“ฮ่าฮ่า! ข้าไม่ได้ฝึกเขา ท่านลู่ต่างหากที่ทำ เด็กคนนี้ค่อนข้างดี แต่เขาค่อนข้างซน! “
ชายแก่อ้วนไม่ได้สงบอีกต่อไป หากเขาไม่กลัวที่จะสูญเสียสถานภาพของเขา เขาก็จะรีบไปหาราชาอินทรีที่กำลังพอใจในตัวเอง
บ้าสิ! ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาถูกมองว่าเป็นซนได้อย่างไร? เขานี่ซื่อตรงดีจริงๆ! อะไรคือเทคนิคสวรรค์สูญเสียผ้า? เขากล้าพอที่จะตั้งชื่อเทคนิคนี้หลังจากเทพสวรรค์ได้อย่างไร? หากเทพสวรรค์รู้ว่าเขาทำให้เขาอับอายด้วยวิธีนี้ พวกเขาคงจะกระโดดลงมาจากท้องฟ้า
“แปดกองทัพนั้นเป็นเสาของประเทศเราราชาอินทรี ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าไม่ได้ปฏิบัติตามหลักทางทหาร แค่คิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ก็ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ ข้าคิดว่าควรจะลงโทษนักต่อสู้แบบนี้ “
ราชาอินทรีผู้ซึ่งปรารถนาจะแอบยกหลานสาวของตัวเองให้หลิวหยุนหยางไม่สามารถคิดจะลงโทษเขาได้ เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้เขาจ้องมองชายคนนั้นโดยไม่ลังเลและพูดว่า “นี่เป็นการแข่งขันระหว่างเด็ก ๆ ทำไมเราต้องเข้าไปยุ่ง ข้าคิดว่าเจ้าพูดเมื่อก่อนหน้านี้หนิท่าน “
ชายแก่อ้วนเงียบพูดไม่ออก เขาไม่กลัวราชาอินทรี แต่เขาบอกว่าคนแก่ไม่ควรเข้าไปยุ่งกับการต่อสู้ระหว่างเด็ก ๆ
เขาพูดอย่างนี้เพียงเพราะเขาต้องการให้กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นทั้งหมดหยุดที่หัวสะพานห้ากิโลเมตรโดยไม่มีทางที่จะข้าม
เขาเพียงต้องการให้กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นประสบความกับเงียบงันโดยไม่มีการร้องเรียนใด ๆ แต่สถานการณ์กลับกลายเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด รู้สึกเหมือนกลืนน้ำลายตัวเอง
“ข้าล่ะอยากคุกเข่าต่อหน้าเขา!” เฉินหยงคำรามด้วยเสียงหัวเราะ “ข้าชื่นชมผู้นำหลิวตั้งแต่เริ่ม แต่ข้ายิ่งชื่นชมเขามากขึ้นในตอนนี้! “
คนส่วนใหญ่ของกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นอย่างน้อยก็โกรธอย่างมากกับการกดขี่ของกองทัพเลิศนภา อย่างไรก็ตามมันเป็นธรรมเนียมในหมู่แปดกองทัพแห่งตะวันออก สิ่งที่พวกเขารู้สึกโกรธก็ไม่มีประโยชน์
กระนั้นสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้ วิธีการของหลิวหยุนหยางช่วยให้พวกเขาระบายความหงุดหงิดที่ถูกกักขังซึ่งกลายเป็นความสดชื่นที่พิเศษ
หลิวหยุนหยางยืนอย่างสงบไม่ไกลจากสะพานพร้อมกับยิ้มกว้าง ๆ บนใบหน้าของเขา ท่าทางของเล่ยฉีบ่งบอกว่าเขากำลังจะเสียมากกว่าเขารู้สึกอาย เขาเชื่อว่าเขาจะสามารถข้ามสะพานได้โดยไม่มีปัญหา หากเขาพึ่งพาความเร็วของเขา
ตราบใดที่เขารักษาหน้าของเขาไว้ก็ไม่ควรมีปัญหา เขาจะทำอย่างไรถ้าเพื่อนที่น่ารังเกียจคนนั้นทำสิ่งที่เขาขู่เขาด้วย? เขาไม่มั่นใจจริง ๆ ว่าเขาสามารถป้องกันตัวเองได้
ไอ้เวนนั้น!
“กลับมาซะ!” เสียงหนึ่งตะโกนเหมือนเล่ยฉีกำลังจะพังทลาย เสียงนั้นนุ่มนวล แต่เสียงของมันก็ไม่อาจสงสัยได้
เมื่อเขาได้ยินมัน เล่ยฉีรู้สึกน้ำตาจะไหลอาบแก้มของเขา ในที่สุดเขาก็รอด เขาไม่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่น่ารังเกียจ!
เขา…เขาเป็นเพียงแค่ปีศาจ! จะปฏิบัติต่อเขาในลักษณะนี้ได้อย่างไร หากเขาจับเขามาสักวันเขาคงจะ …
เล่ยฉีสาปแช่งอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาเดินอย่างหดหู่ไปทางของกองทัพเลิศนภา ลึกลงไปเขารู้ว่าการมีส่วนร่วมของเขาในการต่อสู้รอบนี้กับแหล่งกำเนิดของเหลวมันสิ้นสุดลงก่อนที่มันจะเริ่ม
บางทีเขาอาจยังมีความหวังในการได้รับแหล่งกำเนิดของเหลวระดับ เอ แต่เล่ยฉีไม่ทราบว่าจะใช้เวลานานเท่าใดในการทำให้ใบหน้าของเขาหายไปในวันนั้น
นักสู้ป้องกันตัวก้าวออกจากกลุ่ม ฝีเท้าของเขาไม่เร็วนัก แต่การเคลื่อนไหวของเขานั้นสง่างามและเป็นธรรมชาติ ในพริบตาเขาก็มาถึงสะพานห้ากิโลเมตรแล้ว
“ความเร็วของเจ้าก็ไม่เลว แต่มันจะไม่ได้ใช้กับข้า แล้วเรื่องนี้ล่ะ ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกสักครั้ง หากเจ้าสามารถข้ามสะพานระยะทางห้ากิโลเมตรนี้เพื่อป้องกันตัวข้าได้ ข้าจะให้แหล่งกำเนิดระดับเอแก่เจ้า” ชายหนุ่มที่ดูอ่อนแอกำลังยิ้มอยู่
น้ำเสียงของเขาไม่รุนแรง แต่เขามีความมั่นใจในตนเองว่าไม่มีคนธรรมดาที่จะหวังได้
ความเชื่อมั่นในตนเองนี้เกิดจากความสามารถของเขาเป็นส่วนใหญ่
สายตาของเจ้าหน้าที่หญิงของกองทัพฟินิกซ์เริงระบำเต็มไปด้วยความชื่นชมเมื่อเธอดูชายหนุ่ม แม้ว่าเธอจะถูกรังเกียจจากการกระทำของกองทัพเลิศนภา แต่ความรังเกียจของเธอก็ไม่ได้ขัดขวางการชื่นชมจากนักสู้ของเธอ
ใครบางคนที่มีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับราชาอินทรีบอกเขาเบา ๆ ว่า “ลูกของเจ้ากำลังจะจบลงแล้ว ท่านอินทรี ข้าคิดว่ามันจะเป็นการดีที่สุดที่จะลาออกขณะที่ท่านยังอยู่ข้างหน้า ใช้ความคิดและจบมันซะ “
ร่องรอยของความลังเลสะบัดผ่านดวงตาของราชาอินทรี เมื่อเขามองไปที่หัวหน้าผู้สอนลู่ เขาเห็นสีหน้าของความมุ่งมั่นที่ไม่เปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเขา
ราชาอินทรีพยักหน้า หลิวหยุนหยางมุ่งมั่นที่จะไปให้ถึงจุดนี้ กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นอาจชนะ แต่ถ้าหลิวหยุนหยางแพ้ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ พวกเขาจะสูญเสียทุกสิ่ง
ขณะที่หลิวหยุนหยางเฝ้าดูชายหนุ่มยืนนิ่ง เขามีหมึกพิมพ์ว่านักสู้คนนี้แข็งแกร่งมาก
ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่จิตวิญญาณการต่อสู้ภายในของเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เขาต้องการคู่ต่อสู้ที่เท่ากันจริง ๆ เพื่อที่เขาจะได้ตัดสินว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน
“เจ้าไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมเหรอ” ขณะที่ชายหนุ่มพูด เขาค่อยๆดึงวัตถุสีดำสี่ชิ้นออกจากแขนและขาของเขา
เมื่อผู้สังเกตการณ์สังเกตเห็นวัตถุสีดำบางคนก็อดไม่ได้ที่จะอุทาน ‘ล็อคแรงโน้มถ่วง!’ “
ล็อคแรงโน้มถ่วงคือการใช้แรงแม่เหล็กขั้นสูงเพื่อสร้างสนามแรงโน้มถ่วง จากเทคโนโลยีล่าสุดของดา พันธมิตร สนามแรงโน้มถ่วงที่แข็งแกร่งที่สุดที่สามารถสร้างแรงโน้มถ่วงได้คือ 2,500 กิโลกรัมของแรงโน้มถ่วง
อย่างไรก็ตามค่าใช้จ่ายในการได้รับการล็อคแรงโน้มถ่วงเหล่านี้จะสูงเป็นพิเศษ คู่ของล็อคแรงโน้มถ่วงราคามากกว่า 100 ล้านดาหยวน แม้ว่าบางคนที่มีเงินมากขนาดนั้น พวกเขาก็ยังอาจไม่สามารถซื้อได้
ถ้าชายหนุ่มคนนั้นถอดกุญแจแรงโน้มถ่วงสองชุดออกจากร่างกายของเขา เขาจะต้องเคลื่อนไหวภายในสนามแรงโน้มถ่วงที่ 5,000 กิโลกรัมตลอด
ชวนเทียนโฮวถูกทิ้งร้างโดยสายตาอื่นๆ เขาขมขื่นอยู่เสมอว่าความเร็วของชายหนุ่มคนนี้เกินความเร็วของตัวเอง
เมื่อเขาเห็นล็อคแรงโน้มถ่วงที่มีแรง 5,000 กิโลกรัม ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าความแตกต่างระหว่างพวกเขานั้นใหญ่เพียงใด
หลิวหยุนหยางรู้สึกปวดหัว เมื่อเขาเห็นล็อคแรงโน้มถ่วงที่วางอยู่บนพื้น เขาเฝ้าดูชายหนุ่มผู้ยิ้มตลอดเวลา และทำการคำนวณบางอย่างในหัวของเขา คราวนี้เขาได้พบกับอัจฉริยะที่แท้จริง
เขาจะทำอะไรกัน? เขาจะปล่อยให้มันเป็นไปอย่างไร?
ถ้าเขาทำเช่นนั้นทั้งศักดิ์ศรีของตัวเอง และกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นทั้งหมดจะลงไปในท่อระบายน้ำ
เขามักจะไม่เข้ากับความเร็วของชายหนุ่มคนนี้
ตามที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน หลิวหยุนหยางได้เปิดตัวควบคุมคุณสมบัติ และเพิ่มความเร็วของเขาเป็น 80 คุณสมบัติอื่นๆของหลิวหยุนหยางเปลี่ยนไป
พลังงาน: 8
ความเร็ว: 80
จิตใจ: 4
ร่างกาย: 7
หลิวหยุนหยางรู้สึกราวกับว่าเขาสามารถลอยได้ สายตาของเขามองลงบนร่างของชายหนุ่มอีกครั้ง “ลองสิ่งนี้เถอะ”
ชายหนุ่มพบปฏิกิริยาของหลิวหยุนหยางที่ไม่คาดคิด ถ้าเขามองดูท่าทางที่สงบ เขาจะรู้สึกได้ว่าหลิวหยุนหยางนั้นแตกต่างออกไปเล็กน้อย มันเป็นไปได้ไง เขาพูดไม่ออก
ในฐานะที่เป็นหัวหน้าของเจ็ดเสาหลักของกองทัพเลิศนภาเขาภูมิใจมาก เขาเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในส่วนของหลิวหยุนหยางมันไม่ควรสำคัญกับเขา
หลิวหยุนหยางจะไม่สามารถหลบหนีจากความเข้าใจของเขา และข้ามสะพานไปได้
“หากเจ้าปฏิเสธที่จะยอมแพ้จนกว่าความหวังทั้งหมดจะหมดไป ข้าจะให้โอกาสนี้แก่เจ้า” ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบประโยคของเขา เขาก็กระโดดเบา ๆ และมาถึงใจกลางสะพาน การแสดงออกของเขาสงบลงเหมือนอย่างเคย “แน่จริงก็มาสิ”
หลิวหยุนหยางพยักหน้าก่อนที่เขาจะออกแรงบีบขาของเขา มันพุ่งสูงขึ้นและพุ่งไปข้างหน้า!
