ตอนที่ 185: ความคิดถึง
“แผนที่” กุสตาฟเรียก ขณะหันฝ่ามือเข้าหาศีรษะ
ทรูนนน!
รังสีของแสงพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา ขณะที่แผนที่โฮโลแกรมเล็กๆ ลอยอยู่เหนือมัน
“ว้าว!”
ทั้งห้องโถงหันไปมองที่กุสตาฟ หลังจากสังเกตเห็นแผนที่โฮโลแกรมที่ลอยอยู่เหนือฝ่ามือของเขา
พวกเขาเข้าใจทันทีว่านี่คือวิธีการดูแผนที่ และทุกคนก็ย้ำการกระทำของกุสตาฟ
ทรูนนน! ชิ้ง! ชิ้งง!
เช่นเดียวกับกุสตาฟ รังสีของแสงพุ่งออกมาจากหมายเลขบนฝ่ามือและสร้างแผนที่ของชั้นปัจจุบันที่พวกเขาอยู่
ทุกคนสามารถเห็นได้ว่าช่องเปิดบนกำแพงด้านตะวันออกนำไปสู่ที่ใด
มันนำไปสู่ทางเดินขนาดใหญ่ภายในชั้นที่เป็นสะพานสู่ทางเดินเล็ก ๆ ที่นำไปสู่ร้านอาหาร ห้องพัก และห้องอำนวยความสะดวกสาธารณะที่แบ่งระหว่างชายและหญิง ชิ้นส่วนเหล่านี้และสถานที่อื่นๆ บางส่วนถูกแสดงบนแผนที่ อย่างไรก็ตาม ในตอนท้ายและตอนต้นของแผนที่ มีป้ายสีแดงปรากฏขึ้น ซึ่งมีคำว่า ‘จำกัด’ ปรากฎอยู่
ดวงตาของกุสตาฟหรี่ลง เมื่อเขาสังเกตเห็นชิ้นส่วนที่ถูกจำกัดบนแผนที่
“ไปกันเถอะ แองจี้” เขาพึมพำ
กุสตาฟและแองจี้เดินไปตามช่องพร้อมกับคนอื่นๆ อีกหลายคน
ทันทีที่พวกเขามาถึงทางเดิน ทุกคนสามารถเห็นเส้นทางที่นำไปสู่ด้านหน้า ขวา และซ้ายพร้อมกัน
ผนังเป็นสีขาววาววับ และแสงเรืองรองเป็นแสงสว่างสำหรับทางเดิน
ตามแผนที่ ทางไปร้านอาหารอยู่ทางเหนือ
ทันทีที่ทุกคนยกเท้าขึ้นเพื่อก้าวไปข้างหน้า วงกลมสีน้ำเงินก็เริ่มปรากฏขึ้นบนพื้น วงกลมสีน้ำเงินล้อมรอบเท้าขวาและซ้ายของทุกคน
จำนวนวงกลมเท่ากับจำนวนเท้าที่ทุกคนมี
ทุกคนประหลาดใจกับการปรากฏตัวของวงกลมสีน้ำเงินที่ล้อมรอบเท้าทั้งสองของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น พื้นด้านล่างก็เริ่มขยับร่างกายไปข้างหน้า
“ว้าว!”
ไม่มีใครคุ้นเคยกับสิ่งนี้ ดังนั้น หลายคนเสียการทรงตัวและถึงกับล้มทับก้นตัวเอง
‘อีกเหตุผลหนึ่งที่ว่าทำไมคุณต้องพร้อมสำหรับทุกอย่างใน MBO’ กุสตาฟกล่าวภายในใจ หลังจากเห็นผู้คนล้มลงที่ก้นของพวกเขา
พวกเขาไม่ได้รับแจ้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้น MBO จึงต้องการให้พวกเขาคิดออกเองอย่างชัดเจน
เขามองลงไปที่วงกลมเล็ก ๆ ที่ล้อมรอบเท้าทั้งสองของเขา ความคิดแล่นเข้ามาในหัวของเขา และทันใดนั้นเขาก็หยุดเคลื่อนไหว
บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!
ทั้ง 3 คนลงเอยด้วยการชนเขาจากด้านหลัง กระนั้น เนื่องจากความทนทานของกุสตาฟ พวกเขาจึงล้มลงเรื่อยๆเหมือนคนอื่นๆ
“เฮ้ เขาหยุดมันได้ยังไง” คนรอบข้างบางคนก็สงสัย
แองจี้ซึ่งยังคงเดินไปข้างหน้า สังเกตเห็นว่ากุสตาฟไม่ได้อยู่ข้างๆ เธออีกต่อไปแล้วจึงหันศีรษะไปทางด้านข้างเพื่อมองไปข้างหลังเธอ
เธอยังหยุดก้าวไปข้างหน้า เมื่อเธอสังเกตเห็นเขา
วงกลมรอบๆ เท้าของเธอหมุน และน่าประหลาดใจที่ร่างกายของเธอหันกลับมา และพื้นก็เริ่มเคลื่อนตัวเธอไปทางด้านหลังกุสตาฟ
‘ดูเหมือนว่าการเคลื่อนไหวจะขึ้นอยู่กับความตั้งใจเมื่อก้าวขาออกไปของกล้ามเนื้อขา’ กุสตาฟวิเคราะห์ภายในใจอีกครั้ง
‘พื้นสแกนความตั้งใจของบุคคลที่ยืนอยู่บนพวกเขาและย้ายบุคคลนั้นไปในทิศทางที่พวกเขาตั้งใจจะเข้าไป’ กุสตาฟตระหนักถึงสิ่งนี้ เมื่อเขาหยุดเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้และสังเกตเห็นว่าแองจี้ถูกย้ายไปหาเขา
[ดวงตาเทพเจ้าเปิดใช้งาน]
กุสตาฟเปิดใช้งานดวงตาเทพเจ้าและจ้องมองที่พื้น
เขาไม่สามารถมองผ่านมันได้ อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นจุดพลังงานและสีของพื้นปรากฏขึ้นเมื่อเขาเปิดใช้งาน
ในสัปดาห์ที่ผ่านมา กุสตาฟเริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับสีที่วัตถุปรากฏขึ้นเมื่อเขากระตุ้นดวงตาเทพเจ้า
เขาค้นพบบางสิ่งและในหมู่พวกเขาเป็นสีของสายพันธุ์ผสมสลาคอฟ และมนุษย์ที่แตกต่างกัน
อีกสิ่งหนึ่งที่เขาค้นพบคือสีที่แสดงโดย AI ซึ่งก็คือสีน้ำเงินออกซ์ฟอร์ด
‘พื้นมี AI ติดตั้งอยู่ภายใน’ กุสตาฟค่อยๆปิดการใช้งานดวงตาเทพเจ้า หลังจากเห็นสิ่งนี้
‘เป็นไปตามคาดของ MBO… เทคโนโลยีขั้นสูงเช่นนี้’ กุสตาฟคิด ขณะมองไปข้างหน้า
พื้นเริ่มเคลื่อนไปข้างหน้าอีกครั้ง เมื่อเขาได้พบกับแองจี้
—
หลายนาทีต่อมา กุสตาฟ แองจี้ และผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ มาถึงร้านอาหารและสั่งอาหารที่ต้องการแล้ว
การรับประทานอาหารนั้นฟรี ดังนั้นผู้เข้าร่วมที่หิวโหยจึงสั่งให้พอใจ
ร้านอาหารค่อนข้างใหญ่ สามารถบรรจุคนได้เป็นพันคน อย่างไรก็ตาม เหลือผู้เข้าร่วมประมาณ 300 คนหลังจากช่วงสุดท้าย ดังนั้นจึงมีโต๊ะและเก้าอี้ว่างจำนวนมากอยู่รอบๆ
ไม่มีมนุษย์คนเดียวในบริเวณใกล้เคียงยกเว้นผู้เข้าร่วม
อาหารถูกเสิร์ฟโดยเครื่องยนต์แม้ว่าพวกเขาจะเตรียมโดยคนอื่นๆก็ตาม
ทางด้านซ้ายของโรงอาหารมีผนังกระจกที่แสดงให้เห็นด้านนอกของหอคอย
พวกเขาสามารถเห็นโครงสร้างของเมืองแพลงก์ตอนจากตำแหน่งของพวกเขาได้
8 โมงกว่าแล้ว ท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว ถึงกระนั้น ความงดงามของเมืองก็ดูเปล่งประกายยิ่งกว่าในความมืดมิด
ตึกระฟ้าก็สว่างขึ้น มีการแสดงโฆษณาประเภทต่างๆ แม้แต่อาคารเล็กๆ ก็ดูพร่างพราย และทุกส่วนของเมืองก็ดูวิจิตรงดงาม
ราวกับกำลังจ้องมองหมู่หิ่งห้อย
สิ่งนี้ทำให้กุสตาฟรู้สึกถึงความคิดถึง เตือนให้เขานึกถึงเวลาที่เขาจะมุ่งหน้าไปที่ไหล่เขาเพื่อพยายามฆ่าตัวตาย
เขาชื่นชมความงามของเมืองมาโดยตลอด แต่น่าเสียดายที่สังคมไม่ได้สวยงามเท่าโครงสร้างที่พวกเขาสร้างขึ้น
‘โลกเป็นสถานที่ที่สวยงามจริงๆ… น่าเสียดายที่หัวใจของคนส่วนใหญ่ตรงกันข้าม’ กลิ่นอายแห่งความเศร้าหมองล้อมรอบกุสตาฟ ขณะที่เขากินพลางจ้องมองไปที่เมืองข้างหน้า
แองจี้สังเกตเห็นอารมณ์แปลกๆ ของเขาและกำลังจะพูดเมื่อคน 3 คนเข้ามาที่โต๊ะของพวกเขา
นั่นคือเกลด ทีมี่ และเรีย
“พวกเราไปด้วยกันได้ไหม” ทั้ง 3 คนถามพร้อมกันเมื่อมาถึงที่โต๊ะ
“เลขที่”
“ใช่”
แองจี้และกุสตาฟจ้องตากัน หลังจากให้คำตอบที่ขัดแย้งกัน
ทั้ง 3 คนยืนอยู่ในตำแหน่งด้วยใบหน้าที่สับสนและสงสัยว่าพวกเขาควรจะฟังคำตอบใด
———————————————————————————-
