ในขณะที่มองดูข้อความที่โผล่ขึ้นทีละข้อความ ชยาครานก็แสดงสีหน้าสลดใจ
‘เวรเอ้ย เควสต์ที่มีระดับความยากที่ไม่สมเหตุสมผลนี้จะมีอยู่ได้ยังไงกัน?’
ชยาครานมองไปรอบๆสมาชิกในทีมของเขาขณะที่เขาถอนหายใจเล็กน้อย
ถ้ามันเป็นเควสต์ที่เขาสามารถทำได้ด้วยตัวเอง เขาก็คงทำสำเร็จไปแล้ว แต่ปัญหาก็คือในหมู่สมาชิก 8 คนนั้นมีช่องว่างมากเกินไป
เป็นปาร์ตี้ที่รวมผู้เล่นระดับสูงสุด ยกเว้นผู้เล่นแอสซาซินและซัมมอนเนอร์ แต่ปัญหาคือด้านการควบคุม
‘เฮ้ นอกจากซีลรอนและเด็กน้อยนักเวทย์มนตร์มืดแล้วยังมีช่องว่างมากเกินไป แม้แต่ซัมมอนเนอร์ที่เรียกว่าคาโนเอลก็ยังดีกว่าสมาชิกกิลด์ของเรา แต่เขาก็ยังเป็นช่องว่าง…’
ปัจจุบันจำนวนครั้งที่พวกเขาล้มเหลวในการท้าทายมีทั้งหมด 7 ครั้ง
เนื่องจากพวกเขาสูญเสียชื่อเสียง 100,000 หน่วยในแต่ละครั้งที่พวกเขาล้มเหลว พวกเขาจึงสูญเสียชื่อเสียงจำนวนมหาศาลถึง 700,000 หน่วย
ชยาครานไม่สามารถหาทางแก้ไขได้อีกต่อไปว่าจะดำเนินการอย่างไรต่อไป
‘เฮ้อ ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ไม่มีคำตอบแล้วล่ะ…’
ซีลรอนพูดอย่างระมัดระวังกับชยาครานผู้ซึ่งตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน
“หัวหน้าจะทำยังไงต่อไป? เราเหลือโอกาสเพียง 3 ครั้งเท่านั้น”
“อืมม…”
“เป็นนี้ ไม่ใช่ว่าเราต้องขอความช่วยเหลือจากผู้เล่นในการจัดอันดับคนอื่นงั้นหรอ?”
“เอ่อ…”
ชยาครานเจ็บปวดกับเรื่องนี้อีกครั้ง แต่กับปาร์ตี้นี้ ไม่มีทางแก้ไขได้อย่างแน่นอน
ชยาครานพูด
“ถ้าต้องทำอย่างนั้น ใครที่เราต้องขอให้ช่วยล่ะ?”
หลังจากคิดเกี่ยวกับมันสักครู่หนึ่ง ซีลรอนพูด
“ก่อนอื่น ผมเชื่อว่าคนที่ดีที่สุดคงเป็นรีเมียร์ซึ่งไม่อยู่ในกิลด์ใดๆเลย”
“เฮ้อ เอาล่ะ ลองขอให้รีเมียร์ช่วยไม่ว่ายังไงก็ตาม… ยังมีคนอื่นอีกไหม? ฉันไม่คิดว่าปัญหานี้จะแก้ได้เพียงแค่มีรีเมียร์มาช่วย แน่นอนว่ารีเมียร์นั้นแข็งแกร่ง แต่เราเพิ่งผ่านได้แค่ 17 ประตูจาก 30 ประตูเอง”
ซีลรอนพยักหน้า
“ถูกต้อง แน่นอนว่าผมก็รู้สึกว่ามีแค่รีเมียร์คงไม่พอ”
“อาชีพไหนที่เป็นช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดของปาร์ตี้เรางั้นหรอ?”
“อืมม… ผมคิดว่าช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดคงเป็นแอสซาซิน อย่างไรก็ตามไม่ว่าเราจะเรียกแอสซาซินประเภทไหนมาก็ตาม ผมไม่คิดว่ามันจะช่วยได้มากนัก เนื่องจากอาชีพเองเป็นอาชีพที่เสียเปรียบที่สุดใน PVE ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว…”
ชยาครานพยักหน้า
“นั่นเป็นความจริงอย่างแน่นอน แม้ว่าผู้เล่นอันดับ 1 ของอันดับแอสซาซินจะมา แต่ก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก”
ซีลรอนเกาหัวของเขา
“แต่ถึงอย่างนั้นในการขอซามูเอลจินซึ่งเป็นที่ 1 ในการจัดอันดับนักธนู มันก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเพราะเขาเป็นหัวหน้าของกิลด์ที่สูงที่สุดของประเทศศัตรู”
“เป็นเขาไม่ได้ นอกจากนี้ เขายังเป็นตัวของตัวเองมากเกินไป”
ซีลรอนซึ่งลูบคางของเขาเมื่อเขาครุ่นคิดได้พูดต่อ
“ถ้างั้นในท้ายที่สุด มีเพียงคนเดียวที่เหลือ”
“…”
“เอียน ดูเหมือนว่าเราต้องการเขา”
“…!”
รอยยิ้มอันขมขื่นปรากฎขึ้นบนหน้าของซีลรอน
นี่เป็นเพราะเอียนเป็นคนที่เขานึกถึงมาตั้งแต่แรก แต่เขาก็ตั้งใจที่จะไม่สนใจเขา
‘แน่นอนว่าไม่มีผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมเท่าที่ควบคุมได้มากเท่ากับเอียนและอาจกลายเป็นพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากเขาจะเติมจุดของซัมมอนเนอร์ด้วย’
อย่างไรก็ตาม เอียนมีส่วนเกี่ยวข้องกับกิลด์โลตัสซึ่งเป็นกิลด์ของอาณาจักรลัสเปลที่เพิ่งพุ่งขึ้นสู่อันดับสูงสุด
ถ้าพวกเขาไปขอให้เขาช่วย กิลด์โลตัสจะได้แชร์รางวัลของเควสต์กิลด์ลับแห่งอาณาจักรปีศาจ นั่นมันเจ็บปวดมากเกินไป
‘ถึงอย่างนั้น มันอาจจะดีกว่าที่จะทิ้งเควสต์ลับไปอย่างนี้’
ชยาครานพยักหน้าอย่างช้าๆ
“เป็นไปตามที่คาด… มันช่วยไม่ได้สินะ?”
อย่างไรก็ตามในตอนนั้นฮูนี่ย์ที่แอบฟังการสนทนาของทั้งสองคนข้างๆพวกเขาอย่างเงียบๆก็พูดด้วยสีหน้าฟูมฟาย
“ในท้ายที่สุด คุณก็ต้องการพี่เอียนสินะ?”
ฮูนี่ย์แสดงท่าทางราวกับว่าเขาสูญเสียทุกสิ่ง
‘เฮ้อ… ฉันคิดว่าฉันจะทำเควสต์ลับให้สำเร็จก่อนที่พี่เอียนจะกลับมา แต่ในท้ายที่สุด ฉันก็ต้องทำเควสต์กับเขาอยู่ดีเนี่ยนะ…?’
เอียนดูเหมือนจะยุ่งกับบางสิ่งบางอย่างเนื่องจากเขาไม่ได้ตรวจสอบรายการข้อความที่ไม่ได้รับของเขาและด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่ยอมรับข้อความแชร์เควสต์ที่ฮูนี่ย์ส่งไป
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฮูนี่ย์ถึงวางแผนที่จะทำเควสต์ให้เสร็จก่อนที่เอียนจะเห็นมัน
“หืมม พี่เอียนหรอ? ดูเหมือนว่านายจะรู้จักผู้เล่นเอียนเป็นการส่วนตัวสินะ”
ซีลรอนถามฮูนี่ย์และคาโนเอลซึ่งอยู่ถัดจากเขาได้ตอบแทน
“ใช่ เรารู้จักกับพี่เอียน”
และเขาพูดต่อด้วยท่าทางขมขื่น
“ผมขาดความสามารถมากเกินไปที่จะแทนที่ตำแหน่งซัมมอนเนอร์ด้วยความสามารถของผม หากคุณต้องการขอความช่วยเหลือจากพี่เอียน คุณจะสามารถทำเควสต์นี้ให้สำเร็จได้อย่างแน่นอน”
ชยาครานตอบกลับ
“แน่นอน…? จนถึงตอนนี้เราเพิ่งผ่านเกตเวย์ที่ 17 มาได้เท่านั้น ยังเหลือประตูอีก 13 แห่ง แต่มันไม่มากเกินไปงั้นหรอที่จะบอกว่าเราสามารถเคลียร์มันได้โดยการขอให้เอียนช่วยเพียงอย่างเดียว?”
อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของคาโนเอลไม่เปลี่ยนแปลง
“ไม่ ถ้าคุณมีแค่พี่เอียนคนเดียว คุณจะสามารถเคลียร์เควสต์นี้ได้โดยไม่ต้องขอให้รีเมียร์ช่วยด้วยซ้ำ”
“หืมม?”
ฮูนี่ย์ก็พยักหน้าขณะที่เขาเสริม
“ถ้าเป็นพี่เอียนล่ะก็อาจจะได้รับการรับรองอย่างชัดเจน แม้ว่าฉันจะไม่อยากเรียกพี่เขามาก็เถอะ…”
แม้หลังจากนั้นปาร์ตี้ก็พยายามมองหาทางเลือกอื่นๆทุกรูปแบบ แต่สุดท้ายก็ไม่พบทางเลือกที่ดีเท่าเอียน
ชยากรานที่ตัดสินใจพูดกับสมาชิกปาร์ตี้ทั้งหมดของเขา
“ถ้าอย่างนั้นสำหรับตอนนี้ดูเหมือนว่าเราจะได้ข้อสรุปแล้ว ซีลรอน นายพยายามติดต่อรีเมียร์”
“รับทราบครับ”
ชยาครานมองไปที่ฮูนี่ย์เมื่อเขาพูด
“และเอียน ฮูนี่ย์ ทำไมนายไม่ลองส่งข้อความหาเขาดูล่ะ?”
ฮูนี่ย์ถอนหายใจขณะที่เขาตอบกลบ
“เฮ้อ… เข้าใจแล้ว”
* * *
ต่อหน้าของเอียนที่ตื่นจากการหลับใหล กาก้ากำลังลอยตัวอยู่
“เฮ้อ เจ้านาย ถ้าท่านตื่นเร็วกว่านี้นิดนึง เราพบกับปัญหาแน่”
เอียนเอียงคอขณะที่เขาถาม
“หืมม? นายกำลังพูดถึงอะไร? นายอธิบายให้ฉันฟังสิและไม่ต้องตัดคำพูดออก”
เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น กาก้าแสดงท่าทางภูมิใจขณะที่เขาเริ่มอธิบาย
“ฮ่าๆ ให้อธิบายตั้งแต่เริ่มก็คือฉันประสบความสําเร็จในการตื่นขึ้นแล้ว”
“อะไรนะ?”
“ฉันกำลังพูดถึงการตื่นขึ้นของความสามารถแม่มดยามค่ำคืน ฉันก็มีประโยชน์แล้วตอนนี้ เจ้านาย”
เสียงหัวเราะดังออกมาจากปากของเอียน
‘ไม่ ความจริงที่ฉันจู้จี้เขาและบอกเขาว่าเป็นคนที่ไร้ประโยชน์กลายเป็นแผลเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ?’
ความจริงที่ว่ากาก้านั้นไม่ได้ไร้ประโยชน์
เอียนจู้จี้เขาตลอดเวลา แต่ในขณะเดียวกันเขาก็แสดงบทบาทของหน่วยสอดแนมได้อย่างยอดเยี่ยม แม้ในการต่อสู้และส่วนที่กาก้าช่วยเหลือมากที่สุดคือความรู้ของเขา
สำหรับเอียนซึ่งคิดว่า ‘ข้อมูล’ นั้นมีความสำคัญอย่างมากในขณะที่เล่นเกม ความรู้ของกาก้านั้นน่าทึ่งกว่าความช่วยเหลืออื่นๆ
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้แสดงความรู้สึกของเขาในขณะที่เขาโต้กลับ
“เอาล่ะ ความสามารถนั้นมันตื่นขึ้นมาได้ยังไง?”
กาก้าดีใจขณะที่เขาตอบ
“ตอนนี้ฉันสามารถเข้าไปในความฝันของคนอื่นได้ ดังนั้นในตอนนี้ฉันได้เข้าไปในฝันของท่านเจ้านายแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า”
เอียนงุนงง
‘ห้ะ? ฉันยังไม่ได้หลับเลย แล้วเขาพูดถึงเรื่องอะไร?’
กาก้าเสริม
“เจ้านาย ท่านฝันถึงความฝันที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก ฉันไม่คิดว่าสงครามมิติที่เกิดขึ้นเมื่อพันปีก่อนจะจำลองออกมาได้เหมือนขนาดนั้น”
เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น เอียนเข้าใจสถานการณ์ได้ทันที
‘อ่อ เขาเข้าใจว่าฉันกำลังหลับเมื่อฉันกำลังดูวิดีโออยู่’
เอียนที่คิดเสร็จแล้วก็เปิดหน้าต่างข้อมูลของกาก้าทันทีและตรวจสอบพลังแฝงของเขา
แม่มดยามค่ำคืนเป็นปีศาจที่มีความสามารถในการปรากฏตัวของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในความฝัน
แม่มดยามค่ำคืนมีความโลภมากจะปรากฏตัวพร้อมกับไอเทมหายากหนึ่งชิ้นจากในความฝันเมื่อใดก็ตามที่เขาเข้าไป
*นี่เป็นสกิลที่ประสบความสําเร็จในการตื่นขึ้น จากนี้ไปทาส ‘กาก้า’ จะสามารถใช้ความสามารถของแม่มดยามค่ำคืนได้แม้ในความฝันของคนอื่น
ในหน้าต่างข้อมูลของกาก้าถัดจากชื่อของพลังแฝง ‘แม่มดยามค่ำคืน’ มีคำว่า ‘ตื่นขึ้น’ ถูกแนบเพิ่มเติมและด้านล่างนั้นมีการอธิบายผลเพิ่มเติมสำหรับผลของการตื่นขึ้น
การแสดงออกของเอียนสดใสขึ้นจนเห็นได้ชัด
‘โอ้ ถ้าเป็นเช่นนั้น แม้ว่ากาก้าจะไม่หลับ แต่ก็เป็นไปได้ที่จะใช้สกิลนี้ใช่ไหม?’
ความคิดของเอียนแล่นอย่างรวดเร็ว
‘และถ้าเขาเพิ่งเข้าไปและออกมาจากโลกเมื่อพันปีก่อน หรือว่า…!’
ซินตะมานิที่ยอดเยี่ยมของมังกรอเวจีต้องอยู่ในปากของมัน
เอียนคิดเช่นนั้นทันที
‘กาก้า ได้โปรดเถอะ!’
เอียนถามกาก้า
“ถ้างั้นนายเข้าไปในความฝันของฉันและได้อะไรออกมาไหม?”
กาก้าพยักหน้าราวกับว่ามันกำลังรออยู่
“แน่นอน!”
กาก้ายกมือของเขาขึ้นสูงและปล่อยกระดาษที่เขาถือไว้ในมือของเขาลอยไปถึงต่อหน้าของเอียน
“ฮ่าๆ นี่เป็นยังไงล่ะเจ้านาย”
และต่อหน้าของเอียน ข้อมูลไอเทมโผล่ขึ้นมา
เช่นเดียวกับสิ่งที่เขียนไว้ในชื่อไอเทมมัน (ไม่ทราบ) แต่ระดับของมันคือ ‘Legendary’ เตะตาเอียนทันที
อย่างไรก็ตาม เอียนแสดงท่าทางขมขื่น
“เจ้าโง่ ทำไมแกถึงเอาอันนี้มา?”
กาก้าที่คาดหวังคำชม ถามกลับขณะที่มันกำลังงุนงง
“เกิดอะไรขึ้นเจ้านาย?”
“ถ้าแกเข้ามาในความฝันและออกไป แกควรจะเอาซินตะมานิออกมาสิ!”
คากะที่เพิ่งรู้สาเหตุที่ทำให้เอียนผิดหวังยิ้มกว้างขณะที่เขาตอบ
“เจ้านายบื้อ! ฉันจะออกมาพร้อมกับซินตะมานิได้ยังไง?”
“ทำไมล่ะ?”
“ซินตะมานิที่มีอยู่ในช่วงเวลานั้นถูกกักไว้ในปากของมังกรอเวจี แล้วฉันจะขโมยมันด้วยความสามารถอะไร?”
เอียนแสดงสีหน้าขมขื่น
“เอาซินตะมานิออกมาไม่ได้งั้นหรอ?”
“นั่นฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าในกรณีนี้ซินตะมานิอยู่ที่ไหนสักแห่ง ฉันจะค้นหามันได้ยังไงในระยะเวลาอันสั้นนี้?”
“อืม นั่นก็จริง…”
ในขณะที่เอียนกำลังเลียริมฝีปากของเขาด้วยการแสดงออกที่ดูเหมือนว่าเขาผิดหวัง กาก้ายังคงพูดต่อไป
“อย่างไรก็ตาม ยังเร็วเกินไปที่จะผิดหวัง เจ้านาย”
“ห้ะ…?”
ในขณะที่เอียนถามกลับด้วยสีหน้างุนงง กาก้าตอบด้วยสีหน้าที่ได้รับชัยชนะ
“เนื่องจากไอเทมนี้เป็นแผนที่ที่มีการทำเครื่องหมายสถานที่ที่ซ่อนซินตะมานิไว้อย่างแน่นอน!”
“โอ้!”
ด้วยคำพูดนั้น เอียนรีบหยิบกระดาษและเปิดข้อมูลไอเทมของเขา
อย่างไรก็ตาม มีเพียงหน้าต่างขอความประโยคเดียวโผล่ขึ้นมา
เอียนพยายามประเมินไอเทมทันที
“ประเมิน!”
อย่างไรก็ตาม ข้อความที่ไม่คาดคิดโผล่ขึ้นมา
เอียนมองไปที่กาก้าด้วยสีหน้างุนงง
“เฮ้ย ฉันจะประเมินสิ่งนี้ได้ยังไง?”
“มันไม่สามารถประเมินด้วยสกิลการประเมินงั้นหรอ?”
“ใช่ มันประเมินไม่ได้ มันบอกว่านี่เป็นโบราณวัตถุระดับสูง”
เช่นนั้น กาก้าซึ่งครุ่นคิดสักครู่หนึ่งค่อยๆพูด
“อืมม… ถ้าอย่างนั้นฉันคิดว่าท่านจะต้องไปขอให้นักสำรวจระดับสูงช่วยแล้วล่ะ”
“หืมมม?”
“คนที่มีอาชีพนักสำรวจจะมีสกิลการประเมินแบบพิเศษ เจ้านาย”
เช่นนั้น มีสิ่งหนึ่งที่ประกายความคิดของเอียนเหมือนสายฟ้าผ่า
‘ถ้าอย่างนั้นผู้เล่นชื่อลิลซันที่ขุดค้นบันทึกสงครามอาณาจักรปีศาจนั้นจะสามารถประเมินแผนที่นี้ได้ไหม?’
ความจริงที่ว่าอาชีพที่ขุดพบโบราณวัตถุคืออาชีพนักสำรวจเป็นข้อมูลพื้นฐานที่เอียนรู้เช่นกัน
และถ้าเขาเป็นนักสำรวจที่ขุดพบโบราณวัตถุระดับ Legendary นั้น เขารู้สึกว่าเขาจะเป็นนักสำรวจที่ประสบความสำเร็จในระดับสูงสุดอย่างแน่นอน
ใบหน้าของเอียนสดใสขึ้น
‘ถูกต้อง ฉันจะต้องไปหาเขา!’
เมื่อเอียนจัดการแผนของเขาอย่างสงบ ข้อความของคนที่ไม่คาดคิดก็โผล่ขึ้นมา
