หลังจากได้ยินข้อควรระวังเพิ่มเติมจากเซราฟิมสองสามอย่าง เอียนก็มุ่งหน้าไปยังตลาดค้าทาสทันที
และไม่นานหลังจากที่เขามาถึง เขาก็สามารถพบกับไดซ์ เจ้าของตลาดค้าทาสได้โดยไม่ยาก
นี่เป็นเพราะเซราฟิมซึ่งเป็นคนรู้จักกับไดซ์ได้แจ้งกับไดซ์ล่วงหน้า
ไดซ์ซึ่งพบเอียนเป็นครั้งแรกได้ต้อนรับอย่างอบอุ่น
“โห ในขณะที่เขาพูดว่าปีศาจระดับสูงกำลังจะมาหา กระผมแค่คิดว่าจะเป็นอย่างนั้น… แต่ท่านเป็นครึ่งปีศาจ”
แตกต่างจากเซราฟิมซึ่งมีร่างกายขนาดใหญ่นิดหน่อย ไดซ์มีภาพลักษณ์เป็นผู้เฒ่าตัวเล็กๆ
อย่างไรก็ตาม ออร่าที่เขาส่งออกมานั้นไม่มีอะไรแปลก
ตามที่คาดไว้จากปีศาจระดับขุนนาง ออร่าที่กระจายออกไปจากเขานั้นมีพลังมากกว่าอย่างมาก
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อเอียน”
“โฮะโฮะ ยิ่งไปกว่านั้นเป็นซัมมอนเนอร์… เป็นแขกสุดพิเศษจริงๆ”
ในขณะที่มองไปยังไดซ์ที่รู้ว่าเขาอาชีพอะไรภายในครั้งเดียว เอียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาพยักหน้าหลังจากนั้นไม่นาน
‘เขารู้เพราะคาร์เซอุสยืนอยู่ข้างๆฉันงั้นหรอ?’
เนื่องจากส่วนที่มีความสำคัญในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องนั้น เอียนก็หยิบสัญญาทาสออกจากคลังของเขาอย่างรวดเร็วและยื่นให้ไดซ์
“ผมนำไอเทมมาให้ครับ”
ไดซ์ยื่นมือออกไปหาเอียนทันทีและเมื่อเขาทำเช่นนั้น สัญญาที่อยู่ในมือของเอียนก็สะพัดในขณะที่มันบินไปหาไดซ์
และไดซ์ซึ่งได้รับและตรวจสอบสัญญา ยิ้มอย่างพึงพอใจ
“เอาล่ะ ไอเทมนั้นถูกต้อง กระผมแค่สงสัยว่าท่านได้ไอเทมหายากแบบนั้นมาได้อย่างไร แต่… อืม เพราะว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่สำคัญ”
ไดซ์ที่ได้รับของที่เขาต้องการแสดงยิ้มที่พอใจและฟันเหลืองของเขาปรากฏขึ้นเล็กน้อยระหว่างริมฝีปากของเขา
เอียนก็ยิ้มด้วยในขณะที่เขาพูด
“อืม ผมได้รับมาจากบางวิธีน่ะ”
ไดซ์แสยะยิ้ม
“ท่านโชคดีนะวันนี้”
หลังจากเขาพูดจบ ร่างกายเล็กๆของไดซ์ลอยขึ้นไปบนอากาศ
“ตามกระผมมา กระผมจะนำทางท่านไปยังชั้นล่างสุด”
เมื่อไดซ์เริ่มเคลื่อนไหวขณะที่ลอยอยู่บนอากาศ เอียนรีบตามหลังของเขาไป
หัวของเอียนซึ่งกำลังแล่นอย่างขยันขันแข็งเต็มไปด้วยข้อมูลที่เขาได้ยินจากเซราฟิมก่อนที่เขาจะมาที่นี่
* * *
Ziiing-.
พื้นที่ทางใต้สุดของโซน 100 อันกว้างขวางของอาณาจักรปีศาจ
และประตูมิติยักษ์ตั้งอยู่ในสถานที่นั้น
ประตูมิติสีแดงที่ลอยอยู่ด้วยตัวเองในภูมิประเทศที่เป็นเหมือนถิ่นทุรกันดารที่รกร้างเต็มไปด้วยแรงกดดันอย่างมาก
ดูเหมือนว่าจะเป็นพื้นที่ที่ไม่มีใครสักคน แต่หลังจากนั้นไม่นานชายคนหนึ่งก็บินออกมาจากประตูมิติสีแดง
Baang-!
พร้อมกับเสียงที่ดังตู้มม ชายคนนั้นลอยไปข้างหลังค่อนข้างไกลและเขากลิ้งไปรอบๆพื้นสองสามครั้งก่อนที่เขาจะเดินโซซัดโซเซ
“เวรเอ้ย มันแข็งแกร่งมากเลย”
ชายผู้ที่ปัดฝุ่นเกราะของเขาซึ่งเกือบจะกลายเป็นผ้าขี้ริ้วและลุกขึ้นยืนก็คือชยาคราน หัวหน้ากิลด์แห่งกิลด์ไททั่น
“ดูเหมือนว่ามันจะลำบากกว่าที่คาดไว้”
เมื่อชยาครานเริ่มหันไปตามทางอย่างช้าๆ สมาชิกของกิลด์ไททั่นที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆก็กระโดดออกมาและช่วยเขา
คนที่กระโดดออกมาจากด้านหน้าและพยุงไหล่ของชยาครานคนแรกคืออัศวินโชติช่วงซีลรอน
“ชยาคราน เกิดอะไรขึ้น? นายกลับมาแบบมีชีวิตด้วยหรอ”
ตามคำพูดของเขาซึ่งแปลกๆนิดหน่อยซึ่งมีเจตนาอันน่าสงสัย ขึ้นอยู่กับว่าตีความได้อย่างไร ชยาครานขมวดคิ้วขณะที่เขาตอบ
“เจ้างั่ง แกไม่พอใจกับความจริงที่ว่าหัวหน้ากิลด์ของแกกลับมาแบบมีชีวิตงั้นหรอ?”
เช่นนั้น ซีลรอนสะดุ้งเล็กน้อยขณะที่เขาตอบ
“อ๊ะไม่ใช่ ทำไมนายเป็นแบบนี้อีกแล้วเนี่ย? นายรู้ดีว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึงใช่มั้ยล่ะ”
“ไอเว- แกนี่มัน”
และชยาครานซึ่งหยิบขวดน้ำออกจากคลังของเขาและดับความกระหายของเขาค่อยๆพูดอีกครั้ง
“นายจะเห็นว่าประตูมิตินี้เข้าสู่โซนช่วงเลขสองหลัก”
เมื่อชยาครานพูด สายตาของสมาชิกกิลด์ไททั่นทั้งหมดก็มารวมกันที่ปากของเขาและคำพูดของเขาก็ดำเนินต่อไป
“ตัวละครมีความแตกต่างเล็กน้อยจากประตูอื่นจนถึงตอนนี้”
“มันเป็นยังไง?”
“อย่างแรก มันไม่ใช่โครงสร้างที่หลายคนสามารถลองผ่านในเวลาเดียวกันได้”
ชยาครานระลึกถึงสิ่งมีชีวิตที่เหมือนสัตว์ประหลาดเล็กน้อยที่ร่างกายของมันอยู่ในประตูมิติขณะที่เขาพูดต่อไป
“ถึงแม้จะมีสิบคน ไม่สิ แม้จะมีคนเข้าไปร้อยคน ทุกคนที่เข้ามาก็จะเข้าสู่ห้องสอบที่แตกต่างกัน… และภายในห้องนั้น อสูรเวทย์มนตร์ระดับ Heroic จะโผล่ขึ้นมา”
สมาชิกกิลด์ทั้งหมดที่ฟังเรื่องราวของชยาครานกำลังจดจ่ออยู่กับการแสดงออกว่าราวกับว่าพวกเขาจะไม่พลาดแม้แต่คำเดียวของเขา
นั่นเป็นเพราะคำพูดของชยาครานซึ่งเป็นคนแรกที่ท้าทายประตูมิติของโซน 100 นั้นเป็นข้อมูลที่เหลือเชื่อ
ซีลรอนถามชยาคราน
“ถ้าอย่างนั้น หัวหน้า นายสามารถฆ่าสิ่งมีชีวิตนั้นได้ไหม?”
ชยาครานถามกลับด้วยท่าทางงุนงง
“นายคิดสิถ้างั้นฉันจะถูกโยนกลับมาที่นี่ทำไม? ฉันอาจจะต้องไปโซน 99 ไม่ใช่หรอ”
ซีลรอนหน้ามุ่ยขณะที่เขาตอบกลับ
“ไม่ใช่ เนื่องจากนายกลับมาแบบมีชีวิต… ถ้างั้นนายจะบอกว่าอสูรเวทย์มนตร์ส่งนายกลับมาหลังจากเอาชนะนายได้แล้วงั้นหรอ?”
ชยาครานส่ายหน้า
“ไม่ ฉันทรมานอย่างน่ากลัว ไม่มีสิ่งใดเลยที่จะง่ายสำหรับฉัน อย่างไรก็ตามเมื่อพลังชีวิตของฉันลดลงต่ำกว่า 10% ฉันก็ถูกโยนกลับออกมาโดยอัตโนมัติ “
ราวกับว่าพวกเขาเข้าใจแล้วในที่สุดผู้เล่นของกิลด์ไททั่นรวมถึงซีลรอนพยักหน้า
“ผมเข้าใจแล้ว สิ่งมีชีวิตนั้นเป็นยังไง? ถึงอย่างนั้น ถ้าเป็นหัวหน้าก็คงจะสู้ได้อย่างสูสีใช่ไหม?”
เมื่อผู้เล่นหนึ่งคนพูดขึ้น ชยาครานยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่เขาส่ายหน้า
“ไม่ ฉันถูกโจมตีอย่างไร้ความปราณีด้วยความแตกต่างที่บ้าคลั่ง แม้กระทั่งในวินาทีสุดท้าย ฉันไม่สามารถลดพลังชีวิตของมอนสเตอร์ถึงจุดกึ่งกลางของมันได้เลย”
เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น ผู้เล่นทั้งหมดกลืนน้ำลาย
ชยาครานงั้นหรอ?
เขาไม่ใช่ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดที่คว้าอันดับที่ 1 ใกล้เคียงกับอิลาฮันในลานประลองของอาณาจักรไคม่อนงั้นหรอ?
“ฉันจะท้าทายมันอีกครั้งหลังจากฉันเลเวลมากกว่า 200”
เมื่อชยาครานพูด ผู้เล่นคนอื่นพยักหน้าขณะที่พวกเขาเดินไปรอบๆ แต่ดวงตาของซีลรอนเปล่งประกายขณะที่จ้องไปที่ประตูมิติ
“ซีลรอน นายทำอะไรอยู่? จะไม่มาหรือไง?”
เมื่อชยาครานถาม ซีลรอนยิ้มขณะที่เขาตอบกลับ
“นานบอกว่านายถูกโยนกลับออกมาหลังจากพลังชีวิตของนายเหลือ 10% สินะ”
“แล้ว?”
“ขณะที่เราอยู่ที่นี่ ถ้าฉันไม่ตาย ฉันต้องการเผชิญหน้ามันสักครั้งก่อนที่จะกลับออกมา”
เมื่อซีลรอนพูด ชยาครานแสยะยิ้ม
“ตามใจนายเถอะ”
หากว่าไม่มีการลงโทษ มันก็ไม่ได้เป็นความคิดที่แย่ที่จะรับรู้ถึงพลังของ ‘สิ่งมีชีวิต’ ที่อันตรายสักครั้งหนึ่ง
ชยาครานหยิบโพชั่นออกจากคลังของเขาขณะที่เขายื่นให้ซีลรอน
“ดื่มนี่ก่อนนายจะเข้าไป”
เช่นนั้น ดวงตาของซีลรอนเปล่งประกาย
“โอ้ ไอเทมหายาก!”
ชยาครานหัวเราะขณะที่เขาตอบกลับ
“นายไม่คิดหรอว่าอย่างน้อยนายจะต้องใช้ยาเพื่อทำอะไรบางอย่างก่อนที่นายจะออกมา? เมื่อนายต่อสู้เสร็จแล้วให้กลับไปที่เมืองแห่งความโกรธเกรี้ยว เราจะซ่อมอุปกรณ์ของเราในนั้น”
ดวงตาของซีลรอนเปล่งประกายขณะที่เขาพยักหน้า
“รับทราบครับหัวหน้า ขอบคุณสำหรับการพิจารณาของท่านครับ”
ซีลรอนซึ่งพูดจบ เดินเข้าไปในประตูมิติโดยไม่ชักช้าและสมาชิกปาร์ตี้กิลด์ไททั่นคนอื่นๆก็ไปตามทางของพวกเขาและเริ่มเคลื่อนตัวไปยังเมืองแห่งความโกรธเกรี้ยว
ชยาครานหันหน้าของเขาครู่หนึ่งและจ้องมองที่ด้านในของประตูมิติที่ซีลรอนหายไป
‘หากว่าการถึงเลเวล 200 ยังไม่เพียงพอ มันจะคุ้มค่าที่จะลองไหมถ้าอย่างน้อยฉันก็ได้รับอาชีพคู่…’
ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเขาส่วนมากที่เขาอ่อนล้าจากการเผชิญหน้ากับ ‘สิ่งมีชีวิต’ ได้กลับคืนมา เมื่อเสียงฝีเท้าอันหนักหน่วงของชยาครานเริ่มเบาลงทีละน้อย
และหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อปาร์ตี้กิลด์ไททั่นหายตัวไป หน้าประตูของโซน 100 ก็กลายเป็นความว่างเปล่าที่ซึ่งไม่มีใครสักคน
ตามจริงแล้วจนถึงโซน 110 ของอาณาจักรปีศาจ ด้านหน้าของประตูมิตินั้นมีความรู้สึกคล้ายกับฐานซึ่งมีผู้เล่นจำนวนมากรวมตัวกัน
เหตุผลที่ผู้เล่นเริ่มรวมตัวกันที่นั่นในตอนแรกเป็นเพราะจำนวนคนที่รอการเปิดประตูมิติที่เพิ่มขึ้น แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันกลายเป็นจุดนัดพบที่ผู้เล่นแลกเปลี่ยนหรือก่อตั้งปาร์ตี้กับคนอื่นๆ
นี่เป็นกรณีที่เกิดขึ้นเพราะเป็นเขตนอกเมืองของอาณาจักรปีศาจที่ไม่มีแม้แต่ฐานเดียวหรือสถานที่เหมือนหมู่บ้าน
อย่างไรก็ตามจำนวนผู้เล่นที่ผ่านโซน 110 นั้นมีจำนวนน้อยจนถึงจุดที่ยังไม่ถึงตัวเลขสามหลักและยิ่งไปกว่านั้น จำนวนผู้คนที่มาถึงโซน 100 ยังไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ
เมื่อเป็นอย่างนั้น หน้าของประตูมิติของโซน 100 จึงเงียบ
Whiiing-.
ลมของอาณาจักรปีศาจที่มืดมนถูกพัดผ่านบริเวณรอบๆประตูมิติ
อย่างไรก็ตามจากนั้น…
Rustle-.
พุ่มไม้ที่อยู่ใกล้ประตูมิติพลิ้วไหวและเงาเล็กๆก็พุ่งออกมาทันที
บุ๊กค์-
จากนั้นเต่าที่มีร่างอันมีชีวิตชีวาที่มีหัวใหญ่และขาสั้นปรากฎขึ้น
ตัวตนของเงานั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากบุ๊กค์
บุ๊กค์- บุ๊กค์- บุ๊กค์-
บุ๊กค์ซึ่งส่งเสียงบุ๊กค์เมื่อใดก็ตามที่เขาก้าวในขณะที่มันเดินเข้าหาประตูมิติอย่างช้าๆหันหน้าไปทางซ้ายและขวาอย่างขยันขันแข็งขณะตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้เคียง
บุ๊กค์ไม่ต้องการวิ่งหนีแม้แต่มนุษย์คนเดียว
นี่เป็นเพราะมันจะลำบาก ถ้ามันพบมนุษย์และพวกเขาจำมันได้ว่าเป็นเต่าที่มีชื่อเสียง
บุ๊กค์ปรากฏในวิดีโอการต่อสู้ของเอียนบ่อยครั้งและเนื่องจากรูปร่างหน้าตาของมันนั้นไม่มีใครเทียบได้ (?) มันเป็นมาสคอตสัตว์เลี้ยงเหมือนเอียนซึ่งเป็นที่รู้จักของผู้เล่นหลายคน
ต้องขอบคุณสิ่งนั้น ในขณะที่เดินไปที่อาณาจักรปีศาจโดยไม่คิดอะไรมาก มีเวลาที่ทันได้จับมือกับแฟนๆและเกือบจะถูกลากกลับไปหาเอียน นับตั้งแต่นั้นมาบุ๊กค์หลีกเลี่ยงมนุษย์
ด้วยเหตุนี้ บุ๊กค์ตรงไปที่ประตูมิติทีละก้าว
บุ๊กค์- บุ๊กค์- บุ๊กค์-
และในขณะที่มันเอาหัวของมันเข้าไปในประตูมิติของประตูสีแดง!
Thud-.
ในขณะที่ปล่อยเสียงทื่อออกมา หัวของบุ๊กค์นั้นถูกบล็อกโดยประตูมิติเมื่อมันกระเดนกลับมา
ในปรากฏการณ์ประหลาดที่มันไม่เคยพบเห็นมาก่อนจนถึงตอนนี้ บุ๊กค์แสดงท่าทางงุนงงอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ยอมแพ้ไปทั้งอย่างนี้ บุ๊กค์พุ่งไปที่ประตูด้วยพลังทั้งหมดของมันอีกครั้ง
Boing-!
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่กลับมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่ดังกึกก้องไปทั่วหัวของมันนั้นเป็นเพียงข้อความระบบอันเดียว
บุ๊กค์ซึ่งตรวจสอบข้อความแสดงท่าทางที่หงุดหงิดอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม บุ๊คก์ไม่ใช่เต่างี่เง่าที่เสียเวลากับกรณีที่ไม่ได้ผล
บุ๊กค์หันหน้าไปรอบๆและเริ่มเดินไปที่บางแห่งอีกครั้ง
บุ๊กค์- บุ๊กค์- บุ๊กค์-
บุ๊กค์ทำหน้าที่โหยหา
ขณะที่เขาคิดถึงไล เขาก็คิดถึงหน้าของพินซึ่งให้มีตบอลแก่เขาในเวลาเดียวกัน
บุ๊กค์แสดงออกอย่างจริงจังมากขึ้นกว่าเดิมในขณะที่พูดพึมพำราวกับว่าเขาตัดสินใจแน่วแน่กับบางสิ่ง
บุ๊กค์เริ่มก้าวเท้าอย่างเปล่าเปลี่ยวในวันนี้เช่นกัน
วันนี้ทั้งวัน กระดองที่ด้านหลังของเขารู้สึกหนักเป็นพิเศษ
