มีทหารอยู่ไม่มากบนภูเขาหลงหยาน และจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสิ้นหวังทันทีเมื่อโดนศัตรูล้อม ดังนั้นพวกเขามีโอกาสได้รับชัยชนะหากเป็นฝ่ายโจมตีก่อน มิเช่นนั้นคงได้แต่รอความพ่ายแพ้
หลินมู่อวี่ไม่ได้เข้าใจเรื่องกลยุทธ์อย่างถ่องแท้ ทว่าสามารถเข้าใจแนวคิดง่ายๆ กลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเพลิงใช้เวลาเดินทางมาภูเขาหลงหยานราวหกชั่วโมง จึงเข้าใจได้ว่าพวกเขาไม่ได้ร่ำรวยนัก และคงมีม้าไม่เกินสามร้อยตัว ดังนั้นจึงมีทหารม้าไม่เพียงพอ และต้องส่งทั้งทหารม้าผสมกับทหารราบออกไปรบ
…
หลัวอวี่ชี้ไปที่แผนที่และพูดว่า “พวกเขามีกำลังพลจำนวนมาก จึงต้องใช้ถนนสายหลักเป็นแน่ ดังนั้นที่ตรงนี้…หุบกรงเล็บทลายคงเป็นจุดที่ทหารรับจ้างหมาป่าเพลิงต้องผ่าน และมันเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ดีที่สุดสำหรับการซุ่มโจมตี”
หลินมู่อวี่ยกชาหอมกรุ่นขึ้นพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นเราจะซุ่มโจมตีที่หุบกรงเล็บทลายแห่งนี้ เตรียมธงและลูกธนูให้พร้อม เราจะจัดการทหารรับจ้างทั้งหนึ่งพันห้าร้อยนายโดยให้เกิดการปะทะน้อยที่สุด!”
“ขอรับ!”
จากนั้นไม่นานทั่วทั้งภูเขาหลงหยานก็สว่างไสวไปด้วยคบเพลิง หลินมู่อวี่นับว่าเป็นเศรษฐีในเมืองหลันเยี่ยน ดังนั้นกลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาดจึงไม่ขัดสนเรื่องเงิน ทหารทุกนายขี่ม้าพร้อมทั้งหยิบธนู หอก และดาบ ซึ่งทำให้สามารถต่อสู้ได้จากระยะไกล จากบนหลังม้า และบนพื้น มันเป็นข้อได้เปรียบที่สุดของกลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาด ทหารแต่ละนายล้วนแข็งแกร่ง แทบไม่ต้องพูดถึงหลินมู่อวี่และหลัวอวี่ผู้เป็นจอมยุทธ์ขอบเขตนภา ทั้งสองดึงบังเหียนขึ้นนำกองทัพ และทำให้เป็นกองทัพที่เกรียงไกรมากยิ่งขึ้น
กลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาดเหลือเพียงเจ็ดสิบนายสำหรับเฝ้าระวังที่ภูเขา ในขณะที่อีกสองร้อยนายเตรียมตัวออกไปรบ จากนั้นหลัวอวี่ออกคำสั่งให้เคลื่อนทัพลงภูเขา
ลมพัดหนาวเหน็บราวกับใบมีดเฉือนผ่านผิวหนัง หลินมู่อวี่จึงยกเสื้อคลุมวิหารขึ้นปกคลุมใบหน้าและควบม้านำหน้ากองทัพ หัวใจของหลินมู่อวี่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย เนื่องจากทหารเหล่านี้เป็นคนของเขา จึงทำให้รู้สึกว่าเป็นการควบคุมกองทัพอย่างแท้จริง! นี่เป็นครั้งแรกที่หลินมู่อวี่นำกองทัพในการโจมตี…ซึ่งจำเป็นต้องชนะศึกเท่านั้น!
กลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาดมาถึงหุบกรงเล็บทลายภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง พื้นที่โดยรอบเป็นเหมือนดังชื่อเรียก…มันมีกรงเล็บคว้านออกจากพื้นดินและมีผิวที่ขรุขระ หลัอวี่และคนอื่นๆ หยุดม้าล้อมรอบหลินมู่อวี่รอฟังคำสั่ง หลังจากหลินมู่อวี่ตรวจสอบบริเวณโดยรอบอย่างละเอียดก็พูดว่า “หลัวอวี่ นำทหารหนึ่งร้อยนายแบ่งครึ่งประจำอยู่สองฝั่งของหน้าผา เตรียมก้อนหิน ลูกธนู และธงให้พร้อม เมื่อทหารรับจ้างหมาป่าเพลิงเข้ามายังหุบกรงเล็บทลาย ยิงธนูไฟและโยนหินใส่พวกมันทันที! อย่าลืมโบกธงเพื่อหลอกว่าเราเป็นกองทัพขนาดใหญ่ด้วย ส่วนทหารอีกหนึ่งร้อยนายซุ่มโจมตีในป่า จากนั้นก็เข้าสังหารทันทีที่กองทัพของมันแตกกระจาย!”
“ขอรับท่านผู้นำ!” ทุกคนดวงตาเป็นประกาย ทหารสองร้อยนายซุ่มโจมตีทหารรับจ้างหนึ่งพันห้าร้อยนาย นี่เป็นการท้าทายแบบไหนกัน?
ทว่าภายในใจหลินมู่อวี่นั้นมั่นใจมาก เนื่องจากทหารทั้งสองร้อยนายได้รับการฝึกฝนและเตรียมความพร้อมมาอย่างดี! ส่วนอีกฝ่ายเป็นเพียงทหารรับจ้างพเนจรซึ่งถือได้ว่ากลุ่มคนเร่ร่อนไร้ฝีมือ!
…
ทหารทุกนายเข้าประจำตำแหน่งของตน ลมหนาวพัดกระโชกราวกับปีศาจร้ายเสียงดังกึกก้อง กลบเสียงฮึดฮัดของม้าศึก
หลังจากรอมาระยะหนึ่ง ในที่สุดก็มีธงสีขาวปรากฏขึ้นที่หน้าผา เมื่อเห็นดังนั้นหลินมู่อวี่รีบชักกระบี่วิญญาณมังกรพร้อมกล่าวเสียงทุ้มต่ำ “ทุกคนเตรียมตัว! พวกมันอยู่ที่นี่แล้ว รอสัญญาณโจมตี!”
“ขอรับ!”
ทหารรับจ้างมังกรผงาดจำนวนร้อยนายต่างขึ้นหลังม้าเตรียมพร้อมด้วยใบหน้าที่มุ่งมั่น ทหารส่วนใหญ่เป็นผู้ฝึกตนขอบเขตมนุษย์และขอบเขตปฐพี จึงมีความแข็งแกร่งมาก อีกทั้งยังมีความมั่นใจและมุ่งมั่นที่จะเผชิญหน้ากับกลุ่มทหารรับจ้างพเนจร
ทันใดนั้น! เสียงกีบม้าดังลอยมากับสายลม มองเห็นร่างมนุษย์ปรากฏขึ้นเป็นจุดเล็กๆ ในระยะไกล บนเส้นทางหลักของหุบกรงเล็บทลาย กลุ่มคนขนาดใหญ่เคลื่อนทัพตรงมาพร้อมคบเพลิง หลินมู่อวี่แอบหัวเราะเยาะ ไอ้พวกงี่เง่า การทำเช่นนั้นเป็นการจงใจเปิดเผยตำแหน่งให้ศัตรูรู้มิใช่หรือ? ช่างเป็นพวกโง่เขลาเสียจริง…
“ผู้นำทัพของมันเป็นใคร?” หลินมู่อวี่ถาม
ทหารรับจ้างด้านหลังพลันตอบว่า “มันคือลั่วเจี้ยนเป็นผู้ฝึกตนขอบเขตปฐพีระดับหนึ่ง เป็นรองผู้นำกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเพลิง และเป็นทหารแนวหน้าในทุกศึกขอรับ”
“อืม เช่นนั้นจับเป็นลั่วเจี้ยน!”
“ขอรับ!”
ท่ามกลางสายลมหนาวเย็น กลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเพลิงคืบคลานเข้ามาในหุบกรงเล็บทลายอย่างเชื่องช้า ทันทีที่ทหารนายสุดท้ายเดินเข้ามา พลันมีเสียงกลองศึกดังขึ้น! ก่อนที่ธนูจะตกลงมาราวกับห่าฝนจากหน้าผาทั้งสองด้าน ทันใดนั้น! ก้อนหินขนาดใหญ่ก็ร่วงลงมาสร้างความโกลาหล! ขณะเดียวกันธงของกลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาดโบกสะบัดทั่วทั้งบริเวณช่องเขาพร้อมเสียงคำรามดังกึกก้อง!
“ดีมากสหาย…” หลินมู่อวี่แสยะยิ้ม หลัวอวี่เริ่มการโจมตีอย่างยิ่งใหญ่จนทำให้หลินมู่อวี่ประหลาดใจ
ทหารรับจ้างหมาป่าเพลิงได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมากพร้อมแสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยว ทันใดนั้น! รองผู้นำกลุ่มลั่วเจี้ยนพลันยกกระบี่ขึ้นและคำรามจากหลังม้า “เส้นทางกลับถูกตัดขาดแล้ว โดยเจ้าพวกสารเลวทหารรับจ้างมังกรผงาด! เหล่าพี่น้องเอ๋ย…มาร่วมกันจัดการไอ้พวกสารเลวซะ! ไม่ว่าจะซุ่มโจมตีอยู่ใด เราทะลวงที่ซ่อนของพวกมันให้หมด!”
ทหารรับจ้างกว่าพันนายพุ่งตัวโจมตีอย่างดุเดือด ทว่าพวกเขามิได้มีชุดเกราะหรือแรงผลักดันใดๆ
‘ชิ้ง!’
หลินมู่อวี่ชักกระบี่วิญญาณมังกรชี้ขึ้นบนฟ้าพร้อมคำรามเสียงดังสนั่น “ฆ่ามัน!”
หลินมู่อวี่พลันพุ่งตัวไปพร้อมกางกำแพงน้ำเต้าปกป้องร่างกายและม้าศึก ทันใดนั้น! อีกฝ่ายส่งทหารม้าถือหอกยาวราวสามเมตรออกมาปะทะ ชายผู้นี้มีทักษะอยู่บ้าง อย่างน้อยก็รู้วิธีจัดการกับทหารม้า ทว่าโชคร้ายที่หลินมู่อวี่มิใช่ทหารม้าธรรมดา…
‘ฮี้…’
ม้าศึกกระโจนขึ้นพร้อมส่งเสียง ขณะที่หลินมู่อวี่ชักกระบี่วิญญาณมังกรออกมาฟาดฟันราวกับตัดผ่านของเหลว ส่งผลให้หอกยาวกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างง่ายดาย ทันใดนั้น! หลินมู่อวี่ก็พุ่งไปกลางกองทัพศัตรูพร้อมยกกระบี่ขึ้น ‘ฉัวะ!’ มันตัดแขนของทหารรับจ้างพเนจรจนขาด!
สวย!
หลินมู่อวี่แอบชื่นชมความคมของกระบี่ระดับปราชญ์ ซึ่งไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้กับกระบี่เหลียวหยวนมาก่อน ม้าศึกของหลินมู่อวี่พุ่งตัวไปขณะที่กระบี่กวัดแกว่งอย่างดุเดือดสังหารศัตรูไปหลายสิบคนทันที! เหล่าทหารรับจ้างมังกรผงาดนายอื่นๆ กระโจนออกไปพร้อมระเบิดวิญญาณยุทธ์สาดแสงไปทั่วสนามรบ ก่อนที่ทหารรับจ้างมังกรผงาดจะกลายเป็นฝ่ายควบคุมศึกครานี้
“ไอ้พวกโสโครก!”
ไม่ไกลออกไปลั่วเจี้ยนควบม้าเข้ามาพร้อมหอกและวิญญาณยุทธ์ที่ควบแน่นอยู่บนไหล่ ‘ฟิ้ว!’ ทันใดนั้น! ลั่วเจี้ยนขว้างหอกโฉบตรงมาที่คอของหลินมู่อวี่ราวกับอสรพิษ! ฝีมือการใช้หอกของเจ้าคนชั่วนี่ค่อนข้างแข็งแกร่ง!
ทว่าการตอบสนองของหลินมู่อวี่เร็วยิ่งกว่า! เขาพลันขยับหัวไปด้านข้าง ก่อนที่หอกเล่มนั้นจะปะทะเข้ากับกำแพงน้ำเต้าอย่างรุนแรง! จากนั้นหลินมู่ก็ฉวยโอกาสฟันหอกของลั่วเจี้ยนจนขาดครึ่ง!
“เกิดอะไรขึ้น!?”
เมื่อเห็นดังนั้นลั่วเจี้ยนจึงเริ่มวิ่งหนี ทว่าก็ต้องจนมุม…หลินมู่อวี่พุ่งไปปล่อยหมัดใส่จนทำให้ลั่วเจี้ยนทรงตัวไม่อยู่ ทันใดนั้นหลินมู่ก็คว้าตัวลั่วเจี้ยนไว้อย่างรวดเร็ว “เจ้าถูกข้าจับได้แล้ว ยังจะดิ้นรนอีกรึ?”
วิญญาณยุทธ์ส่องแสงเป็นประกายจนทำให้หลินมู่อวี่ถูกปกคลุมไปด้วยประกายแสงปราณยุทธ์ซึ่งทะลวงสู่ท้องนภาอย่างรวดเร็ว!
ทหารรับจ้างทุกนายต่างตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะลงเอยด้วยการที่รองผู้นำจะถูกจับตัวไปเช่นนี้
หลัวอวี่พลันกระโจนลงมาจากหน้าผาพร้อมกระบี่เหลียวหยวน “วางอาวุธลงซะถ้าไม่อยากตาย!”
…
‘เคร้ง…เคร้ง…’
ทหารรับจ้างพเนจรต่างทิ้งดาบและหอกลงพื้น พวกเขาเป็นเพียงทหารไร้ฝีมือที่มารวมตัวกันเท่านั้น…ทหารรับจ้างมังกรผงาดพลันจับกุมศัตรูกว่าหนึ่งพันสองร้อยคนโดยมีคนล้มตายไปเล็กน้อย
หลินมู่อวี่ผลักลั่วเจี้ยนลงกับพื้น ก่อนที่ลั่วเจี้ยนจะพูดอย่างคนรู้สึกอัปยศ “ข้าอ่อนแอกว่าเจ้า ฆ่าข้าได้ซะหากต้องการ!”
“ใครอยากฆ่าเจ้าหรือ…”
หลินมู่อวี่จ้องมองลั่วเจี้ยนขณะที่พูด “ลั่วเจี้ยน…เจ้ายินดีจะเข้าร่วมทหารรับจ้างมังกรผงาดหรือไม่?”
“ไม่ต้องมาดูหมิ่นข้า! ฆ่าข้าซะ!” ดวงตาลั่วเจี้ยนเผยความชัดเจนและมุ่งมั่น
หลินมู่อวี่อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “เจ้ากำลังพูดถึงความซื่อตรงกับข้าหรือ? บอกข้ามาสิ…ทหารรับจ้างหมาป่าเพลิงเข่นฆ่าและปล้นสะดม สร้างความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้าน เจ้าฆ่าคนบริสุทธิ์และรังแกผู้อ่อนแอ ขยะเช่นเจ้ามีคุณสมบัติใดมาพูดเรื่องความซื่อตรงกับข้า?! เจ้ามีเพียงโอกาสเดียวที่จะกลับตัวเป็นทหารผู้อยู่ในศีลธรรม…เช่นนั้นจะเข้าร่วมทหารรับจ้างมังกรผงาดหรือไม่?”
“ขะ…ข้า…”
ดวงตาลั่วเจี้ยนเปล่งประกายราวกับคำพูดของหลินมู่อวี่แทงทะลุเข้าไปในหัวใจ ไม่ว่าลั่วเจี้ยนจะแข็งแกร่งมากเพียงใดก็เป็นได้เพียงทหารรับจ้างพเนจรที่โดนหยามเกียรติ สัตว์ร้ายที่เข่นฆ่าคนบริสุทธิ์อย่างเขา…จะคุยเรื่องความชอบธรรมได้เยี่ยงไร?
“กลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาดเป็นคนดีหมดเลยหรือ? บนแผ่นดินนี้คนดีมักอยู่ได้ไม่นานหรอก…” ลั่วเจี้ยนหัวเราะออกมาเยือกเย็น
หลินมู่อวี่เผยยิ้มและชี้ไปยังผู้คนด้านหลัง “กลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาดไม่รังแกผู้ที่อ่อนแอหรือเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์เด็ดขาด และหากพวกเขาลงมือจะโดนฆ่าอย่างไร้ปรานี! หากเจ้าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ทว่าทหารรับจ้างมังกรผงาดจะทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน!”
ลั่วเจี้ยนถอนหายใจ “ได้! ข้าจะใช้ชีวิตที่ไร้ค่านี้เพื่อดูว่าเจ้าจะสามารถรักษาคำพูดและกลายเป็นกลุ่มทหารรับจ้างผู้อยู่ในศีลธรรมได้หรือไม่!”
“อืม แล้วเจ้าจะบรรลุความปรารถนานั้น”
หลินมู่อวี่รู้สึกเชื่อมั่นเป็นอย่างมาก การที่ทหารรับจ้างพเนจรเข่นฆ่าและปล้นสะดมก็เนื่องจากพวกเขายากจนมิใช่หรือ? ทว่ากลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาดนั้นไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน เงินที่หลินมู่อวี่ได้รับจากร้านค้าแห่งจักรวรรดิเพียงพอต่อการดูแลกองทัพที่ไม่ใหญ่มาก
…
ทหารรับจ้างพเนจรทั้งหนึ่งพันสามนายถูกพากลับมายังภูเขาหลงหยาน มีเพียงเจ็ดร้อยสี่สิบนายที่ได้รับคัดเลือกให้เข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างมังกรผงาด ส่วนที่เหลือถูกส่งออกไปหลังจากยึดชุดเกราะและอาวุธแล้ว อย่างน้อยหลินมู่อวี่ก็ไม่สามารถปล่อยให้เฝิงสี่นำอาวุธและชุดเกราะไปใช้ได้อีก
ในยามบ่ายทหารรับจ้างมังกรผงาดต่างก็ดื่มกินจนอิ่มหนำ
มีเพียงลั่วเจี้ยนที่นั่งเศร้าซึมอยู่ด้านข้าง เมื่อเห็นดังนั้นหลินมู่อวี่จึงเดินเข้าไปถามไถ่ด้วยรอยยิ้ม “เจ้าคิดสิ่งใดอยู่หรือ?”
“ข้าเพียงคิดว่า…”
หลัวเจี้ยนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะเงยหน้ามองหลินมู่อวี่ “เจ้าคิดว่าผู้นำเฝิงสี่จะยอมจำนนหรือ? หลินมู่อวี่…เจ้าเฉลิมฉลองเร็วเกินไป เจ้าจำเป็นต้องรู้ว่าทหารรับจ้างหมาป่าเพลิงยังมีทหารชั้นยอดอีกกว่าหนึ่งพันห้าร้อยนาย…”
“ข้ารู้…”
หลินมู่อวี่เผยยิ้มจางๆ “มิต้องกังวล ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะกลายเป็นคนของข้า! หลัวอวี่ เจ้าช่วยดูแลการฝึกตามปกติของทหารรับจ้างมังกรผงาดที ข้าต้องออกไปข้างนอกสักระยะหนึ่ง”
“ขอรับ!” หลัวอวี่ประสานมือรับ
ดวงตาลั่วเจี้ยนเผยความงุนงนเล็กน้อยขณะที่ยังคงนั่งที่เดิมอย่างเงียบงัน
…………………………
Related
