ในที่สุดเอียนก็ได้รับอาชีพการสร้างหลังจากใกล้จะถึงเลเวล 120
เอียนนำคำแนะนำของอิคาเอลและไปหาแดมชอนหลังจากเปลี่ยนอาชีพเป็นนักพยากรณ์อาชีพลับอย่างเสร็จสมบูรณ์ แต่ตอนนี้ เขาผัดวันที่จะกลับไปหาอิคาเอลไปชั่วขณะ
‘ฉันคิดว่าเควสต์จะดำเนินต่อไปแม้ว่าฉันจะกลับไปตอนนี้ แต่…’
ในการเผชิญหน้าออร์วิล เฟนเรียร์ที่แข็งแกร่งกว่าแชลลอส จึงจำเป็นต้องมีการเตรียมพร้อมมากขึ้น
ตามความเป็นจริงเนื่องจากเขาเพิ่งได้รับอาชีพการสร้างในตอนนี้ พลังต่อสู้ของเขาจึงไม่ได้เพิ่มขึ้น
‘ถ้าฉันจะกลับไปหาอิคาเอลเพื่อดำเนินการต่อไปอย่างรวดเร็วและกำหนดเวลาเควสต์ก็จะปรากฏขึ้น นั่นจะเป็นความเจ็บปวด…’
เอียนตัดสินใจที่จะกลับไปหาอิคาเอลหลังจากเขาสร้างไอเทมที่ดีของสัตว์เลี้ยงได้และสวมใส่พวกมันให้กับสัตว์เลี้ยงของเขาทั้งหมด
‘เขาบอกว่าสัตว์เลี้ยงทั้งหมดสามารถสวมใส่เครื่องรางและรูปแบบคาถาแต่ละอันได้ใช้ไหม?’
เอียนเปิดแท็บคำอธิบายใหม่ที่เกิดขึ้นหลังจากการเปลี่ยนอาชีพและอ่านข้อมูลที่เกี่ยวกับการสร้างอย่างละเอียด
เอียนที่อ่านคำอธิบายอย่างละเอียดประมาณ 10 นาที เปิดหน้าต่างสกิล
“เอาล่ะ เราควรลองมันเลยดีมั้ย? เริ่มจากเครื่องรางก่อน…”
เอียนทีใช้สกิลเกี่ยวกับการสร้างตกใจสักครู่หนึ่ง
‘อะไรวะเนี่ย? ฮันจิ [1]? พู่กัน? ฉันควรจะหาทั้งหมดนี้ที่ไหนกัน? พวกเขาขายของที่ร้านขายสินค้าทั่วไปหรือไม่?’
ในการทำเครื่องราง เขาต้องการไอเทมวัตถุดิบที่เรียกว่า ‘ฮันจิ’
เอียนรีบไปที่ร้านขายสินค้าทั่วไปในหมู่บ้านโอลลิบัสและตรวจสอบแคตตาล็อกการขาย
และโชคดีที่เขาสามารถซื้อไอเทมที่เขาต้องการได้
‘ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่ามีสิ่งต่างๆเช่นนี้ในเมื่อฉันไม่ได้ไปที่ร้านขายสินค้าทั่วไปเพียงครั้งเดียวหรือสองครั้งเท่านั้น?’
ไอเทมเช่น ‘ฮันจิ’ หรือ ‘พู่กัน’ ปรากฏในแคตตาล็อกการขายของร้านขายสินค้าทั่วไปหลังจากที่เอียนเปลี่ยนคลาสเป็นนักพยากรณ์ ดังนั้นข้อเท็จจริงที่ว่าเอียนได้เห็นสิ่งนี้เป็นครั้งแรกเป็นที่ชัดเจน
อย่างไรก็ตาม เอียนที่ซื้อไอเทมทั้งหมดที่เขาต้องการ พบมุมหนึ่งของหมู่บ้านและนั่งลง
และเขาได้ใช้สกิลการสร้าง
“การสร้าง!”
- ท่านได้ใช้สกิลการสร้าง
- เลือกไอเทมที่ท่านต้องการสร้าง
- ไอเทมในปัจจุบันที่สามารถสร้างได้ : เครื่องราง/รูปแบบคาถา
เอียนเลือกเครื่องรางตามแผนเดิมของเขา
“เครื่องราง”
เมื่อเขาทำอย่างนั้น ข้อความระบบดำเนินการต่อ
- ท่านจะสร้างไอเทม ‘เครื่องราง’ ใช่หรือไม่?
- ข้อกำหนดสำหรับการสร้างไอเทม : ฮันจิ (1) พู่กัน/แท่งหมึก
เอียนดูเหมือนจะรู้สึกหลงใหลและมีความสนใจในเนื้อหาการสร้างที่เขากำลังเผชิญหน้าเป็นครั้งแรก เนื่องจากเขาได้เข้าไปอยู่ในนั้นในเวลาไม่นาน
“ฉันจะสร้างมัน”
‘อืมมม… ถ้าฉันแค่อยู่เฉยๆ มันจะสร้างด้วยตัวมันเองใช่ไหม?’
อย่างไรก็ตาม ช่วยไม่ได้เอียนรู้สึกสับสนในเวลาต่อมา
นี่เป็นเพราะ เขาคิดว่าถ้าเขาใช้สกิลการสร้าง จากนั้นมือของเขาจะขยับด้วยตนเองและวาดเครื่องราง แต่ไม่เป็นไปตามที่คาดข้อความระบบโผล่ขึ้นมา
- โปรดวาดรูปแบบที่ท่านต้องการด้านบนของฮันจิ (ต้องวาดในครั้งเดียวโดยไม่ต้องยกพู่กันขึ้น)
- การสร้างเป็นไปได้ไม่ว่าชนิดของรูปแบบไหนจะถูกวาด (ระดับศิลปะและความจริงใจในรูปแบบการวาดจะสะท้อนให้เห็นถึงค่าสถานะของเครื่องราง)
เอียนสิ้นหวัง
‘อ๊าา… ฉันสามารถยกเลิกความอิสระนี้ได้ไหมเนี่ย? ฉันควรวาดอะไรกันแน่?’
เอียนซึ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งหยิบพู่กันขึ้นมาโดยไม่คิดอะไรมากและเริ่มวาดรูป (?) ที่ด้านบนของฮันจิ
และรูปวาดที่เขาวาดเสร็จใน 5 วินาทีคือเครื่องหมายซาวน่าที่เขาเห็นระหว่างทางไปโรงเรียนเมื่อเช้านี้
เมื่อเอียนยกพู่กันขึ้น ข้อความระบบโผล่ขึ้นมา
กริ๊ง-
- ทำให้เครื่องรางเสร็จสมบูรณ์เลยหรือไม่?
เขาไม่ชอบการออกแบบของรูปแบบจริงๆ แต่ตอนนี้ เอียนพยักหน้า
‘เนื่องจากมันเป็นการฝึกฝนอยู่แล้ว…’
“ใช่ ฉันทำเสร็จแล้ว”
เมื่อเอียนตอบกลับเสร็จ ข้อความระบบดำเนินการต่ออีกครั้ง
- ระดับศิลปะ : -10/ความจริงใจ : 1
- กรุณาเลือกลูกแก้วจิตวิญญาณที่จะสามารถใช้ในการสร้างเครื่องราง (ยิ่งระดับของลูกแก้วจิตวิญญาณที่ใช้มากเท่าไหร่ ระดับของเครื่องรางที่สร้างขึ้นก็จะสูงขึ้นเท่านั้น)
‘อืมมม…เนื่องจากลูกแก้วจิตวิญญาณที่ฉันมีในตอนนี้ทั้งหมดเป็นระดับ Common อย่างไรก็ตาม…’
เอียนสุ่มลูกแก้วจิตวิญญาณสามลูกจากคลังของเขาและยกพวกมันขึ้น
เมื่อเขาทำอย่างนั้น ลูกแก้วจิตวิญญาณสามลูกที่เอียนถืออยู่ถูกดูดเข้าไปในเครื่องราง
หวึ่งงงง-
ขณะมองที่กระแสของแสงสีขาวที่ถูกดูดซับเข้าไปในเครื่องหมายซาวน่าที่วาดด้วยมือของเขาเอง เอียนกลืนน้ำลาย
กริ๊ง-!
- ท่านได้ล้มเหลวในการสร้างเครื่องราง
- ท่านต้องวาดด้วยความจริงใจมากกว่านี้
ตามด้วยข้อความที่โผล่ขึ้นมา ลูกแก้วจิตวิญญาณกลายเป็นผงและกระจายไปบนอากาศ
“อะไรกัน…?”
เอียนรู้สึกโกรธกับระบบของไคลัน เนื่องจากมันไม่ได้รับรู้ถึงสุนทรียภาพของเขา
“ไม่นะ อะไรกัน แกบอกให้วาดด้วยความจริงใจ…”
เช่นนั้น ความเจ็บปวดของเอียนในการเรียนวาดรูปได้เริ่มต้นขึ้น
* * *
“มัลเลี่ยม! ได้โปรดดูแลทางนั้นด้วย!”
“โอเค ซีเรีย”
“เซริอุสและฉันจะสนับสนุนนายจากด้านหลังด้วยกัน”
ธงด้วยคำว่า ‘โลตัส’ ถูกเขียนลงบนนั้น
และด้านล่างนั้น ผู้ติดตามห้าคนของเอียนเป็นผู้นำเกี่ยวกับสิ่งที่ดูเหมือนทหารจำนวนมากและพยายามเพื่อรักษาความปลอดภัยสาธารณะของเมือง
และผู้ติดตามที่นำพวกเขาทั้งหมดคือซีเรีย หนึ่งในคนที่เอียนแต่งตั้งเป็นผู้ติดตามของเขาคนแรก
ถ้าผู้เล่นด้วยฉายา ‘บารอน’ แต่งตั้งผู้ติดตาม พวกเขาต้องการเสนอชื่ออย่างน้อยหนึ่งคนและสูงสุดไม่เกินผู้ติดตามห้าคนในฐานะ ‘อัศวิน’ และเอียนได้เสนอชื่อซีเลียซึ่งค่าสถานะยอดเยี่ยมที่สุดในตอนนี้
เขาสามารถเสนอชื่อพวกเขาทั้งห้าเป็นอัศวิน แต่ให้ผู้ติดตามระดับ Common หรือระดับ Rare รู้สึกว่าจะสิ้นเปลือง
ต้องขอบคุณลำดับชั้นของผู้ติดตามของเอียนที่อยู่ในการควบคุมที่ดี ดังนั้นกฎระเบียบของตำรวจจึงได้รับการดูแลอย่างดี
แน่นอน ส่วนนี้ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความตั้งใจของเอียน
ส่วนที่โชคดีคือผู้ติดตามคนอื่นๆทำตามซีเลียซึ่งเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เด็กกว่า
เหตุผลหลักเป็นเพราะค่าสถานะของซีเรียสูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับผู้ติดตามคนอื่นๆ
และตัวละครของอาชีพซัมมอนเนอร์ ดูเหมือนว่าค่าความเป็นผู้นำของเธอสูง เธอค่อนข้างแน่วแน่
“เทนพุส ตอนนี้ยังคงมีพื้นที่ใดที่ยังไม่ถูกกำจัดในบริเวณนี้ไหม?”
เทนพุสเป็นชายหนุ่มผมบลอนด์ที่เป็นอาชีพพระ
เมื่อซีเรียถาม เทนพุสก้มหัวของเขาเมื่อเขาตอบ
“ถ้าเรากำจัดหุบเขาทูลันตอนนี้จากนั้นพื้นที่นี้จะเสร็จสมบูรณ์”
“ฉันเข้าใจแล้ว โรโรยเทนกลับมาจากการลาดตระเวนหุบเขาทูลันแล้วหรือยัง?”
แทนที่เทนพุส มีเสียงที่มาจากข้างหลังของพวกเขา
นั่นคือโรโรยเทน
“ใช่ ข้ากลับมาแล้วซีเรีย”
“เป็นยังไงบ้าง? เราจะสามารถต่อสู้ในพื้นที่นั้นด้วยพลังการต่อสู้ในปัจจุบันของเราได้ไหม?”
เมื่อเธอถาม โรโรยเทนพยักหน้า
“ได้สิ มันไม่แตกต่างจากฝั่งนี้เท่าไหร่”
“ฉันเข้าใจละ ถ้างั้นไปที่นั่นกันเถอะ”
อย่างไรก็ตาม โรโรยเทนพูดต่อหน้าเธอขณะที่เธอกำลังเดิน
“เอ่อ แต่ว่าซีเรีย ที่นั่นมีบางสิ่งที่ข้าต้องรายงาน”
“หืม?”
“ฉันค้นพบดันเจี้ยนในหุบเขาทูลัน”
เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น ตาของซีเรียเบิกโพลง
“ดันเจี้ยนหรอ?”
“ใช่ เธอบอกพวกเราว่าถ้าเราค้นพบดันเจี้ยนไม่ต้องเข้าไปและให้รายงานก่อนแทน…”
ความจริงที่ว่าคำสั่งนั้นไม่ใช่คำสั่งของซีเรีย
เป็นคำสั่งของเอียนที่ให้แก่ซีเรีย
อย่างไรก็ตาม ซีเรียได้แสดงความรู้สึกมีความสุขเช่นเดียวกับเอียน
‘ท่านลอร์ดจะมีความสุขอย่างมากแน่ๆ!’
นี่เป็นเพราะเธอจำได้ถึงความรู้สึกที่เอียนมีความสุขมากๆหลังจากค้นพบดันเจี้ยนลับขณะการล่ากับเขาครั้งที่แล้ว
“ถ้างั้น วันนี้เราแค่ป้องกันที่ตั้งของกันเจี้ยนและกลับไปก่อน ฉันจะรายงานให้ท่านลอร์ดฟัง”
เมื่อซีเรียพูด ผู้ติดตามส่วนที่เหลือก้มหัวและตอบกลับ
“เป็นเกียรติที่ได้รับคำสั่งของท่าน”
* * *
“ฟิ้ว…”
เอียนเช็ดเหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้าผากและนอนลงบนพื้น
รอบตัวเขามีความล้มเหลวมากมายที่สร้างขึ้นจากมือของเขาที่แผ่กิ่งก้านสาขารอบตัวเขาด้วยความไม่เป็นระเบียบ
“ฮ่า… ความเจ็บปวดของการสร้าง…”
มันเป็นเวลาสองชั่วโมงตั้งแต่เขาเริ่มสร้างเครื่องราง
เอียนใช้ลูกแก้วจิตวิญญาณทั้งหมดหนึ่งร้อยที่เขาสร้างกับแดมชอนหมดแล้ว
“ถึงกระนั้นก็สำเร็จถึงห้าแผ่น ฉันค่อนข้างยินดี”
เขาพยายามหลายครั้งและรักษาเครื่องรางห้าแผ่นไว้ได้ แต่อย่างไรก็ตามเขาก็อยู่ในอารมณ์ที่ดี
เอียนจัดวางเครื่องรางตามลำดับ
โลโก้ของบริษัทที่มีชื่อเสียงถูกวาดลงบนแผ่นเครื่องรางสองแผ่น ในขณะที่อีกสามแผ่นที่เหลืออยู่นั้น ตัวอักษรสามตัวของชื่อจินซุง [2] ที่เขียนด้วยตัวอักษรจีน
นั่นคือขีดจำกัดของความคิดสร้างสรรค์ของจินซุง
“อย่างน้อยฉันต้องไปโรงเรียนศิลปะ…”
ในกรณีนั้น เอียนเริ่มตรวจสอบค่าสถานะของเครื่องรางที่เสร็จสมบูรณ์ทีละอัน
*เครื่องรางทำขึ้นเอง (สามารถเปลี่ยนชื่อได้)
ประเภท – เครื่องราง (เสน่ห์)
ระดับ – Common
จำกัดการสวมใส่ – สามารถสวมใส่กับ ‘สัตว์เลี้ยง’ หนึ่งตัว
ความทนทาน – 55/55
ความสามารถ – พลังโจมตี +10% (-3%)
พลังชีวิต +3% (-1%)
สร้างเครื่องรางโดยนักพยากรณ์ฝึกหัด ‘เอียน’
เมื่อมันถูกสร้างขึ้นด้วยรูปแบบที่แปลกประหลาดความสามารถเต็มรูปแบบของมันไม่สามารถแสดงได้
“…”
เอียนที่ตรวจสอบความสามารถ เดาะลิ้นของเขา
“จิ๊ ลบส่วนนั้นเพราะว่าระดับศิลปะมันต่ำงั้นหรอ?’
ถึงกระนั้นก็ดูเหมือนว่าเพราะลูกแก้วจิตวิญญาณที่ใช้ในการสร้างเป็นวิญญาณของมอนสเตอร์ที่เลเวลค่อนข้างสูง ความสามารถจึงดีกว่าที่เขาคาดไว้
“มันอาจจะยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย…”
เอียนแบ่งเครื่องรางที่เขาสร้างขึ้นด้วยมือของเขาให้กับสัตว์เลี้ยงของเขาอย่างเท่าๆกัน
แน่นอน มันมีปฏิกิริยาตอบโต้มา
บุ๊กค์-!
กรู๊ก- กรู๊- กรู๊- กรู๊ก- กรู๊ก!
บุ๊กค์และพินไม่ชอบการออกแบบและต่อต้านชั่วขณะ
อย่างไรก็ตาม มันไม่มีทางที่จะผ่านเอียนไปได้
เอียนที่เพิกเฉยต่อการต่อต้านของทั้งสองอย่างง่ายดาย ถอนหายใจและพึมพำ
“เฮัอ… ฉันต้องการทำรูปแบบคาถาเช่นกัน แต่ฉันใช้ลูกแก้วจิตวิญญาณไปหมดแล้ว!”
เอียนไม่มีทางเลือกที่ต้องเตรียมตัวที่จะไปล่า
ผลของมันเพิ่มค่าสถานะประมาณ 5-10% แต่ถึงกระนั้น ถ้ามันสามารถสวมใส่ให้กับสัตว์เลี้ยงทั้งหมดได้ หวังว่ามันจะดีกว่านี้สักเล็กน้อย
มันเป็นแผนของเอียนที่จะสวมใส่เครื่องรางและรูปแบบคาถาแต่ละอันให้สัตว์เลี้ยงทุกตัวของเขา
“ฉันต้องไปจับไอซ์โทลล์อีกครั้งหรอ? หรือเนื่องจากฉันกำลังสร้างอยู่ ฉันควรมองหามอนสเตอร์ระดับ Rare และลองสร้างมันขึ้นมาหรอ?”
อย่างไรก็ตาม เอียนที่เตรียมการล่าของเขาและออกจากหมู่บ้านโอลิบัสก็ตกใจหลังจากได้เห็นหน้าต่างข้อความที่เขาเห็นเป็นครั้งแรกของรูปแบบนี้โผล่ขึ้นมา
นี่เป็นเพราะข้อความที่มีชื่อว่า ‘ซีเรีย’ ถูกเขียนด้วยสีเขียวจับตาของเขา
‘ห้ะ? ผู้ติดตามก็สามารถส่งข้อความได้หรอ?’
เอียนเปิดหน้าต่างข้อความด้วยความตื่นเต้น
- ซีเรีย : ท่านลอร์ดคะ ขออภัยสำหรับการติดต่อท่านครั้งแรก ท่านไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์ของเมือง
เอียนยิ้มและพูดพึมพำในข้อความที่รู้สึกได้ถึงความระมัดระวังของเธอ
“ไม่สิ ทำไมเธอถึงสุภาพจังล่ะ?”
และเขาส่งข้อความตอบกลับ
- เอียน : อ่อ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างนอก หากฉันรู้ว่ามีวิธีการที่ดีแบบนี้อยู่ก็ไม่จำเป็นสำหรับฉันที่จะบอกให้เธอมาที่คฤหาสน์ของเมืองเพื่อรายงาน นับจากนี้เป็นต้นไปให้ส่งรายงานทั่วไปผ่านทางข้อความนะซีเรีย
- ซีเรีย : ค่ะ ไม่สิ ท่านลอร์ด! ฉันมีรายงานทั่วไปให้ท่านเป็นการส่วนตัวค่ะ!
- เอียน : แต่ว่าเกิดอะไรขึ้น?
- ซีเรีย : อ่อ… ระหว่างงานตำรวจในวันนี้ เราค้นพบดันเจี้ยนในหุบเขาทูลัน ฉันจำที่ท่านบอกได้ว่าถ้าเราค้นพบดันเจี้ยนไม่ต้องเข้าไปและให้รายงานก่อนค่ะ
รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเอียนหลังจากที่เขาเห็นข้อความนั้น
เพราะตามความเป็นจริงเขาเพิ่งได้รับความรู้สึกว่ารางวัลของผู้ค้นพบครั้งแรกสำหรับดันเจี้ยนในที่ราบสูงฟอลัสสูญเปล่า ดังนั้นความสุขของเขาจึงยิ่งใหญ่ขึ้น
‘ฉันไม่ได้คาดหวังไว้มาก…’
และเขาใช้สมองในการทำงานและวาวแผนการล่าอย่างรวดเร็ว
‘เนื่องจากมันจบลงแบบนี้ ฉันควรจะล่ามอนสเตอร์ระดับ Common ทั้งหมดและแค่จับมอนสเตอร์ระดับ Rare ที่อยู่ในดันเจี้ยน’
แม้ว่าเขาจับมอนสเตอร์ จำนวนค่าประสบการณ์ก็เทียบเท่ากับการล่า
อย่างไรก็ตาม เพราะว่ามันอาจจะใช้เวลานานถ้าเขาพยายามแค่จับพวกมันทั้งหมด เขาไม่มีความตั้งใจที่จะล่าอย่างไร้ประสิทธิภาพด้วยบัฟการค้นพบครั้งแรกบนหลังของเขา
เอียนรีบส่งข้อความตอบกลับ
- เอียน : โอ้ จริงหรอ? ทำได้ดีมากซีเรีย!
- ซีเรีย : ไม่ค่ะ ไม่มีอะไรที่ฉันได้ทำจริงๆ อย่างไรก็ตาม โรโรยเทนเป็นคนที่พบดันเจี้ยนค่ะ
- เอียน : จริงหรอ? อย่างไรก็ตาม! ฉันจะไปที่นั่นตอนนี้
- ซีเรีย : ตอนนี้เลยหรอคะ?
- เอียน : ใช่ ทันทีตอนนี้! เธอสามารถให้ตำแหน่งฉันได้ไหม?
- ซีเรีย : ค่ะ ที่นี่… หุบเขาทูลัน ทางตะวันออก 156 ทางใต้ 879 ค่ะ!
เอียนที่ได้รับตำแหน่งดันเจี้ยนจากซีเรีย ดึงหินย้อนกลับออกมาโดยไม่ลังเล
‘เนื่องจากฉันจะล่าไปเรื่อยๆ มันจะดีกว่าถ้าได้รับค่าประสบการณ์คูณสองจากดันเจี้ยนใช่ไหม?’
เลเวล 120 นั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม
เนื่องจากค่าประสบการณ์ที่กำหนดไปถึงเลเวล 120 จากเลเวล 119 นั้นมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อนมันใช้เวลาค่อนข้างนาน แต่ถ้าเขาได้รับบัฟค้นพบดันเจี้ยนคนแรกและล่าประมาณสองวันเขารู้สึกว่าเป็นไปได้ที่จะเลเวลเพิ่มขึ้น
‘ฉันจะถึงเลเวล 120 และทำเครื่องรางและรูปแบบคาถาทั้งหมดให้เสร็จในระดับ Rare’
“ย้อนกลับ!”
หวึ่งงง-
เอียนใช้หินย้อนกลับ แสงสีน้ำเงินครอบร่างกายของเอียนและหลังจากนั้นร่างกายของเอียนถูกดูเข้าไปในอากาศ
[1] ฮันจิ = กระดาษเกาหลีแบบดั้งเดิมที่ทำด้วยมือจากต้นหม่อน
[2] แต่ละพยางค์ของชื่อจินซุงนับตัวอักษรภาษาเกาหลี ปาร์ค(1) จิน(2) ซุง(3)
