The Alchemist God ทะลุมิติเทพศาสตรา – ตอนที่ 135 สามบุรุษปะทะเซี่ยงอวี้

EP.135 สามบุรุษปะทะเซี่ยงอวี้

“อาอวี่ เจ้ายังมีแรงอยู่หรือไม่”

เฟิงจี้สิงถือดาบตัดวายุกระซิบถาม

หลินมู่อวี่กำลังปรับลมหายใจ กล่าวเสียงต่ำ “อีกหลายวินาทีถึงจะกลับมาโคจรปราณยุทธ์ได้ พี่เฟิง ข้าต้องขอโทษท่านด้วย…”

“เจ้าเด็กโง่ พูดอะไรน่ะ”

เฟิงจี้สิงหันหลังให้หลินมู่อวี่ ชุดคลุมสีขาวสะบัดปลิว ยิ้มพูด “เจ้าแค่ทำเรื่องที่ข้าอยากทำมาหลายปีแต่ไม่กล้าทำ เฮอะ…”

หลินมู่อวี่ตกตะลึง ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา บุรุษตรงหน้าปกป้องตนราวกับพี่ชายแท้ๆ สหายแบบนี้ ชั่วชีวิตนี้ยากที่จะหาได้

……

หลินมู่อวี่กระชับกระบี่เหลียวหยวน ไม่ถึงสิบวินาทีก็สะกดปราณที่ปั่นป่วนในร่างไว้ได้ ควบคุมปราณยุทธ์ทั้งร่างใหม่อีกครั้ง เขารีบเรียกวิญญาณยุทธ์น้ำเต้าออกมารวมเป็นกระดองเต่าทมิฬและปราการเกล็ดมังกรอย่างรวดเร็ว เข้าไปยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับเฟิงจี้สิง เฟิงจี้สิงคำรามออกมา วิญญาณยุทธ์อันดับสองหมาป่าเพลิงสายฟ้าสีม่วงวนอยู่รอบตัว เปลวไฟลุกโชติช่วง

เมื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือขอบเขตนภาทั้งสอง เซี่ยงอวี้กลับเยือกเย็นยิ่ง ขว้างทวนกระหายเลือดออกไปให้ปักอยู่ที่กำแพง เขากำหมัด พลันวิญญาณยุทธ์ปรากฏออกมา ยิ้มพูด “นานแล้วที่ไม่ได้ออกแรง เข้ามาเลย!”

พูดจบ เขาชิงบุกจู่โจมก่อน กำปั้นที่หุ้มด้วยเปลวเพลิง ตรงเข้าใส่ดาบของเฟิงจี้สิงราวกับมังกรคลั่งออกทะเล

เฟิงจี้สิงไหนเลยจะกล้าประมาท เขาย่อตัวลงเล็กน้อย รอบดาบตัดวายุแผ่คลุมด้วยปราณสีคราม ทันใดนั้นเขาหมุนตัวฟันดาบที่ทรงพลังออกไป เพลงดาบเฟิงสิงกระบวนท่าที่หนึ่ง พายุทะเลทรายคลั่ง!

ในบรรดาแม่ทัพจักรวรรดิมีหลายคนที่เชี่ยวชาญเพลงดาบก้าววายุ (เพลงดาบเฟิงสิง) แต่ไม่มีผู้ใดใช้ได้ลื่นไหลและทรงพลังเหมือนกับเฟิงจี้สิง หลังจากเสียงปะทะดังขึ้น ก็ฟันหมัดเพลิงเมฆาจนแตกสลายไป แต่ความเร็วในการออกหมัดของเซี่ยงอวี้นั้นน่ากลัวยิ่งนัก ปล่อยหมัดที่สองตามออกมาติดๆ ตรงเข้าโจมตีปราณยุทธ์ที่คุ้มกายเฟิงจี้สิง

“เปรี้ยง!”

เฟิงจี้สิงถอยไปหลายก้าว ใบหน้าตื่นตะลึง หรือว่านี่ถึงจะเป็นพลังที่แท้จริงของเซี่ยงอวี้

“ฮ่าๆๆ…”

เซี่ยงอวี้หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หันกลับไปชกหลินมู่อวี่อย่างรุนแรง ในความคิดของเขา หลินมู่อวี่อ่อนแอเฟิงจี้สิง สังหารเขาก่อนถึงจะเป็นแผนที่ดี

กระบี่เหลียวหยวนที่มีสายฟ้ารุนแรงหมุนวนอยู่กลางอากาศ หลินมู่อวี่ใช้สายฟ้าบังคับกระบี่ด้วยมือข้างเดียว เขากำมือขวาแน่น ปราณสีเลือดหมุนรวมอยู่รอบกำปั้นอย่างรวดเร็ว ปล่อยพลังเจ็ดประทีบออกไปทันที!

หนึ่งประทีปพิฆาตชีวัน!

“ปัง!”

พื้นดินโดยรอบสั่นสะเทือนเล็กหน่อย หลินมู่อวี่และเซี่ยงอวี้ถอยหลังไปพร้อมกัน ลมพายุลูกหนึ่งก่อตัวขึ้นระหว่างกลางพวกเขาทั้งสองและกระจายออก ทั้งคู่สีหน้าตื่นตระหนก เซี่ยงอวี้คิดไม่ได้คิดว่าหลินมู่อวี่ยังจะมีพลังที่มหาศาลเช่นนี้อยู่ หลินมู่อวี่เองก็คิดไม่ถึงว่าเซี่ยงอวี้จะสามารถรับมือกับหนึ่งประทีบพิฆาตชีวันได้โดยไม่เป็นอะไร หรือว่าคนๆ นี้จะแข็งแกร่งกว่าชางไป๋เฮ่อขอบเขตปราชญ์ผู้นั้น!

“ฉวับ!”

กระบวนท่าที่สองของเฟิงจี้สิง รอบดาบล้อมด้วยเม็ดทรายร้อนๆ เกิดเป็นประกายแสงสีทองเจิดจ้า วิญญาณยุทธ์หมาป่าเพลิงสายฟ้าสีม่วงเข้าไปอยู่ที่ดาบ การโจมตีที่รุนแรงจากด้านบน—ทรายอัคนีหลอมทอง!

เซี่ยงอวี้คำราม บนแขนทั้งสองข้างปรากฏเปลวเพลิงโกลาหล พริบตาเปลวเพลิงเดียวรวมตัวกันกลายเป็นดอกบัวอัคคี เขาใช้มือข้างหนึ่งซัดดอกบัวอัคคีโจมตีออกไป ตะโกนเสียงดัง “เฟิงจี้สิง ลิ้มลองเก้าโกลาหลของข้าซะ!”

ท่าที่หนึ่ง บัวอัคคีโกลาหล!

“เปรี้ยง!”

เปลวเพลิงที่รุนแรงเบ่งบานอยู่กลางอากาศ เฟิงจี้สิงถูกกระแทกจนต้องถอยหลังกรูดไปพร้อมกับดาบ แต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขายังเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว ขณะที่ร่างอยู่กลางอากาศก็เร่งปราณยุทธ์ขึ้นอย่างรวดเร็ว ยกดาบขึ้นมาเตรียมใช้กระบวนท่าที่สาม ร่างกายเขาถูกห่อหุ้มด้วยพายุ ทันใดนั้นท้องฟ้ามืดลง ราวกับว่าแสงถูกดูดหายไป เมื่อดาบนี้ฟันลงมาคล้ายกับพายุใหญ่ลูกหนึ่ง—ดาบพายุวินาศ!

เซี่ยงอวี้ยกมุมปากขึ้น งอตัวเล็กน้อย บนฝ่ามือปรากฏพลังโกลาหลขึ้นมา สองเท้าเหยียบลงที่พื้นอย่างรุนแรง พื้นอิฐแตกนับไม่ถ้วน “เปรี้ยง” เสียงเขาทะยานตัวขึ้นฟ้า พลังเก้าโกลาหลที่สาม—ผ่าสวรรค์โกลาหล!

“ตูม!”

พลังของพายุกับพลังเก้าโกลาหลชนกันกลางอากาศ พลังที่รุนแรงของเซี่ยงอวี้ทำลายล้างเข้ามา พริบตาเดียวก็ซัดเฟิงจี้สิงกระเด็นออกไปพร้อมดาบ

“ฟิ้ว!”

เซี่ยงอวี้หันกลับไป จึงเห็นกระบี่ที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงด้ามหนึ่งบินพุ่งเข้ามา นั่นคือเกลียวเพลิงมังกรคลั่งของหลินมู่อวี่ การโจมตีครั้งนี้เขาใช้แก่นเพลิงมังกร เขาสู้ตายแล้ว!

“แม่งเอ๊ย…”

เซี่ยงอวี้สบถในใจ รู้ชัดว่าพลังโจมตีนี้ทรงอานุภาพมาก เขากางแขนทั้งสองข้างออกโดยไม่ต้องคิด บนฝ่ามือปรากฏพลังโกลาหลที่กลายเป็นสายพลังสีดำหมุนวนขึ้นมาต้านไว้ที่ด้านหน้า พลังหมุนวนสีดำนี้ราวกับหลุมดที่สามารถดูดกลืนทุกสิ่งทุกอย่าง เซี่ยงอวี้เบิกตาจ้องเขม็ง ระเบิดเสียงคำรามออกมา “เจ้าหาที่ตาย!”

พลังโกลาหลท่าที่หก—ดับสูญโกลาหล!

“เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!”

กระบี่เหลียวหยวนหมุนทะลวง ปะทะเข้ากับพลังดับสูญโกลาหลอย่างต่อเนื่อง สีหน้าของเซี่ยงอวี้เขียวคล้ำ เส้นเลือดปูดโปน ราวกับเร่งปราณยุทธ์ทั้งร่างมาประคองพลังดับสูญโกลาหลเอาไว้ และในตอนที่เขาจะประคองไม่ไหวแล้วนั้น กลับเห็นหลินมู่อวี่กระโดดขึ้นจากพื้น บนกำปั้นหุ้มด้วยพลังปีศาจ พุ่งโจมตีใส่หน้าอกของเขา!

สองประทีประบำปีศาจ!

เซียงอวี้หายใจถี่กระชั้น ยกแขนซ้ายขึ้นมา “เคร้ง” กระบี่เหลียวหยวนกระเด็นออกไป แขนขวาเขาพาดอยู่ตรงหน้าอก ปราณยุทธ์กลายเป็นปราณทรงพลังปกป้องตัวเขาไว้

“เปรี้ยง!”

ภายใต้การโจมตีที่หนักหน่วง ในที่สุดพลังเจ็ดประทีปที่สองก็ได้ผล โจมตีเข้าที่อกของเขาอย่างรุนแรง ปราณยุทธ์คุ้มกายของเซี่ยงอวี้สลายไปทันที

แต่ในขณะเดียวกัน จังหวะที่เซี่ยงอวี้ถอยหลัง เขาพลันถีบเข้าที่ท้องของหลินมู่อวี่อย่างรุนแรง เสียง “เปรี้ยง” ดังขึ้น หลินมู่อวี่กระเด็นไปลงกับพื้น กำแพงน้ำเต้าสลายไปทันที เมื่อเผชิญหน้ากับพลังโกลาหล พลังการป้องกันของน้ำเต้านั้นคล้ายจะไร้ประโยชน์เสียแล้ว

……

“พลั่ก…”

เซี่ยงอวี้ร่วงลงพื้นอย่างแผ่วเบา นวดแขนที่ชาอยู่เล็กน้อย ปราณยุทธ์เขายังคงทรงพลังอยู่เหมือนเดิม เขาหัวเราะเฮอะๆ เดินเข้าไปหาหลินมู่อวี่ แล้วพูดขึ้น “พวกเจ้าสองคนร่วมมือกัน ก็ไม่เห็นจะเท่าไร!”

หลินมู่อวี่แบมือออกเรียกกระบี่เหลียวหยวนกลับมา เขาจับกระบี่ตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืน ใบหน้ามอมแมมไปด้วยขี้เถ้า ชุดขาวด้านหลังเปื้อนขี้เถ้าจากเปลวเพลิงมากมาย

และในตอนนี้เอง ที่ด้านหลังของเซี่ยงอวี้ปรากฏแสงสีทองขึ้น นั่นคือประกายแสงของโซ่เทวะ ฉินเหลยปรากฏกายขึ้น!

ดาบอัสนีทลายเปล่งแสงอัสนี ฉินเหลยลงจากหลังม้าแล้วกระโจนเข้ามาทันที บนดาบมีเงาแสงเจิดจ้า ตรงแทงเข้าไปที่ปราณยุทธ์คุ้มกายของเซี่ยงอวี้—แยกอัสนีบาต!

ดาบนี้รวดเร็วมาก และก็รุนแรงมากเช่นกัน

“เปรี้ยง!”

เซี่ยงอวี้รีบถอยหลัง อาศัยแรงจากดาบถอยร่นไปสิบเมตร ใบหน้าเต็มไปด้วยความแค้น เอ่ยขึ้น “ท่างอ๋องน้อยฉินเหลย ท่านคิดจะเป็นศัตรูกับข้าอย่างนั้นหรือ”

ฉินเหลยถือดาบอัสนีทลาย สีหน้าอึมครึ้ม “เฟิงจี้สิงและหลินมู่อวี่คือพี่น้องของข้า เจ้าคิดจะลงมือกับพวกเขา ก็ถามดาบอัสนีทลายของข้าเสียก่อน”

“งั้นหรือ”

เซี่ยงอวี้เลิกคิ้วคมขึ้น ท่าทางคลุ้มคลั่ง ยิ้มพูด “เช่นนั้นท่านอ๋องน้อยเข้ามาด้วยกันเลยเถอะ ข้าเองก็อยากจะลองสู้แบบหนึ่งต่อสามดูว่าจะรู้สึกอย่างไร!”

พลังโกลาหลหมุนที่อยู่รอบตัวเขาแผ่ปกคลุมออกไป กลายเป็นพายุรุนแรงราวกลับเทพเจ้าลงมาจุติยังโลกมนุษย์ ทำให้รู้สึกต้องเงยหน้ามองด้วยเคารพนับถือ

พลังเก้าโกลาหล เป็นเคล็ดวิชาที่เทพทหารเซี่ยงเหวินเทียนเหลือไว้ให้คนรุ่นหลัง เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดวิชาอันดับหนึ่งไม่มีสองอย่างแท้จริง

เฟิงจี้สิงประคองดาบตัดวายุลุกขึ้นยืน เช็ดเลือดที่มุมปาก ส่งสายตาถามหลินมู่อวี่อยู่ไกลๆ หลินมู่อวี่ก็ฝืนเร่งปราณยุทธ์ขึ้นมา เรียกกำแพงน้ำเต้า พยักหน้าเล็กน้อยเป็นนัยว่าสามารถต่อสู้ได้อีกครั้ง

“บุก!”

ฉินเหลยเปล่งเสียงคำราม ฉวยโอกาสโจมตีก่อน พลังสายฟ้าบนดาบอัสนีทลายแผ่ออกมาไม่หยุด จนกลายเป็นสนามพลังรัศมีประมาณห้าเมตร เขายกดาบขึ้นมา คำรามแล้วสะบัดดาบฟันออกไป คมดาบพุ่งตรงเข้าหาเซี่ยงอวี้

การโจมตีครั้งที่สองของดาบอัสนีทลาย—ดาบอัสนีแหวกโลกันต์!

อย่างไรก็ตามในพลังโกลาหลก็ปรากฏประกายสายฟ้าเจิดจ้าขึ้น เซี่ยงอวี้รวมพลังโกลาหลให้เป็นหอกอัสนีประกายระยิบระยับ เขาจับหอกยาวนั้นไว้ มุมปากมีรอยยิ้ม “ตายซะเถอะ!”

“ฟิ้ว!”

หอกอัสนีโกลาหลตรงเข้าไปหาฉินเหลย

“เปรี้ยง!”

ประกายของสายฟ้าและประกายเพลิงผสมปนเปเข้าด้วยกัน โซ่เทวะที่ล้อมอยู่รอบตัวฉินเหลยพุ่งขึ้นมาปกป้องผู้เป็นเจ้าของ แต่ยังต้านทานการโจมตีของหอกอัสนีไม่ไหว ฉินเหลยกระอักเลือดกระโดดถอยออกไปทันที และดาบของเขานั้นทำให้เซี่ยงอวี้ได้รับบาดเจ็บด้วยเหมือนกัน

เซี่ยงอวี้ตัวสั่นเล็กน้อย เลือดลมปั่นป่วน สีหน้าดูย่ำแย่มากขึ้น

ทางด้านขวา ประกายสายฟ้ารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เฟิงจี้สิงใช้พลังสายฟ้าของวิญญาณยุทธ์บรรจุเข้าไปในดาบตัดวายุ สร้างกระบวนท่าที่สี่ของเพลงดาบเฟิงสิงขึ้นมา—ดาบสายฟ้าคลั่ง

“เปรี้ยง!”

เฟิงจี้สิงฟันดาบออกไป กลับถูกพลังโกลาหลของอีกฝ่ายกระแทกจนถอยร่นไป และในที่สุดเซี่ยงอวี้ก็รับมือไม่ไหวกระอักเลือดออกมา

“เฟิงจี้สิง ไอ้คนระยำ!”

สีหน้าของเซี่ยงอวี้เขียวคล้ำ แต่จู่ๆ ด้านหลังก็มีพลังแข็งแกร่งสายหนึ่งโจมตีเข้ามา ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นการโจมตีของหลินมู่อวี่ ที่จริงเซี่ยงอวี้คิดไปคิดมาก็คิดได้ว่าเขามองข้ามหลินมู่อวี่ไป เขาไม่ได้นึกถึงมาก่อนเลยว่าเด็กที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนามนี่จะมีพลังที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนได้ แถมยังเป็นพลังที่ทรงอำนาจมาก ไม่ด้อยไปกว่าพลังเก้าโกลาหลแม้แต่นิดเดียว

สองประทีประบำปีศาจ!

หลินมู่อวี่ทุ่มสุดชีวิตแล้ว นี่เป็นการใช้พลังประทีบที่สองเป็นครั้งที่สองในรอบวัน!

“เปรี้ยง!”

หมัดของทั้งสองปะทะกัน อากาศราวกับถูกสั่นสะเทือนจนแตกกระจาย บ้านเรือนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลเริ่มแตกร้าว ถึงขนาดที่บางหลังก็พังถล่มลงมา

“แหมะ…แหมะ”

เลือดหยดลงมาที่พื้น ร่างของเซี่ยงอวี้สั่นเทาเล็กน้อย แขนยังคงอยู่ในท่าออกหมัด หลินมู่อวี่ก้าวถอยหลังช้าๆ กล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างราวกับถูกเผา เพราะใช้พลังเจ็ดประทีปมากเกินไปสุดท้ายก็ถูกพลังย้อนตีกลับจนได้ ยังดีที่ฝึกทักษะชีพจรวิญญาณเอาไว้ พลังวิญญาณแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมาก ดังนั้นจึงไม่ถูกกลืนกินจนถึงขั้นแก่ชราในทันที

“อาอวี่ ไม่เป็นไรนะ”

เฟิงจี้สิงถือดาบตัดวายุเดินกะเผลกเข้ามา ถามด้วยความห่วงใย เพราะสภาพเจ้าเด็กนี้ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าไม่เป็นไรเท่าไร

หลินมู่อวี่ส่ายศีรษะช้าๆ “ไม่เป็นไร พี่เฟิงเล่า”

“ข้าก็ยังดีอยู่”

เฟิงจี้สิงใช้ดาบยันตัวกับพื้น เดินเข้าไปทีละก้าว “ผู้บัญชาการฉินเหลย ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่”

ฉินเหลยนั่งอยู่ที่พื้น ร่างกายยังคงมีพลังโกลาหลไหลพล่าน ความจริงแล้วการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเซี่ยงอวี้ถูกเขารับเอาไว้ได้ โชคดีที่วิญญาณของเขานั้นแข็งแกร่งมาก หากเปลี่ยนเป็นหลินมู่อวี่หรือเฟิงจี้สิง ไม่แน่ว่าจะสามารถรับการโจมตีอันรุนแรงของเซี่ยงอวี้ได้

“เหอะๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว…” เฟิงจี้สิงหัวเราะฮ่าๆ เช็ดรอยเลือดที่มุมปาก หันไปมองทางเซี่ยงอวี้ที่อยู่ไม่ไกลแล้วถาม “แม่ทัพเซี่ยงอวี้ ยังจะสู้ต่ออีกหรือไม่”

สีหน้าเซี่ยงอวี้ซีดเผือด ปราณยุทธ์ของเขาแทบจะหมดเกลี้ยง ถึงแม้จะอยากสังหารแต่ก็ไร้พลังต่อสู้แล้ว

และในเวลานี้เอง เสียงฝีเท้าม้าดังขึ้นมาแต่ไกล เป็นองครักษ์อวี้หลินนายหนึ่ง ในมือถือม้วนกระดาษสีทอง “ฝ่าบาทมีราชโองการ ให้เฟิงจี้สิงและฉินเหลยคุมตัวหลินมู่อวี่กลับพระตำหนักเจ๋อเทียน!”

……

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ในที่สุดเฟิงจี้สิงก็วางใจลงได้แล้ว

The Alchemist God ทะลุมิติเทพศาสตรา

The Alchemist God ทะลุมิติเทพศาสตรา

The Alchemist God ทะลุมิติเทพศาสตรา หลินมู่อวี่ บุตรชายมหาเศรษฐีพันล้านที่ชีวิตสมบูรณ์แบบสุดๆ คนทั้งโลกต่างพากันอิจฉา เขามีโลกอีกใบคือการเป็นเซียนเกมที่ไต่ไปถึงระดับเทพยุทธ์ แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็ตัดสินใจละทิ้งทุกอย่าง และหันหลังให้โลกที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เพราะพ่อต้องการให้เขาไปช่วยสืบทอดกิจการ ในวันที่เขาตัดสินใจหันหลังให้โลกใบนี้ หลินมู่อวี่ตัดสินใจลบแอคเคาน์ เพื่อจะได้ไม่ต้องโหยหาโลกใบนี้อีกต่อไป ในระหว่างที่เขาลบแอคเคาน์และรีเซ็ทระบบเพื่อออฟไลน์นั้น จู่ๆ รอบตัวก็เต็มไปด้วยความมืดมิด เขาถูกฉุดกระชากลงไปสู่ดินแดนที่ไม่คุ้นเคย มีเพียงเสียงชายชราผู้หนึ่ง ที่บอกว่าเส้นทางของเขายังไม่จบง่ายๆ หลินมู่อวี่ต้องเอาตัวรอดในโลกใหม่พร้อมปริศนาว่าใครคือต้นเหตุที่ทำให้เขาติดอยู่ในเกมและไม่สามารถออฟไลน์ออกไปได้ การผจญภัยในโลกแฟนตาซีสุดล้ำของหลินมู่อวี่จึงต้องเริ่มขึ้นอีกครั้ง…

Options

not work with dark mode
Reset