“ไม่มีทางหน่าเฮิร์ซ เอียนไม่ติดต่อนายจริงๆหรอ?”
“ใช่ ฉันเพิ่งออกมาจากดันเจี้ยน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะปิดข้อความส่วนตัวทั้งหมดด้วย”
“พระเจ้าช่วย… มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ?”
“ใช่ ครั้งสุดท้ายที่เขาติดต่อมาคือในตอนเย็นของวันก่อนเมื่อวานนี้…”
ในเมืองของเมืองไพโร
ฟิโอลันและเฮิร์ซที่นั่งสบายๆขณะที่ถอนหายใจ
“…วันนี้เป็นวันเสาร์ หมายความว่าเมื่อวานเป็นวันศุกร์ นายยังไม่เปิดเรียนอีกหรอ? หรือว่าเอียนไม่สบายในวันศุกร์?”
“ไม่ ไม่เกี่ยวกับสุขภาพ แต่เขาไม่ได้มาโรงเรียน”
“…”
“มันก็เคยเกิดขึ้นในบางครั้งนะ”
“อ่อ…”
ฟิโอลันส่ายหัว
ในระหว่างนี้เอียนไม่ได้ต้องการอะไรมากนัก แต่วันนี้เป็นสถานการณ์ที่แตกต่างออกไป
‘เอ่อ ฉันกังวลเล็กน้อยเมื่อเอียนไม่อยู่ที่นี่…’
จากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมากิลด์เรดโครว์ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 13 ของการจัดอันดับกิลด์กำลังเริ่มสงครามเต็มรูปแบบ
และอันดับกิลด์ของกิลด์โลตัสอยู่อันดับที่ 15 และกิลด์นั้นสูงกว่าพวกเขาหนึ่งขั้น
อันดับกิลด์ปัจจุบันของกิลด์โลตัสไม่สำคัญสำหรับพวกเขา ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมาหัวหน้ากิลด์โลตัสได้ดำเนินการเพื่อให้อันดับของกิลด์ลดลงอย่างรวดเร็ว
นอกเหนือจากคะแนนอันดับกิลด์และการเสียชื่อเสียงของกิลด์ แต่ในเชิงกลยุทธ์แล้วมันก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่แย่
แม้ว่าพวกเขาจะรวมกับกิลด์ชั้นนำในอดีตอย่างโอ๊คลันและสเปนดอร์ แต่อันดับของพวกเขาก็ยังคงตกลง
จุดประสงค์ของการลดอันดับของกิลด์โดยเจตนาคือเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่การรวมกลุ่มของกิลด์จะมาต่อต้านพวกเขา
ถ้าไม่เช่นนั้นกิลด์โลตัสที่ทรงพลังซึ่งอยู่ในอันดับต้นๆจะดึงดูดกิลด์อื่นๆให้รวมตัวกันเพื่อต่อต้านพวกเขา
มีหลายครั้งที่มีการรวมกิลด์จัดอันดับหลายกิลด์ทำให้กิลด์อื่นๆที่รู้สึกไม่ปลอดภัยและเกิดวิกฤตขึ้น
แต่นั่นเป็นสถานการณ์ที่ไม่เกิดขึ้น
หากกิลด์อันดับต่ำๆพ่ายแพ้อย่างเต็มประตู กิลด์ที่แพ้มักจะเข้าร่วมการต่อสู้ของกิลด์อื่น
ตอนนี้กิลด์โลตัสซ่อนตัวอยู่
เฮิร์ซพูด
“อืม เป็นเพราะกิลด์เรดโครว์หรือเปล่า? แม้ว่าเราจะไม่มีเอียนอยู่ด้วย เราก็น่าจะชนะพวกเขาได้นะ?”
ฟิโอลันพยักหน้าและตอบกลับ
“ฉันไม่คิดว่าเราจะแพ้เหมือนกัน แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะหวังว่าเอียนจะอยู่ที่นี่”
เฮิร์ซหัวเราะเล็กน้อย
“แต่… ถ้าเอียนอยู่ด้วย เราก็จะแสดงพลังมากเกินไป…”
ฟิโอลันลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างช้าๆ
เป็นเวลาที่เธอควรตรวจสอบพลังกิลด์และเริ่มการเตรียมตัวสำหรับสงครามได้แล้ว
“เฮ้อ ถ้าเอียนไม่อยู่ครั้งนี้จะเป็นยังไงกันนะ?”
* * *
“ฮิฮิฮิ”
ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของโซนที่ 25 ของอาณาจักรปีศาจ
ภายในเหมืองเวทย์มนตร์ที่เป็นของเอียนได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ
และคนที่หัวเราะคือเจ้าของ เอียนนั่นเอง!
“นายท่าน แม้แต่ทาสที่ทำงานก็พักผ่อนหลังจากทำงานไป 8 ชั่วโมง อะไรกันเนี่ย?”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากกาก้า เอียนก็ตอบกลับทันที
“นายนี่น่าหนวกหูจังนะ?”
“หมายความว่ายังไงครับ?”
“ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ ฉันจะต้องทำงานวันละ 12 ชั่วโมง”
“…”
“ก็ให้ทาสพักไปสิ เกี่ยวอะไรกับฉัน?”
กาก้าถามด้วยสีหน้างุนงง
“ท่านเป็นอะไรกันเนี่ย…!? ท่านนี่ทำงานหนักยิ่งกว่าทาสซะอีก!”
และจ้องมองไปที่เอียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“แล้วจะทำไมล่ะ…?”
หลังจากต่อสู้กับกาก้าได้สักพักเอียนก็หยิบขวานขึ้นมาและเริ่มทำงานอีกครั้ง
‘หินวิญญาณขนาดเล็ก 100 ก้อน ได้เท่านั้นแล้วฉันจะออกไปจากที่นี่…! ถ้าฉันจะขุดหินเวทย์มนตร์ระดับ Legendary ไม่สำเร็จ ฉันก็ต้องหาวิธีอื่น’
เอียนทำงานในเหมืองมาแล้ว 20 ชั่วโมงโดยไม่หยุดพักเลยแม้แต่ครั้งเดียว
และคลังของเอียนก็มีแร่สะสมอยู่
เอียนมองเข้าไปในคลัง
[หินอ่อนขนาดเล็ก – 267 ก้อน]
[หินอ่อนระดับต่ำสุด – 97 ก้อน]
[เหล็กระดับต่ำสุด – 879 ก้อน]
[เหล็กขนาดเล็ก – 142 ก้อน]
[เหล็กระดับกลาง – 8 ก้อน]
[หินเวทย์มนตร์ระดับต่ำสุด – 479 ก้อน]
[หินเวทย์มนตร์ขนาดเล็ก – 139 ก้อน]
[หินเวทย์มนตร์ระดับกลาง – 43 ก้อน]
‘ให้ตายเถอะ ฉันจะรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยถ้าฉันได้ระดับที่สูงกว่านี้…’
ในรายชื่อแร่ที่ขุดได้ ระบุไว้อย่างชัดเจนว่ามีโอกาสที่จะได้รับหินเวทย์มนตร์ระดับ Legendary
อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงนั้นแตกต่างออกไป มันเป็นโชคดีที่มีไอเทมระดับกลางโผล่มาสักสองสามชิ้น
Kang – Kang- Kang-
แม้ว่าในขณะที่ตรวจสอบคลัง เอียนก็ไม่หยุดขุด
‘แต่ฉันยังไม่อยากหยุด ถ้าฉันขายสิ่งที่ฉันมีอยู่ตอนนี้อย่างน้อยพวกมันก็จะได้เงิน 20 ล้านทองมาให้ฉันบ้างแล้วมั้ง?’
แต่แล้ว
ทันใดนั้นแสงสีขาวก็เริ่มหลุดออกจากรอยแตกในกองแร่ที่เอียนขุนขึ้นมา
“…!!”
และเอียนก็มองเข้าไปใกล้มัน
‘นี่ไง! เหมือนที่ฮันพูดไว้เลย หินแร่ระดับสูงมีแสงพิเศษอยู่ในตัว…’
เอียนหยิบขวานขึ้นมาและเริ่มหยิบมันอย่างระมัดระวัง
และในที่สุดแหล่งที่มาของแสงสีขาวก็ถูกเปิดเผย
“โอ้ยยย… สวยมากเลย…!”
เอียนทิ้งพลั่วที่เขาถืออยู่และหยิบอุปกรณ์ขุดขนาดเล็กออกมา
มันเหมือนกับไอเทมที่ดูเหมือนครึ่งหนึ่งของที่ขุดและพลั่วผสมกัน
‘ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะใช้สิ่งนี้’
พลั่วมิธริลอุปกรณ์ขุดที่ฮันให้เอียนยืมไปก่อนจะกลับไปพัก
ภายในสองวันความสัมพันธ์ของฮันกับเอียนก็ถึงขนาดที่ เขาจะให้ยืมอุปกรณ์ขุดล้ำค่าให้เอียน
เอียนหยิบอุปกรณ์อย่างระมัดระวังและเริ่มโกยโคลนรอบๆแร่ออก
Shak- Shak-!
เนื่องจากการเคลื่อนไหวที่ไม่สะดวก แร่เริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ
[เนื่องจากขาดความเชี่ยวชาญ ความทนทานของแร่จึงเสียหาย 5 หน่วย!]
[เนื่องจากขาดความเชี่ยวชาญ ความทนทานของแร่จึงเสียหาย 7 หน่วย!]
[ความทนทานน้อยกว่า 80% ดังนั้นเกรดจึงลดลงหนึ่งระดับ]
[ความทนทานของแร่น้อยกว่า 70% ดังนั้นเกรดจึงลดลงอีกหนึ่งระดับ]
หลังจากผ่านไปกว่าสามสิบนาที เอียนก็ขุดมันได้สำเร็จ
[ท่านขุดแร่ออกมาสำเร็จแล้ว!]
[ความเชี่ยวชาญไม่เพียงพอทำให้แร่เสียหาย]
[ท่านได้รับหินเวทย์มนตร์ระดับกลาง]
“นี่… นี่มัน…”
เมื่อเอียนเห็นข้อความที่ปรากฏขึ้นเขาก็มีสีหน้าว่างเปล่า
เนื่องจากไม่มีสกิล การขุดของเอียนจึงเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ขึ้น
กาก้าเข้ามาดูข้อความจากฝั่งของเอียน
“ท่านเพิ่งเอาหินระดับสูงสุดแล้วทำให้มันลดลงสองระดับเป็นระดับกลาง…นายท่านมีโอกาสได้รับอย่างน้อย 10 ล้านทอง”
“…”
“นี่มัน… ท่านมีความเชี่ยวชาญคล้ายสัตว์ประหลาดจริงๆนะนายท่าน”
ในขณะที่กาก้าอยู่ข้างๆเขาที่กำลังพูดถึงถังขยะ เอียนก็ไม่สามารถพูดออกมาได้
’ฉันอยากจะตัดมือทิ้งเหลือเกิน…’
แม้แต่เอียนก็เริ่มไม่พอใจตัวเอง
ถ้าระดับลดไป 2 ระดับเนื่องจากการขุด มันก็จะเป็นหินระดับสูงสุดอย่างที่กาก้าเพิ่งพูดแน่ๆ
“เฮ้ออออ…”
เอียนซึ่งยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าว่างเปล่าในไม่ช้าก็สามารถยกอุปกรณ์ขุดได้
“เป็นอะไรครับนายท่าน?”
“หยุดขุดแล้วไปกันเถอะ”
“เรายังไม่ได้หินระดับต่ำ 100 ก้อนเลยนะนายท่าน”
“ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้อีกแล้ว”
“ถ้าท่านคิดอย่างนั้นล่ะก็…”
“ฉันถูกหักหลัง…”
เอียนที่เจ็บปวดก้าวออกจากเหมือง
ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะผิดหวังในเหมือง
‘ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าระบบการขุดหมายถึงอะไร มันเป็นเงินทุนจำนวนมหาศาลต้องการเงินจำนวนมาก… และเมื่อมันทำงานได้ถูกต้อง มันก็คือแจ็คพอต!’
ทองที่เอียนลงทุนในเหมืองจนถึงตอนนี้มีมูลค่าประมาณ 30 ล้านทอง
อย่างไรก็ตามเมื่อมองไปที่ระบบ เมื่อเลเวลของฉันเพิ่มขึ้น ความต้องการทองก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
‘เมื่อฉันได้รับเงินที่อยู่ในคฤหาสน์ฉันจะเอาไปลงเหมืองจนถึงเลเวลที่สาม ถ้าได้เงินประมาณ 230 ล้านทอง… ฉันจะเอาไปลงกับการจ้างทาสดีไหม? ฉันไม่มีทองที่จะเพิ่มเป็นเลเวล 4 ด้วย…’
เอียนเริ่มสร้างแผน
เอียนไม่รู้สึกร้อนรนแม้ว่าจะคิดเงินถึง 230 ล้านทอง
นี่เป็นเพราะเขาเตรียมพร้อมสำหรับมันทั้งหมด
‘ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสามารถของฉัน แต่ถ้าสมมติว่าฉันจ้างทาสที่ระดับสูงกว่านี้… กอร์ขุดแร่ได้ประมาณ 100 ก้อนต่อวัน’
เอียนเริ่มมองหาตัวแปรที่เป็นไปได้ทั้งหมดรวมทั้งต่อคนงานเหมืองและทาสที่จะมีอยู่
‘จำนวนทาสสูงสุดที่ฉันสามารถจ้างได้ในระดับสามคือประมาณ 20 คน… ลองคิดดูสิ…’
ขณะที่เขาอยู่ในความคิดเหล่านี้ก็สามารถมองเห็นทางเข้าของเหมืองได้
และในไม่ช้าเขาก็ออกจากเหมืองพร้อมกับการคำนวณในหัวของเขา
“ดี แม้ว่าฉันจะได้เพียงขั้นต่ำ… เราก็อาจจะคุ้มทุนได้ภายในหนึ่งเดือนหรือมากกว่านั้น!”
กาก้างุนงงขณะมองไปที่เอียนกำปั้นและพึมพำ
“นายท่านของฉันเพิ่งระเบิดหินระดับสูงมาและตอนนี้เขาก็แปลกไปแล้ว…!”
เอียนไม่สนใจคำพูดของกาก้าและเพียงแค่เปิดประตูมิติโดยใช้ลูกปัดมิติ
‘ฉันต้องตั้งค่าเหมืองทั้งหมดแล้วไปที่ ‘วิญญาณที่ถูกลืม’ และต้องหาบัลโร๊ค… และอาจจะลองฟาร์มแร่แปลกๆจากมัน?”
เอียนมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์โลตัสโดยตรงผ่านทางประตูมิติของเขา
แผนการถูกกำหนดขึ้นและสิ่งที่เขาต้องทำคือทำให้ตัวเองยุ่งเข้าไว้
Wheeing-
แต่แล้ว.
เอียนได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
“เอ่อ พี่เอียน?”
เมื่อหันศีรษะไปเขาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยสองคน
เขาคือฮูนี่ย์และคาโนเอล
“โอ้ พวกนายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย?”
“พี่คาโนเอลมีอะไรต้องทำในหุบเขาซัมมอนเนอร์และผมเพิ่งติดตามพี่มาสักพักแล้ว พี่กลับมาจากที่ที่เหมือนนรกหรือเปล่า?”
เอียนงุนงงเล็กน้อย
“สถานที่ที่เหมือนนรก?”
“สถานที่นั้นมันชื่อว่าอาณาจักรมอเรียมั้ง? มันเป็นสถานที่ที่พี่พาผมไปซึ่งทำให้ผมกลัวน่ะ”
ฮูนี่ย์คิดว่าเอียนสามารถเปิดประตูสู่อาณาจักรมอเรียได้เท่านั้น
เอียนที่เข้าใจคำพูดของฮูนี่ย์ก็หัวเราะ
“เอ่อ ไม่ใช่อ่ะ ฉันมาจากอาณาจักรปีศาจ”
และด้วยคำพูดสุดท้ายนั้นดวงตาของฮูนี่ย์ก็โตขึ้น
“อะไรนะพี่? อาณาจักรปีศาจหรอ?”
“อืม… ฉันเปิดประตูมิติแล้วกลับมาน่ะ”
“เปิดไปที่ไหนก็ได้หรอ?”
เอียนตอบด้วยการส่ายหัว
“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น เฉพาะสถานที่ที่ฉันเคยไปครั้งเดียว”
“…!!”
“ห้ะ…?”
ฮูนี่ย์รู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนี้ในขณะที่เอียนเพิ่งหาว
เขาอยู่ในเหมืองมานานกว่าหนึ่งวันเพื่อค้นหาแร่
ฮูนี่ย์จับมือของเอียนและตะโกน
“พี่! พี่เป็นความหวังหนึ่งเดียวที่ผมมี!”
และเมื่อเห็นอย่างนั้น การหาวของเอียนก็หยุดกลางคันและหันไปมองคาโนเอล
“นี่น่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้อีกล่ะ? โนเอล ทำไมเจ้านี่ถึงบ้าๆบอๆแบบนี้อีกแล้ว?”
เมื่อถามคำถาม คาโนเอลเพียงแค่หัวเราะและส่ายหัว
