ตอนที่ 4 ล่มลงแล้วลืมตา
มันเป็นวันคืนที่เหมือนกับทุกวันตั้งแต่ที่เขาออกจากงาน เดเร็คใส่สูทใหม่ที่ซื้อมาแล้วออกไปเดินเล่นรอบๆเมือง ถ้าเขารู้สึกเบื่อ เขาก็แค่เรียกแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน
ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลเมื่อเขาจะทำอะไร เขาก็แค่อยากทำ เขาอยากรู้ว่าโรคมะเร็งกับโรคเครียดอะไรจะฆ่าเขาก่อนกัน
เดเร็คกำลังเดินอยู่บนถนนในเมือง อยู่ๆเขาก็หันไปเจอคนรู้จักของเขา คริสเวนไรท์! เด็กหนุ่มกำลังยืนถือขวดเหล้าที่ซ้อนอยู่ในถุงกระดาษ แล้วยกมันเดิมเปผ้นพัก
คริสหัวเราะเฮฮาอยู่กับเพื่อผู้หญิงวัยรุ่นในชุดเซ็กซี่คนหนึ่ง สักพักพวกเขาก็เดินขึ้นรถไป มันเป็นรถ Camaro คันใหม่ที่ผ่านการแต่งเป็นอย่างดี ไม่ใช่รถ Camaro คันเดิมที่เคยขับคาร์ล
ตอนที่เห็นคริส เดเร็คอยากจะกระโจนเข้าไปฉีกมันเป็นชิ้นๆ เขาลืมเรื่องไอ้บัดซ*นี้ไปได้ยังไง ดูเหมือนว่าโรคมะเร็งกับโรคความเครียดจะเล่นงานสมองของเขาด้วย
เสียงล้อรถกรีดกับพื้นถนน รถแต่งคันนั้นพุงออกไปอย่างรวดเร็ว ตัดหน้าผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินข้ามถนน เธอตกใจกลัวจนล้มลงไป แล้วลุกขึ้นตะโกนด่าไล่หลัง
เสียงหัวเราะน่ารังเกียจดังออกมาจากรถคันนั้น เดเร็คกัดฟันแน่น ไฟที่เคยดับลงลุกโชนขึ้นอย่างเงียบๆ
เดเร็คเริ่มติดตามการเคลื่อนไหวของคริสใน Social Network ตามหาที่อยู่ ตารางชีวิตประจำวัน แล้วแอบฉวยโอกาสตอนที่เราจอดรถทิ้งไว้ ติดสัญญาณ GPS ไว้ใต้รถ
หลังจากแอบติดตามได้ไม่กี่วัน เขาค้นเจอข้อมูลการละเมิดข้อตกลงที่ทำกับศาลอย่าน้อยก็ 50 ครั้ง เขาสะกดรอยตาม และแอบถ่ายรูปในขณะที่คริสดื่มเหล้าและแอบใช้ยาเสพติด
แต่เดเร็คก็ไม่คิดที่จะส่งข้อมูลพวกนี้ให้กับตำรวจ ตำรวจจะทำอะไรได้? ไม่นานเขาก็คงถูกปล่อยตัวอีก แล้วจะทำให้คริสระมัดระวังตัวมากกว่าเดิม
เดเร็คไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น เขาไม่คิดจะพึ่งศาลโง่ๆอีก
หนึ่งสัปดาห์หลังจากการตามติดชีวิตของคริส เดเร็ครู้ชีวิตประจำวันของเขาแทบทุกอย่าง และสามารถคาดเดาสถานที่ที่เขาจะไปได้ เดเร็คทบกวนแผ่นการและตรวจสอบอุปกรณ์ที่เตรียมไว้ ก่อนจะกระโดดขึ้นรถคันใหม่ของเขา Chevrolet Impala 1967 สีดำ
เมื่อมีรถที่เหมาะกับการไล่ล่า สถานที่ทิ้งร้างที่เตรียมไว้ มันเหมาะสมในการเริ่มแผนสุดท้าย
เดเร็คขับรถไปดักรอคริสในสถานที่แห่งหนึ่ง หลังจากเขาขับรถผ่านมา เดเร็คก็ขับรถตามไปอย่างไกล้ชิด เมื่อพวกเขาขับรถเข้าไปในถนนเปลี่ยวและไม่มีรถคนอื่น เดเร็คก็เหยียบคันเร่งพุ่งชนรถของคริสจากด้านข้าง บังคับให้เขาต้องหยุดรถ
ทันทีที่คริลลงจากรถมา เดเร็ครีบวิ่งเข้าชาร์จเขาด้วยเครื่องช็อตไฟฟ้าในมือ แล้วรีบวิ่งเข้าไปตรวจสอบรถของคริสทันที
มันถือเป็นโชคดีของเดเร็ค คริสขับรถมาเพียงคนเดียว เดเร็คทำลายสัญญาณ GPS และมือถือของตัวเอง แล้วทิ้งไว้ข้างถนน
เขาค้นตัวของคริส ทำลายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกอย่างที่เขาเจอ ก่อนมันแขนมัดขา แล้วโยนคริสไว้ที่หลังรถ
เดเร็คขับรถที่สถานที่ที่เขาได้เตรียมไว้ เพื่อเริ่มงานปาร์ตี้กัน 2 คน
สถานที่ที่เขาได้เตรียมเอาไว้คือโกดังร้างในเขตอุสาหกรรมเก่า ประตูโกดังมีกุญแจโซ่ขนาดใหญ่ที่เขานั้นได้เตรียมเอาไว้
ภายในโกดังมีแค่เกาอี้ 2 ตัว ที่ยึดติดกับพื้น แท็งน้ำหลายแท็งกับถังใบหนึ่ง
เดเร็คเปิดท้ายรถ คริสเริ่มมีสติและเริ่มขยับตัวได้ เขาใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าทำให้คริสสลบไปอีกครั้ง เขาจับคริสนั่งลงเก้าอี้ ใช้เชือกมันแขนมันขาและปิดปากเขาให้แน่อีกครั้ง
เดเร็คสาดน้ำใส่คริสเพื่อปลุกให้เขาตื่น
“สวัสดีคุณเวนไรท์ ผมขื่อเดเร็ค แมคคอย คุณจำผมได้มั้ย”
คริสดิ้นรนออกจากเชือกที่มันอยู่อย่างบ้าคลั่ง เดเร็ครู้สึกชื่นชมในความพยายาม และใช้ท่อนไม้ฟาดที่หน้าแข้งของเขาอย่างแรง เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันก็หลายปีที่แล้ว คุณยังจำผมได้หรือป่าว” คริสหอบอย่างแรง
“ช่างมันเถอะ เรามาเล่นเกมส์กัน” เดเร็คหยิบเครื่องจับเวลา 2 เครื่องออกมาจากรถ เครื่องเเรกตั้งเวลาไว้ที่ 30 นาที เครื่องสองตั้งเวลาไว้ที่ 2 ชั่วโมง 44 นาที 16 วินาที
จากนั้นเขาหยิกปืนเก็บเสียงขึ้นมาจากกระเป๋า จ่อเข้าที่ท้องของคริส เสี่ยงกรีดร้องดังสะท้อนไปทั่วโกดังเมื่อเขาลั่นไกปืน
เดเร็คกดปุ่มให้เครื่องจับเวลาทำงาน เขาเดินเข้ามาไกล้ๆเพื่อดูบาดแผลที่ท้อง ดูจากเลือดสีดำที่ไหลออกมา ตับน่าจะถูกยิ่งทะลุไปแล้ว
“ก่อนที่เราจะเริ่ม ผมจะอธิบายกฎของเกมส์ให้ฟัง ดูเวลาที่กำลังทอยหลังให้ดี พวกมันสำคัญมาก” คริสร้องไห้และครวญครางเหมือนคนบ้า ดังนั้นเดเร็คจึงต้องสาดน้ำใส่เขาอีกครั้ง และกระชากผมเขาขึ้นมา
“เครื่องแรกแสดงเวลาชีวิตที่เหลืออยู่ของคุณ ทันที่ที่มันดัง แม้ว่าจะมีคนบุกเข้ามาในโกดังแล้วช่วยคุณออกไปได้ แต่คุณก็ต้องตายแน่นอน ระบบในร่างกายจะเป็นพิษเมื่อตับหยุดทำงานเป็นเวลานาน ต่อให้ปลูกถ่ายตับใหม่ก็ช่วยชีวิตไม่ได้ เครื่องที่สองเป็นเซอร์ไพรส์ มันคือเวลาที่เราจะต้องพยายามอยู่ให้ถึง ในระหว่างนี้คุณจะต้องตื่นตลอดเวลาและลองริ้มรสความเจ็บปวดเหมือนที่น้องชายของผมต้องเจอ”
เวลาผ่านไป คริสก็กรีดร้องไม่หยุด เสียงสัญญาณของเครื่องแรกดังขึ้น
คริสเริ่มหมดแรงที่จะกรีดร้อง บางครั้งเขาสะอึกสะอื้น บางครั้งเขาเงียบ เพราะสติเริ่มเลือนลางจากการเสียเลือดมาก
บางครั้งเดเร็คจะคอยพูดให้เขาฟัง และบางครั้งก็ลุกขึ้นเดินไปเดินมา
ทุกครั้งที่คริสหมดสติไป เดเร็คจะสาดน้ำและใช้สารพัดวิธีเพื่อปลุกเขา
เมื่อสัญญาณของตัวจับเวลาอีกเครื่องดังขึ้น เดเร็คก็เดินเข้าหาใกล้ๆ แววตาของเขาเลื่อนลอย
“ผมมีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย ข่าวร้ายคือผมโกหก ผลของการวิจัยบอกว่าเมื่อตับถูกทำลายมันก็ไม่มีหวังที่จะมีชีวิตรอด ต่อให้ผมยิงคุณที่หน้าโรงพยาบาลที่ดีที่สุดใน USA คุณก็คงตาย นอกจากว่าพวกเขาจะมีตับที่เข้ากันได้อยู่ในมือ ส่วนข่าวดีคือคุณกำลังจะได้ตายแล้ว ผมอยากให้คุณได้รับรู้ความทรมานที่น้องชายผมได้รับ และตอนนี้มันเพียงพอแล้ว”
เดเร็คชี้ปืนไปที่ศีรษะของคริสแล้วลั่นไก เลือดพุงทะลักออกมาย้อนเสื้อของเขาจนเป็นสีแดง
แล้วเขาก็หันปืนเข้าหาศีรษะของตัวเอง
“น้องชาย พี่ชายคนนี้กำลังไปจะหานายแล้วนะ” แล้วลั่นไกครั้งสุดท้าย
ร่างของเดเร็คล่มลง ภาพในจิตสำนึกของเขามองเห็นทุกอย่างเป็นสีขาว เขารู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่กลางอากาศ
ความโศกเศร้า ความทุกข์ทรมานและความเจ็บปวดหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีถูกไม่มีผิด ไม่มีสำเร็จหรือล้มเหลว
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน อยู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเขากำลังหายใจ
อารมณ์และความรู้นึกคิดทั้งหมดของเขากลับคืนมา เขาพยายามลืมตามอง แต่อาจเป็นเพราะการยิงหัวตัวเอง ทัศนวิสัยของเขาเลยไม่ชัดเจน
‘มันเป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ แต่ทำไมฉันไม่ตาย? หรือมีคนช่วยชีวิตฉันไว้?’ แต่เมื่อสายตาของเขาสามารถมองเห็นได้ชัดเจน เขาก็โยนความคิดเมื่อกี่ทิ้งไปทันที
เดเร็คอยู่ในทางเดินโลหะขนาดใหญ่ ที่พื้นที่เต็มไปด้วยศพนอนตายเกลื่อน ร่างกายศพเหมือนกับเอเลี่ยน ศพทั้งหมดต่างสวมสุดเกราะที่เหมือนกับชุดนักรบอวกาศที่เขาเคยดูในหนังไซไฟ
‘ฉันอยู่ที่ไหน? นี่มันหใายความว่าไง?’ เขาพยายามลุกขึ้น แต่ก็ทำไม่ได้
เขาพึ่งสังเกตว่าตัวเองกำลังสวมชุดอวกาศเหมือนกับศพรอบๆตัว ประสาทสัมผัสที่ฟื้นคืนมาทำให้เขารู้ว่า เขามีแขน 4 ข้าง! และมือแต่ละข้างมี 3 นิ้ว!
“นี่มันเหี้*อะไรเนี่ย!”
