟังคําสั่งของหานเซิ่น แถมอีกฝ่ายยังเรียกหานเซิ่นว่า
ท่านอีก
เพียงแค่หานเซิ่นเอยปากบอก เทพสปิริตคนนั้นก็มอบโลหิตชีพจรเทพสปิริตที่สมบูรณ์ให้กับเขาในทันที มันทําให้มิสเตอร์หยางยิ่งเคารพหานเขินมากกว่าเดิม
“เขาคืออะไรกันแน่? เขากําเนิดมาจากไข่ยืน แต่แม้แต่เทพสปิริตก็ยังเคารพเขา มันมีคนที่ยิ่งใหญ่อย่างเขาอยู่จริงๆอย่างนั้นหรอ?”
มิสเตอร์หยางไม่สามารถจินตนาการถึงต้นกําเนิดของหานเซิ่นได้
แต่มันมีสิ่งหนึ่งที่มิสเตอร์หยางรู้ ซึ่งก็คือหานเซิ่นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่าขุนนางเลือดพระเจ้า
ขุนนางเลือดพระเจ้านั้นสามารถต่อสู้ร่วมกับเทพสปิริตได้ แต่นั่นเป็นเพราะว่าพวกเขาได้รับการยอมรับจากเทพสปิริตและได้รับอนุญาตให้ใช้พลังของพวกเขาได้ ความสัมพันธ์แบบนั้นทําให้พวก เขาเท่าเทียมกัน
มิสเตอร์หยางนั้นไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเทพสปริตรที่หวาดกลัวต่อขุนนางเลือดพระเจ้ามาก่อนมันเป็นเรื่องที่เหนือจินตนาการ
“นายท่าน ข้าแก่ขนาดนี้แล้ว แต่ตอนนี้ข้ากลับได้รับโลหิตชีพจรเทพสปิริตมา ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของข้าเป็นความจริงแล้ว ในโลกใบนี้ข้าไม่ปรารถนาอะไรอีกแล้ว ชีวิตของข้าเป็นของนายท่านทั้งหมด” มิสเตอร์หยางโค้งคํานับ
ถึงแม้มิสเตอร์หยางจะเป็นคนที่มุมานะและมีพรสวรรค์ในเรื่องการตามหาชีพจรพระเจ้า แต่เขาก็ไม่เคยได้รับโลหิตชีพจรเทพสปิริต นั่นทําให้เขาไม่สามารถกลายเป็นมิสเตอร์จริงๆได้ บ่อยครั้ งที่เขาจะถูกข่มเหง เขาคิดเสมอว่ามันไม่มีความหวังอีกต่อไปแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับได้รับโลหิตชีพจรเทพสปีริตมา แถมมันยังเป็นโลหิตชีพจรเทพสปิริตที่สมบูรณ์แบบ
หานเซ็นยิ้ม แต่เขาไม่ได้พูดอะไร บางสิ่งเป็นสิ่งที่ต้องทํา ไม่ใช่แค่พูดออกมา ความซาบซึ้งของมิสเตอร์หยางนั้นยังจําเป็นต้องดูหลังจากนี้ มันไม่สําคัญว่าเขาจะพูดออกมามากสักแค่ไหน
“นี่ไข่ยืนสําหรับเจ้า เจ้าควรฝึกมันและพกมันติดตัวนายไปไหนมาไหน มันจะมีคุณค่ากับตัวเจ้าอย่างมาก”
หานเซิ่นวางไข่ยืนของเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์ในมือของมิสเตอร์หยาง มิสเตอร์หยางนั้นเป็นคนที่มีความรู้กว้างขวาง ถึงแม้เขาจะไม่เคยเห็นไข่ยืนของเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์มาก่อนแต่เขาก็เคยเห็นมันในอินเตอร์เน็ต ตอนนี้เมื่อเขาได้เห็นมันกับตา เขาก็รู้สึกตกใจอย่างมาก
เขาไม่อยากจะเชื่อ “นายท่าน นี่คือไข่ของเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์อย่างนั้นหรอ?”
“ข้าโชคดีและไปพบพวกมันสองสามใบเมื่อไม่นานมานี้” หานเซิ่นพูด
มิสเตอร์หยางพูดอะไรไม่ออก ไข่ยืนเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์ระดับราชันนั้นเป็นอะไรที่หายากมากๆ แค่ไข่ของพวกมันใบเดียวก็สามารถขายได้ในราคาที่สูง แต่หานเซินพูดว่าเขาไปพบพวกมันสองสามใบโดยบังเอิญ มิสเตอร์หยางคิดว่ามันเป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อ
“จริงด้วย ด้วยฐานะของนายท่านที่แม้แต่เทพสปิริตก็ยังต้องเคารพ การได้รับไข่ยืนของเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์แค่สองสามฟองคงจะไม่ใช่เรื่องยากอะไรสําหรับคนอย่างนายท่าน”
มิสเตอร์หยางไม่เชื่อว่าหานเซิ่นจะโชคดีขนาดนั้น เจียงปักเพิ่งจะพูดถึงเพียวไลท์ซาลาแมนเดอร์เมื่อไม่กี่วันก่อนและตอนนี้หานเซิ่นก็ได้พวกมันมา แม้แต่เทพที่จุติลงมาจากท้องฟ้าก็ไม่โชคดีขนาดนั้น
หานเซิ่นเรียกโฮลี่เหวินไวท์เดียร์ออกมาและพามิสเตอร์หยางกลับไปที่สถานีเทเลพอร์ต
ถึงแม้เจียงคู่จะอยู่ที่โรงแรม แต่เขาเคยสาบานว่าจะไม่ต่อสู้ ถึงแม้เขาจะต้องถูกฆ่าตายก็ตามด้วยเหตุนั้นหานเซ็นจึงกังวลว่ามันอาจจะมีเรื่องเกิดขึ้น
โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในช่วงที่เขาไม่อยู่ที่โรงแรม แต่ทว่าภายในห้องนั่งเล่นนั้นมีชายหัวโล้นคนหนึ่งกําลังนั่งคอยอยู่ เขากําลังพูดด้วยระดับเสียงที่ฟังดูน่ารําคาญ
“ บอลต์กาย ทําไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” หานเซ็นขมวดคิ้ว เขาไม่เคยบอกบอลด์กายว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน
บอลด์กายหัวเราะ “น้องหาน ที่นี่เป็นเมืองหลวง ถ้าข้าต้องการจะหาเจ้า มันไม่มีทางที่เจ้าจะซ่อนตัวจากข้าได้”
“ทําไมเจ้าถึงได้ตามหาข้า?” หานเซิ่นไม่อยากจะสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่นมากเกินไปยังไงซะเขาก็เป็นคนที่มาจากอีกโลกหนึ่ง
หานเซ็นแตกต่างไปจากฉินซิวที่ต้องการจะทําลายกฏและพาฉันหว่านเอ๋อที่เกิดใหม่กลับไปหานเซิ่นไม่ได้คิดที่จะทําอะไรแบบนั้น เขาแค่ต้องการจะกลับไปยังโลกที่เขาจากมาเท่านั้นด้วยเหตุนั้นมันไม่มีความจําเป็นที่เขาต้องทําอะไรแบบนั้น เขาไม่จําเป็นต้องสร้างความสัมพันธ์กับผู้คนหลายๆคน
“แน่นอนว่าข้ามีเรื่องที่จะมาบอกเจ้า” บอลดกายพูด หลังจากนั้นเขาก็นําแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาโบกไปมาตรงหน้าหานเซิ่นราวกับว่าเขากําลังอวดของดี “เจ้ารู้ไหมว่านี่คืออะไร?”
“ไม่ ข้าไม่รู้” หานเซิ่นส่ายหัว
“ลองเดาดูสิ” บอลด์กายดูตื่นเต้น
“ข้าไม่เดา ถ้าไม่มีเรื่องสําคัญอะไร เจ้าก็ไปได้แล้ว ขากําลังเหนื่อยและต้องการจะพัก” หานเป็นต้องการจะไม่ให้เขาไปพ้นๆ
“ช่างเถอะ ให้ข้าบอกเจ้าเอง” บอลด์ทําเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไร เขาโบกกระดาษในมือและพูดด้วยสีหน้าโอ้อวดว่า
“นี่คือบัตรเชิญ มันเป็นบัตรเชิญไปงานวันเกิดของเพิ่งเฟยเฟย เจ้ารู้จักเพิ่งเฟยเฟยสินะนางเป็นหนึ่งในสามนักร้องที่โด่งดังที่สุด นางมีพรสวรรค์มากๆ สักวันหนึ่งนางจะกลายเป็นราชินีของการร้องเพลง นางงดงามมากๆ แค่รอยยิ้มของนางก็เพียงพอที่จะทําให้ผู้ชายทุกคนเป็นบ้า แม้แต่ พวกชนชั้นสูงของอาณาจักรฉินนี้ก็มีผู้คนได้รับบัตรเชิญแบบนี้ไม่มากนัก”
หลังจากที่พูดแบบนั้น บอลด์กายก็เข้ามาข้างหูของหานเซิ่นและกระซิบ
“ข้าเป็นเพื่อนสนิทของเพิ่งเฟยเฟย ด้วยเหตุนั้นข้าจึงได้รับบัตรเชิญนี้มา เจ้าเป็นพี่น้องของข้าดังนั้นข้าจะพาเจ้าไปพบกับผู้หญิงที่งดงามคนนี้”
“ข้าไม่สนใจ” หานเขินตอบปฏิเสธในทันที เขาเคยเห็นผู้หญิงที่งดงามมามากในชีวิต และถ้าให้พูดตามตรง เขากลัวว่ามันไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะงดงามไปกว่าคู่ชิงเฉิงอีกแล้ว
ถึงเพิ่งเฟยเฟยจะงดงาม แต่เธอก็ไม่ได้งดงามพอที่จะทําให้หานเขินตกตะลึง แถมเขาก็เคยเห็นเพิ่งเฟยเฟย และเธอไม่ได้พิเศษอะไร
“ไม่มีทาง เจ้าไม่สนใจเพิ่งเฟยเฟยได้ยังไง? อย่าบอกนะว่าเจ้า…” ” บอลด์กายพูดและจ้องมองหานเซิ่นด้วยสายตาแปลกๆ
หานเซิ่นขมวดคิ้ว “เจ้ากําลังคิดอะไรของเจ้า? ข้าแค่ไม่อยากเสียเวลากับผู้หญิงคนหนึ่งเท่า
“ผู้หญิงคนหนึ่งอะไรกัน? เพิ่งเฟยเฟยคือผู้หญิงในความฝันของผู้ชายทุกคน ทุกคนรู้ในเรื่องนี้
บอลด์กายยิ้มและพูดต่อว่า “แถมครั้งนี้ยังมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงานมากมาย ข้าได้ยินมาว่ามีแม้กระทั่งคนที่เป็นขุนนางเลือดพระเจ้ามาเข้าร่วมงานในครั้งนี้ด้วย ถึงแม้เจ้าจะไม่สนใจเพิ่งเฟยเฟย เจ้าก็ควรไปพบกับคนพวกนั้น”
หานเซิ่นคิดว่าที่บอลด์กายพูดนั้นมีเหตุผล เขาไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับคนชั้นสูงของอาณาจักรฉิน และเขาก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับขุนนางเลือดพระเจ้าเช่นกัน มันคงจะดีถ้าเขาลองไปพบกับคนพวกนั้นดู
บอลดกายสัมผัสได้ว่าหานเซิ่นยังคงลังเล ดังนั้นเขาจึงพยายามพูดโน้มน้าวเพิ่มอีก สุดท้ายแล้วเขาก็โน้มน้าวให้หานเขินไปเข้าร่วมงานวันเกิดของเฟิงเฟยเฟยได้สําเร็จ
ในตอนที่พวกเขาไปถึงที่งานวันเกิด หานเซิ่นก็ได้รู้ว่าเรื่องที่พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกันนั้นเป็นเรื่องเหลวไหลทั้งเพ งานวันเกิดถูกจัดในปราสาทที่ใหญ่โตและมันมีแขกมาเข้าร่วมงานเป็นพันๆคนบอลด์กายก็เป็นแค่หนึ่งในแขกที่มาเข้าร่วมงาน เขาแค่ไปที่นั่นเพื่อดื่มกินเท่านั้น เขาไม่แม้แต่จะมีโอกาสได้พบกับเฟิงเฟยเฟยเป็นการส่วนตัว
โชคดีที่หานเขินไม่ได้ไปที่นั่นเพื่อพบกับเฟิงเฟยเฟย เขากินอาหารร่วมกับบอลด์กาย ขณะที่อีกฝ่ายแนะนําผู้คนที่อยู่รอบๆให้กับเขา
