ตอนที่ 182: ความเร็วที่แท้จริงของแองจี้
แองจี้ลุกขึ้นจากท่านั่งและเริ่มถอดเสื้อสเวตเตอร์สีเขียวออก
เธอดูค่อนข้างขี้อาย แต่มีผ้าคลุมอยู่ข้างใต้เพียงพอ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกถูกรบกวน
ทันทีที่แองจี้ถอดเสื้อสเวตเตอร์ออก ก็สามารถมองเห็นเสื้อกล้ามสีน้ำเงินสั้นๆ คลุมหน้าอกจนถึงบริเวณซี่โครง เสื้อกล้ามของเธอไม่ใช่สิ่งที่น่าดึงดูด แต่สิ่งที่อยู่ใต้เสื้อกล้ามของเธอและแขนทั้งสองข้างของเธอกลับดูน่าสนใจ
สายรัดยืดหยุ่นที่ดูเป็นโลหะสีดำพันรอบท้องของเธอ ร่างกายเธอถูกพันด้วยสายรัดรุ่นจิ๋ว
แองจี้แตะกระดุม 7 เม็ดบนสายรัดที่พันรอบแขนขวาของเธอ
คลิ๊ก!
เสียงกดดังก้องไปทั่วสถานที่ขณะที่สายรัดเปิดออกและตกลงสู่พื้น
ปัง
มันส่งเสียงกระทบกันดังลั่นเมื่อตกลงสู่พื้น
“ฮะ?”
ทั้ง 3 คนที่มาถึงก่อนหน้านี้ต่างตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเสียงดัง
พวกเขาหันกลับไปมองทางของกุสตาฟและแองจี้และประหลาดใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็น
แองจี้กำลังแตะปุ่มของสายรัดที่พันรอบมือซ้ายของเธอแล้ว
เมื่อเธอพูดจบ สายรัดอีกอันหนึ่งก็ตกลงไปที่พื้น ทำให้เกิดเสียงตุกติกคล้าย ๆ กัน
‘นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดว่าพวกเขาเป็น?’ ทีมี่จ้องที่แองจี้ด้วยท่าทางงงงวยในขณะที่เขาสงสัย
แองจี้นั่งยองๆ ต่อไปและม้วนชายกางเกงขึ้น เผยให้เห็นสายรัดแบบเดียวกับก่อนหน้านี้พันรอบข้อเท้าของเธอ
เธอทำแบบเดียวกันและปลดสายรัด
หลังจากทำเสร็จแล้ว เธอก็ลุกขึ้นยืนและปลดล็อกสายรัดที่ใหญ่ที่สุดที่พันรอบท้องของเธอ
ปัง
คราวนี้มันฟังดูเหมือนระเบิดขนาดเล็กๆ เมื่อมันสัมผัสกับพื้น
ฝุ่นขนาดเล็กก่อตัวขึ้น เนื่องจากมวลของมัน
‘เธอมีสายรัดน้ำหนักตลอดเวลา แต่เธอก็ยังสามารถเคลื่อนที่ได้ด้วยความเร็วสูงเช่นนี้’
เรียและทีมี่ พร้อมกับเด็กสาวผิวเขียวตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอีกครั้ง
กุสตาฟยิ้มให้เธอและถามว่า “ตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร”
“ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง… มันรู้สึกเหมือนร่างกายของฉันไร้น้ำหนัก” แองจี้ขยับ ขณะที่เธอพูด พยายามทำความคุ้นเคยกับมวลกายปัจจุบันของเธอ
กุสตาฟทำให้เธอสวมสายรัดเหล่านี้เมื่อประมาณ 6 สัปดาห์ก่อนเมื่อเขาเริ่มฝึกเธอ
ในตอนแรก เขาเริ่มด้วยสายรัด 2 เส้นที่แขนของเธอ ซึ่งเกือบจะทำให้สายรัดขาดเพราะแองจี้อ่อนแอมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็ชินกับมันและสามารถกลับเป็นความเร็วปกติ ในขณะที่วิ่งได้หลังจากผ่านไป 1 สัปดาห์
กุสตาฟเริ่มเพิ่มน้ำหนักของสายรัดบนร่างกายของเธอ
สายรัดเหล่านี้มีน้ำหนักรวมประมาณ 8000 กิโลกรัม แองจี้ไม่ยอมยกของหนักเท่าปกติ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันถูกวางไว้บนส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของเธอ จึงมีการกระจายน้ำหนักที่เพียงพอ
นอกจากนี้ เธอยังยกมันขึ้นด้วยร่างกายของเธอ ดังนั้นเธอจึงสามารถดึงมันออกได้ หลังจากฝึกฝนอย่างหนักเป็นเวลาหลายชั่วโมงและหลายสัปดาห์
“ลองวิ่งดู” กุสตาฟเสนอ
แองจี้พยักหน้าและพุ่งไปข้างหน้า
ฟิ้ว!
มันเหมือนกับการตัดผ่านอากาศ ขณะที่แองจี้วิ่งไปรอบ ๆ พื้นที่
วิ้ว! วิ้ว! วิ้ว! วู้ๆๆๆ!
เธอกลับมาที่ตำแหน่งเดิมแล้ว แต่ยังคงดูราวกับว่าเธอกำลังวิ่งอยู่ในรูปแบบวงกลมรอบๆ พื้นที่
การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวทำให้เธอดูเหมือนอยู่ห่างจากตำแหน่งเริ่มต้นและด้านหลังเป็น 1000 ฟุต
ดวงตาของกุสตาฟแทบจะไม่สามารถตามความเร็วของเธอได้ หากไม่ได้เปิดใช้งานดวงตาแห่งเทพเจ้า ในการต่อสู้ เขายังคงสามารถทำนายการเคลื่อนไหวของเธอและตอบสนองตามนั้นได้ แต่ความเร็วของเธอนั้นเหนือกว่าเขามากแล้ว
ทั้ง 3 คนที่มาถึงก่อนหน้านี้ต่างก็อ้าปากค้างอีกครั้ง
ต่างจากกุสตาฟ พวกเขาเห็นแองจี้ทุกที่ในเวลาเดียวกัน พวกเขาไม่สามารถระบุได้ว่าร่างกายของเธออยู่ที่ไหน เมื่อวิ่งเป็นวงกลม
‘นี่ไม่ใช่การโกงอย่างแท้จริงเหรอ? คนจะมีความเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร’
‘บางทีพวกเขาอาจไม่ใช่พวกซูลู’ ความคิดนี้วนเวียนอยู่ในใจพวกเขา ขณะที่พวกเขาจ้องไปที่แองจี้และกุสตาฟ
กุสตาฟกำลังชมเชยแองจี้ในขณะที่ทั้ง 3 คนกำลังมีความคิดไร้สาระ
“ฉันได้ตัดสินใจแล้ว!”
ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงดังและหันไปมองที่เรีย
“ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณทั้งคู่แซงหน้าฉันในขั้นต่อไป! ฮ่าฮ่าฮ่า!” เรียตะโกนออกมา ในขณะที่ชี้ไปทางกุสตาฟ และหัวเราะ
กุสตาฟจ้องมาที่เขาครู่หนึ่งก่อนจะนั่งลงอีกครั้ง
“โอเค โชคดีนะ” เขาพูดแล้วหลับตาลง
“เอ๊ะ? เจ้าตัวเล็ก! สีหน้าไร้ความปราณีนั่นหมายความว่ายังไง? นับแต่นี้ไปยอมรับฉันเป็นคู่แข่งดีกว่า!” เรียตะโกนออกมาอีกครั้ง แต่กุสตาฟไม่สนใจเขา
“ทีมี่ เธอไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันอีกต่อไป! จากนี้ไป เขาเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน!” เรียตะโกนออกมาอีกครั้ง
“ชิ! เขาเป็นคู่แข่งของฉัน เธอเป็นคนไม่คู่ควรที่นี่” ทีมี่พูดพร้อมกับพึมพำ
นั่นคือการโต้เถียงกันระหว่างทั้งสองคน
“เด็กผู้ชายก็งี้สินะ”
เด็กหญิงผิวเขียวส่ายหัวด้วยท่าทางผิดหวัง
“เขาทำอะไรอยู่?” เธอพึมพำด้วยเสียงต่ำ ขณะจ้องไปที่กุสตาฟ ซึ่งบังเอิญหลับตาลง
“อย่าเพิ่งไปรบกวนเขาตอนนี้ เขาอยู่ในจุดสำคัญ เขากำลังถ่ายทอดสายเลือดของเขาก่อนที่เราจะมาถึงที่นี่” แองจี้ตอบแล้วเดินไปนั่งข้างหน้าก้อนหิน
“โอ้” เด็กหญิงผิวเขียวอุทานด้วยความประหลาดใจ ‘เขาสามารถถ่ายทอดสายเลือดของเขาในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ได้หรือไม่’
เด็กหญิงผิวเขียวรู้สึกประหลาดใจ เพราะในขณะที่กำลังร่ายสายเลือด เลือดผสมต้องการที่ที่ไม่ถูกรบกวนเพื่อให้ทุกอย่างราบรื่น อุณหภูมิห้องต้องอยู่ที่จุดใดจุดหนึ่ง
สภาพแวดล้อมนี้ขาดในทุกๆด้าน อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ากุสตาฟจะไม่รู้สึกอึดอัดในรูปแบบใด ๆ ไม่เหมือนที่ควรจะเป็น
เด็กหญิงตัวเขียวเดินไปนั่งข้างแองจี้
“ฉันแองจี้…เธอชื่ออะไร” แองจี้เริ่มการสนทนากับเด็กสาวผิวเขียว
“ฉันชื่อเกลด” เธอพูดพร้อมยื่นมือไปทางแองจี้
———————————————————————————-
