Supreme Uprising บทที่ 86: พลังที่ไร้ขีดจํากัด
นั่นคืออุปราช!
มีเพียงคนเดียวที่ถูกเรียกว่าอุปราชในหมู่กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นและนั่นคือผู้บัญชาการทหารของกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น!
อย่างที่ชายคนนั้นพูด คนอื่นมอบบางอย่างที่ดูเหมือนการเล่นจับบอล ” หลิวหยุนหยางบังคับพลังออกมาจากแหล่งกําเนิดพลัง งานในร่างกายของเจ้าและคว้าบอลลูกนี้ให้ได้ในเวลาหนึ่งวินาที”
หลิวหยุนหยางพยักหน้า ขณะที่เขาคว้าลูกบอลเขารวบรวมพลังจากแหล่งกําเนิดพลังงานในมือของเขา ทันใดนั้นลูกบอลก็สว่างขึ้น
“เอาล่ะ เจ้าสามารถวางมันลง ผลลัพธ์จะออกมาอย่างรวดเร็วหัวหน้าผู้สอนลูกล่าวเบาๆ
“โจมตีข้าอีกครั้ง หยุนหยาง! หมัดของเจ้ามันน่าพอใจยิ่งนัก!” ซูจงวิ่งไปหาหลิวหยุนหยางอย่างคาดหวัง
หลิวหยุนหยางพูดไม่ออก ไอ้หนุ่มคนนี้ถูกขอให้ตนเองพ่ายแพ้การชกก่อนหน้าของเขาอาจทําให้สมองเสียหายหรือเปล่า? ซูจงอาจดูสบายๆแต่หลิวหยุนหยางรู้ว่าเขาปฏิบัติต่อตนเองอย่างดีมากดังนั้นหลิวหยุนหยางจะรู้สึกแย่ถ้าเขาทําร้ายซูจงจริงๆ
“ซูจง เจ้ากําลังทําอะไร?” หัวหน้าผู้สอนลูพูดด้วยน้ําเสียงที่เข้มงวดในขณะที่เขาเฝ้าดูผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาซึ่งดูเหมือนจะพอใจ
งบมาก
ซูจงผู้ซึ่งกลัวหัวหน้าผู้สอนลูเสมอ ตอบด้วยเสียงที่มักใช้ในการพูดคุยกับเขาเสมอ “ข้าสนุกกับหมัดของหลิวหยุนหยางจริงๆ ท่านหัวหน้าผู้สอนข้าต้องการให้เขาโจมตีข้าอีกครั้ง “
แม้ว่าหัวหน้าผู้สอนลูจะถือว่ามีประสบการณ์และมีความรู้แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนที่ร้องขอให้พ่ายแพ้ในลักษณะที่แปลก
“ถ้าเขาขอร้องให้พ่ายแพ้ล่ะก็ จากนั้นเพียงแค่ให้เขาชั่วร้าย อย่าแสดงความเมตตาใดๆแก่เขา” เขาบอกกับหลิวหยุนหยางด้วยเสียงอึกทึก
หลิวหยุนหยางไม่ลังเลเลยในครั้งนี้ เขาขว้างหมัดไปที่ซูจงโดยตรงเล็งไปที่ร่างกายแทนที่จะมองหน้าเขา
เมื่อหมัดของเขาหยุดที่ซูจง เขาถูกส่งบินขึ้นอีกครั้ง ช่วงเวลาที่เขาตกลงมาเขากระโดดกลับไปที่เท้าอย่างขะมักเขม้น
“นั่นเป็นที่น่าพอใจ! มันมีชีวิตชีวามาก! จริงๆแล้วมันเป็นสิ่งที่น่ายินดีที่สุดเท่าที่ข้าเคยรู้สึกในชีวิตของข้าเลยขออีกรอบหยุนหยาง!”
ดวงตาของซูจงเป็นประกายในขณะที่เขาจ้องมองหลิวหยุนหยาง
หลิวหยุนหยางรู้สึกกดดันจริงๆ เขาไม่รู้ว่าทําไมการโจมตีของเขาดูเหมือนจะไม่มีผลกับซูจง
เขาอาจจะอ่อนแอ หรือว่าไอ้หนุ่มอีกคนอาจจะแข็งแรง?
ขณะที่หลิวหยุนหยางกําลังจะเริ่มสงสัยการมีอยู่ของตัวเองหัวหน้าผู้สอนลูจ้องที่ซูจงด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจเช่นเดียวกัน
ตามสิ่งที่หัวหน้าผู้สอนลูรู้เกี่ยวกับซูจง มีความแตกต่างระหว่างการฝึกฝนของเขาและหลิวหยุนหยาง ถ้าทั้งสองออกไปได้ซูจงจะไม่ เข้าคู่กับหลิวหยุนหยางแน่นอน
ความน่าจะเป็นที่เขาถูกสังหารหมู่อย่างละเอียดโดยหลิวหยุนหยางคือ 100%
นี่เป็นการระเบิดที่เต็มไปด้วยพลังของหลิวหยุนหยาง เสริมด้วยแหล่งกําเนิดพลังงานที่เพิ่งถูกกระตุ้นขึ้นมาใหม่ของเขาแต่ซูจงก็สามารถยืนขึ้นได้ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ซูจงอาจเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญในตํานาน ที่ซ่อนเรี่ยวแรงมานานหลายปี และหลอกให้ทุกคนเห็นถึงความหยาบกระด้างเมื่อเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ยิ่งใหญ่?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ทําให้ปากของหัวหน้าผู้สอนลูฝึดไปเล็กน้อยถ้าใครเป็นหัวหน้าผู้สอนลูก็คงจะเชื่อ แต่ซูจง… มันจะ เป็นไปได้อย่างไร
” ลองโจมตีข้าอีกครั้ง หยุนหยาง!” ซูจงโพล่งออกมาอย่างออกนอกหน้า“แคโจมตีข้าอีกครั้ง! หมัดนั่นสนุกจริงๆ!” ซูจงลุกกระวนกระวายอย่างหงุดหงิด “แค่คิดว่าเป็นการทําความดีคิดว่ามันเป็นวิธีที่จะตอบแทนข้าสําหรับการสอนเจ้าตลอดวันตลอด คืน ตอนนี้เพียงแค่ทําให้ข้าพ่ายแพ้ คิดว่ามันเป็นการกุศล!” ซูจงรบกวนหลิวหยุนหยาง ทําให้เขารู้สึกว่าถ้าเขาไม่โจมตีซูจงเขาจะเป็นคนอกตัญญที่ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาช่วยเหลือในอดีต
หลิวหยุนหยางส่ายหัว เขาทําอะไรไม่ถูกและหงุดหงิดเกินไป เขาจะต้องทําผิดพลาดที่ไหนสักที่ระหว่างทาง แต่มันคือที่ไหนกัน? เขาไม่รู้จริงๆ
การจู่จื้อย่างต่อเนื่องของซูจง ทําให้หลิวหยุนหยางออกมาโจมตีเขาอย่างดุเดือด เป็นอีกครั้งที่ซูจงลงไปนอนบนพื้นดิน
” ช่างสดชื่นเหลือเกิน! มันสดชื่นเกินไป!” ซูจงตะโกนขณะที่เขาส่งเสียงดึงๆอย่างมีความสุข
เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หลิวหยุนหยางพูดไม่ออก คนอื่นๆต่างก็ตกตะลึงเหมือนกัน
ทันใดนั้นมีเสียงอิเล็กทรอนิกส์ดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ในปัจจุบัน ชุดเสียงบีบมีความหมายว่าผลลัพธ์ของแหล่งกําเนิดพลังงานของหลิวหยุนหยางได้หมดไป
” แหล่งพลังงานระดับหนึ่ง! แกนไม้เป็นแหล่งกําเนิดพลังงานชีวิต!”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของทุกคน ทุกคนในกลุ่มดาพันธมิตรที่มีแหล่งกําเนิดพลังงานระดับหนึ่งในที่สุดก็กลายเป็นผู้มั่งคั่งอย่างมหาศาล
“แกนไม้เป็นแหล่งกําเนิดชีวิตคืออะไร?” หัวหน้าผู้สอนลูถามทันทีที่เขาได้ยินเกี่ยวกับแกนไม้เป็นแหล่งกําเนิดพลังงานชีวิต
” แหล่งกําเนิดหลังงานที่ทําจากไม้นั้นหายากมาก แต่ส่วนใหญ่นั้นมีพลังทําลายล้างสูงมาก การปะทะจากแหล่งกําเนิดพลังงานระดับหกที่ทําจากไม้ สามารถสร้างแรงโจมตีที่มหาศาลได้” มีบางคนอธิบายเขาไม่ได้ให้คําอธิบายเกี่ยวกับแหล่งกําเนิดพลังงานชีวิตของหลิวหยุนหยาง เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับแหล่ งกําเนิดพลังงานนี้
“แกนไม้เป็นแหล่งกําเนิดพลังงานชีวิตมีพลังที่ไร้ขอบเขต เมื่อพวกมันโจมตีร่างกายของมนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตใดๆ พวกมันสามารถสร้างพลังที่ไร้ขีดจํากัดได้! เสียงกลพูดขึ้นมา มันคืออุปกรณ์ตรวจสอบของฐานที่ให้คําอธิบายเกี่ยวกับแหล่งกําเนิดพลังงานชีวิตของหลิวหยุนหยาง
พลังที่ไร้ขีดจํากัด?
ถ้าเขาต่อยกับใครสักคน นั่นหมายความว่าเขาจะรักษาพวกเขาให้หายได้เหรอ? ความสามารถนี้มีจริง
การแสดงออกของเจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งหมดที่ปรากฏอยู่ในที่มืดกว่าเล็กน้อย พวกเขาเคยคิดว่าเมื่อแหล่งกําเนิดพลังงานของหลิวหยุนหยางถูกปลุกให้ตื่น เขาจะต้องตัดหญ้าทุกอย่างในเส้นทางของ เขาพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าพลังของเขาจะมีชีวิตชีวาอย่างไร้ขีดจํากัด
“โจมตีข้า หยุนหยาง!” หัวหน้าผู้สอนลูพูดอย่างจริงจังขณะที่เขามองดูหลิวหยุนหยาง
หลิวหยุนหยางมองหน้าเขาอย่างงุนงง เขาเชื่อว่าจุดสีแดงของแสงนั้นอ่อนแอ เมื่อเทียบกับจุดที่เขาสร้างขึ้นโดยการฝึกฝนการเคลื่อนไหวมังกรทองกลืนตะวัน ดังนั้นเขาจึงเลือกจุดแสงสีเขียวงดูเหมือนจะรุ่งโรจน์มากกว่า
แหล่งกําเนิดพลังงานที่เกิดจากจุดสีเขียวไม่ทําให้ผิดหวัง แน่นอนว่ามันเป็นแหล่งกําเนิดพลังงานระดับหนึ่ง แต่มันไม่น่าเชื่อถือสักหน่อยใช่ไหม?
การรักษาเป้าหมายของการพ่ายแพ้ของเขา คือความสามารถที่ท้าทายความเป็นธรรมชาติ
เมื่อเขาได้ยินคําขอของหัวหน้าผู้สอนลู หลิวหยุนหยางลังเลสักครู่ก่อนที่จะขว้างหมัด
เขาใช้กําลังเพียงครึ่งเดียว ดังนั้นเมื่อหมัดของเขาโดนบนลําตัวของหัวหน้าผู้สอนลู ชายคนนั้นก็ไม่ได้โซเซเลย
หัวหน้าผู้สอนลูยืนนิ่งเหมือนภูเขาที่ไม่สั่นไหว
ในตอนแรกรอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอย่างไรก็ตามรอยยิ้มนี้ถูกแทนที่อย่างรวดเร็วด้วยการแสดงออกเคร่งขรึมตามปกติของเขา
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าครับ?” มีคนถามหัวหน้าผู้สอนลูทันทีที่เห็นว่ามีปัญหา
หัวหน้าผู้สอนลูโบกมือเขา ในขณะที่เขาพูดด้วยน้ําเสียงที่เป็นกลางว่า ”บ้าจริง นี่ไม่ใช่ความสะดวกสบายธรรมดาๆข้ารู้สึกราวกับว่าแหล่งกําเนิดพลังงานของตัวเองกําลังจะทําให้เกิดความก้าวหน้า
หัวหน้าผู้สอนลูส่ายหัวและกล่าวเพิ่มเติมว่า “มีกําลังไม่พอ ความก้าวหน้านั้นเกิดขึ้นได้ง่ายเพียงใด?”
“โปรดย้ายออกไปเถอะครับ เราเป็นพี่น้องหยุนหยาง ได้โปรดโจมตีช้าอีกครั้ง! โอ้ ข้ามันเป็นคนขี้โกง! ข้าบอกว่าข้าจะพาเจ้าไปที่วังแห่งวิญญาณชั่วร้าย แต่ข้าก็ทําไม่ได้ อย่าบอกข้าว่าเจ้าไม่ได้โกรธไปหน่อยเลย!หากเจ้าเป็นเช่นนั้น เจ้าเพียงแค่รีบและเอา ชนะข้าให้ได้!”
