“เจ้าโง่นี่เป็นใครกัน ไม่เสียดายเงินบ้างหรือ?”
“นั่นสิ กล้าซื้อก้อนเหล็กไร้ประโยชน์นั่นไป คิดอะไรอยู่กันแน่?”
“ฟักไข่มังกรอย่างนั้นรึ? ฝันไปเถิด! ฮ่าๆๆ”
…
ท่ามกลางเสียงเย้ยหยันของคนมากมาย หลินมู่อวี่เอ่ยซ้ำอีกครั้ง “ข้าต้องการไข่ใบนี้ในราคาสองหมื่นเหรียญทอง”
ไม่มีใครต่อรองราคาอีก…
พานจื่ออีกล่าว “ขอแสดงความยินดีกับท่านหลินมู่อวี่ ผู้ดูแลแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์ ไข่อสูรวิญญาณมังกรเป็นของท่านแล้ว ข้าหวังว่าท่านจะสามารถฟักมันออกมาเป็นตัวให้ผู้คนแห่งเมืองหลันเยี่ยนได้ยลโฉมกันในเร็ววันนะเจ้าคะ!”
“ขอบใจมาก!”
หลินมู่อวี่เดินไปยังหลังเวทีเพื่อทำการแลกเปลี่ยนสินค้า
จินเสี่ยวถังยังคงไม่เข้าใจในการกระทำของหลินมู่อวี่ นางเดินตามเขาไปด้านหลังพลางเอ่ยถาม “ท่านพี่เจ้าคะ หากท่านซื้อลูกพยัคฆ์กระหายเลือดหรือลูกงูมังกรข้าก็พอเข้าใจได้ เพราะมันคงใช้การได้ดีกว่าไข่ใบนี้เป็นแน่ มังกรได้สูญพันธุ์ไปจากแผ่นดินนี้นานแล้ว เหลือเพียงมังกรนภาและมังกรทะลวงดินที่เป็นมังกรเทียมเท่านั้นที่ยังรอดอยู่ และมันเป็นการยากหากจะฟักไข่ให้รอดออกมาเป็นตัวได้ ท่านพี่อาจเสียสองหมื่นเหรียญทองไปโดยไม่ได้อะไรเลยนะเจ้าคะ”
หลินมู่อวี่หัวเราะ “อย่าห่วงเลย ข้าไม่เสียเงินเปล่าแน่นอน”
“เจ้าค่ะ…”
เมื่อทั้งคู่มาถึงด้านหลังเวทีประมูลก็พบพานจื่ออีรออยู่ก่อนแล้ว หลังจากส่งมอบยี่สิบเหรียญเพชร หลินมู่อวี่ก็ได้ไข่มังกรอันหนักอึ้งมาครอบครอง หลินมู่อวี่รู้ดีว่ามันถูกความร้อนสูงของภูเขาไฟแผดเผามานานจนกลายเป็นสีดำสนิทเช่นนี้ จินเสี่ยวถังมองดูสภาพมันพลางเอ่ยถาม “ไข่มังกร…มันสุกหรือยังเจ้าคะ?”
หลินมู่อวี่หัวเราะลั่น “ไม่! หากมันเป็นมังกรจริงไฟแค่นี้ทำอะไรมันไม่ได้หรอก ทว่าหากไม่ใช่ข้าก็คงได้มื้อเย็นแล้ววันนี้…”
จินเสี่ยวถังยิ้ม “สองหมื่นเหรียญทองเพื่ออาหารเย็นมื้อเดียว ท่านช่างเป็นคนแปลกเสียจริง ไปเอาวัตถุดิบสำหรับโอสถฝันคืนสู่สูงสุดกันเถิดเจ้าค่ะ”
“อืม”
…
เมื่อหลินมู่อวี่ออกมาด้านนอกก็ได้พบอวี่เหวินเหลี่ยนอุ้มลูกพยัคฆ์กระหายเลือด กับหลิงเฟิงที่อุ้มลูกมังกรนภาอยู่ ทั้งคู่มองมายังหลินมู่อวี่กับไข่มังกรของเขา
“โอ้ หลินมู่อวี่ช่างสายตาแหลมคม จึงได้มองเห็นไข่มังกรย่างเกรียมท่ามกลางสัตว์วิญญาณเหล่านี้ ฮ่าๆๆ น่าสนใจจริงๆ อย่าฟักมันออกมาเป็นไก่ฟ้าแล้วกัน!” อวี่เหวินเหลี่ยนหัวเราะอย่างเย้ยหยัน
หลินมู่อวี่เลิกคิ้วขึ้นกล่าว “ต่อให้ข้าฟักออกมาเป็นไก่ฟ้าอย่างที่เจ้าว่า ก็คงเป็นไก่ที่ฆ่าเสือของเจ้าได้!”
“ไร้สาระ!”
อวี่เหวินเหลี่ยนดูถูก “จะใช้ไอ้ไข่โง่ๆ นั่นฆ่าเสือข้ารึ…เจ้ากล้าเดิมพันกับข้าหรือไม่เล่า?”
“เดิมพันหรือ?”
“หนึ่งเดือนนับจากนี้ จงเอาสิ่งที่ฟักจากไข่นั่นมาสู้กับพยัคฆ์กระหายเลือดของข้า เดิมพันด้วยหนึ่งหมื่นเหรียญทอง เจ้าว่าอย่างไร?”
“น้อยไป…ข้าเสนอห้าหมื่นเหรียญทอง”
“ตกลง…ข้ารับพนัน! คุณหนูจินเสี่ยวถังเป็นพยาน” อวี่เหวินเหลี่ยนหัวเราะอย่างผู้ชนะ
จินเสี่ยวถังพยักหน้า “เจ้าค่ะ หนึ่งเดือนหลังจากนี้ข้าจะรอชมการประลองของสองสัตว์เลี้ยงพวกท่านอยู่ที่นี่”
“ดีมาก!”
อวี่เหวินเหลี่ยนมองหลินมู่อวี่อย่างเหยียดหยาม “เจ้าต้องแพ้แน่นอนอยู่แล้ว เตรียมห้าหมื่นเหรียญรอไว้ได้เลย อ้อ…หากเงินไม่พอก็ไปขอพ่อเจ้าเสีย…”
หลินมู่อวี่หัวเราะก่อนจะเดินตามจินเสี่ยวถังไปร้านค้าโอสถโดยไม่หันกลับไปมองอวี่เหวินเหลี่ยนอีก
อวี่เหวินเหลี่ยนไม่พอใจพลางกดเสียงต่ำแล้วพูดขึ้นว่า “ไอ้องครักษ์อวดดี เป็นเพียงสุนัขที่องค์จักรพรรดิชุบเลี้ยงไว้ แต่ทำตัวหยิ่งผยองนัก!”
หลิงเฟิงตกตะลึงในคำพูดของอวี่เหวินเหลี่ยน “ท่านพี่อวี่เหวินเอาแต่ด่าทอหลินมู่อวี่มาโดยตลอด อันที่จริงข้าว่าท่านพี่คงยกย่องและนับถือเขามากกว่า”
…
กว่าจะกลับถึงวิหารศักดิ์สิทธิ์ก็เกือบพลบค่ำแล้ว หลินมู่อวี่สั่งคนนำอาหารเย็นมาให้ที่ห้อง เขาวางก่อนแข็งสีดำในมือลงบนโต๊ะพลางใช่นิ้วเคาะดูสองสามครั้ง…ทว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น หลินมู่อวี่เริ่มคิดแล้วว่าเขาอาจเสียเงินเปล่าจริงๆ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้ามาห่อไข่แล้วย้ายไปวางข้างเตาผิงเพื่อเพิ่มความอบอุ่นแทน
ทันใดนั้นเองราชาปีศาจเจ็ดประทีปจากทะเลจิตก็หัวเราะขึ้น “เจ้าโง่ คิดจะฟักไข่มังกรเช่นนี้หรือ?”
“แล้วจะให้ข้าทำเยี่ยงไร?” หลินมู่อวี่ถามอย่างรำคาญ
ราชาปีศาจตอบ “มังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่ก่อกำเนิดมาจากเศษเสี้ยวพลังของสวรรค์และโลก เป็นที่รู้กันดีว่าใกล้เคียงกับเทพเจ้าที่สุด มังกรแท้ทุกตัวนั้นย่อมทนความร้อนของไฟได้ แล้วเจ้าคิดว่าไข่ใบนั่นจะฟักได้ด้วยการนอนอยู่ข้างไฟใกล้มอดอย่างนั้นรึ?”
หลินมู่อวี่ใจเต้น “เจ้าหมายถึง…สิ่งที่อยู่ในไข่นี้เป็นมังกรจริงๆ อย่างนั้นหรือ?”
“ฮ่าๆๆ เจ้าไม่รู้สึกถึงพลังของมันรึ? อ้อ…ข้าลืมไปว่าไก่อ่อนไร้หัวคิดเช่นเจ้าจะสัมผัสไม่ได้คงไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด”
“อย่าเรียกข้าว่าไก่อ่อน!”
หลินมู่อวี่คำรามลั่นอยู่ในใจพลางดันไข่เข้าใกล้เตาผิงเพื่อเพิ่มความร้อนอีก
“เท่านั้นก็พอ…”
ราชาปีศาจกล่าวต่อ “ในอีกสองถึงสามวันไข่มังกรนี้คงฟักเป็นตัว ทว่ามังกรเด็กเกิดใหม่นั้นจะหิวโซมาก เจ้าได้เตรียมอาหารไว้หรือยัง?”
“ข้าต้องหาสิ่งใดมาให้มันกิน?”
“ไก่…แต่ต้องไม่ใช่ไก่อ่อนนะ มิเช่นนั้นอาจส่งผลต่อวิวัฒนาการของมังกรได้ ฮ่าๆๆ”
“ไอ้…” หลินมู่อวี่สบถก่อนจะเลิกสนใจราชาปีศาจและหันไปมอบเงินให้แก่คนรับใช้เพื่อนำไปหาซื้อไก่ฟ้าพรุ่งนี้เช้า ไก่ฟ้าอาศัยอยู่ในป่า…มันคงไม่อ่อนแอเกินไปหรอกกระมัง?
หลินมู่อวี่ทำการปรุงโอสถฝันคืนสู่สูงสุดโดยใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็แล้วเสร็จได้หนึ่งร้อยยี่สิบสี่ขวด มอบให้จินเสี่ยวถังไปประมูลหนึ่งร้อยขวด ส่วนที่เหลือให้หลัวอวี่นำไปแจกจ่ายแก่กลุ่มมังกรผงาด โดยทหารที่มีความแข็งแกร่งเป็นเลิศเท่านั้นจึงจะได้รับมัน เพราะตัวยาจะให้ผลลัพธ์ดีที่สุดเมื่อได้ใช้กับคนที่คู่ควร และเมื่อทหารแข็งแกร่งขึ้นก็เท่ากับว่าหลินมู่อวี่มีกองกำลังที่น่าเกรงขามขึ้นเช่นกัน!
…
วันต่อมา เมื่อทำการส่งมอบโอสถทั้งหมดตามที่ต้องการแล้ว หลินมู่อวี่กลับมาฝึกฝนพลังยุทธ์ต่อ โดยไม่ลืมที่จะใช้ทักษะชีพจรวิญญาณสื่อสารกับไข่มังกร แม้จะสัมผีสถึงสิ่งใดไม่ได้เลยก็ตาม
กระทั่งตกค่ำ หลินมู่อวี่ยังคงพยายามสื่อสารกับไข่มังกรด้วยวิธีต่างๆ แต่ไม่เป็นผล ระยะเวลาล่วงเลยยาวนานถึงเช้าตรู่ ไก่ฟ้าที่ถูกซื้อมาเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวานก็เริ่มส่งเสียงร้อง ทันใดนั้นฌานสัมผัสของหลินมู่อวี่ก็รู้สึกได้ถึงคลื่นอ่อนๆ มากไข่มังกร!
“โอ้…”
หลินมู่อวี่ใช้ฌานสัมผัสแทรกซึมเข้าไปในตัวไข่ ก่อนจะพบว่าด้านในนั้นซับซ้อนมาก ไม่นาน…หลินมู่อวี่ก็มองเห็นมังกรตัวใหญ่ที่ปกคลุมด้วยเกล็ดสีแดงกำลังกางเขี้ยวเล็บบินอยู่กลางอากาศ! มันจ้องมองหลินมู่อวี่ด้วยแววตาอำมหิต แสดงว่า…สิ่งที่อยู่ในไข่นี้เป็นมังกรในตำนานจริงๆ!
“โฮก!”
มังกรคำรามลั่นพลางบินไปมาในสายหมอก ก่อนจะอ้าปากดูดกลืนพลังวิญญาณของหลินมู่อวี่!
จากที่ได้เรียนรู้มา อย่าขัดขวางการดูดซับพลังวิญญาณของสัตว์อสูร!
หลินมู่อวี่ปล่อยฌานสัมผัสของตันท่ามกลางสภาพแวดล้อมอันแปลกประหลาดให้มังกรซึมซับพลัง เขาสัมผัสได้ว่าตนเองกำลังสูญเสียพลังประหนึ่งถูกดูดกลืนเข้าไปยังอีกมิติ
ไม่ มันไม่ใช่การดูดกลืน ทว่าหลินมู่อวี่กำลังผสานจิตเข้ากับมังกร!
“โฮก…”
กลางพื้นที่เวิ้งว้าง มังกรบินไปมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมการสายฟ้า ดูเหมือนมันกำลังเจ็บปวด ร้องโหยหวนไม่มีทีท่าจะหยุด ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดคล้ายภูเขาไฟปะทุกลางอากาศ! ลาวาและเถ้าภูเขาไฟนับไม่ถ้วนร่วงหล่นลงมาทับถมมังกรยักษ์ ทว่าเสียงคร่ำครวญของมันยังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาท เกิดสิ่งใดขึ้นกับไข่มังกรนี้กันแน่?
หลินมู่อวี่กางฝ่ามือเรียกน้ำเต้าสีทองออกมา ใช้เถาวัลย์ปัดกวาดเศษซากเถ้าภูเขาไฟจนปรากฏร่างมังกรอยู่ใต้นั้น มังกรยักษ์ค่อยๆ หดตัวเล็กลงท่ามกลางลาวาร้อนกระทั่งตัวเท่าสุนัข หลินมู่อวี่ใช้เถาวัลย์น้ำเต้ายกมันขึ้นมาไว้บนมือ มังกรน้อยครวญครางก่อนจะเดินเข้าหาหลินมู่อวี่และล้มตัวลงหลับไปภายใต้อ้อมกอดเขา
สถานที่แห่งนี้คือดินแดนที่วิญญาณมนุษย์และสัตว์อสูรพบปะกันได้ หลินมู่อวี่สัมผัสได้ถึงความกลัวในใจของมังกรน้อย มันเองก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่อยากปกป้องของหลินมู่อวี่เช่นกัน
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด กระทั่งแสงเจิดจ้าปรากฏขึ้น จิตวิญญาณของหลินมู่อวี่เริ่มแยกตัวออกจากมังกรน้อยและไข่ กลับเข้าไปยังร่างของตน
“เฮ้อ…”
หลินมู่อวี่ถอนหายใจยาว เขาเสียพลังวิญญาณไปอย่างมากกับเหตุการณ์เมื่อครู่ การเข้าไปอยู่ในดินแดนนั้นเพียงระยะเวลาสั้นๆ ราวกับผ่านไปนานหลานทศวรรษ พลังวิญญาณเองก็เกือบถูกดูดกลืนจนสิ้น คงต้องพักเอาแรงเพื่อฟื้นฟูพลังสักหน่อย…
หลินมู่อวี่ยิ้มอย่างอบอุ่นเมื่อมองไปยังไข่มังกรที่นอนอยู่ข้างเตาไฟ เขาเริ่มมองเห็นชีวิตน้อยๆ เริ่มเติบโตอย่างต่อเนื่องภายในนั้น และอีกไม่นานคงออกมาเผชิญโลกภายนอกได้เสียที
ความรู้สึกเหนื่อยล้าเริ่มเข้าถาถมอีกครั้ง หลินมู่อวี่จึงหลับตาและหลับไปในที่สุด
…
แสงแดดลอดส่องทะลุช่องว่างระหว่างผ้าม่านจะเริ่มรู้สึกร้อน หลินมู่อวี่ที่กำลังหลับใหลจึงตื่นขึ้น
ทว่ายังไม่ทันลืมตาเขาก็รู้สึกว่าความร้อนที่สัมผัส ไม่ใช่ความร้อนจากแสงอาทิตย์แต่อย่างใด ดูเหมือนมีบางอย่างกำลังเลียมือเขาอยู่!
หลินมู่อวี่รีบลืมตาตื่นก่อนจะพบว่าสิ่งนั้นคือมังกรตัวน้อยขนาดเท่าแขนยืนอยู่ข้างเตียง! นิ้วสีแดงกำลังโลมเลียฝ่ามือของตน มังกรน้อยลักษณะคล้ายลิ่นที่ยังโตไม่เต็มวัย มีเกล็ดคล้ายผลึกเพชรหนาสะท้อนแสงแวววาว เมื่อมองไปยังด้านหลังของมันก็พบว่าเปลือกไข่ถูกแทะไปแล้วกว่าครึ่ง!
มังกรตัวนี้ฟักออกจากไข่ภายในหนึ่งวัน!
หลินมู่อวี่ผุดลุกขึ้นนั่งอย่างตื่นเต้น เมื่อมังกรน้อยเห็นเจ้านายของมันลุก ก็ส่งเสียงร้องพลางกระโดดไปมาราวกับมีความสุขมาก ท่าทีของมันช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง!
หลินมู่อวี่รู้จักมังกรรูปร่างแบบนี้ดี!
มันเป็นหนึ่งในมังกรผู้พิชิตชั้นสูงอันดับหนึ่ง…มังกรผลึกโลหิต! ตระกูลของมันถูกเรียกว่ามังกรศักดิ์สิทธิ์ หลินมู่อวี่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้พบตัวเป็นๆ ในโลกนี้ อสูรในตำนาน…เขาพบสมบัติล้ำค่าเข้าให้แล้ว!
……………..
