สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเอียนคือมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ที่มีรูปร่างใหญ่โตอย่างมาก
ด้วยใบหน้าที่ดูหยาบ ปีศาจมีเขาสองเขาที่ติดอยู่กับหัวของเขาในขณะที่ร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยขนสีแดง
ยิ่งไปกว่านั้น คู่ต่อสู้ที่มีภาพลักษณ์ทรงพลังที่กำลังถือขวานยักษ์ในแต่ละมือที่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องลำบากสำหรับมนุษย์ธรรมดาที่จะยกมันขึ้นมาในขณะที่มันจ้องมองเอียน
- แกมาไกลขนาดนี้ได้เยี่ยงไรด้วยร่างกายที่ดูอ่อนแอ เจ้ามนุษย์?
เอียนตอบกลับด้วยท่าทางไม่แยแส
“แกหมายความว่ายังไงว่าฉันมาที่นี่ได้ยังไง ฉันก็ต้องกำจัดอสูรเวทย์มนตร์และมาน่ะสิ”
เมื่อเอียนพูด ดวงตาทั้งสองของปีศาจเบิกโพลงขณะที่มันถามกลับ
- อะไรนะ? เจ้าเนี่ยนะที่กำจัดอสูรเวทย์มนตร์?
คราวนี้เอียนถาม
“แกเป็นใคร?”
ในขณะที่มองเอียนซึ่งไม่ได้ถูกข่มขู่และตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบเช่นนั้น ปีศาจก็โกรธ
- ข้าชื่อยันโค หนึ่งในสิบสองนายพลที่ได้รับการแต่งตั้งที่ป้องกันทางเข้าของอาณาจักรปีศาจ หากเจ้ามาไกลขนาดนี้เจ้าต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับนายพลสิบสองคนที่ถูกเลือกแล้วใช่มั้ย?
อย่างไรก็ตาม ท่าทางของเอียนนั้นเมินเฉย
ในขณะที่เขามีค่าสถานะต้านทานเวทย์มนตร์ที่ดูดซับความเสียหาย 99% ที่เขาได้รับ ไม่ว่าจะเป็นนายพลแห่งอาณาจักรปีศาจหรือปู่ของซาตานเขาก็ไม่ต้องกลัวอะไรเลย
“นั่นมันอยู่ในท้องของฉัน [1] ฉันไม่รู้ว่ามีสิ่งนั้นในอาณาจักรปีศาจเช่นกัน”
เมื่อเอียนตอบกลับ ยันโคก็ระเบิดออกมา
- แกจะต้องถูกลงโทษอย่างหนัก!
ยันโคเริ่มเหวี่ยงขวานไปรอบๆอย่างบ้าคลั่ง
เอียนตรวจสอบเลเวลที่ปรากฏข้างบนหัวของมันเล็กน้อย
‘เลเวล 350 หรอ… มันก็ค่อนข้างนานแล้วตั้งแต่ที่เราไม่ได้พบกับมอนสเตอร์ที่เลเวลมากกว่าไคซาร์’
ตอนนี้ไคซาร์เลเวล 270
แม้ว่าจะเปรียบเทียบกับเขา เลเวลของคู่ต่อสู้นั้นท่วมท้นอย่างมาก
มันเป็นความจริงเมื่อนานมาแล้วตั้งแต่เควสต์จอกศักดิ์สิทธิ์ของโฮลดรีมที่พวกเขาได้พบกับมอนสเตอร์เลเวลสูง
เอียนกระตุ้นคู่ต่อสู้ของเขาให้มากขึ้น
“เข้ามาสิ เจ้าลิง”
และยันโคตอบสนองทันที
- Keuaaah-!
เมื่อยันโคเปล่งเสียงอันน่ากลัวออกมา ลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากร่างของมันในขณะที่มันเริ่มเผาทุกอย่างรอบตัวมัน
Bang- Ba-bang- Bang-bang-!
เอียนตรวจสอบรูปแบบของลำแสงที่ยิงออกมาในขณะที่เขาหลบไปที่ต่างๆและมันช่วยไม่ได้จะปล่อยรังสีที่หนาแน่นและยิงออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อโจมตีเขา
- นายพลแห่งอาณาจักรปีศาจ ‘ยันโค’ ได้ใช้พลังแฝง Burst-Tear-Break
- ท่านได้รับความเสียหายคริติคอลจากนายพลแห่งอาณาจักรปีศาจ ‘ยันโค’
เนื่องจากการต้านทานเวทย์มนตร์ของท่าน ความเสียหาย 88,605 หน่วยได้ถูดดูดซับ
- พลังชีวิตของท่านลดลง 895 หน่วย
เอียนซึ่งตรวจสอบข้อความระบบที่โผล่ขึ้นมานั้นตกตะลึง
‘อะไรวะเนี่ย มันทำให้รู้สึกว่ามันโจมตีฉันเล็กน้อย แต่มันสร้างความเสียหายได้ขนาดนี้เลยหรอ?’
แน่นอนว่าจำนวนความเสียหายจริงที่เขาได้รับคือจำนวนที่ไม่ถูกต้องซึ่งไม่ได้ถึง 1,000 หน่วย แต่ถ้าเขาชถูกโจมตีโดยไม่มีการต้านทานเวทย์มนตร์ใดๆ มันเป็นจำนวนมหาศาลของความเสียหายที่ใกล้เคียงกับ 100,000 หน่วยเลย
ถ้ามันเป็นอย่างที่มันควรจะเป็นเช่นเดิมกับพลังชีวิตของเอียนในปัจจุบัน มันเป็นพลังที่เขาจะต้องตายภายในสามครั้ง
- Whoo- Whoo-!
ยันโคซึ่งยิงลำแสงสีแดงทำลายล้าง ก้มหัวของมันลงครู่หนึ่งรวบรวมลมหายใจของมันในขณะที่มันหันหัวอย่างช้าๆ
- อะแฮ่ม แกตายแล้วงั้นหรอ?
อย่างไรก็ตาม ยันโคซึ่งสบตากับเอียนหลังจากหันหัวมา ช่วยไม่ได้ที่จะงุนงง
- อะไรวะเนี่ย? แกสามารถรอดมาจากภายในระยะ Burst-Tear-Break ของข้าได้ยังไง?
เอียนเบะเมื่อสบสายตากับยันโค
“แกค่อนข้างแข็งแกร่งเลยนะ”
- …?
ยันโคซึ่งที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกอึดอัดอยู่ครู่หนึ่งก็ใส่ความรู้สึกที่เป็นอันตรายในไม่ช้าหลังจากที่เขาเล่นกับขวานของเขา
- ข้าไม่รู้ว่าแกรอดมาได้ยังไง แต่เนื่องจากมันเป็นเช่นนี้ ข้าแค่ตัดหัวแกด้วยขวานของข้า ข้าจะส่งแกไปสวรรค์
ถ้ามันเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น มันจะเป็นคำพูดที่ขู่อย่างไม่น่าเชื่อ แต่เอียนก็ตะโกน
“แกเจอปัญหาใหญ่แล้วแหละ”
- …?
“ฉันจะชกแกจนกว่าแกจะร้องขอความเมตตาจากฉัน”
- เจ้ามนุษย์ แกพูดบ้าอะไรอยู่?
เอียนหันไปหาไคซาร์และสัตว์เลี้ยงของเขาเล็กน้อยขณะที่เขาพูดอีกครั้ง
“พวกนาย ขยี้มันซะ!”
* * *
23 ชั่วโมงตั้งแต่พวกเขาเฝ้าดูเอียนเป็นพิเศษ
หัวหน้าแผนกกำลังเฝ้าดูการต่อสู้ของเอียนและยันโค
แน่นอนว่าการแสดงออกที่เขาจ้องมองพวกเขานั้นเหมาะสมกว่า
“หัวหน้าแผนกคิม นายกำลังทำอะไรอยู่?”
เมื่อหัวหน้าหน่วยถาม คนที่กำลังหลับไหลอยู่ข้างๆทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องมองที่หน้าจอ
และด้วยเสียงแหบ เขาตอบอย่างอ่อนแอ
“ดูเหมือนว่าเขากำลังต่อสู้กับปีศาจ”
“จริงหรอ? นายคิดว่าเขากำลังสู้อยู่จริงๆหรอ?”
“อืมม…”
หัวหน้าหน่วยถอนหายใจต่อหน้าคนอื่นที่ขยี้ตาและมองที่หน้าจออีกครั้งในขณะที่เขาพูด
“ดูเหมือนว่าเขาจะศาลเตี้ยกับมอนสเตอร์ระดับบอสที่น่าสงสาร…”
ช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน
ทั้งสองจ้องไปที่ยันโคซึ่งกำลังจะถูกบดขยี้โดยเอียน สักครู่ก่อนที่พวกเขาจะจ้องกันและกัน
“ผมสงสารยันโคจังครับ หัวหน้าหน่วย”
“ฉันว่าสงสารพวกเราดีกว่านะ”
“…”
“เจ้าเอียนนี่มันมีชีวิตมาถึงจุดนี้ได้ยังไง?”
“ฉันก็ไม่รู้”
หัวหน้าหน่วยมองไปรอบๆห้องที่มีสมาชิกซึ่งอยู่รอบๆห้องตรวจสอบ ขณะที่เขาบ่นอย่างอ่อนแอ
“ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้นซะ? ดังนั้นอย่างน้อยเราสามารถไปกดเบรกเกอร์ลง”
“…”
ทุกคนเงียบ แต่นั่นเป็นเพียงเพราะพวกเขาไม่มีพลังที่จะทำสิ่งนี้ในตอนนี้
เมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้าหน่วย พวกเขาอยู่ในท่ามกลางความเห็นอกเห็นใจอย่างมาก
* * *
อาณาจักรปีศาจถือเป็นพื้นที่ที่มีระดับความยากสูงสุดที่มีอยู่ในไคลัน
ยันโคเป็นมอนสเตอร์ที่อยู่ใน 100 อันดับแรกของอาณาจักรปีศาจ
ยันโคนั้นถูกทุบตีจนฝุ่นคลุ้งไปรอบๆแม้ในวันฝนตก
และคนที่ทุบตียันโคอย่างโหดเหี้ยมก็คือเอียน
- มนุษย์จะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?
“แกจะเข้าใจได้จากการถูกโจมตี”
Puck- Pu-puck-!
ในปัจจุบันยันโคอยู่ในสถานะที่พลังชีวิตของเขาลดลงจนเหลือน้อยที่สุดและเขาสูญเสียพละกำลังทั้งหมดในร่างกายของเขา อย่างไรก็ตามเอียนโจมตีเขาโดยไม่เมตตา
ยันโคครวญครางออกมาขณะที่เขาจ้องไปที่เอียน
- ข้าไม่สนใจเลย! แกแค่โชคดี!
เมื่อเขาพูด เอียนหยุดการโจมตีทันที
“อย่างนั้นหรอ?”
เมื่อปฏิกิริยาตอบสนองที่ไม่คาดคิด ยันโคตกตะลึงครู่หนึ่ง แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พยักหน้าขณะที่เขาตอบกลับ
- ถูกต้อง เจ้ามนุษย์ ข้าจะยอมรับความจริงที่ว่าแกนั้นแข็งแกร่ง เนื่องจากไม่มีปีศาจแม้แต่ในอาณาจักรปีศาจของเราที่สามารถทนต่อการโจมตีของข้าจนถึงจุดนี้ อย่างไรก็ตามถ้าข้าไม่ได้ประมาท ข้าก็จะกำจัดแกได้อย่างง่ายๆ!
ความจริงที่ว่าจากมุมมองของยันโคซึ่งเป็นเลเวล 350 เลเวลของเอียนคือจนถึงจุดที่มันไม่สำคัญอย่างแท้จริง
ในกรณีดังกล่าวการโจมตีของเอียนก็ไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับยันโคมากนักและช่วยไม่ได้ที่ยันโคจะดูถูกเอียน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่ใช่ความเสียหายเพียงเล็กน้อยในขณะที่เขาสะสมความเสียหายที่มากกว่าสิบเท่าของเอียนที่ดูดซับความเสียหายที่ได้รับ 99% เอาไว้ เขาก็ใกล้จะตายแล้ว
เอียนจ้องไปที่ยันโคสักครู่หนึ่งซึ่งพิสูจน์ตัวเองอย่างขยันขันแข็ง ก่อนที่เขาจะก้าวถอยหลัง
- อะไรวะเนี่ย เจ้ามนุษย์!
หลังจากเอียนถอยกลับพร้อมสัตว์เลี้ยงทั้งหมดของเขา เขาพูดอีกครั้ง
“ฉันต้องการเผชิญหน้ากับแกเมื่อแกไม่ประมาท”
- …!
เช่นนั้น ยันโคแสดงสีหน้าพูดราวกับว่าเขาตกตะลึง
และนั่นเป็นสิ่งเดียวกันสำหรับไคซาร์และสัตว์เลี้ยงของเอียนเช่นกัน
- เจ้านาย ทำไมท่านถึงทำแบบนั้น? ให้ผมฆ่าเขาและเคลื่อนที่ไปแผนที่ต่อไปกันเถอะ
- ถูกต้องเจ้านาย ทำไมถึงทำอะไรไร้ประโยชน์อย่างนี้กัน?
- เจ้าหนูลอร์ด เจ้ากินอะไรผิดมาเมื่อตอนเช้างั้นหรอ?
อย่างไรก็ตาม เอียนจ้องไปที่ยันโคด้วยท่าทางที่ไม่เปลี่ยนแปลง
และยันโคเผชิญหน้ากับเอียนในขณะที่เขาพยักหน้าช้าๆ
- อะแฮ่ม… มนุษย์อะไรกันนี่ อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยข้าจะคิดถึงความสามารถในการเผชิญหน้าและจิตวิญญาณของเจ้าละกัน
เอียนตอบกลับด้วยคำพูดที่เด็ดเดี่ยว
“ฉันเป็นนักรบเซลามัสที่ยอดเยี่ยมที่สุด ครั้งนี้ ฉันจะเผชิญหน้ากับแกโดยไม่มีใครช่วยและแค่ความแข็งแกร่งของฉันเพียงคนเดียว”
เอียนร่ายสกิลปฐมพยาบาลกับยันโคขณะที่เขาฟื้นฟูยันโค
และขณะที่พลังชีวิตของทั้งสองฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น
- ความเย่อหยิ่งนั่นจะฆ่าแกเอง!
ด้วยเสียงคำรามของยันโค เอียนเพียงแค่หัวเราะ
“จนกว่าแกจะยอมรับฉันอย่างแท้จริง ฉันจะสู้ต่อไป”
เช่นนั้น การต่อสู้เริ่มต้นอย่างเร่งด่วน
ครั้งนี้ แม้แต่สัตว์เลี้ยงของเขาก็ถอยหลัง มันเป็นการต่อสู้ระหว่างสองคน
ขวานทั้งสองของยันโคและหอกของเอียนเริ่มปะทะกันบนอากาศ
Bang- Ba-bang- Bang!
อย่างไรก็ตามส่วนที่น่าสนใจคือเมื่อเวลาผ่านไปการต่อสู้ก็กลายเป็นด้านเดียว
- อั๊-ก! เจ้าหนู!
เอียนเริ่มหลบหลีกขวานได้เกือบ 100% ของยันโค!
ความจริงที่ว่า เหตุผลว่าทำไมเอียนได้ทำสิ่งประหลาดเช่นนี้อยู่ที่นี่
‘การเล่นของฉันตอนนี้เป็นการเล่นแบบบัค ยังไงก็ตาม แม้ว่าฉันจะฆ่าเจ้านี้ในตอนนี้ เขาจะไม่ให้ค่าประสบการณ์หรือชื่อเสียงใดๆแก่ฉัน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่ฉันจะฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าฉันจะได้รับไอเทมต่างๆ แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่า LB Corp. จะไม่เอามันออก’
เอียนกำลังวางแผนที่จะทำความคุ้นเคยกับรูปแบบการโจมตีของคู่ต่อสู้ของเขาอย่างสมบูรณ์ซึ่งเขามั่นใจว่าเป็นมอนสเตอร์ระดับบอส
และสาเหตุที่เป็นไปได้ก็คือเพราะการตอบสนองของยันโคที่น้อยกว่าเมื่อเทียบกับเลเวลของเขา
ยันโคเป็นมอนสเตอร์ที่มีความอดทนอย่างมากและพลังโจมตีแทนส่วนที่เขาช้า
‘ยังมีอีกแผนหนึ่ง…’
เอียนยั่วยุยันโคอีกครั้ง
“ความสามารถของแกมีแค่นี้หรอ!”
- Keu-aaah!
เวลาประมาณ 30 นาทีผ่านไป
ร่างกายของยันโคเต็มไปด้วยบาดแผลอย่างสมบูรณ์และเขาก็ทรุดตัวลงต่อหน้าเอียนอีกครั้ง
“หึ แกอยากจะสู้อีกสักรอบไหม?”
- อึก… ข้าโกรธแล้วนะ! ข้าต้องการสู้อีกครั้ง!
“โอเคๆ เอาเลย!”
เอียนต่อสู้กับยันโคอีกรอบหนึ่ง
“เฮ้ แกก็แพ้อีกอยู่ดี แกอยากจะสู้อีกรอบจริงหรอ?”
- อ๊ากก! แก ครั้งนี้ข้าจะแสดงให้แกรับรสชาติแห่งความร้อน!
20 นาทีต่อมา
“ฉันรู้สึกว่าแกกำลังทำให้แย่ลงในขณะที่เราดำเนินการต่อไป ฉันโดนโจมตีไปแค่สองครั้งในครั้งนี้ แกเหนื่อยหรือยัง?”
- Keu-rwah-rwah-rwah-!
15 นาทีต่อมา
“เฮ้ นี่มันน่าเบื่อไปแล้ว”
- ไม่เอาแล้ว ฆ่าข้าเถอะ
“ฉันไม่อยากทำอย่างนั้น”
10 นาทีต่อมา
“ลุกขึ้น หัวหน้าป้องกันประตูของอาณาจักรปีศาจทำไมไม่มีความกล้าเช่นนี้?”
- ข้าต้องการปกป้องเกียรติของข้าขณะที่เป็นหัวหน้าป้องกันประตูของอาณาจักรปีศาจ! ข้าจะยอมรับความแข็งแกร่งของเจ้า
“อย่างนั้นหรอ?”
- ถูกต้อง ในอาณาจักรปีศาจ ความแข็งแกร่งคือกฏ ข้าบูชากฎของคนที่เข้มแข็งและข้าก็เคารพคนที่แข็งแกร่ง ข้าจะยอมรับความพ่ายแพ้ของข้า ตอนนี้หยุดและตัดหัวของข้าซะ!
“ไม่”
10 นาทีต่อจากนั้น
- ฆ่าข้าเถอะ!
“ฉันไม่อยากทำอย่างนั้น สู้กันอีกสองครั้งเถอะ”
- เจ้าทำอย่างนี้ไปทำไม!
“ฉันยังไม่ได้รับความเพลิดเพลินอย่างเต็มที่”
- …
ประมาณ 1 ชั่วโมงผ่านไป
ยันโคที่ยังคงเผชิญหน้ากับเอียนด้วยพลังการต่อสู้ของเขาในแต่ละครั้ง ได้เพียงแค่คุกเข่าต่อหน้าเขา
เอียนถามกลับด้วยท่าทางงุนงง
“แกกำลังทำอะไร? ฉันเติมพลังชีวิตให้แกแล้ว มาสู้กันอีก”
ยันโควางขวานทั้งสองลงที่เขาถืออยู่ในมือขณะที่เขาก้มหัวให้เอียน
- ข้าจะรับใช้เจ้าเป็นเจ้านายของข้า
“ห้ะ…?”
- เอียน ข้าประทับใจในพลังของเจ้า ข้าต้องการจะติดตามเจ้า
รอยยิ้มของความพึงพอใจออกมาจากปากของเอียน
[1] ‘สิบสองผู้ถูกเลือก’ และ ‘ลำใส้เล็ก’ เป็นคำเดียวกันในภาษาเกาหลี เอียนกำลังเล่นคำนี้
